1 Και απεκριθη ο Ιωβ και ειπεν·

2 Ακουσατε μετα προσοχης την ομιλιαν μου, και τουτο ας ηναι αντι των παρηγοριων σας.

3 Υποφερετε με να λαλησω· και αφου λαλησω, εμπαιζετε.

4 Μη εις ανθρωπον παραπονουμαι εγω; δια τι λοιπον να μη ταραχθη το πνευμα μου;

5 Εμβλεψατε εις εμε και θαυμασατε, και βαλετε χειρα επι στοματος.

6 Μονον να ενθυμηθω, ταραττομαι, και τρομος κυριευει την σαρκα μου.

7 Δια τι οι ασεβεις ζωσι, γηρασκουσι, μαλιστα ακμαζουσιν εις πλουτη;

8 Το σπερμα αυτων στερεουται εμπροσθεν αυτων μετ' αυτων, και τα εκγονα αυτων εμπροσθεν των οφθαλμων αυτων.

9 Αι οικιαι αυτων ειναι ασφαλεις απο φοβου· και ραβδος Θεου δεν ειναι επ' αυτους.

10 Ο βους αυτων συλλαμβανει και δεν αποτυγχανει· η δαμαλις αυτων τικτει και δεν αποβαλλει.

11 Απολυουσι τα τεκνα αυτων ως προβατα, και τα παιδια αυτων σκιρτωσι.

12 Λαμβανουσι το τυμπανον και την κιθαραν και ευφραινονται εις τον ηχον του οργανου.

13 Διαγουσι τας ημερας αυτων εν αγαθοις και εν μια στιγμη καταβαινουσιν εις τον αδην.

14 Και λεγουσι προς τον Θεον, αποστηθι αφ' ημων, διοτι δεν θελομεν να γνωρισωμεν τας οδους σου·

15 τι ειναι ο Παντοδυναμος δια να δουλευωμεν αυτον; και τι ωφελουμεθα επικαλουμενοι αυτον;

16 Ιδου, τα αγαθα αυτων δεν ειναι εν τη χειρι αυτων· μακραν απ' εμου η βουλη των ασεβων.

17 Ποσακις σβυνεται ο λυχνος των ασεβων, και ερχεται η καταστροφη αυτων επ' αυτους Ο Θεος διαμοιραζει εις αυτους ωδινας εν τη οργη αυτου.

18 Ειναι ως αχυρον εμπροσθεν του ανεμου· και ως κονιορτος, τον οποιον αρπαζει ο ανεμοστροβιλος.

19 Ο Θεος φυλαττει την ποινην της ανομιας αυτων δια τους υιους αυτων· ανταποδιδει εις αυτους, και θελουσι γνωρισει τουτο.

20 Οι οφθαλμοι αυτων θελουσιν ιδει την καταστροφην αυτων, και θελουσι πιει απο του θυμου του Παντοδυναμου.

21 Διοτι ο ασεβης ποιαν ηδονην εχει μεθ' εαυτον εν τω οικω αυτου, αφου κοπη εις το μεσον ο αριθμος των μηνων αυτου;

22 Θελει διδαξει τις τον Θεον γνωσιν; και αυτος κρινει τους υψηλους.

23 Ο μεν αποθνησκει εν τω ακρω της ευδαιμονιας αυτου, ενω ειναι κατα παντα ευτυχης και ησυχος·

24 τα πλευρα αυτου ειναι πληρη παχους, και τα οστα αυτου ποτιζονται μυελον.

25 Ο δε αποθνησκει εν πικρια ψυχης, και ποτε δεν εφαγεν εν ευφροσυνη.

26 Θελουσι κοιτεσθαι ομου εν τω χωματι, και σκωληκες θελουσι σκεπασει αυτους.

27 Ιδου, γνωριζω τους διαλογισμους σας, και τας πονηριας τας οποιας μηχανασθε κατ' εμου.

28 Διοτι λεγετε, Που ο οικος του αρχοντος; και που η σκηνη της κατοικησεως των ασεβων;

29 Δεν ηρωτησατε τους διαβαινοντας την οδον; και τα σημεια αυτων δεν καταλαμβανετε;

30 Οτι ο ασεβης φυλαττεται εις ημεραν αφανισμου, εις ημεραν οργης φερεται.

31 Τις θελει φανερωσει εμπροσθεν αυτου την οδον αυτου; και τις θελει ανταποδωσει εις αυτον ο, τι αυτος επραξε;

32 και αυτος θελει φερθη εις τον ταφον, και θελει διαμενει εν τω μνηματι.

33 Οι βωλοι της κοιλαδος θελουσιν εισθαι γλυκεις εις αυτον, και πας ανθρωπος θελει υπαγει κατοπιν αυτου, καθως αναριθμητοι προπορευονται αυτου.

34 Πως λοιπον με παρηγορειτε ματαιως, αφου εις τας αποκρισεις σας μενει ψευδος;

1 א                   ויען איוב ויאמר br

2 ב   שמעו שמוע מלתי    ותהי-זאת תנחומתיכם br

3 ג   שאוני ואנכי אדבר    ואחר דברי תלעיג br

4 ד   האנכי לאדם שיחי    ואם-מדוע לא-תקצר רוחי br

5 ה   פנו-אלי והשמו    ושימו יד על-פה br

6 ו   ואם-זכרתי ונבהלתי    ואחז בשרי פלצות br

7 ז   מדוע רשעים יחיו    עתקו גם-גברו חיל br

8 ח   זרעם נכון לפניהם עמם    וצאצאיהם לעיניהם br

9 ט   בתיהם שלום מפחד    ולא שבט אלוה עליהם br

10 י   שורו עבר ולא יגעל    תפלט פרתו ולא תשכל br

11 יא   ישלחו כצאן עויליהם    וילדיהם ירקדון br

12 יב   ישאו כתף וכנור    וישמחו לקול עוגב br

13 יג   יבלו (יכלו) בטוב ימיהם    וברגע שאול יחתו br

14 יד   ויאמרו לאל סור ממנו    ודעת דרכיך לא חפצנו br

15 טו   מה-שדי כי-נעבדנו    ומה-נועיל כי נפגע-בו br

16 טז   הן לא בידם טובם    עצת רשעים רחקה מני br

17 יז   כמה נר-רשעים ידעך--    ויבא עלימו אידם br חבלים    יחלק באפו br

18 יח   יהיו כתבן לפני-רוח    וכמץ גנבתו סופה br

19 יט   אלוה יצפן-לבניו אונו    ישלם אליו וידע br

20 כ   יראו עינו כידו    ומחמת שדי ישתה br

21 כא   כי מה-חפצו בביתו אחריו    ומספר חדשיו חצצו br

22 כב   הלאל ילמד-דעת    והוא רמים ישפוט br

23 כג   זה--ימות בעצם תמו    כלו שלאנן ושליו br

24 כד   עטיניו מלאו חלב    ומח עצמותיו ישקה br

25 כה   וזה--ימות בנפש מרה    ולא-אכל בטובה br

26 כו   יחד על-עפר ישכבו    ורמה תכסה עליהם br

27 כז   הן ידעתי מחשבותיכם    ומזמות עלי תחמסו br

28 כח   כי תאמרו איה בית-נדיב    ואיה אהל משכנות רשעים br

29 כט   הלא שאלתם עוברי דרך    ואתתם לא תנכרו br

30 ל   כי ליום איד יחשך רע    ליום עברות יובלו br

31 לא   מי-יגיד על-פניו דרכו    והוא-עשה מי ישלם-לו br

32 לב   והוא לקברות יובל    ועל-גדיש ישקוד br

33 לג   מתקו-לו רגבי-נחל    ואחריו כל-אדם ימשוך ולפניו אין מספר br

34 לד   ואיך תנחמוני הבל    ותשובתיכם נשאר-מעל