1 Ο ιδιογνωμων ζητει κατα την επιθυμιαν αυτου και εναντιονεται εις παν ο, τι ειναι ορθον.
2 Ο αφρων δεν ηδυνεται εις την συνεσιν, αλλ' εις ο, τι φανταζεται η καρδια αυτου.
3 Οταν ερχηται ο ασεβης, ερχεται και η καταφρονησις· και μετα του ονειδους, η ατιμια.
4 Οι λογοι του στοματος του ανθρωπου ειναι υδατα βαθεα· και η πηγη της σοφιας, χειμαρρος αναπηδων.
5 Δεν ειναι καλον να προσωποληπτη τις τον ασεβη, δια να ανατρεπη το δικαιον εν τη κρισει.
6 Τα χειλη του αφρονος εμβαινουσιν εις εριδας, και το στομα αυτου προσκαλει ραπισματα.
7 Το στομα του αφρονος ειναι ο αφανισμος αυτου, και τα χειλη αυτου παγις εις την ψυχην αυτου.
8 Οι λογοι του ψιθυριστου καταπινονται ηδεως και καταβαινουσιν εως των ενδομυχων της κοιλιας.
9 Ο οκνηρος εις το εργον αυτου ειναι βεβαιως αδελφος του ασωτου.
10 Το ονομα του Κυριου ειναι πυργος οχυρος· ο δικαιος, καταφευγων εις αυτον, ειναι εν ασφαλεια.
11 Τα αγαθα του πλουσιου ειναι η οχυρα αυτου πολις, και φανταζεται αυτα ως υψηλον τειχος.
12 Προ του αφανισμου υψονεται η καρδια του ανθρωπου· και η ταπεινωσις προπορευεται της δοξης.
13 Το να αποκρινηται τις πριν ακουση, ειναι εις αυτον αφροσυνη και ονειδος.
14 Το πνευμα του ανθρωπου θελει υποστηριζει την αδυναμιαν αυτου· αλλα το κατατεθλιμμενον πνευμα τις δυναται να υποφερη;
15 Η καρδια του φρονιμου αποκτα συνεσιν· και το ωτιον των σοφων ζητει γνωσιν.
16 Το δωρον του ανθρωπου ανοιγει τοπον εις αυτον, και φερει αυτον εμπροσθεν των μεγαλων.
17 Ο πρωτολογων εν τη κρισει αυτου φαινεται δικαιος· αλλ' ο αντιδικος αυτου ερχεται και εξελεγχει αυτον.
18 Ο κληρος παυει τας αντιλογιας και αποφασιζει μεταξυ των δυνατων.
19 Αδελφος δυσαρεστηθεις υποτασσεται δυσκολωτερα παρα οχυρα πολις· αι δε διαφοραι αυτων ειναι ως μοχλοι φρουριου.
20 Εκ των καρπων του στοματος του ανθρωπου θελει χορτασθη η κοιλια αυτου· απο του προιοντος των χειλεων αυτου θελει εμπλησθη.
21 Θανατος και ζωη ειναι εις την χειρα της γλωσσης· και οι αγαπωντες αυτην θελουσι φαγει τους καρπους αυτης.
22 Οστις ευρηκε γυναικα, ευρηκεν αγαθον και απηλαυσε χαριν παρα Κυριου.
23 Ο πενης λαλει μετα ικεσιων· αλλ' ο πλουσιος αποκρινεται μετα σκληροτητος.
24 Ο ανθρωπος ο εχων φιλους πρεπει να φερηται φιλικως· και υπαρχει φιλος στενωτερος αδελφου.
1 א לתאוה יבקש נפרד בכל-תושיה יתגלע br
2 ב לא-יחפץ כסיל בתבונה כי אם-בהתגלות לבו br
3 ג בבוא-רשע בא גם-בוז ועם-קלון חרפה br
4 ד מים עמקים דברי פי-איש נחל נבע מקור חכמה br
5 ה שאת פני-רשע לא-טוב-- להטות צדיק במשפט br
6 ו שפתי כסיל יבאו בריב ופיו למהלמות יקרא br
7 ז פי-כסיל מחתה-לו ושפתיו מוקש נפשו br
8 ח דברי נרגן כמתלהמים והם ירדו חדרי-בטן br
9 ט גם מתרפה במלאכתו-- אח הוא לבעל משחית br
10 י מגדל-עז שם יהוה בו-ירוץ צדיק ונשגב br
11 יא הון עשיר קרית עזו וכחומה נשגבה במשכתו br
12 יב לפני-שבר יגבה לב-איש ולפני כבוד ענוה br
13 יג משיב דבר בטרם ישמע-- אולת היא-לו וכלמה br
14 יד רוח-איש יכלכל מחלהו ורוח נכאה מי ישאנה br
15 טו לב נבון יקנה-דעת ואזן חכמים תבקש-דעת br
16 טז מתן אדם ירחיב לו ולפני גדלים ינחנו br
17 יז צדיק הראשון בריבו יבא- (ובא-) רעהו וחקרו br
18 יח מדינים ישבית הגורל ובין עצומים יפריד br
19 יט אח--נפשע מקרית-עז ומדונים (ומדינים) כבריח ארמון br
20 כ מפרי פי-איש תשבע בטנו תבואת שפתיו ישבע br
21 כא מות וחיים ביד-לשון ואהביה יאכל פריה br
22 כב מצא אשה מצא טוב ויפק רצון מיהוה br
23 כג תחנונים ידבר-רש ועשיר יענה עזות br
24 כד איש רעים להתרעע ויש אהב דבק מאח