1 O give thanks unto the LORD, for he is good: for his mercy endureth for ever.
2 Let the redeemed of the LORD say so, whom he hath redeemed from the hand of the enemy;
3 And gathered them out of the lands, from the east, and from the west, from the north, and from the south.
4 They wandered in the wilderness in a solitary way; they found no city to dwell in.
5 Hungry and thirsty, their soul fainted in them.
6 Then they cried unto the LORD in their trouble, and he delivered them out of their distresses.
7 And he led them forth by the right way, that they might go to a city of habitation.
8 Oh that men would praise the LORD for his goodness, and for his wonderful works to the children of men!
9 For he satisfieth the longing soul, and filleth the hungry soul with goodness.
10 Such as sit in darkness and in the shadow of death, being bound in affliction and iron;
11 Because they rebelled against the words of God, and contemned the counsel of the most High:
12 Therefore he brought down their heart with labour; they fell down, and there was none to help.
13 Then they cried unto the LORD in their trouble, and he saved them out of their distresses.
14 He brought them out of darkness and the shadow of death, and brake their bands in sunder.
15 Oh that men would praise the LORD for his goodness, and for his wonderful works to the children of men!
16 For he hath broken the gates of brass, and cut the bars of iron in sunder.
17 Fools because of their transgression, and because of their iniquities, are afflicted.
18 Their soul abhorreth all manner of meat; and they draw near unto the gates of death.
19 Then they cry unto the LORD in their trouble, and he saveth them out of their distresses.
20 He sent his word, and healed them, and delivered them from their destructions.
21 Oh that men would praise the LORD for his goodness, and for his wonderful works to the children of men!
22 And let them sacrifice the sacrifices of thanksgiving, and declare his works with rejoicing.
23 They that go down to the sea in ships, that do business in great waters;
24 These see the works of the LORD, and his wonders in the deep.
25 For he commandeth, and raiseth the stormy wind, which lifteth up the waves thereof.
26 They mount up to the heaven, they go down again to the depths: their soul is melted because of trouble.
27 They reel to and fro, and stagger like a drunken man, and are at their wits’ end.
28 Then they cry unto the LORD in their trouble, and he bringeth them out of their distresses.
29 He maketh the storm a calm, so that the waves thereof are still.
30 Then are they glad because they be quiet; so he bringeth them unto their desired haven.
31 Oh that men would praise the LORD for his goodness, and for his wonderful works to the children of men!
32 Let them exalt him also in the congregation of the people, and praise him in the assembly of the elders.
33 He turneth rivers into a wilderness, and the watersprings into dry ground;
34 A fruitful land into barrenness, for the wickedness of them that dwell therein.
35 He turneth the wilderness into a standing water, and dry ground into watersprings.
36 And there he maketh the hungry to dwell, that they may prepare a city for habitation;
37 And sow the fields, and plant vineyards, which may yield fruits of increase.
38 He blesseth them also, so that they are multiplied greatly; and suffereth not their cattle to decrease.
39 Again, they are minished and brought low through oppression, affliction, and sorrow.
40 He poureth contempt upon princes, and causeth them to wander in the wilderness, where there is no way.
41 Yet setteth he the poor on high from affliction, and maketh him families like a flock.
42 The righteous shall see it, and rejoice: and all iniquity shall stop her mouth.
43 Whoso is wise, and will observe these things, even they shall understand the lovingkindness of the LORD.
1 Loof die HERE, want Hy is goed, want sy goedertierenheid is tot in ewigheid!
2 Dit moet die verlostes van die HERE sê, wat Hy uit die nood verlos het
3 en uit die lande versamel het, van die ooste en die weste, van die noorde en van die see af.
4 Hulle het gedwaal in die woestyn, op woeste paaie; 'n stad om in te woon het hulle nie gevind nie.
5 Honger, ook dors was hulle; hulle siel het in hulle versmag.
6 Toe het hulle die HERE aangeroep in hul benoudheid; uit hul angste het Hy hulle gered.
7 En Hy het hulle gelei op 'n regte pad om te gaan na 'n stad om in te woon.
8 Laat hulle die HERE loof om sy goedertierenheid en om sy wonderdade aan die mensekinders;
9 want Hy het die dorstige siel versadig en die hongerige siel met die goeie vervul.
10 Die wat in duisternis en doodskaduwee gesit het, gevang in ellende en ysters --
11 omdat hulle wederstrewig was teen die woorde van God en die raad van die Allerhoogste verwerp het,
12 het Hy hulle hart deur moeite verneder; hulle het gestruikel, en daar was geen helper nie.
13 Toe het hulle die HERE aangeroep in hul benoudheid; uit hul angste het Hy hulle verlos.
14 Hy het hulle uit duisternis en doodskaduwee laat uitgaan en hulle bande verbreek.
15 Laat hulle die HERE loof om sy goedertierenheid en om sy wonderdade aan die mensekinders;
16 want Hy het koperdeure verbreek en ystergrendels stukkend geslaan.
17 Die wat dwase was vanweë die weg van hulle oortreding en weens hulle ongeregtighede gepynig is --
18 hulle siel het 'n afsku gehad van elke soort voedsel, en hulle het tot by die poorte van die dood gekom.
19 Toe het hulle die HERE aangeroep in hul benoudheid; uit hul angste het Hy hulle verlos.
20 Hy het sy woord uitgestuur, dat Hy hulle kon gesond maak en hulle uit hul kuile red.
21 Laat hulle die HERE loof om sy goedertierenheid en om sy wonderdade aan die mensekinders;
22 en laat hulle lofoffers bring en met gejubel sy werke vertel.
23 Die wat na die see toe afdaal in skepe, wat handel drywe op die groot waters --
24 hulle het die werke van die HERE gesien en sy wonders in die diepte.
25 Want Hy het gespreek en 'n stormwind laat opsteek wat die golwe daarvan opgesweep het.
26 Hulle het opgerys na die hemel, neergedaal na die dieptes -- hulle siel het vergaan van wee.
27 Hulle het getuimel en gewaggel soos 'n dronk man, en al hulle wysheid is verwar.
28 Toe het hulle die HERE aangeroep in hul benoudheid, en uit hul angste het Hy hulle uitgelei.
29 Hy het die storm 'n gesuis gemaak, en hulle golwe het stil geword.
30 Toe was hulle bly, omdat dit rustig geword het, en Hy het hulle gelei na die hawe van hul begeerte.
31 Laat hulle die HERE loof om sy goedertierenheid en om sy wonderdade aan die mensekinders.
32 En laat hulle Hom verhoog in die vergadering van die volk en Hom roem in die kring van die oudstes.
33 Hy het riviere 'n woestyn gemaak en waterfonteine 'n dorsland,
34 vrugbare land 'n brak aarde, oor die boosheid van die wat daarin woon.
35 Hy het die woestyn 'n waterplas gemaak en die dor land waterfonteine;
36 en Hy het hongeriges daar laat bly, en hulle het 'n stad gestig om in te woon.
37 En hulle het lande gesaai en wingerde geplant wat vrugte as opbrings verskaf het.
38 En Hy het hulle geseën, sodat hulle sterk vermenigvuldig het, en hulle vee het Hy nie min gemaak nie.
39 Toe het hulle min geword en weggesink deur die druk van onheil en kommer --
40 Hy wat veragting uitstort oor edeles en hulle laat dwaal in 'n woeste wêreld, sonder pad --
41 Hy het die behoeftige beskerm teen verdrukking en die geslagte soos kuddes gemaak.
42 Die opregtes sien dit en is bly, maar alle ongeregtigheid hou sy mond toe.
43 Wie wys is, laat hy op hierdie dinge ag gee, en laat hulle let op die goedertierenhede van die HERE.