1 Le coeur du roi est un courant d'eau dans la main de l'Eternel; Il l'incline partout où il veut.
2 Toutes les voies de l'homme sont droites à ses yeux; Mais celui qui pèse les coeurs, c'est l'Eternel.
3 La pratique de la justice et de l'équité, Voilà ce que l'Eternel préfère aux sacrifices.
4 Des regards hautains et un coeur qui s'enfle, Cette lampe des méchants, ce n'est que péché.
5 Les projets de l'homme diligent ne mènent qu'à l'abondance, Mais celui qui agit avec précipitation n'arrive qu'à la disette.
6 Des trésors acquis par une langue mensongère Sont une vanité fugitive et l'avant-coureur de la mort.
7 La violence des méchants les emporte, Parce qu'ils refusent de faire ce qui est juste.
8 Le coupable suit des voies détournées, Mais l'innocent agit avec droiture.
9 Mieux vaut habiter à l'angle d'un toit, Que de partager la demeure d'une femme querelleuse.
10 L'âme du méchant désire le mal; Son ami ne trouve pas grâce à ses yeux.
11 Quand on châtie le moqueur, le sot devient sage; Et quand on instruit le sage, il accueille la science.
12 Le juste considère la maison du méchant; L'Eternel précipite les méchants dans le malheur.
13 Celui qui ferme son oreille au cri du pauvre Criera lui-même et n'aura point de réponse.
14 Un don fait en secret apaise la colère, Et un présent fait en cachette calme une fureur violente.
15 C'est une joie pour le juste de pratiquer la justice, Mais la ruine est pour ceux qui font le mal.
16 L'homme qui s'écarte du chemin de la sagesse Reposera dans l'assemblée des morts.
17 Celui qui aime la joie reste dans l'indigence; Celui qui aime le vin et l'huile ne s'enrichit pas.
18 Le méchant sert de rançon pour le juste, Et le perfide pour les hommes droits.
19 Mieux vaut habiter dans une terre déserte, Qu'avec une femme querelleuse et irritable.
20 De précieux trésors et de l'huile sont dans la demeure du sage; Mais l'homme insensé les engloutit.
21 Celui qui poursuit la justice et la bonté Trouve la vie, la justice et la gloire.
22 Le sage monte dans la ville des héros, Et il abat la force qui lui donnait de l'assurance.
23 Celui qui veille sur sa bouche et sur sa langue Préserve son âme des angoisses.
24 L'orgueilleux, le hautain, s'appelle un moqueur; Il agit avec la fureur de l'arrogance.
25 Les désirs du paresseux le tuent, Parce que ses mains refusent de travailler;
26 Tout le jour il éprouve des désirs; Mais le juste donne sans parcimonie.
27 Le sacrifice des méchants est quelque chose d'abominable; Combien plus quand ils l'offrent avec des pensées criminelles!
28 Le témoin menteur périra, Mais l'homme qui écoute parlera toujours.
29 Le méchant prend un air effronté, Mais l'homme droit affermit sa voie.
30 Il n'y a ni sagesse, ni intelligence, Ni conseil, en face de l'Eternel.
31 Le cheval est équipé pour le jour de la bataille, Mais la délivrance appartient à l'Eternel.
1 Kiel akvaj torentoj estas la koro de reĝo en la mano de la Eternulo: Kien Li volas, Li ĝin direktas.
2 Ĉiuj vojoj de homo estas ĝustaj en liaj okuloj; Sed la Eternulo pesas la korojn.
3 Plenumado de vero kaj justeco Estas al la Eternulo pli agrabla ol oferado.
4 Fieraj okuloj kaj aroganta koro, Kulturaĵo de malvirtuloj, estas peko.
5 La entreprenoj de diligentulo donas nur profiton; Sed ĉiu trorapidado kondukas nur al manko.
6 Akirado de trezoroj per lango mensogema Estas vanta bloveto, retoj de morto.
7 La rabo de malvirtuloj atakos ilin mem; Ĉar ili ne volis fari justaĵon.
8 Malrekta estas la vojo de homo kulpa; Sed la agado de purulo estas ĝusta.
9 Pli bone estas loĝi sur angulo de tegmento, Ol kun malpacema edzino en komuna domo.
10 La animo de malvirtulo deziras malbonon; Lia proksimulo ne estas favorata de li.
11 Kiam blasfemanto estas punata, senspertulo fariĝas pli saĝa; Kaj kiam oni instruas saĝulon, li akiras prudenton.
12 La Justulo rigardas la domon de malvirtulo, Kaj Li faligas malvirtulojn en malbonon.
13 Se iu ŝtopas sian orelon kontraŭ kriado de malriĉulo, Li ankaŭ vokos kaj ne estos aŭskultata.
14 Sekreta donaco kvietigas koleron, Kaj donaco en la sinon, fortan furiozon.
15 Farado de justaĵo estas ĝojo por la virtulo Kaj teruro por la malbonaguloj.
16 Homo, kiu erarforiĝis de la vojo de prudento, Ekloĝos en komunumo de mortintoj.
17 Kiu amas gajecon, tiu havos mankon; Kiu amas vinon kaj oleon, tiu ne estos riĉa.
18 La malvirtulo estos liberiga anstataŭo por la virtulo, Kaj malpiulo por piuloj.
19 Pli bone estas loĝi en lando dezerta, Ol kun malpacema kaj kolerema edzino.
20 Ĉarma trezoro kaj oleo estas en la domo de saĝulo; Sed homo malsaĝa ĉion englutas.
21 Kiu celas justecon kaj bonecon, Tiu trovos vivon, justecon, kaj honoron.
22 Kontraŭ urbon de fortuloj eliras saĝulo, Kaj li faligas ĝian fortan fortikaĵon.
23 Kiu gardas sian buŝon kaj sian langon, Tiu gardas sian animon kontraŭ malfeliĉoj.
24 Fiera malbonulo, kiun oni nomas blasfemulo, Agas kun kolero kaj malboneco.
25 La deziro de mallaborulo lin mortigas, Ĉar liaj manoj ne volas labori.
26 Tuttage li forte deziras; Sed virtulo donas kaj ne rifuzas.
27 Oferdono de malvirtuloj estas abomenaĵo; Kiom pli, kiam li ĝin alportas kiel pekoferon!
28 Mensoga atestanto pereos; Sed homo, kiu mem aŭdis, parolos por ĉiam.
29 Malvirtulo tenas sian vizaĝon arogante; Sed virtulo zorgas pri sia vojo.
30 Ne ekzistas saĝo, ne ekzistas prudento, Ne ekzistas konsilo kontraŭ la Eternulo.
31 Ĉevalo estas preparata por la tago de milito; Sed la helpo venas de la Eternulo.