1 Comme la neige en été, et la pluie pendant la moisson, Ainsi la gloire ne convient pas à un insensé.
2 Comme l'oiseau s'échappe, comme l'hirondelle s'envole, Ainsi la malédiction sans cause n'a point d'effet.
3 Le fouet est pour le cheval, le mors pour l'âne, Et la verge pour le dos des insensés.
4 Ne réponds pas à l'insensé selon sa folie, De peur que tu ne lui ressembles toi-même.
5 Réponds à l'insensé selon sa folie, Afin qu'il ne se regarde pas comme sage.
6 Il se coupe les pieds, il boit l'injustice, Celui qui donne des messages à un insensé.
7 Comme les jambes du boiteux sont faibles, Ainsi est une sentence dans la bouche des insensés.
8 C'est attacher une pierre à la fronde, Que d'accorder des honneurs à un insensé.
9 Comme une épine qui se dresse dans la main d'un homme ivre, Ainsi est une sentence dans la bouche des insensés.
10 Comme un archer qui blesse tout le monde, Ainsi est celui qui prend à gage les insensés et les premiers venus.
11 Comme un chien qui retourne à ce qu'il a vomi, Ainsi est un insensé qui revient à sa folie.
12 Si tu vois un homme qui se croit sage, Il y a plus à espérer d'un insensé que de lui.
13 Le paresseux dit: Il y a un lion sur le chemin, Il y a un lion dans les rues!
14 La porte tourne sur ses gonds, Et le paresseux sur son lit.
15 Le paresseux plonge sa main dans le plat, Et il trouve pénible de la ramener à sa bouche.
16 Le paresseux se croit plus sage Que sept hommes qui répondent avec bon sens.
17 Comme celui qui saisit un chien par les oreilles, Ainsi est un passant qui s'irrite pour une querelle où il n'a que faire.
18 Comme un furieux qui lance des flammes, Des flèches et la mort,
19 Ainsi est un homme qui trompe son prochain, Et qui dit: N'était-ce pas pour plaisanter?
20 Faute de bois, le feu s'éteint; Et quand il n'y a point de rapporteur, la querelle s'apaise.
21 Le charbon produit un brasier, et le bois du feu; Ainsi un homme querelleur échauffe une dispute.
22 Les paroles du rapporteur sont comme des friandises, Elles descendent jusqu'au fond des entrailles.
23 Comme des scories d'argent appliquées sur un vase de terre, Ainsi sont des lèvres brûlantes et un coeur mauvais.
24 Par ses lèvres celui qui hait se déguise, Et il met au dedans de lui la tromperie.
25 Lorsqu'il prend une voix douce, ne le crois pas, Car il y a sept abominations dans son coeur.
26 S'il cache sa haine sous la dissimulation, Sa méchanceté se révélera dans l'assemblée.
27 Celui qui creuse une fosse y tombe, Et la pierre revient sur celui qui la roule.
28 La langue fausse hait ceux qu'elle écrase, Et la bouche flatteuse prépare la ruine.
1 Kiel neĝo en somero, kaj kiel pluvo en tempo de rikolto, Tiel ne konvenas honoro por malsaĝulo.
2 Kiel birdo forleviĝas, kiel hirundo forflugas, Tiel senkaŭza malbeno ne efektiviĝas.
3 Vipo estas por ĉevalo, brido por azeno, Kaj bastono por la dorso de malsaĝuloj.
4 Ne respondu al malsaĝulo laŭ lia malsaĝeco, Por ke vi mem ne fariĝu egala al li.
5 Respondu al malsaĝulo laŭ lia malsaĝeco, Por ke li ne estu saĝulo en siaj propraj okuloj.
6 Kiu komisias aferon al malsaĝulo, Tiu tranĉas al si la piedojn kaj sin suferigas.
7 Kiel la kruroj de lamulo pendas peze, Tiel estas sentenco en la buŝo de malsaĝuloj.
8 Kiel iu, kiu alligas ŝtonon al ĵetilo, Tiel estas tiu, kiu faras honoron al malsaĝulo.
9 Kiel dorna kano en la mano de ebriulo, Tiel estas sentenco en la buŝo de malsaĝuloj.
10 Kompetentulo ĉion bone faras; Sed kiu dungas pasantojn, tiu dungas malsaĝulojn.
11 Kiel hundo revenas al sia vomitaĵo, Tiel malsaĝulo ripetas sian malsaĝaĵon.
12 Ĉu vi vidas homon, kiu estas saĝa en siaj okuloj? Estas pli da espero por malsaĝulo ol por li.
13 Maldiligentulo diras:Leono estas sur la vojo, Leono estas sur la stratoj.
14 Pordo turniĝas sur sia hoko, Kaj maldiligentulo sur sia lito.
15 Maldiligentulo ŝovas sian manon en la poton, Kaj ne volas venigi ĝin al sia buŝo.
16 Maldiligentulo estas en siaj okuloj pli saĝa, Ol sep veraj saĝuloj.
17 Pasanto, kiu sin miksas en malpropran disputon, Estas kiel iu, kiu kaptas hundon je la oreloj.
18 Kiel frenezulo, kiu ĵetas fajron, Sagojn, kaj morton,
19 Tiel estas homo, kiu trompas sian proksimulon, Kaj diras:Mi ja ŝercas.
20 Kie ne estas ligno, estingiĝas la fajro; Kaj se ne estas kalumnianto, ĉesiĝas malpaco.
21 Karbo servas por ardaĵo, ligno por fajro, Kaj homo malpacema por provoki malpacon.
22 La vortoj de kalumnianto estas kiel frandaĵoj, Kaj ili penetras en la profundon de la ventro.
23 Varmegaj lipoj kun malica koro Estas nepurigita arĝento, kiu kovras argilaĵon.
24 Malamanto havas maskitajn parolojn, Kaj en sia koro li preparas malicon.
25 Kiam li ĉarmigas sian voĉon, ne kredu al li; Ĉar sep abomenaĵoj estas en lia koro.
26 Kiu trompe kaŝas malamon, Tiu aperigos sian malbonecon en popola kunveno.
27 Kiu fosas foson, tiu falos en ĝin; Kaj kiu rulas ŝtonon, al tiu ĝi revenos.
28 Mensogema lango malamas tiujn, kiujn ĝi dispremis; Kaj hipokrita buŝo kaŭzas pereon.