1 Meus irmãos, somente poucos de vocês deveriam se tornar mestres na Igreja, pois vocês sabem que nós, os que ensinamos, seremos julgados com mais rigor do que os outros. 2 Todos nós sempre cometemos erros. Quem não comete nenhum erro no que diz é uma pessoa madura, capaz de controlar todo o seu corpo. 3 Até na boca dos cavalos colocamos um freio para que nos obedeçam e assim fazemos com que vão aonde queremos. 4 Pensem no navio: grande como é, empurrado por ventos fortes, ele é guiado por um pequeno leme e vai aonde o piloto quer. 5 É isto o que acontece com a língua: mesmo pequena, ela se gaba de grandes coisas.
Vejam como uma grande floresta pode ser incendiada por uma pequena chama! 6 A língua é um fogo. Ela é um mundo de maldade, ocupa o seu lugar no nosso corpo e espalha o mal em todo o nosso ser. Com o fogo que vem do próprio inferno, ela põe toda a nossa vida em chamas. 7 O ser humano é capaz de dominar todas as criaturas e tem dominado os animais selvagens, os pássaros, os animais que se arrastam pelo chão e os peixes. 8 Mas ninguém ainda foi capaz de dominar a língua. Ela é má, cheia de veneno mortal, e ninguém a pode controlar. 9 Usamos a língua tanto para agradecer ao Senhor e Pai como para amaldiçoar as pessoas, que foram criadas parecidas com Deus. 10 Da mesma boca saem palavras tanto de agradecimento como de maldição. Meus irmãos, isso não deve ser assim. 11 Por acaso pode a mesma fonte jorrar água doce e água amarga? 12 Meus irmãos, por acaso pode uma figueira dar azeitonas ou um pé de uva dar figos? Assim, também, uma fonte de água salgada não pode dar água doce.
13 Existe entre vocês alguém que seja sábio e inteligente? Pois então que prove isso pelo seu bom comportamento e pelas suas ações, praticadas com humildade e sabedoria. 14 Mas, se no coração de vocês existe inveja, amargura e egoísmo, então não mintam contra a verdade, gabando-se de serem sábios. 15 Essa espécie de sabedoria não vem do céu; ela é deste mundo, é da nossa natureza humana e é diabólica. 16 Pois, onde há inveja e egoísmo, há também confusão e todo tipo de coisas más. 17 A sabedoria que vem do céu é antes de tudo pura; e é também pacífica, bondosa e amigável. Ela é cheia de misericórdia, produz uma colheita de boas ações, não trata os outros pela sua aparência e é livre de fingimento. 18 Pois a bondade é a colheita produzida pelas sementes que foram plantadas pelos que trabalham em favor da paz.
1 Lebi (Liebe) Breda, nit jeda vu äich soll ä Lehrer wäre; un na wißt, daß ma(mir) ä desto schtrengeres Urdeil gregä wäre.
2 Denn ma(mir) vufehle uns(us) alli arg (mannigfaltig). Wer sich aba im Wort nit vufehlt, der isch ä vollkummena Ma un ka au d ganze Leib (Ranze) im Zaum hebed.
3 Wenn ma(mir) d Gäul (Pferde) d Zaum ins Mul lege, dmit sie uns(us) folge, so lenke ma(mir) ihr ganze Leib (Ranze).
4 Lueg, au d Schiff, obwohl sie so groß sin un vu schtarke Winde triebe wäre, wäre sie doch glenkt mit nem kleine Ruda, wohi der will, der s fihrt.
5 So isch au d Zunge ä kliens Glied un richtet großi Sach a. Lueg, ä kliens Fiir, welch ä Wald zindet's a!
6 Au d Zunge isch ä Fiir, ä Welt voll Ungrechtigkeit. So isch d Zunge unda unsari Glieda: sie bfleckt d ganze Leib (Ranze) un zindet di ganze Welt a un isch selbscht vu dr Hell entzindet.
7 Denn jedi Art vu Tiere un Vegel un Schlange un Seetiere wird zähmt un isch zähmt vum Mensch,
8 aba d Zunge ka kei Mensch zähme, des unruhige Schlechte(Übel), voll tödlichem Gift.
9 Mit ihr lobe ma(mir) d Herr un Vada (Babbe), un mit ihr flueche ma(mir) d Mensche, de nohch rem Bilde Gottes gmacht sin.
10 Üs nem Mul (Gosch) kummt Lobe un Flueche. Des soll nit so si, lebi Breda.
11 Loßt au d Quelle üs nem Loch seßes un bittares Wassa fleße?
12 Kann au, lebi Breda, ä Fiegebaum Olive odr ä Wischtock Fiege ha? So ka au ä salzige Quelle nit seßes Wassa ge.
13 Wer isch wies un schlau unda äich? Der zeig mit sinem guete Wandel sini Werke in Sanftmuet un Wisheit.
14 Hän ihr aba bittare Näid un Händel in äirem Herz, so rehmt äich nit un legt nit dr Wohret zwida.
15 Des isch nit d Wisheit, de vu obe rabkummt, sundern sie isch irdisch, niedrig un deuflisch.
16 Denn wo Näid un Händel isch, do sin Unordnig un luta besi Sach.
17 D Wisheit aba vu obe her isch zerscht luta, dann(dnoh) friedfertig, gütig, lost sich ebis sag, isch rich an Barmherzigkeit un guete Fricht, unparteiisch, ohni Haichelei.
18 D Frucht vu d Grechtigkeit aba wird gsajt in Friede fir de, de Friede schtifte.