1 Alguns dias depois, Jesus voltou para a cidade de Cafarnaum, e logo se espalhou a notícia de que ele estava em casa. 2 Muitas pessoas foram até lá, e ajuntou-se tanta gente, que não havia lugar nem mesmo do lado de fora, perto da porta. Enquanto Jesus estava anunciando a mensagem, 3 trouxeram um paralítico. Ele estava sendo carregado por quatro homens, 4 mas, por causa de toda aquela gente, eles não puderam levá-lo até perto de Jesus. Então fizeram um buraco no telhado da casa, em cima do lugar onde Jesus estava, e pela abertura desceram o doente deitado na sua cama. 5 Jesus viu que eles tinham fé e disse ao paralítico:
— Meu filho, os seus pecados estão perdoados.
6 Alguns mestres da Lei que estavam sentados ali começaram a pensar: 7 "O que é isso que esse homem está dizendo? Isso é blasfêmia contra Deus! Ninguém pode perdoar pecados; só Deus tem esse poder!"
8 No mesmo instante Jesus soube o que eles estavam pensando e disse:
— Por que vocês estão pensando essas coisas? 9 O que é mais fácil dizer ao paralítico: "Os seus pecados estão perdoados" ou "Levante-se, pegue a sua cama e ande"? 10 Pois vou mostrar a vocês que eu, o Filho do Homem, tenho poder na terra para perdoar pecados.
Então disse ao paralítico:
11 — Eu digo a você: levante-se, pegue a sua cama e vá para casa.
12 No mesmo instante o homem se levantou na frente de todos, pegou a cama e saiu. Todos ficaram muito admirados e louvaram a Deus, dizendo:
— Nunca vimos uma coisa assim!
13 Jesus saiu outra vez e foi para o lago da Galileia. Muita gente ia procurá-lo, e ele ensinava a todos. 14 Enquanto estava caminhando, Jesus viu Levi , filho de Alfeu, sentado no lugar onde os impostos eram pagos. Então disse a Levi:
— Venha comigo.
Levi se levantou e foi com ele. 15 Mais tarde, Jesus estava jantando na casa de Levi. Junto com Jesus e os seus discípulos estavam muitos cobradores de impostos e outras pessoas de má fama que o seguiam. 16 Alguns mestres da Lei, que eram do partido dos fariseus, vendo Jesus comer com aquela gente e com os cobradores de impostos, perguntaram aos discípulos:
— Por que ele come e bebe com essa gente?
17 Jesus ouviu a pergunta e disse aos mestres da Lei:
— Os que têm saúde não precisam de médico, mas sim os doentes. Eu vim para chamar os pecadores e não os bons.
18 Os discípulos de João Batista e os fariseus estavam jejuando. Algumas pessoas chegaram perto de Jesus e disseram a ele:
— Os discípulos de João e os discípulos dos fariseus jejuam. Por que é que os discípulos do senhor não jejuam?
19 Jesus respondeu:
— Vocês acham que os convidados de um casamento jejuam enquanto o noivo está com eles? Enquanto ele está presente, é claro que não jejuam! 20 Mas chegará o tempo em que o noivo será tirado do meio deles; então sim eles vão jejuar!
21 — Ninguém usa um retalho de pano novo para remendar uma roupa velha; pois o remendo novo encolhe e rasga a roupa velha, aumentando o buraco. 22 Ninguém põe vinho novo em odres velhos. Se alguém fizer isso, os odres rebentam, o vinho se perde, e os odres ficam estragados. Por isso, o vinho novo é posto em odres novos.
23 Num sábado, Jesus e os seus discípulos estavam atravessando uma plantação de trigo. Enquanto caminhavam, os discípulos iam colhendo espigas. 24 Então alguns fariseus perguntaram a Jesus:
— Por que é que os seus discípulos estão fazendo uma coisa que a nossa Lei proíbe fazer no sábado?
25 Jesus respondeu:
— Vocês não leram o que Davi fez, quando ele e os seus companheiros não tinham comida e ficaram com fome? 26 Ele entrou na casa de Deus, na época do Grande Sacerdote Abiatar, comeu os pães oferecidos a Deus e os deu também aos seus companheiros. No entanto, é contra a nossa Lei alguém comer desses pães; somente os sacerdotes têm o direito de fazer isso.
27 E Jesus terminou:
— O sábado foi feito para servir as pessoas, e não as pessoas para servirem o sábado. 28 Portanto, o Filho do Homem tem autoridade até mesmo sobre o sábado.
1 Ä baar Däg schpeta ischa wieder uf Kapernaum gange, un s het sich rum gschbroche, das sa im Hus gsi isch.
2 Un bal hän sich vieli vusammlet, das sie kei Platz me gha hän, au nit drusse vor dr Dire, un na(er) het ne s Wort vukündet.
3 Do sin ä baar Männa ku, de hän ä Gichtbrichige brocht, z viert hän se nen trait.
4 Un wel sie vu lütter Lit nit hän kenne zue nem ku, hän sie s Dach abdeckt un hän s Bett mit nem Kranke abäglo.
5 Wo Jesus ihr Glaubä gsähne het, het da zuem Gichtbrichige gsait: Mi Bue, dini Sinde sin da vugäbe.
6 S sin aba ä baar Schriftglehrti do gsässe, de hän in ihrem Herz dengt:
7 We ka der Mensch so Gott läschtere? Numme Gott ka Sinde vugeh.
8 Un Jesus het im Geischt gli gmerkt, was de denge un het zue nene gsait: Was denge ihr so ebbis in äirem Herz?
9 Was isch lichda zue däm Gichtbrichige sagä: Dir sin dini Sinde vugäbe, odr zue sagä: Schtand uf, nimm di Bett un lauf?
10 Uf das sa aba wisse d, das de Menschebue Vollmacht het, zue vugäbe de Sinde uf dr Erde - het da zuem Gichtbrichige gsait:
11 Ich sag da, schtand uf, nimm di Bett un gang Heim!
12 Un gli ischa ufgstandä, het si Bett gnu un isch üsä gange, das alli sich vuwunderet hän; sie hän Gott globt un hän gsait: So ebbis hämma noh ne gsähne.
13 Jesus isch wieda üsä gange an dr See, un vieli Lit sin zue nem ku, un na het sie glehrt.
14 Wo Jesus witergange isch, het da dr Levi, im Alphäus si Bue, am Zoll hocke gsäh un het nem gsait: Kumm mit ma(mir). Un dr Levi isch ufgstande un isch mit nem gange.
15 Un s isch basiert, das sa in däm sinem Hus bim Ässä gsi isch, do sin vieli Zöllna un Sinda zue nem un zue sinene Jinger gsässä s sin nähmlich vieli gsi, de imma nohchgloffe sin.
16 Wo d Schriftglehrti un d Pharisäer gsähne hän, das Jesus mit dä Zöllna un Sinda ißt, hän sie d Jinger gfrogt: Wurum ißt un trinkt da mit d Zöllna un Sinda?
17 Wo Jesus des ghärt het, het da zue nene gsait: Di Schtarkä bruche kei Dokta, nur di Kranke. Ich bin kumme d Sinda z röfe un nit di Grechte.
18 Im Johannes sini Jinger un de vu dä Pharisäer hän viel gfaschtet; un s sin ä baar ku un hän zuem Jesus gsait: Wurum faschte im Johannes sini Jinger un de vu dä Pharisäer, un dini Jinger nit?
19 Do het Jesus zue nene gsait: we kenne de Hochzitlit faschte, wenn d Bräutigam bi nene isch? Solang d Bräutigam bi nene isch, kenne si nit faschte.
20 S wird aba de Ziit ku, das d Bräutigam vu nene weggnu wird, dann(dnoh) dehn si faschte.
21 keiner flickt ä Labbä vu nem näji(naii) Duch uf ä altä Rock; denn d näji(naii) Labbä rißt doch vum altä, un d Riß wird greßer.
22 Un keiner nimmt jungä Wi in alti Schlich; sunscht vurißt d jungä Wi d Schlich, un d Wi kummt um mit samt d Schlich. aba ma doet jungä Wi in naii Schlich.
23 Un s isch basiert, das sa am Sabbat durch d Ährefelda gloffe isch, un sini Jinger hän unterwägs agfange Ähre abzrisse.
24 24 Do hän d Pharisäer zue nem gsait: Lueg doch, was dini Jinger am Sabbat dehn, des isch doch nit recht?
25 Jesus het ne zuer Antwort ge: hän ihr net glähse, was Davit dü het, als sa in Not war un na het hunga ka mit däne, de bi nem ware:
26 We na ins Hus Gottes gange isch um de Ziit vum Hoheprieschter Abjathars un gässe het vu d Schaubrot, de nemand essä derf we d Prieschter, un na gib si au dä, de bi nem ware?
27 Un na het witer gsait: D Sabbat isch fir d Mensch gmacht un nit d Mensch fir d Sabbat.
28 28 So isch d Mensche Bue d Herr au iba d Sabbat