1 Jesus saiu daquele lugar e foi para a região da Judeia que fica no lado leste do rio Jordão. Uma grande multidão se ajuntou outra vez em volta dele, e ele ensinava todos, como era o seu costume. 2 Alguns fariseus, querendo conseguir uma prova contra ele, perguntaram:
— De acordo com a nossa Lei, um homem pode mandar a sua esposa embora?
3 Jesus respondeu com esta pergunta:
— O que foi que Moisés mandou?
4 Eles responderam:
— Moisés permitiu ao homem dar à sua esposa um documento de divórcio e mandá-la embora.
5 Então Jesus disse:
— Moisés escreveu esse mandamento para vocês por causa da dureza do coração de vocês. 6 Mas no começo, quando foram criadas todas as coisas, foi dito: "Deus os fez homem e mulher. 7 Por isso o homem deixa o seu pai e a sua mãe para se unir com a sua mulher, 8 e os dois se tornam uma só pessoa." Assim, já não são duas pessoas, mas uma só. 9 Portanto, que ninguém separe o que Deus uniu.
10 Quando já estavam em casa, os discípulos tornaram a fazer perguntas sobre esse assunto. 11 E Jesus respondeu:
— O homem que mandar a sua esposa embora e casar com outra mulher estará cometendo adultério contra a sua esposa. 12 E, se a mulher mandar o seu marido embora e casar com outro homem, ela também estará cometendo adultério.
13 Depois disso, algumas pessoas levaram as suas crianças a Jesus para que ele as abençoasse, mas os discípulos repreenderam aquelas pessoas. 14 Quando viu isso, Jesus não gostou e disse:
— Deixem que as crianças venham a mim e não proíbam que elas façam isso, pois o Reino de Deus é das pessoas que são como estas crianças. 15 Eu afirmo a vocês que isto é verdade: quem não receber o Reino de Deus como uma criança nunca entrará nele.
16 Então Jesus abraçou as crianças e as abençoou, pondo as mãos sobre elas.
17 Quando Jesus estava saindo de viagem, um homem veio correndo, ajoelhou-se na frente dele e perguntou:
— Bom Mestre, o que devo fazer para conseguir a vida eterna?
18 Jesus respondeu:
— Por que você me chama de bom? Só Deus é bom, e mais ninguém. 19 Você conhece os mandamentos: "Não mate, não cometa adultério, não roube, não dê falso testemunho contra ninguém, não tire nada dos outros, respeite o seu pai e a sua mãe."
20 — Mestre, desde criança eu tenho obedecido a todos esses mandamentos! — respondeu o homem.
21 Jesus olhou para ele com amor e disse:
— Falta mais uma coisa para você fazer: vá, venda tudo o que tem e dê o dinheiro aos pobres e assim você terá riquezas no céu. Depois venha e me siga.
22 Quando o homem ouviu isso, fechou a cara; e, porque era muito rico, foi embora triste. 23 Jesus então olhou para os seus discípulos, que estavam em volta dele, e disse:
— Como é difícil os ricos entrarem no Reino de Deus!
24 Quando ouviram isso, os discípulos ficaram espantados, mas Jesus continuou:
— Meus filhos, como é difícil entrar no Reino de Deus! 25 É mais difícil um rico entrar no Reino de Deus do que um camelo passar pelo fundo de uma agulha.
26 Quando ouviram isso, os discípulos ficaram espantadíssimos e perguntavam uns aos outros:
— Então, quem é que pode se salvar?
27 Jesus olhou para eles e disse:
— Para os seres humanos isso não é possível; mas, para Deus, é. Pois, para Deus, tudo é possível.
28 Aí Pedro disse:
— Veja! Nós deixamos tudo e seguimos o senhor.
29 Jesus respondeu:
— Eu afirmo a vocês que isto é verdade: aquele que, por causa de mim e do evangelho, deixar casa, irmãos, irmãs, mãe, pai, filhos ou terras 30 receberá muito mais, ainda nesta vida. Receberá cem vezes mais casas, irmãos, irmãs, mães, filhos, terras e também perseguições. E no futuro receberá a vida eterna. 31 Muitos que agora são os primeiros serão os últimos, e muitos que agora são os últimos serão os primeiros.
32 Jesus e os discípulos iam pela estrada, subindo para Jerusalém. Ele caminhava na frente, e os discípulos, espantados, iam atrás dele; as outras pessoas que iam com eles estavam com medo. Então Jesus chamou outra vez os discípulos para um lado e começou a falar sobre o que ia acontecer com ele. Jesus disse:
33 — Escutem! Nós estamos indo para Jerusalém, onde o Filho do Homem será entregue aos chefes dos sacerdotes e aos mestres da Lei. Eles o condenarão à morte e o entregarão aos não judeus. 34 Estes vão zombar dele, cuspir nele, bater nele e matá-lo; mas três dias depois ele ressuscitará.
35 Depois Tiago e João, filhos de Zebedeu, chegaram perto de Jesus e disseram:
— Mestre, queremos lhe pedir um favor.
36 — O que vocês querem que eu faça para vocês? — perguntou Jesus.
37 Eles responderam:
— Quando o senhor sentar-se no trono do seu Reino glorioso, deixe que um de nós se sente à sua direita, e o outro, à sua esquerda.
38 Jesus respondeu:
— Vocês não sabem o que estão pedindo. Por acaso vocês podem beber o cálice que eu vou beber e podem ser batizados como eu vou ser batizado?
39 Eles disseram:
— Podemos.
Então Jesus disse:
— De fato, vocês beberão o cálice que eu vou beber e receberão o batismo com que vou ser batizado. 40 Mas eu não tenho o direito de escolher quem vai sentar à minha direita e à minha esquerda. Pois foi Deus quem preparou esses lugares e ele os dará a quem quiser.
41 Quando os outros dez discípulos ouviram isso, começaram a ficar zangados com Tiago e João. 42 Então Jesus chamou todos para perto de si e disse:
— Como vocês sabem, os governadores dos povos pagãos têm autoridade sobre eles e mandam neles. 43 Mas entre vocês não pode ser assim. Pelo contrário, quem quiser ser importante, que sirva os outros, 44 e quem quiser ser o primeiro, que seja o escravo de todos. 45 Porque até o Filho do Homem não veio para ser servido, mas para servir e dar a sua vida para salvar muita gente.
46 Jesus e os discípulos chegaram à cidade de Jericó. Quando ele estava saindo da cidade, com os discípulos e uma grande multidão, encontrou um cego chamado Bartimeu, filho de Timeu. O cego estava sentado na beira do caminho, pedindo esmola. 47 Quando ouviu alguém dizer que era Jesus de Nazaré que estava passando, o cego começou a gritar:
— Jesus, Filho de Davi, tenha pena de mim!
48 Muitas pessoas o repreenderam e mandaram que ele calasse a boca, mas ele gritava ainda mais:
— Filho de Davi, tenha pena de mim!
49 Então Jesus parou e disse:
— Chamem o cego.
Eles chamaram e lhe disseram:
— Coragem! Levante-se porque ele está chamando você!
50 Então Bartimeu jogou a sua capa para um lado, levantou-se depressa e foi até o lugar onde Jesus estava.
51 — O que é que você quer que eu faça? — perguntou Jesus.
— Mestre, eu quero ver de novo! — respondeu ele.
52 — Vá; você está curado porque teve fé! — afirmou Jesus.
No mesmo instante, Bartimeu começou a ver de novo e foi seguindo Jesus pelo caminho.
1 Un na macht sich uf un kummt vu dert ins Gebiet vu Judäa gegeiba vum Jordan. Aba wieda lauft s Volk in Schare bi nem zämme, un we s sini Gwohnet war, het da sie abamols glehrt.
2 Un d Pharisäer trete zue nem un hän nen gfrogt, ob ä Ma sich schide lo derf vu sinere Wieb; un sie hän nen vusöcht dmit.
3 Er aba git tene zantwort: Was het äich Moses gsait?
4 Sie hän gsait: Moses het zöglo, ä Scheidebref z schribe un sich z schide.
5 Jesus aba sait zue nene: Wägä airer Herzens Härti wägä het da äich des Gbot gschribe;
6 aba vum Afang a(vu dr Schepfig) het Gott sie gschaffe als Ma un Wib.
7 Drum wird ä Ma si Vada (Babbe) un si Muetter vulo un wird sinem Wib ahänge,
8 un de zwei wäre ei Fleisch si. So sin sie dann(dnoh) aba nimmi zwei, sundern ei Fleisch.
9 Was aba Gott zämmegfirt het, des soll d Mensch nit schide.
10 Un däheim froge nen abamols sini Jinger dnohch.
11 Un na sait zue nene: Wer sich schidet vu sinere Wieb un hirotet ä anderi, der bricht ihrä gegeiba d Ehe;
12 un wenn sich ä Wieb schidet vu ihrem Ma un hirotet ä anderä, bricht sie ihri Ehe.
13 Un sie hän Kinda zue nem brocht, dmit da sie arihrt. D Jinger aba brelle sie a.
14 Als ses aba Jesus sieht, wird da bes un sait zue nene: Len doch de Kinda zue ma(mir) ku un wehre ne nit; denn dähne ghärt s Rich Gottes.
15 Gwiß, i(ich) sag äich: Wer s Rich Gottes nit animmt we ä Kind, der wird nit inekumme.
16 Un Jesus herzt sie un legt dene d Händ(Pfode) uf un segnet sie.
17 Un als sa sich uf d Wäg gmacht het, lauft eina her, kniet vor rem ane un frogt d: Guete Meischda, was soll i(ich) dö, dmit i(ich) s ewige Läbä erb?
18 Aba Jesus sait zue nem: Was heißesch dü mich guet? Nemads isch guet als we Gott allei.
19 Dü kennsch Gbot: "Dü sollsch keine umbringe; dü sollsch nit ehebreche; dü sollsch nit schtähle; dü sollsch nit falsches Ziignis ge; dü sollsch nemads üsraube; ehre Vada (Babbe) un Muetter."
20 Er aba sait zue nem: Meischda, des ha i(ich) ällei ghalte vu klei uf.
21 Un Jesus sieht d a un het d megä un het zue nem gsait: Ei´s fehlt da noh. Gang hi, vukauf ällei, was da hesch, un git's d Arme, so wirsch dü ä Schatz im Himmel ha, un kumm un folg ma(mir) nohch!
22 Er aba isch bes wore iba des Wort un trurig dvu gange; denn na het viel ka.
23 Un Jesus luegt um sich un sait zue sinene Jinger: We schwer kumme die Riche in s Rich Gottes !
24 D Jinger aba sin vuschrocke iba sini Wort. Aba Jesus het d ne gantwortete un gsait zue nene: Lebie Kinda, we schwer ist's, ins Rich Gottes z kumme!
25 S isch lichter, daß ä Kamel durch s Nodelöhr goht, als daß ä Riche ins Rich Gottes kummt.
26 Do sin sie noh äger vuschrocke un sage underenanda: Wer ka dann(dnoh) selig wäche?
27 Jesus aba luegt sie a un sait: Bi d Mensche isch's unmeglich, aba nit bi Gott; denn alli Sache sin meglich bi Gott.
28 Do fangt Petrus a un sait zue nem: Lueg, ma(mir) hän ällei vulo un sin dir nochgfolgt.
29 Jesus spricht: Gwiß, i(ich) sag äich: S isch nemands, der Hus oda Breda oda Schweschtere oda Muetter oda Vada (Babbe) oda Kinda oda Äckere vuloßt wägä ma(mir) un wägä nem Evangelium ,
30 der s nit hundartfach zruck gregt: etzed in däre Ziit Hisa un Breda un Schweschtere un Metere un Kinda un Äckere mitte under d Vufolgig un in d zukinftige Welt s ewige Läbä.
31 Vieli aba werde die Letschte si, de die Erschte sin, un die Erschte werde de si, de die Letschte sin.
32 Sie ware aba uf fem Wäg ruff nach Jerusalem, un Jesus isch ne vorus gange; un sie sin vuschrocke; de nem aba nochgange sin, hän angscht gha. Un na nihmt abamols de Zwölf zue sich un fangt a, zue nene zsage, was sem basiere wird:
33 Luege, ma(mir) gehn ruff nach Jerusalem, un d Menschebue wird ibage werde d Hoheprieschter un d Schriftglehrte, un sie werde nen zum Dod vuurteile un d Heide ibage.
34 De denen dann(dnoh) vuschpotte un anschpuke un usbeitsche un umbringe, un nach dreii Dag wird da ufschtoh vu d Dode.
35 Do sin zue nem gange d Jakobus un d Johannes, d Sehn vum Zebedäus, un hän gsait: Meischda, ma(mir) wen, daß dü fir uns(us) doesch, um was ma dich bitte d.
36 Er sait zue nene: Was wen na, des i(ich) fir äich doe soll?
37 Sie sage zue nem: Gib uns(us), daß ma(mir) hocke eina zoe dinere Rechte un eina zoe dinere Linke in dinere Herrligkeit.
38 Jesus aba sait zue nene: Ihr wißet ganit, was sa bitte. Kenne na d Becha trinke, der wo i(ich) trink, odr äich daufe lo mit dr Daufi, mit dere i(ich) dauft wir?
39 Sie sage zue nem: Ja, des kenne ma(mir). Jesus aba spait zue nene: Ihr were au d Becha trinke, der wo i(ich) trink, un dauft were mit dr Daufi, mit dere i(ich) dauft wir;
40 aba s hocke zue minere Rechte odr zue minere Linke, des schtoht ma(mir) nit zue, äich zgeh, sundern des wird dene zteil, fir de s bschtimmt isch.
41 Un als des de Zehn ghärt hän, sin sie bes wore iba Jakobus un Johannes.
42 Do reft Jesus sie zue sich un sait zue nene: Ihr wiße doch, de de Herrscha sin, drucke ihri Gvolkschaft abe, un ihri Große d nene Gwalt a.
43 Aba so isch s unda äich nit; sundern der wo groß si will unda äich, der soll aier Diena si;
44 un der unda äich d Erschte si will, der soll ällei ä Knecht si.
45 Denn au d Menschebue isch nit gku, daß sa sich bdiene losst, sundern daß sa dient un si Läbä git als Priis fir vieli.
46 Un sie kumme nach Jericho. Un als sa uns(us) Jericho weggange isch, er un sini Jinger un ä großi Schar, do gsäße war isch ä blinde Bettla am Wäg, Bartimäuns(us), dr Bue vum Timäuns(us).
47 Un als sa ghärt het, daß ses Jesus vu Nazareth war, fang da a, z brelle un z refe: Jesus, dü Bue Davids, erbarm dich wägä ma(mir)!
48 Un vieli schimpfe mit däm, er soll schwige. Er aba brellt noh viel meh: Due Bue Davids, erbarm dich wägä ma(mir)!
49 Un Jesus bliebt schtoh un sait: Röfen her! Un sie refe d Blinde un sage zue nem: Da kasch froh si, schtand uf! Er reft dich!
50 Do wirft da si Mandel weck, springt uf un kummt zue Jesus.
51 Un Jesus sait zue nem: Was willsch dü, des i(ich) fir dich mache soll? D Blinde sait zue nem: Rabbuni, daß i(ich) säh ka.
52 Jesus aba sait zue nem: Gang, di Glaube het dir ghulfe. Un gli het da säh kenne un isch schem nohch gange uf fem Wäg.