1 Pouco tempo depois, ajuntou-se outra vez uma grande multidão. Como eles não tinham nada para comer, Jesus chamou os discípulos e disse:
2 — Estou com pena dessa gente porque já faz três dias que eles estão comigo e não têm nada para comer. 3 Se eu os mandar para casa com fome, eles vão cair de fraqueza pelo caminho, pois alguns vieram de longe.
4 Os discípulos perguntaram:
— Como vamos encontrar, neste lugar deserto, comida que dê para toda essa gente?
5 — Quantos pães vocês têm? — perguntou Jesus.
— Sete! — responderam eles.
6 Aí Jesus mandou o povo sentar-se no chão. Depois pegou os sete pães e deu graças a Deus. Então os partiu e os entregou aos discípulos, e eles os distribuíram ao povo. 7 Eles tinham também alguns peixinhos. Jesus deu graças a Deus por eles e mandou que os discípulos os distribuíssem. 8 Todos comeram e ficaram satisfeitos; e os discípulos ainda encheram sete cestos com os pedaços que sobraram. 9 As pessoas que comeram eram mais ou menos quatro mil.
Jesus mandou o povo embora, 10 e, logo depois, subiu no barco com os seus discípulos, e foi para a região de Dalmanuta.
11 Alguns fariseus chegaram e começaram a falar com Jesus. Eles queriam conseguir alguma prova contra ele e por isso pediram que ele fizesse um milagre para mostrar que o seu poder vinha mesmo de Deus. 12 Jesus deu um grande suspiro e disse:
— Por que as pessoas de hoje pedem um milagre? Eu afirmo a vocês que isto é verdade: nenhum milagre será feito para estas pessoas.
13 Então Jesus foi embora. Ele subiu no barco e voltou para o lado leste do lago.
14 Os discípulos haviam esquecido de levar pão e só tinham um pão no barco. 15 Jesus chamou a atenção deles, dizendo:
— Fiquem alertas e tomem cuidado com o fermento dos fariseus e com o fermento de Herodes!
16 Aí os discípulos começaram a dizer uns aos outros:
— Ele está dizendo isso porque não temos pão.
17 Jesus ouviu o que eles estavam dizendo e perguntou:
— Por que vocês estão discutindo por não terem pão? Vocês não sabem e não entendem o que eu disse? Por que são tão duros para entender as coisas? 18 Vocês têm olhos e não enxergam? Têm ouvidos e não escutam? Não lembram 19 dos cinco pães que eu parti para cinco mil pessoas? Quantos cestos cheios de pedaços vocês recolheram?
Eles responderam:
— Doze.
20 Jesus perguntou outra vez:
— E, quando eu parti os sete pães para quatro mil pessoas, quantos cestos cheios de pedaços vocês recolheram?
Eles responderam:
— Sete.
21 Então Jesus perguntou:
— Será que vocês ainda não entendem?
22 Depois Jesus e os discípulos chegaram ao povoado de Betsaida. Algumas pessoas trouxeram um cego e pediram a Jesus que tocasse nele. 23 Ele pegou o cego pela mão e o levou para fora do povoado. Então cuspiu, passou a saliva nos olhos do homem, pôs a mão sobre ele e perguntou:
— Você está vendo alguma coisa?
24 O homem olhou e disse:
— Vejo pessoas; elas parecem árvores, mas estão andando.
25 Jesus pôs outra vez as mãos sobre os olhos dele. Dessa vez o cego olhou firme e ficou curado; aí começou a ver tudo muito bem. 26 Em seguida, Jesus mandou o homem para casa e ordenou:
— Não volte para o povoado!
27 Depois Jesus e os seus discípulos foram para os povoados que ficam perto de Cesareia de Filipe. No caminho, ele lhes perguntou:
— Quem o povo diz que eu sou?
28 Os discípulos responderam:
— Alguns dizem que o senhor é João Batista; outros, que é Elias; e outros, que é um dos profetas.
29 — E vocês? Quem vocês dizem que eu sou? — perguntou Jesus.
— O senhor é o Messias! — respondeu Pedro.
30 Então Jesus proibiu os discípulos de contarem isso a qualquer pessoa.
31 Jesus começou a ensinar os discípulos, dizendo:
— O Filho do Homem terá de sofrer muito. Ele será rejeitado pelos líderes judeus, pelos chefes dos sacerdotes e pelos mestres da Lei. Será morto e, três dias depois, ressuscitará.
32 Jesus dizia isso com toda a clareza. Então Pedro o levou para um lado e começou a repreendê-lo. 33 Jesus virou-se, olhou para os discípulos e repreendeu Pedro, dizendo:
— Saia da minha frente, Satanás! Você está pensando como um ser humano pensa e não como Deus pensa.
34 Aí Jesus chamou a multidão e os discípulos e disse:
— Se alguém quer ser meu seguidor, que esqueça os seus próprios interesses, esteja pronto para morrer como eu vou morrer e me acompanhe. 35 Pois quem põe os seus próprios interesses em primeiro lugar nunca terá a vida verdadeira; mas quem esquece a si mesmo por minha causa e por causa do evangelho terá a vida verdadeira. 36 O que adianta alguém ganhar o mundo inteiro, mas perder a vida verdadeira? 37 Pois não há nada que poderá pagar para ter de volta essa vida. 38 Portanto, se nesta época de incredulidade e maldade alguém tiver vergonha de mim e dos meus ensinamentos, então o Filho do Homem, quando vier na glória do seu Pai com os santos anjos, também terá vergonha dessa pessoa.
1 In sellare Ziit, wo vieli Mensche do ware un sie nigs z ässe gha hän, reft Jesus d Jinger zue sich un sait zue nene:
2 Ich ha mittleid mit dene, denn sie hän scho dräi Tag bi ma(mir) usghalte un sie hän nigs z ässe.
3 Un wenn i(ich) sie hungrig heimgoh loße dö, werde sie uf fem Wäg not leide; denn ä baar sin vu wit wäg gkumme.
4 Sini Jinger sage nem: We kann sie eina do in d Wüschte mit Brot satt mache?
5 Un na het sie gfrogt: Weviel Brot hän na? Sie sage: Siebä.
6 Un na bfielt däm Volk, sich uf d Bode z setze. Un na nimmt de siebä Brot, dankt un brich sie un git sie sinene Jingern, dmit sie se usdeile, un sie deile sie under s Volk uns(us).
7 Un sie hän au noh ä baar Fisch gha, un na dankt nochmol un losch au de usdeile.
8 De äße aba un sin satt wore un sammle dann(dnoh) die ibrige Brocke uf, siebä Kerb voll.
9 Un s ware etwa vierdusig; un na losch sie go.
10 Un dno schtieg da in s Boot mit sinene Jinger un kummt in d Gegend vu Dalmanuta.
11 Do kumme d Pharisäer üse un fange a, mit nem z schtritä, vusöche nen un fulange vu nem ä Wunda vum Himmel.
12 Un na süfzget in sinem Geischt un sait: Was forderet doch des Gschlecht ä Wunda? Gwiß, i(ich) sags äich: S wird däm Gschlecht kei Wunda ge werde!
13 Un na lost sie schto un schtigt wieda in s Boot un fahrt ibai.
14 Sie hän vugesse, Brot mitzneh, un hän nur ei Brot im Boot.
15 Un na gbitet ne un sait: luege daß sa äich vor rem Surdeig vu d Pharisäer un vor rem Surdeig vum Herodes in acht nähmä.
16 Un sie denke hin un her, wel sie kei Brot hän.
17 Jesus merkt des un sait zue nene: Was kimmere ihr äich drum, daß sa kei Brot hän? Vuschtehn na noh nit, un begrife na noh nigs? Hen na noh imma ä herts Herz in äich?
18 Hen Auge un sähn nigs, un hän Ohre un härä nigs? un vugesse:
19 als i(ich) de fünf Brot broche ha fir de fünfdusig, wevieli Kerb voll Brocke hän na dert ufgsammlet? Do sage sie: Zwölf.
20 Un dert wo i(ich) de siebä broche han fir de vierdusig, weviel Kerb voll Brocke hän na dert ufgsammlet? Sie sage: Siebä.
21 Un na sait zue nene: Begrife na des nit?
22 Un sie kumme nach Betsaida. Un sie bringe zue nem ä Blinde un na bittet d, daß sa nen arihre döt.
23 Un Jesus nihmt d Blinde bi dr Hand un fihrt d üsä vor s Dorf (Kaff), döt Schpugi uf sini Auge, legt sini Händ(Pfode) uf fen un frogt d: Siehsch dü ebis?
24 Un na luegt hoch un sait: Ich sieh d Mensch, we Baium umelaufe.
25 Dno legt da nochmol d Händ(Pfode) uf sini Auge. Dann(Dnoh) het da ditlich gsähne un isch wieda zruckbrocht worde, als sa ällei scharf sähne het kenne.
26 Un Jesus schickt ten heim un sait: Gang nit ine in s Dorf (Kaff)!
27 Un Jesus isch fort gange mit sinene Jingern in d Derfa (Käffa) bi Cäsarea Philippi. Un uf fem Wäg frogt da sini Jinger un sait zue nene: Wer sage d Lit, daß i(ich) bin?
28 Sie dän nem zantwort: ä baar sage, dü bisch Johannes dr Däufer; anderi sage, dü bisch Elia; un wieda anderi, dü bisch eina vu d Propheten.
29 Un na frogt sie: Ihr aba, was sage ihr, wer i(ich) bin? Do sait Petrus zue nem: Dü bisch dr Chrischtus!
30 Un na gebitet dene, daß sie nemads dvu sage soll.
31 Un na fangt a, sie z lehre: Dr Menschebue möß viel leide un vuworfe werde vu d Älteschte un Hoheprieschter un Schriftglehrte un umbrocht werde un nohch dräi Dag wieda ufschtoh vu d Dode.
32 Un na schwätzt des fräi un offe. Un Petrus nihmt d uf dsite un fangt a, nem z wehre.
33 Jesus aba wändet sich ume, luegt sini Jinger a un droht däm Petrus un het zue nem gsait: Gang wäg vu ma(mir), Sadan! denn dü meinsch nit, was vu Gott isch, sundern was Mensche d.
34 Un na reft Lit samt sinene Jinger zue sich un sait zue nene: Wer ma(mir) nohchfolge will, der vulaignet sich selba un nihmt si Kriz uf un goht ma(mir) nohch.
35 Denn wer si Läbä bhalte will, der wird's vuliere; un wer si Läbä vuliert wägä ma(mir) un wägä nem Evangelium, der wird's ha.
36 Denn was hilft s däm Mensch, wenn na die ganz Welt gwinne dät un nähm a sinere Seele Schade?
37 Denn was ka d Mensch ge, wumit da sini Seele uslese ka?
38 Wer sich aba wägä ma(mir) un minem Wort schämt under däm abtrinnige un sindige Gschlecht, wägä däm wird sich au d Menschebue schäme, wenn na kumme wird in dr Herrlichkeit vu sinem Vada (Babbe) mit d heilige Engel.