1 Jesus foi outra vez à sinagoga. Estava ali um homem que tinha uma das mãos aleijada. 2 Estavam também na sinagoga algumas pessoas que queriam acusar Jesus de desobedecer à Lei; por isso ficaram espiando Jesus com atenção para ver se ele ia curar o homem no sábado. 3 Ele disse para o homem:
— Venha cá!
4 E perguntou aos outros:
— O que é que a nossa Lei diz sobre o sábado? O que é permitido fazer nesse dia: o bem ou o mal? Salvar alguém da morte ou deixar morrer?
Ninguém respondeu nada. 5 Então Jesus olhou zangado e triste para eles porque não queriam entender. E disse para o homem:
— Estenda a mão!
O homem estendeu a mão, e ela sarou. 6 Logo depois os fariseus saíram dali e, junto com as pessoas do partido de Herodes , começaram a fazer planos para matar Jesus.
7 Jesus e os discípulos foram até o lago da Galileia. Junto com ele ia muita gente da Galileia, da Judeia, 8 de Jerusalém, da Idumeia, do lado leste do rio Jordão e da região de Tiro e de Sidom. Todos iam ao encontro de Jesus porque ouviam falar a respeito das coisas que ele fazia. 9 Jesus pediu aos discípulos que arranjassem um barco para ele a fim de não ser esmagado pela multidão. 10 Pois ele estava curando tanta gente, que todos os doentes se juntavam em volta dele para tocá-lo. 11 E as pessoas que tinham espíritos maus, ao verem Jesus, caíam aos pés dele e gritavam:
— O senhor é o Filho de Deus!
12 Mas Jesus proibiu duramente os espíritos de dizerem quem ele era.
13 Jesus subiu um monte, chamou os que ele quis, e eles foram para perto dele. 14 Então escolheu doze homens para ficarem com ele e serem enviados para anunciar o evangelho. A esses doze ele chamou de apóstolos. 15 Eles receberam autoridade para expulsar demônios. 16 Os doze foram estes: Simão, a quem Jesus deu o nome de Pedro; 17 Tiago e João, filhos de Zebedeu (a estes ele deu o nome de Boanerges, que quer dizer "Filhos do Trovão"); 18 André, Filipe, Bartolomeu, Mateus, Tomé, Tiago, filho de Alfeu; Tadeu, Simão, o nacionalista; 19 e Judas Iscariotes, que traiu Jesus.
20 Quando Jesus foi para casa, uma grande multidão se ajuntou de novo, e era tanta gente, que ele e os discípulos não tinham tempo nem para comer. 21 Os parentes de Jesus souberam disso e foram buscá-lo porque algumas pessoas estavam dizendo que ele estava louco. 22 Alguns mestres da Lei, que tinham vindo de Jerusalém, diziam:
— Ele está dominado por Belzebu, o chefe dos demônios. É Belzebu que dá poder a este homem para expulsar demônios.
23 Então Jesus chamou todos e começou a ensiná-los por meio de parábolas. Ele dizia:
— Como é que Satanás pode expulsar a si mesmo? 24 O país que se divide em grupos que lutam entre si certamente será destruído. 25 Se uma família se divide, e as pessoas que fazem parte dela começam a lutar entre si, ela será destruída. 26 Se o reino de Satanás se dividir em grupos, e esses grupos lutarem entre si, o reino não continuará a existir, mas será destruído.
27 — Ninguém pode entrar na casa de um homem forte e roubar os seus bens, sem primeiro amarrá-lo. Somente assim essa pessoa poderá levar o que ele tem em casa.
28 — Eu afirmo a vocês que isto é verdade: os pecados que as pessoas cometem ou as blasfêmias contra Deus poderão ser perdoados. 29 Mas as blasfêmias contra o Espírito Santo nunca serão perdoadas porque a culpa desse pecado dura para sempre.
30 Jesus falou assim porque diziam que ele estava dominado por um espírito mau.
31 Em seguida a mãe e os irmãos de Jesus chegaram; eles ficaram do lado de fora e mandaram chamá-lo. 32 Muita gente estava sentada em volta dele, e algumas pessoas lhe disseram:
— Escute! A sua mãe e os seus irmãos estão lá fora, procurando o senhor.
33 Jesus perguntou:
— Quem é a minha mãe? E quem são os meus irmãos?
34 Aí olhou para as pessoas que estavam sentadas em volta dele e disse:
— Vejam! Aqui estão a minha mãe e os meus irmãos. 35 Pois quem faz a vontade de Deus é meu irmão, minha irmã e minha mãe.
1 Jesus isch wieda in d Synagoge gange. Do isch ä Mensch gsi mit nere glähmte Hand.
2 Un si hän ufpasst, oba de Ma au am Sabbat heile doet, das si nen het vuklage kenne.
3 Jesus het zue däm Ma mit dr glähmte Hand gsait: kumm vor!
4 Dann(Dnoh) het da d Lit gfrogt: Soll ma am Sabbat Guetes dü odr Beses, s Läbä neh odr geh? Si sin aba alli schtill gsi.
5 Un na het si nohchänander agluegt un na isch trurig gsi wägä ihrem härte Herz un het zue däm Ma gsait: Schtreck dini Hand uns(us)! Der het si usgschtreckt, un d Hand isch gsund gsi wie di andri.
6 Un d Pharisäer sin üsä gange mit de Herodianer un hän gli ibalegt, we si Jesus umbinge kenne
7 Un Jesus isch vuschwunde mit sinene Jinger an dr See; un s isch ä großi Lit im nochgange vu Galiläa un Judäa
8 un vu Jerusalem, un üs Idumäa un vu de andere Sitä vum Jordan, un üs dr Gegend vu Tyrus un Sidon sin d Lit ku in Große Schare, wel si vu sinene Wunda ghört hän.
9 Jesus het sine Jinger gsait, si soll ne Boot parat halte, das d Lit nen nit so arg dränge dehn.
10 Er het nämlich vieli vu nene gheilt, drum hän sich alli, wo mit nem Lide plogt gsi sin, um en dränkt, das si nen agrihre kennte.
11 Un wenn nen di uns(us)übere Geischter gsäh hän, sin si vor nem uf d Knie gflogä, si hän brellt un gsait: Dü bisch im Herr-Gott si Bue.
12 Er het ene bfohle keinem vu nem zvuzelle.
13 Dann(Dnoh) ischa uf ä Berg gschtiegä un het alli de, wo na het welle, zue sich gröfe, un de sin zue nem ku.
14 Un na het zwöelf bschtimmt, de na au Aposchtel bnennt het, das si bi nem si soll un das sa si rüsschickt zum predige
15 un das si Macht hän, di bese Geischter ustribe.
16 Un na setzt de Zwöelf i un git däm Simon de Name Petrus;
17 Jakobus, de Bue vum Zebedäus, un Johannes, de Bröder vum Jakobus, un git däm de Namen Boanerges, des heißt: Dunnerbuebe;
18 witer: Andreas un Philippus un Bartholomäus un Matthäus un Thomas un Jakobus, de Bue vum Alphäus, un Thaddus un Simon Kananäus
19 un Judas Iskariot, der nen vurode het.
20 Un na isch in ä Hus gange. Un do sin vieli Lit kumme, so das si nimmi ässe hän kenne.
21 Un als d Familie s ghört het, hän si sich aufgmacht un hänen festhalte welle; denn si hän gsait: Er isch Vuruckt.
22 D Schriftgelehrti aba, de vu Jerusalem abe ku sin, hän gsait: Er het dr Deufel, un: na tribt di bese Geischter mit nem Oberschte uns(us).
23 Jesus aba reft si zämme un sait zü nene in Glichnissen: We kann dr Sadan d Satan ustribe?
24 Wenn ä Rich mit sich selba ueis isch, kas nit bschdo.
25 Un wenn ä Hus mit sich selba ueins wird, kas nit bschdo.
26 Schdot dr Sadan gege sich selba uf un isch mit sich selba ueins, so ka na nit bschtdo, sundern s isch uns(us) mit däm.
27 Keina ka aba in s Hus vum Schtarke ibreche un sini Sache schtäle, wenn na nit zvor d Schtarke fesselt; erscht dann(dnoh) ka na si Hus usraube.
28 Gib obacht, i(ich) sag äich: Alli Sinde weerdä d Menschekinda vugeh, au d Läschterunge, soviel si au läschtere d;
29 wer aba d heilige Geischt läschtert, der het keini Vugebig fir Immer un Ewig, sundern isch ewig sini Sinde schuldig.
30 Denn si hän gsait: Na het ä uns(us)übere Geischt.
31 Un s isch si Muetter un sini Brüeder ku un schten druße, un hän eber zue nem ine gschickt un hän nen refä lo.
32 Un Lit hocke umen rum . Un si sage zue nem: Lueg, di Muetter un dini Brüeder un dini Schweschtere druße froge nohch dir.
33 Un na sait tene: Wer isch mi Muetter un mini Brüeder?
34 Un na luegt um sich rum uf de, de um nen im Kreis gsäße sin, un sait: Luege, des isch mi Muetter un des sin mini Brüeder!
35 Wer aba Gottes Willä doet, isch mi Brüeder un mi Schweschter un mi Muetter.