1 Jesus e os discípulos chegaram à região de Gerasa, no lado leste do lago da Galileia. 2 Assim que Jesus saiu do barco, foi encontrar-se com ele um homem que estava dominado por um espírito mau. 3 O homem vinha do cemitério, onde estava morando. Ninguém conseguia prendê-lo, nem mesmo usando correntes. 4 Muitas vezes já tinham amarrado as suas mãos e os seus pés com correntes de ferro, mas ele quebrava tudo, e ninguém conseguia dominá-lo. 5 Passava os dias e as noites nos montes e entre os túmulos, gritando e se ferindo de propósito com pedras. 6 Ele viu Jesus de longe, correu, caiu de joelhos diante dele 7 e gritou:
— Jesus, Filho do Deus Altíssimo! O que o senhor quer de mim? Em nome de Deus eu peço: não me castigue!
8 Ele disse isso porque Jesus havia mandado: "Espírito mau, saia desse homem!"
9 Jesus perguntou:
— Como é que você se chama?
Ele respondeu:
— O meu nome é Multidão, porque somos muitos.
10 E pedia com muita insistência a Jesus que não expulsasse os espíritos maus para fora daquela região. 11 Acontece que num morro perto dali havia muitos porcos comendo. 12 Os espíritos pediram a Jesus com insistência:
— Nos mande ficar naqueles porcos; nos deixe entrar neles!
13 Ele deixou, e os espíritos saíram do homem e entraram nos porcos. E estes, que eram quase dois mil, se atiraram morro abaixo, para dentro do lago, e se afogaram.
14 Os homens que estavam tomando conta dos porcos fugiram e espalharam a notícia na cidade e nos campos. Muita gente foi ver o que havia acontecido. 15 Quando chegaram perto de Jesus, viram o homem que antes estava dominado por demônios; e ficaram espantados porque ele estava sentado, vestido e no seu perfeito juízo. 16 Os que tinham visto tudo aquilo lhes contaram o que havia acontecido com o homem e com os porcos. 17 Então começaram a pedir com insistência a Jesus que saísse da terra deles. 18 Quando ele estava entrando no barco, o homem curado pediu com insistência:
— Me deixe ir com o senhor!
19 Mas Jesus não deixou e disse:
— Volte para casa e conte aos seus parentes o que o Senhor lhe fez e como ele foi bom para você.
20 Então ele foi embora e contava, na região das Dez Cidades, o que Jesus tinha feito por ele. E todos ficavam admirados.
21 Jesus voltou para o lado oeste do lago, e muitas pessoas foram se encontrar com ele na praia. 22 Um homem chamado Jairo, chefe da sinagoga, foi e se jogou aos pés de Jesus, 23 pedindo com muita insistência:
— A minha filha está morrendo! Venha comigo e ponha as mãos sobre ela para que sare e viva!
24 E Jesus foi com ele. Uma grande multidão foi junto e o apertava de todos os lados.
25 Chegou ali uma mulher que fazia doze anos que estava com uma hemorragia. 26 Havia gastado tudo o que tinha, tratando-se com muitos médicos. Estes a fizeram sofrer muito; mas, em vez de melhorar, ela havia piorado cada vez mais. 27 Ela havia escutado falar de Jesus; então entrou no meio da multidão e, chegando por trás dele, tocou na sua capa, 28 pois pensava assim: "Se eu apenas tocar na capa dele, ficarei curada." 29 Logo o sangue parou de escorrer, e ela teve certeza de que estava curada. 30 No mesmo instante Jesus sentiu que dele havia saído poder. Então virou-se no meio da multidão e perguntou:
— Quem foi que tocou na minha capa?
31 Os discípulos responderam:
— O senhor está vendo como esta gente o está apertando de todos os lados e ainda pergunta isso?
32 Mas Jesus ficou olhando em volta para ver quem tinha feito aquilo. 33 Então a mulher, sabendo o que lhe havia acontecido, atirou-se aos pés dele, tremendo de medo, e contou tudo. 34 E Jesus disse:
— Minha filha, você sarou porque teve fé. Vá em paz; você está livre do seu sofrimento.
35 Jesus ainda estava falando, quando chegaram alguns empregados da casa de Jairo e disseram:
— Seu Jairo, a menina já morreu. Não aborreça mais o Mestre.
36 Mas Jesus não se importou com a notícia e disse a Jairo:
— Não tenha medo; tenha fé!
37 Jesus deixou que fossem com ele Pedro e os irmãos Tiago e João, e ninguém mais. 38 Quando entraram na casa de Jairo, Jesus encontrou ali uma confusão geral, com todos chorando alto e gritando. 39 Então ele disse:
— Por que tanto choro e tanta confusão? A menina não morreu; ela está dormindo.
40 Então eles começaram a caçoar dele. Mas Jesus mandou que todos saíssem e, junto com os três discípulos e os pais da menina, entrou no quarto onde ela estava. 41 Pegou-a pela mão e disse:
— "Talitá cumi!" (Isto quer dizer: "Menina, eu digo a você: Levante-se!")
42 No mesmo instante, a menina, que tinha doze anos, levantou-se e começou a andar. E todos ficaram muito admirados. 43 Então Jesus ordenou que de jeito nenhum espalhassem a notícia dessa cura. E mandou que dessem comida à menina.
1 Un sie kumme ans andre Ufa vum See in d Gegend vu dä Gerasena.
2 Un als sa uns(us) sem Boot kunnt, lauft däm bald vu d Gräba her ä Mensch entgegä mit nem unsubere Geischt,
3 der het sini Wohnunig in d Grabhehlene. Un keina het d binde kenne, au nit mit Kettene;
4 denn na war vieli mol mit Fessle un Kettene gbunde worde un het d Kettene vurisse un d Fessle vurieben; un keina het d kenne bändige.
5 Un na war alliziit, Dag un Nacht, in d Grabhehlene un uf fem Berg, brellt rum un schlat sich selba mit Schtei (Wackes).
6 Als sa aba Jesus sieht vu wiidem, lauft da ane un flegt vor rem ane
7 un brellt lut: Was willsch dü vu ma(mir), Jesus, dü Bue Gottes, vum Allahechschte? Ich bschwer di bi Gott: Quäl mi nit! a
8 Denn na het zue nem gsait: Fahr uns(us), dü unsubere Geischt, vu däm Mensch!
9 Un na frogt d: We heißesch dü? Un na sait: Legion heiß i(ich); denn ma(mir) sin vieli.
10 Un na bittet Jesus arg, daß sa sie nit uns(us) dr Gegend vutribt.
11 s ware aba dert an däm Berg ä großi Herd Säue uf dr Weid.
12 Un d unsubere Geischta bite ne un sage: Loß uns(us) in de Säue fahre!
13 Un na willigt i. Do fahre de unsubere Geischta uns(us) un sin in d Säue gfahre, un d Herd Säue schtirme d Schtich abe in d See, ungfähr zweidausig, un sie sin alli vusoffe im See.
14 Un d Säuehirde sin gflohe un vuzelle des in dr Schtadt un uf fem Land. Un d Lit gen üse, um zluege, was basiert isch,
15 un kumme zue Jesus un sähn d Bsessene, we na dositzt, azogä un normal, sele, der de Legion unsufere Geischta gha het; un sie firchte sich.
16 Un de s gsehne hän, vuzehle ne, was mit däm Bsessene gscheh isch, un des vu d Säue.
17 Un sie fange a un bitte Jesus, üs ihra Gegent fortzgoh.
18 Un als sa in s Boot trete isch, bittet d d Bsessene, daß sa bi nem bliebe darf.
19 Aba na loßt d nit , sundern sait zue nem: Gang heim in di Hus zue Dinene un sag gene, weli großi Tat dir dr Herr gmacht het un we na dir gnädig gsi isch.
20 Un na got un fangt a, in d Zehn Schtädt uszruefe, welchi großi Wohldat Jesus fir nen gmacht het; un jeder ma het sich vuwundert .
21 Un als Jesus wieda überigfahre isch mit däm Boot, vusammle sich ä großi Schar bi nem, un na war am See.
22 Do kummt eina vu de Vorschteha dr Synagoge, na heißt Jaïrus. Un als sa Jesus gsäh het, flegt da rem vor Dfeß
23 un bittet d arg un sait: Mi Döchterli liet in Schterbe; kumm doch un leg dini Händ(Pfode) uf sie, dmit sie gesund wird un lebt.
24 Un na got mit däm ane.Un s goht däm ä großi Schar, un sie dränge nen.
25 Un do war ä Wieb, de het d Bloetfluß sit zwöelf Johr
26 un het viel glitte vu viele Dokta un all ihr Guet dofir ufgwendet; un s het dare nit ghulfe, sundern s war noh schlimma mit dere wore.
27 Als de vu Jesus ghärt het, kummt sie in dr Schar vu hine ane un berihrten an sinem Gwand (Häß).
28 Denn sie sait sich: Wenn i(ich) nur sini Kleida arihre kennt, so wer i gsund.
29 Un sofort schtopt de Quelle vu ihrem Bloet, un sie spir s am Leib, daß sie vu ihra Plag gheilt gsi isch.
30 Un Jesus het gschpirt an sich selba, daß Kraft vu nem usgange war, un drillt sich um in dr Schar un sait: Wer het mini Gleida berihrt?
31 Un sini Jinger sage zue nem: Dü sihsch, daß di de Schar drängt, un frogsch: Wer het mi brihrt?
32 Un na luegt sich um nohch dere, de des gmacht het.
33 De Wieb aba firchtet sich un het zitteret, denn sie het gwißt, was sa re gscheh isch; sie kummt un flegt vor rem ane un sait däm die ganz Wohrhet.
34 Er aba sait zue nere: Mi Töchterle, di Glaube het di gsund gmacht; gang im Friede un bi gsund vu dinere Plag!
35 Als sa noh so schwätzt, kumme ä baar uns(us) sem Hus vum Vorschteher vu d Synagoge un sage: Di Töchterle isch gschtorbe; was bmehsch dü witer d Meischta?
36 Jesus aba hets mit aghert,* was gsait wore isch, un sait zue nem Vorschteher: Fircht di nit, glaub nur! (*S ka au ibasetzt werde: "Jesus aba hets ibahert... ".)
37 Un na losch keine mit ne goh als Petrus un Jakobus un Johannes, d Brueda vum Jakobus.
38 Un sie kumme in des Hus vum Vorschteher, un na sieht des Durchänander, un we arg sie hiele un gjomeret hän.
39 Un na goht ine un sait zue nene: Was brele un hiele na so? Des Kind isch nit gschtorbe, sundern s schloft nur.
40 Un sie vulachte nen. Er aba trieb sie alli üsä un nihm mit sich d Vata vum Kind un d Muetter un de bi nem ware, un goht ine, wo s Kind gläge isch,
41 un nihmt s Kind bi dr Hand un sait zue nem: Talita kum! - des heißt ibasetzt: Maidele, i(ich) sag da, schtand uf!
42 Un sofort schtoht des Maidele uf un goht umenanda; s war aba erscht zwöelf Johr alt. Un sie sin ganz arg vuschrocke.
43 Un na vubiedet de fescht, daß ses nemats wiss darf, un sait, sie soll re ebbis zässe ge.