1 Alguns fariseus e alguns mestres da Lei que tinham vindo de Jerusalém reuniram-se em volta de Jesus. 2 Eles viram que alguns dos discípulos dele estavam comendo com mãos impuras, quer dizer, não tinham lavado as mãos como os fariseus mandavam o povo fazer.
3 (Os judeus, e especialmente os fariseus, seguem os ensinamentos que receberam dos antigos: eles só comem depois de lavar as mãos com bastante cuidado. 4 E, antes de comer, lavam tudo o que vem do mercado. Seguem ainda muitos outros costumes, como a maneira certa de lavar copos, jarros, vasilhas de metal e camas.)
5 Os fariseus e os mestres da Lei perguntaram a Jesus:
— Por que é que os seus discípulos não obedecem aos ensinamentos dos antigos e comem sem lavar as mãos?
6 Jesus respondeu:
— Hipócritas! Como Isaías estava certo quando falou a respeito de vocês! Ele escreveu assim:
"Deus disse:
Este povo com a sua boca diz
que me respeita,
mas na verdade o seu coração
está longe de mim.
7 A adoração deste povo é inútil,
pois eles ensinam leis humanas
como se fossem mandamentos de Deus."
8 E continuou:
— Vocês abandonam o mandamento de Deus e obedecem a ensinamentos humanos.
9 E Jesus terminou, dizendo:
— Vocês arranjam sempre um jeito de pôr de lado o mandamento de Deus, para seguir os seus próprios ensinamentos. 10 Pois Moisés ordenou: "Respeite o seu pai e a sua mãe." E disse também: "Que seja morto aquele que amaldiçoar o seu pai ou a sua mãe!" 11 Mas vocês ensinam que, se alguém tem alguma coisa que poderia usar para ajudar os seus pais, mas diz: "Eu dediquei isto a Deus", 12 então ele não precisa ajudar os seus pais. 13 Assim vocês desprezam a palavra de Deus, trocando-a por ensinamentos que passam de pais para filhos. E vocês fazem muitas outras coisas como esta.
14 Jesus chamou outra vez a multidão e disse:
— Escutem todos o que eu vou dizer e entendam! 15 Tudo o que vem de fora e entra numa pessoa não faz com que ela fique impura, mas o que sai de dentro, isto é, do coração da pessoa, é que faz com que ela fique impura. 16 [Se vocês têm ouvidos para ouvir, então ouçam.]
17 Quando Jesus se afastou da multidão e entrou em casa, os seus discípulos lhe perguntaram o que queria dizer essa comparação. 18 Então ele disse:
— Vocês são como os outros; não entendem nada! Aquilo que entra pela boca da pessoa não pode fazê-la ficar impura, 19 porque não vai para o coração, mas para o estômago, e depois sai do corpo.
Com isso Jesus quis dizer que todos os tipos de alimento podem ser comidos.
20 Ele continuou:
— O que sai da pessoa é o que a faz ficar impura. 21 Porque é de dentro, do coração, que vêm os maus pensamentos, a imoralidade sexual, os roubos, os crimes de morte, 22 os adultérios, a avareza, as maldades, as mentiras, as imoralidades, a inveja, a calúnia, o orgulho e o falar e agir sem pensar nas consequências. 23 Tudo isso vem de dentro e faz com que as pessoas fiquem impuras.
24 Jesus saiu dali e foi para a região que fica perto da cidade de Tiro. Ele entrou numa casa e não queria que soubessem que estava ali, mas não pôde se esconder. 25 Certa mulher, que tinha uma filha que estava dominada por um espírito mau, ouviu falar a respeito de Jesus. Ela veio e se ajoelhou aos pés dele. 26 Era estrangeira, de nacionalidade siro-fenícia, e pediu que Jesus expulsasse da sua filha o demônio. 27 Mas Jesus lhe disse:
— Deixe que os filhos comam primeiro. Não está certo tirar o pão dos filhos e jogá-lo para os cachorros.
28 — Mas, senhor, — respondeu a mulher — até mesmo os cachorrinhos que ficam debaixo da mesa comem as migalhas de pão que as crianças deixam cair.
29 Jesus disse:
— Por causa dessa resposta você pode voltar para casa; o demônio já saiu da sua filha.
30 Quando a mulher voltou para casa, encontrou a criança deitada na cama; de fato, o demônio tinha saído dela.
31 Jesus saiu da região que fica perto da cidade de Tiro, passou por Sidom e pela região das Dez Cidades e chegou ao lago da Galileia. 32 Algumas pessoas trouxeram um homem que era surdo e quase não podia falar e pediram a Jesus que pusesse a mão sobre ele. 33 Jesus o tirou do meio da multidão e pôs os dedos nos ouvidos dele. Em seguida cuspiu e colocou um pouco da saliva na língua do homem. 34 Depois olhou para o céu, deu um suspiro profundo e disse ao homem:
— "Efatá!" (Isto quer dizer: "Abra-se!")
35 E naquele momento os ouvidos do homem se abriram, a sua língua se soltou, e ele começou a falar sem dificuldade. 36 Jesus ordenou a todos que não contassem para ninguém o que tinha acontecido; porém, quanto mais ele ordenava, mais eles falavam do que havia acontecido. 37 E todas as pessoas que o ouviam ficavam muito admiradas e diziam:
— Tudo o que faz ele faz bem; ele até mesmo faz com que os surdos ouçam e os mudos falem!
1 Un s vusammle sich bi nem d Pharisäer un ä baar vu d Schriftglehrte, de üs Jerusalem gkumme ware.
2 Un sie sähn ä baar vu sinene Jinger mit dreckige, des heißt: d Händ(Pfode) ware nit gwäsche, s Brot ässe gsähne.
3 Denn d Pharisäer un alli Jude ässe nigs, wenn sie nit d Händ(Pfode) mit na Hand voll Wassa gwäsche hän, un halte so d Vorschrifte vu de Älteschte;
4 un wenn sie vum Markt kumme, ässe sie nit, wenn sie sich nit gwäsche hän. Un s gib vieli andari Sache, de sie z halte agnumme hän, we: Trinkbecha un Krueg un dr Kessel un Bänk z wäsche.
5 Do froge nen d Pharisäer un Schriftglehrte: Wurum läbä dini Jinger nit nach d Vorschrifte vu de Älteschte, sundern ässe s Brot mit dreckige Händ(Pfode)?
6 Er aba sait zue nene: We gnau het vu äich Lumpä Jesaja gwaissagt, we gschriebe stoht (Jesaja 29,13): "Des Volk ehrt mich mit d Lippe; aba s Herz isch fern vu ma(mir).
7 Vugäblich diene sie ma(mir), wel sie lähre solchi Lähre, de nigs sin als Menschegbot."
8 Ihr vuloße Gottes Gbot un halte d Mensche Vorschrifte.
9 Un na sait zue nene: We gnau d na Gottes Gbot ufhebe, dmit da äiri Vorschrifte ufrichte käne!
10 Denn Moses het gsait (2. Mose 20,12; 21,17): "Dü sollsch di Vada (Babbe) un dini Muetter ehre", un: "Wer Vada (Babbe) odr Muetter flöcht, sela soll schterbe."
11 Ihr aba lähret: Wenn eina zö sinem Vada (Babbe) odr d Muetter sait: Korban - des heißt: Opfagabe des isch´s, was dir vu ma(mir) zöschtoht -,
12 so lehn ihr nen nigs me doe fir si Vada (Babbe) odr sini Muetter
13 un hebe so Gottes Wort uf durch äiri Vorschrifte, de na ibalieferet hän; un so mache na viel.
14 Un na reft d Lit wieda zue sich un sait zue nene: Here ma(mir) alli mol zue un begrife's was i mein!
15
16 S gib nigs, was vu uße in d Mensch inegoht, des sen dreckig mache kennt; sundern was uns(us) sem Mensch usekummt, des isch's, was d Mensch dreckig macht.
17 Un als sa vu d Lit ins Hus kummt, frogten nen sini Jinger nochem Glichnis.
18 Un na sait zue nene: Sin na denn au so dumm? Merge na nit, daß ällei, was vu uße in d Mensch inegoht, nen nit dreckig mache ka?
19 Denn s goht nit in si Herz, sundern in d Buch, un kummt rus in d Gruebe. Dmit het da ällei Ässä fir sufa erklährt.
20 Un na sait: Was uns(us) sem Mensch usekummt, des macht d Mensch dreckig;
21 denn vu inne, uns(us) sem Herz dr Mensch, kumme rus besi Gedanke, Huchä, Schtäle, Morde,
22 Ehebreche, Habgier, Bosheit, Arglischt, Usschweifig, Mißgunst, Läschtere, Schtolz, Dummheide.
23 Alli de bese Sache kumme vu inne rus un mache d Mensch dreckig.
24 Un na schtod uf un goht vu dert i d Gegennt vu Tyrus. Dert isch scha in ä Hus gange des het da nemeds wisse lo un het doch nit vuborge bliebe kenne,
25 sundern gli härt ä Wieb vu nem, dere ihr Döchterli het ä dreckige Geischt gha. Un sie kummt un flegt ane zue sinene Feße
26 - de Wieb war aba ä Griechin uns(us) Syrophönizien - un bitet d, daß sa d bese Geischt vu nere ustribe döht.
27 Jesus aba sait zue nere: Loß zerscht d Kinda satt werde; s isch nit recht, daß ma d Kinda s Brot wegnihmt un wirft s vor d Hund.
28 Sie sait aba zue nem: Ja, Herr; aba doch fressen d Hündle under rem Disch vu d Brosame vu de Kinda.
29 Un na sait zue nere: Wäge däm Wort gang ane, d bese Geischt isch vu dinere Dochta usgfahre.
30 Un sie goht heim in ihr Hus un findet s Kind uf fem Bett liege, un d bese Geischt war usgfahre.
31 Un als sa wieda furtgange isch uns(us) d Gegent vu Tyrus, kummt da durch Sidon ans Galiläische Meer, mitte in Gegent vu d Zehn Schtädt.
32 Un sie bringe zue nem eina, der daub un schtumm war, un bitte nen, daß sa d Hand uf nen legt.
33 Un na nihmt nen uns(us) dr Lit uf d site un legt nem d Finga in d Ohre un na brihrt si Zungä mit Spucke un
34 luegt ufe zum Himmel un seifzt un sait zue nem: Hefata!, des heißt: Dö di uf!
35 Un sofort d sich sini Ohre uf, un d Fessle vu sinere Zunge lese sich uf, un na schwätzt guet.
36 Un na gbitet dene, sie soll's nemeds sage. Um so me na's aba vubote het, um so me hän sie s usplauderet.
37 Un sie wundere sich iba d Maße un hän gsait: Er het ällei guet gmacht; die Daube heren un die Schtumme schwätzen wieda.