1 Certo dia Jesus estava na praia do lago da Galileia, e a multidão se apertava em volta dele para ouvir a mensagem de Deus. 2 Ele viu dois barcos no lago, perto da praia. Os pescadores tinham saído deles e estavam lavando as redes. 3 Jesus entrou num dos barcos, o de Simão, e pediu que ele o afastasse um pouco da praia. Então sentou-se e começou a ensinar a multidão.
4 Quando acabou de falar, Jesus disse a Simão:
— Leve o barco para um lugar onde o lago é bem fundo. E então você e os seus companheiros joguem as redes para pescar.
5 Simão respondeu:
— Mestre, nós trabalhamos a noite toda e não pescamos nada. Mas, já que o senhor está mandando jogar as redes, eu vou obedecer.
6 Quando eles jogaram as redes na água, pescaram tanto peixe, que as redes estavam se rebentando. 7 Então fizeram um sinal para os companheiros que estavam no outro barco a fim de que viessem ajudá-los. Eles foram e encheram os dois barcos com tanto peixe, que os barcos quase afundaram. 8 Quando Simão Pedro viu o que havia acontecido, ajoelhou-se diante de Jesus e disse:
— Senhor, afaste-se de mim, pois eu sou um pecador!
9 Simão e os outros que estavam com ele ficaram admirados com a quantidade de peixes que haviam apanhado. 10 Tiago e João, filhos de Zebedeu, que eram companheiros de Simão, também ficaram muito admirados. Então Jesus disse a Simão:
— Não tenha medo! De agora em diante você vai pescar gente.
11 Eles arrastaram os barcos para a praia, deixaram tudo e seguiram Jesus.
12 Certa vez Jesus estava numa cidade onde havia um homem que tinha o corpo todo coberto de lepra. Quando viu Jesus, o leproso se ajoelhou diante dele, encostou o rosto no chão e pediu:
— Senhor, eu sei que o senhor pode me curar se quiser!
13 Jesus estendeu a mão, tocou nele e disse:
— Sim! Eu quero. Você está curado.
No mesmo instante a lepra desapareceu. 14 Então Jesus lhe deu esta ordem:
— Escute! Não conte isso para ninguém, mas vá pedir ao sacerdote que examine você. Depois, a fim de provar para todos que você está curado, vá oferecer o sacrifício que Moisés ordenou.
15 Mas as notícias a respeito de Jesus se espalhavam ainda mais, e muita gente vinha para ouvi-lo e para ser curada das suas doenças. 16 Porém Jesus ia para lugares desertos e orava.
17 Um dia Jesus estava ensinando, e alguns fariseus e alguns mestres da Lei estavam sentados perto dele. Eles tinham vindo de todas as cidades da Galileia e da Judeia e também de Jerusalém. O poder do Senhor estava com Jesus para que ele curasse os doentes. 18 Alguns homens trouxeram um paralítico deitado numa cama e estavam querendo entrar na casa e colocá-lo diante de Jesus. 19 Porém, por causa da multidão, não conseguiram entrar com o paralítico. Então o carregaram para cima do telhado. Fizeram uma abertura nas telhas e o desceram na sua cama em frente de Jesus, no meio das pessoas que estavam ali. 20 Jesus viu que eles tinham fé e disse ao paralítico:
— Meu amigo, os seus pecados estão perdoados!
21 Os mestres da Lei e os fariseus começaram a pensar:
— Quem é este homem que blasfema contra Deus desta maneira? Ninguém pode perdoar pecados; só Deus tem esse poder.
22 Porém Jesus sabia o que eles estavam pensando e disse:
— Por que vocês estão pensando assim? 23 O que é mais fácil dizer ao paralítico: "Os seus pecados estão perdoados" ou "Levante-se e ande"? 24 Pois vou mostrar a vocês que eu, o Filho do Homem, tenho poder na terra para perdoar pecados.
Então disse ao paralítico:
— Eu digo a você: levante-se, pegue a sua cama e vá para casa.
25 No mesmo instante o homem se levantou diante de todos, pegou a cama e foi para casa, louvando a Deus. 26 Todos ficaram muito admirados; e, cheios de medo, louvaram a Deus, dizendo:
— Que coisa maravilhosa nós vimos hoje!
27 Depois disso Jesus saiu e viu um cobrador de impostos, chamado Levi , sentado no lugar onde os impostos eram pagos. Jesus lhe disse:
— Venha comigo.
28 Levi se levantou, deixou tudo e seguiu Jesus. 29 Então Levi fez para Jesus uma grande festa na sua casa. Havia ali muitos cobradores de impostos, e outras pessoas estavam sentadas com eles. 30 Os fariseus e os mestres da Lei, que eram do partido dos fariseus, ficaram zangados com os discípulos de Jesus e perguntaram:
— Por que vocês comem e bebem com os cobradores de impostos e com outras pessoas de má fama?
31 Jesus respondeu:
— Os que têm saúde não precisam de médico, mas sim os doentes. 32 Eu não vim para chamar os bons, mas para chamar os pecadores, a fim de que se arrependam dos seus pecados.
33 Algumas pessoas disseram a Jesus:
— Os discípulos de João Batista jejuam muitas vezes e fazem orações, e os discípulos dos fariseus fazem o mesmo. Mas os discípulos do senhor não jejuam.
34 Jesus respondeu:
— Vocês acham que podem obrigar os convidados de uma festa de casamento a jejuarem enquanto o noivo está com eles? Claro que não! 35 Mas chegará o tempo em que o noivo será tirado do meio deles; então sim eles vão jejuar!
36 Jesus fez também esta comparação:
— Ninguém corta um pedaço de uma roupa nova para remendar uma roupa velha. Se alguém fizer isso, estraga a roupa nova, e o pedaço de pano novo não combina com a roupa velha. 37 Ninguém põe vinho novo em odres velhos. Se alguém fizer isso, os odres rebentam, o vinho se perde, e os odres ficam estragados. 38 Não. Vinho novo deve ser posto em odres novos. 39 E ninguém quer vinho novo depois de beber vinho velho, pois diz: "O vinho velho é melhor."
1 S isch bassiert, als sich d Lit zue nem drängt hän, um des Wort Gottes z häre, do schtoht er am See Genezareth
2 un sieht zwei Boot am Ufer liege; d Fischa aba ware üsgschtiege un wäsche ihri Netze.
3 Do schtiegt er in ei Boot, des im Simon ghärt het, un bittet nen, ä weng vum Land wegzfahre. Un na(er) het sich anekockt un lehrt d Lit vum Boot üs.
4 Un als er ufghert het z schwätze, sait da(er) zum Simon: Fahr üsä, wo`s def isch, un werfe äiri Netze zum Fange üs!
5 Un Simon git zantwort un sait: Meischta, ma(mir) hän die ganzi Nacht gschafft un nigs gfange; aba uf di Wort hi will i(ich) d Netze üswerfe.
6 Un als sie des gmacht hän, fange sie ä großi Schar Fisch, un ihri Netze fange a z riße.
7 Un sie winke ihre Freunde, de im andere Boot ware, sie solle kumme un mit tene ze. Un sie kumme un fillä beidi Boot voll, so daß sie schier absufe.
8 Als des Simon Petrus sieht, flegt er Jesus vor d Feß un sait: Herr, gang wäg vu ma(mir)! Ich bi ä sindige Mensch.
9 Denn ä Angscht het nen erfaßt un alli, de bi nem ware, iba den Fang, den sie mitänanda doe hän,
10 ebeso au Jakobus un Johannes, d Buebä vum Zebedäuns(us), Simon sini Freunde. Un Jesus sait zum Simon: Fircht di nit! Vu etze a wirsch dü Mensche fange.
11 Un sie bringe de Boot ans Land un vuloße alles un folge nem nohch.
12 Un s isch bassiert aba, als er in einarä Schtadt war, lueg, do war ä Ma volla Ussatz. Als der Jesus sieht, flegt er ane uf si Visasch (Gsicht) un bittet nen un sait: Herr, willsch dü, so kannsch dü mich sufa mache.
13 Un na(er) schtreckt si Hand üs un rihrt nen a un sait: Ich will's doe, etze bisch sufa! Un gli druf wich dr Ussatz vu nem.
14 Un na(er) bfielt nem, daß er's nemads sage soll. Gang aba hi un zeig di däm Prieschter un opfa fir di Sufa wäre, we Moses gsait het, däne zum Ziignis.
15 Aba d Kunde vu nem breitet sich imma witer üs, un s kummt ä großi Schar Lit zsämme, zum häre un gsund z wäre vu ihre Krankheite.
16 Er aba het sich zruck zoge in d Wüschte un bätet.
17 Un s isch bassiert eines Dages, als er glehrt het, daß au Pharisäer un Schriftglehrti dogsäße sin, de kumme ware üs alle Derfa (Käffa) in Galiläa un Judäa un üs Jerusalem. Un d Kraft vum Herrn war mit nem, daß er heile ka.
18 Un lueg, ä baar Männa bringe ä Mensch uf nem Bett; der war glähmt. Un sie vusuechte, nen inäzbringe un vor nen z lege.
19 Un wel sie wägä dr Lit kei Igang find, nen inäzbringe, schtiege sie uf s Dach un lenen durch d Ziegel abe mit däm Bett midde unda sie vor Jesus.
20 Un als er ihr Glaube sieht, sait da(er): Mensch, dini Sinde sin dir vuge.
21 Un d Schriftglehrti un Pharisäer fange a z ibalege un sage: Wer isch der, daß er Gottesläschterig schwätzt? Wer ka Sinde vuge als ällei Gott?
22 Als aba Jesus ihr denke gmerkt het, git er zantwort un sait zue nene: Was denke ihr in äirem Herz?
23 Was isch lichta, z sage: Dir sin dini Sinde vuge, odr z sage: Schtand uf un gang umä?
24 Dmit ihr aba wißt, daß dr Menschebue Vollmacht het, uf Erde Sinde z vuge - sait da(er) zum Glähmte: Ich sag dir, schtand uf, nimm di Bett un gang heim!
25 Un gli druf schtoht er uf vor ihre Auge un nimmt s Bett, uf däm er gläge het, un goht heim un priest Gott.
26 Un sie vuschrecke alli un priese Gott un wäre mit Angscht erfillt un sage: Mir hän hiit ä seltsami Sach gsähne.
27 Un dnohch goht er üsä un sieht ä Zöllna mit Name Levi am Zoll hocke un sait zue nem: Folg ma(mir) nohch!
28 Un na(er) vuloßt alles, schtoht uf un goht dem nohch.
29 Un Levi richte nem ä großes Ässä zue in sinem Hus, un vieli Zöllna un andari hocke mit nem am Disch.
30 Un d Pharisäer un ihri Schriftglehrti hän gschtängert un sage zue sinene Jinger: Wurum ässä un trinke ihr mit d Zöllna un Sinda?
31 Un Jesus git zantwort un sait zue nene: Die Xunde bruche d Dokta nit, sundern die Kranke.
32 Ich bi kumme, d Sinda zue d Buße z röfä un nit die Grechte.
33 Sie aba sage zue nem: D Jinger vum Johannes faschte me(oft) un bäte viel, ebeso d Jinger vu dr Pharisäer; aba dini Jinger ässä un trinke.
34 Jesus sait aba zue nene: Ihr kennt d Hochziitsgäscht nit faschte losse, solang dr Bräutigam bi nene isch.
35 S wird aba de Ziit kumme, daß dr Bräutigam vu nene gnumme wird; dann(dnoh) den sie faschte, in däne Däg.
36 Un na(er) sait zue nene ä Glichnis: Nemad rißt ä Lappe vu nem näji(naii) Häß(Kleid) un flickt nen uf ä altes Häß(Kleid); sunscht vurißt ma des näji(naii), un dr Lappe vum näji(naii) paßt nit uf des alte.
37 Un nemads fillt näji(naii) Wi in alti Schliich; sunscht vurißt dr näji(naii) Wi d Schliich un wird vuschittet, un d Schliich vuderbe.
38 Sundern näji(naii) Wi soll ma in näji(naii) Schliich fille.
39 Un nemads, der vum alte Wi trinkt, will näji(naii); denn er sait: D alte isch milda.