1 Jesus contou a seguinte parábola, mostrando aos discípulos que deviam orar sempre e nunca desanimar:
2 — Em certa cidade havia um juiz que não temia a Deus e não respeitava ninguém. 3 Nessa cidade morava uma viúva que sempre o procurava para pedir justiça, dizendo: "Ajude-me e julgue o meu caso contra o meu adversário!"
4 — Durante muito tempo o juiz não quis julgar o caso da viúva, mas afinal pensou assim: "É verdade que eu não temo a Deus e também não respeito ninguém. 5 Porém, como esta viúva continua me aborrecendo, vou dar a sentença a favor dela. Se eu não fizer isso, ela não vai parar de vir me amolar até acabar comigo."
6 E o Senhor continuou:
— Prestem atenção naquilo que aquele juiz desonesto disse. 7 Será, então, que Deus não vai fazer justiça a favor do seu próprio povo, que grita por socorro dia e noite? Será que ele vai demorar para ajudá-lo? 8 Eu afirmo a vocês que ele julgará a favor do seu povo e fará isso bem depressa. Mas, quando o Filho do Homem vier, será que vai encontrar fé na terra?
9 Jesus também contou esta parábola para os que achavam que eram muito bons e desprezavam os outros:
10 — Dois homens foram ao Templo para orar. Um era fariseu, e o outro, cobrador de impostos. 11 O fariseu ficou de pé e orou sozinho, assim: "Ó Deus, eu te agradeço porque não sou avarento, nem desonesto, nem imoral como as outras pessoas. Agradeço-te também porque não sou como este cobrador de impostos. 12 Jejuo duas vezes por semana e te dou a décima parte de tudo o que ganho."
13 — Mas o cobrador de impostos ficou de longe e nem levantava o rosto para o céu. Batia no peito e dizia: "Ó Deus, tem pena de mim, pois sou pecador!"
14 E Jesus terminou, dizendo:
— Eu afirmo a vocês que foi este homem, e não o outro, que voltou para casa em paz com Deus. Porque quem se engrandece será humilhado, e quem se humilha será engrandecido.
15 Depois disso, algumas pessoas levaram as suas crianças a Jesus para que ele as abençoasse, mas os discípulos viram isso e repreenderam aquelas pessoas. 16 Então Jesus chamou as crianças para perto de si e disse:
— Deixem que as crianças venham a mim e não proíbam que elas façam isso, pois o Reino de Deus é das pessoas que são como estas crianças. 17 Eu afirmo a vocês que isto é verdade: quem não receber o Reino de Deus como uma criança nunca entrará nele.
18 Certo líder judeu perguntou a Jesus:
— Bom Mestre, o que devo fazer para conseguir a vida eterna?
19 Jesus respondeu:
— Por que você me chama de bom? Só Deus é bom, e mais ninguém. 20 Você conhece os mandamentos: "Não cometa adultério, não mate, não roube, não dê falso testemunho contra ninguém, respeite o seu pai e a sua mãe."
21 O homem respondeu:
— Desde criança eu tenho obedecido a todos esses mandamentos.
22 Quando Jesus ouviu isso, disse:
— Falta mais uma coisa para você fazer. Venda tudo o que você tem, e dê o dinheiro aos pobres, e assim você terá riquezas no céu. Depois venha e me siga.
23 Quando o homem ouviu isso, ficou muito triste, pois era riquíssimo. 24 Vendo a tristeza dele, Jesus disse:
— Como é difícil os ricos entrarem no Reino de Deus! 25 É mais difícil um rico entrar no Reino de Deus do que um camelo passar pelo fundo de uma agulha.
26 Os que ouviram isso perguntaram:
— Então, quem é que pode se salvar?
27 Jesus respondeu:
— O que é impossível para os seres humanos é possível para Deus.
28 Aí Pedro disse:
— Veja! Nós deixamos a nossa família e seguimos o senhor.
29 Jesus respondeu:
— Eu afirmo a vocês que isto é verdade: aquele que, por causa do Reino de Deus, deixar casa, esposa, irmãos, parentes ou filhos 30 receberá ainda nesta vida muito mais e, no futuro, receberá a vida eterna.
31 Jesus levou os doze discípulos para um lado e disse:
— Escutem! Nós estamos indo para Jerusalém, onde vai acontecer tudo o que os profetas escreveram sobre o Filho do Homem. 32 Ele será entregue aos não judeus, e estes vão zombar dele, insultá-lo, cuspir nele 33 e bater nele; e depois o matarão. Mas no terceiro dia ele ressuscitará.
34 Os discípulos não entenderam nada do que Jesus disse. O que essas palavras queriam dizer estava escondido deles, e eles não sabiam do que Jesus estava falando.
35 Jesus já estava chegando perto da cidade de Jericó. Acontece que um cego estava sentado na beira do caminho, pedindo esmola. 36 Quando ouviu a multidão passando, ele perguntou o que era aquilo.
37 — É Jesus de Nazaré que está passando! — responderam.
38 Aí o cego começou a gritar:
— Jesus, Filho de Davi, tenha pena de mim!
39 As pessoas que iam na frente o repreenderam e mandaram que ele calasse a boca. Mas ele gritava ainda mais:
— Filho de Davi, tenha pena de mim!
40 Jesus parou e mandou que trouxessem o cego. Quando ele chegou perto, Jesus perguntou:
41 — O que é que você quer que eu faça?
— Senhor, eu quero ver de novo! — respondeu ele.
42 Então Jesus disse:
— Veja! Você está curado porque teve fé.
43 No mesmo instante o homem começou a ver e, dando glória a Deus, foi seguindo Jesus. E todos os que viram isso começaram a louvar a Deus.
1 Er sait tene aba ä Glichnis doriba, daß sie alliziit bäte un nit nohlen,
2 un sait: S war ä Richta in eina Schtadt, der firchtet sich nit vor Gott un schiecht sich vor keinem Mensch.
3 S war aba ä Witwe in dselbe Schtadt, de kummt zue nem un sait: Schaff ma Recht gege mini Find!
4 Un na(er) wot lang nit. Dnohch aba het da(er) denkt bi sich selbscht: Wenn i(ich) mi scho vor Gott nit fircht noh vor keinem Mensch mi schiech,
5 will i(ich) doch däre Witwe, wel sie ma(mir) soviel Meh macht, Recht schaffe, dmit sie nit zletscht kummt un ma(mir) ins Gsicht (Visasch (Gsicht)) schlat.
6 Do sait dr Herr: Häre, was dr ungrechte Richta sait!
7 Soll do Gott nit au Recht schaffe sinene Üserwählte, de zue nem Dag un Nacht röfä, un soll er's bi nene lang nuszeh?
8 Ich sag äich: Er wird dene Recht schaffe in Kürzi. Doch wenn dr Menschebue kumme wird, meinsch dü, er wäre Glaube find uf Erde?
9 Er sait aba zue ä baar, de sich ibilde, fromm zue si, un hän nen vuachtet, des Glichnis:
10 S gehn zwei nuf in d Tempel, um z bäte, dr eine ä Pharisäer, dr andre ä Zöllna.
11 Der Pharisäer schtoht fir sich un bäte so: Ich dank dir, Gott, daß i(ich) nit bi we de andre Lit, Raiba (Deb, Vubrecha), Gauna, Ehebrecha odr au we der Zöllna.
12 Ich fascht zweimol in dr Wuche un gib d Zehnte vu allem, was i(ich) inihm.
13 Dr Zöllna aba schtoht vu wietem, wot au de Auge nit ufhebe zum Himmel, sundern schlat a sini Bruscht un sait: Gott, bi ma(mir) Sinda gnädig!
14 Ich sag äich: Der goht fir grecht bfunde nab in si Hus, nit selle. Denn wer sich selbscht hoch macht , der wird niedrig gmacht wäre; un wer sich selbscht niedrig macht, dr wird hoch gmacht wäre.
15 Sie bringe au kleini Kinda zue nem, dmit da(er) sie arihre soll. Als des aba d Jinger sähn, fahre sie sie a.
16 Aba Jesus reft sie zue sich un sait: Len de Kinda zue ma kumme un wehret dene nit, denn däne ghärt des Rich Gottes.
17 Gwiß, i(ich) sag äich: Wer nit des Rich Gottes animmt we ä Kind, der wird nit inekumme.
18 Un s frogt nen eina vu Obe un sait: Guete Meischta, was mueß i(ich) doe, dmit i(ich) s ewige Läbä greg (ererbe)?
19 Jesus aba sait zue nem: Was saisch dü zue ma(mir) guet? Nemad isch guet als Gott ällei.
20 Dü kennsch d Gebote: "Dü sollsch nit ehebreche; dü sollsch nemet umbringe; dü sollsch nit schtähle; dü sollsch nit falschi Ziignis schwätze; dü sollsch di Vada (Babbe) un di Muetter ehre!"
21 Er aba sait: Des ha i(ich) alles ghalte vu klei uf.
22 Als Jesus des ghärt het, sait da(er) zue nem: S fehlt dir noh eis. Vukauf alles, was dü hesch, un gib's d Arme, so wirsch dü ä Schatz im Himmel ha, un kumm un folg ma(mir) nohch!
23 Als sa des aba ghärt het, wird er trurig; denn er war arg rich.
24 Als aba Jesus sieht, daß er trurig wore isch, sait da(er): We schwer kumme de Riche in s Rich Gottes!
25 Denn s isch lichta, daß ä Kamel durch ä Nodelöhr goht, als daß ä Richä in s Rich Gottes kummt.
26 Do sage, de des ghärt hän: Wer ka dann(dnoh) selig wäre?
27 Er aba sait: Was bi d Lit unmeglich isch, des isch bi Gott meglich.
28 Do sait Petrus: Lueg, ma(mir) hän, was ma(mir) ka hän, vulo un sin dir nohchgange.
29 Er aba sait zue nene: wiß, i(ich) sag äich: S isch nemads, der Hus odr Wieb odr Breda odr Eltere odr Kinda vulosst um s Rich Gottes wille,
30 der s nit vielfach wieda gregt in der Ziit un in dr zuekinftige Welt s ewige Läbä.
31 Er nimmt aba zue sich de Zwöelf un sait zue nene: Luege, ma(mir) gehn nuf nohch Jerusalem, un s wird alles gmacht wäre, was gschriebe isch durch d Prophete vum Menschebue.
32 Denn er wird ibaantwortet wäre d Heide, un er wird gscholte un gschla un agschpuckt wäre,
33 un sie wäre nen üsbeitsche un umbringe; un am dritte Dag wird da ufschtoh.
34 De aba begriffä nigs dvu, un dr Sinn vum Gsaite war rene vuborge, un sie vuschten nit, was dmit gmeint war.
35 S isch bassiert, als sa in d Nechi vu Jericho kummt, daß ä Blindä am Wäg hockt un bettlet het.
36 Als sa(er) aba de Lit ghärt het, de vorbigehn, frogt da, was des wär.
37 Do vuzehle sie nem, Jesus vu Nazareth goht vorbi.
38 Un na(er) reft: Jesus, dü Bue David, erbarm di wägä ma(mir)!
39 De aba vornedra gehn, fahre nen a, er soll schwiege. Er aba brellt noh viel me: Dü Bue David, erbarm di wägä ma(mir)!
40 Jesus aba bliebt schtoh un losst nen zue sich fihre. Als sa aba necha kummt, frogt er nen:
41 Was willsch dü, daß i(ich) fir di doe soll? Er sait: Herr, daß i(ich) luege ka.
42 Un Jesus sait zue nem: Lueg etze! Di Glaube het dir ghulfe.
43 Un gli druf kann na luege un goht nem nohch un priest Gott. Un alli Lit, des s gsähne hän, lobe Gott.