1 Naquele tempo o imperador Augusto mandou uma ordem para todos os povos do Império. Todas as pessoas deviam se registrar a fim de ser feita uma contagem da população. 2 Quando foi feito esse primeiro recenseamento, Cirênio era governador da Síria. 3 Então todos foram se registrar, cada um na sua própria cidade.
4 Por isso José foi de Nazaré, na Galileia, para a região da Judeia, a uma cidade chamada Belém, onde tinha nascido o rei Davi. José foi registrar-se lá porque era descendente de Davi. 5 Levou consigo Maria, com quem tinha casamento contratado . Ela estava grávida, 6 e aconteceu que, enquanto se achavam em Belém, chegou o tempo de a criança nascer. 7 Então Maria deu à luz o seu primeiro filho. Enrolou o menino em panos e o deitou numa manjedoura, pois não havia lugar para eles na pensão.
8 Naquela região havia pastores que estavam passando a noite nos campos, tomando conta dos rebanhos de ovelhas. 9 Então um anjo do Senhor apareceu, e a luz gloriosa do Senhor brilhou por cima dos pastores. Eles ficaram com muito medo, 10 mas o anjo disse:
— Não tenham medo! Estou aqui a fim de trazer uma boa notícia para vocês, e ela será motivo de grande alegria também para todo o povo! 11 Hoje mesmo, na cidade de Davi, nasceu o Salvador de vocês — o Messias, o Senhor! 12 Esta será a prova: vocês encontrarão uma criancinha enrolada em panos e deitada numa manjedoura.
13 No mesmo instante apareceu junto com o anjo uma multidão de outros anjos, como se fosse um exército celestial. Eles cantavam hinos de louvor a Deus, dizendo:
14 — Glória a Deus nas maiores alturas do céu!
E paz na terra para as pessoas a quem ele quer bem!
15 Quando os anjos voltaram para o céu, os pastores disseram uns aos outros:
— Vamos até Belém para ver o que aconteceu; vamos ver aquilo que o Senhor nos contou.
16 Eles foram depressa, e encontraram Maria e José, e viram o menino deitado na manjedoura. 17 Então contaram o que os anjos tinham dito a respeito dele. 18 Todos os que ouviram o que os pastores disseram ficaram muito admirados. 19 Maria guardava todas essas coisas no seu coração e pensava muito nelas. 20 Então os pastores voltaram para os campos, cantando hinos de louvor a Deus pelo que tinham ouvido e visto.
E tudo tinha acontecido como o anjo havia falado.
21 Uma semana depois, quando chegou o dia de circuncidar o menino, puseram nele o nome de Jesus. Pois o anjo tinha dado esse nome ao menino antes de ele nascer.
22 Chegou o dia de Maria e José cumprirem a cerimônia da purificação, conforme manda a Lei de Moisés. Então eles levaram a criança para Jerusalém a fim de apresentá-la ao Senhor. 23 Pois está escrito na Lei do Senhor: "Todo primeiro filho será separado e dedicado ao Senhor." 24 Eles foram lá também para oferecer em sacrifício duas rolinhas ou dois pombinhos, como a Lei do Senhor manda.
25 Em Jerusalém morava um homem chamado Simeão. Ele era bom e piedoso e esperava a salvação do povo de Israel. O Espírito Santo estava com ele, 26 e o próprio Espírito lhe tinha prometido que, antes de morrer, ele iria ver o Messias enviado pelo Senhor. 27 Guiado pelo Espírito, Simeão foi ao Templo. Quando os pais levaram o menino Jesus ao Templo para fazer o que a Lei manda, 28 Simeão pegou o menino no colo e louvou a Deus. Ele disse:
29 — Agora, Senhor, cumpriste a promessa
que fizeste
e já podes deixar este teu servo
partir em paz.
30 Pois eu já vi com os meus próprios olhos
a tua salvação,
31 que preparaste na presença
de todos os povos:
32 uma luz para mostrar o teu caminho
a todos os que não são judeus
e para dar glória ao teu povo de Israel.
33 O pai e a mãe do menino ficaram admirados com o que Simeão disse a respeito dele. 34 Simeão os abençoou e disse a Maria, a mãe de Jesus:
— Este menino foi escolhido por Deus tanto para a destruição como para a salvação de muita gente em Israel. Ele vai ser um sinal de Deus; muitas pessoas falarão contra ele, 35 e assim os pensamentos secretos delas serão conhecidos. E a tristeza, como uma espada afiada, cortará o seu coração, Maria.
36 Havia ali também uma profetisa chamada Ana, que era viúva e muito idosa. Ela era filha de Fanuel, da tribo de Aser. Sete anos depois que ela havia casado, o seu marido morreu. 37 Agora ela estava com oitenta e quatro anos de idade. Nunca saía do pátio do Templo e adorava a Deus dia e noite, jejuando e fazendo orações. 38 Naquele momento ela chegou e começou a louvar a Deus e a falar a respeito do menino para todos os que esperavam a libertação de Jerusalém.
39 Quando terminaram de fazer tudo o que a Lei do Senhor manda, José e Maria voltaram para a Galileia, para a casa deles na cidade de Nazaré.
40 O menino crescia e ficava forte; tinha muita sabedoria e era abençoado por Deus.
41 Todos os anos os pais de Jesus iam a Jerusalém para a Festa da Páscoa. 42 Quando Jesus tinha doze anos, eles foram à Festa, conforme o seu costume. 43 Depois que a Festa acabou, eles começaram a viagem de volta para casa. Mas Jesus tinha ficado em Jerusalém, e os seus pais não sabiam disso. 44 Eles pensavam que ele estivesse no grupo de pessoas que vinha voltando e por isso viajaram o dia todo. Então começaram a procurá-lo entre os parentes e amigos. 45 Como não o encontraram, voltaram a Jerusalém para procurá-lo. 46 Três dias depois encontraram o menino num dos pátios do Templo, sentado no meio dos mestres da Lei, ouvindo-os e fazendo perguntas a eles. 47 Todos os que o ouviam estavam muito admirados com a sua inteligência e com as respostas que dava. 48 Quando os pais viram o menino, também ficaram admirados. E a sua mãe lhe disse:
— Meu filho, por que foi que você fez isso conosco? O seu pai e eu estávamos muito aflitos procurando você.
49 Jesus respondeu:
— Por que vocês estavam me procurando? Não sabiam que eu devia estar na casa do meu Pai?
50 Mas eles não entenderam o que ele disse.
51 Então Jesus voltou com os seus pais para Nazaré e continuava a ser obediente a eles. E a sua mãe guardava tudo isso no coração.
52 Conforme crescia, Jesus ia crescendo também em sabedoria, e tanto Deus como as pessoas gostavam cada vez mais dele.
1 S isch bassiert zue dr Ziit, daß ä Gebot vum Kaisa Augustus üsgange isch, daß alli Welt gschätzt wird.
2 Un de Schätzig war de allaerschti un isch bassiert zue d Ziit, do Quirinius Schtadthaltr in Syrien war.
3 Un jeda goht, dmit da sich schätze lo ka, in si Schtadt.
4 Do macht sich au Josef uf üs Galiläa, üs dr Schtadt Nazareth, in des jüdische Land zue d Schtadt David, de do heißt Bethlehem, wel er üs däm Hus un Gschlecht David war,
5 dmit er sich schätze losst mit Maria, sinem vutraute Wib; de war schwanger.
6 Un als sie dert ware, kummt de Ziit, daß sie ihr Kind uf d Welt bringe soll.
7 Un sie gregt ihren erschte Bue un wickelt nen in Windle un legt nen in ä Krippe; denn sie hän sunscht kei Platz in dr Herberge.
8 Un s ware Hirte in dselbe Gegend uf fem Feld bi d Hürde, de hete in d Nacht ihri Herde.
9 Un dr Engel vum Herrn kunnt zue nene, un d Herrlichkeit vum Herrn laichtet um sie; un sie firchte sich arg.
10 Un dr Engel sait zue nene: Firchte äich nit! Lueg, i(ich) vuzehl äich großi Fräid(Freud), de alle Velka widafahre wird;
11 denn äich isch hiit dr Heiland uf d Welt kumme , welcha isch Chrischtus, dr Herr, in dr Schtadt David.
12 Un des hän zum Zeiche: ihr finde des Kind in Windle gwickelt un in einarä Krippe liege.
13 Un drno war do bi däm Engel ä Schar vu himmlische Heerschare, de lobe Gott un sage:
14 Ehri kert Gott in dr Hechi un Friede uf d Erde bi d Mensch vu sinem Wohlgfalle.
15 Un als de Engel vu nene in d Himmel fahre, sage de Hirte undaänanda: Len uns(us) etze go nohch Bethlehem un de Gschichte aluege, de do gschähe isch, de uns(us) dr Herr kundgmacht het.
16 Un sie kumme schnell un find beidi, Maria un Josef, dzue des Kind in dr Krippe liege.
17 Als sie s aba gsähne hän, vukündige sie des Wort , des zue nene vu däm Kind gsait war.
18 Un alli, vor de s kummt, wundre sich iba des, was ne de Hirte gsait hän.
19 Maria aba merkt sich alli de Wort un bwegt sie in ihrem Herz.
20 Un de Hirte kähre wieda um, priese un lobe Gott fir alles, was sie ghärt un gsähne hän, we denn zue nene gsait war.
21 Un als acht Däg um ware un ma des Kind bschnide moeß, git ma nem d Name Jesus, we er gnennt war vum Engel, bvor ra(er) im Muetterleib gregt war.
22 Un als de Däg vum Sufa wäre nohch rem Gesetz vum Moses ume ware, bringe sie nen nohch Jerusalem, um nen däm Herrn s zeig,
23 we gschriebe schtoht im Gesetz vum Herrn (2. Moses 13,2.15): "Alles Männliche, des zerscht d Muetterschoß durchbricht, soll däm Herrn heiligt heiße,
24 un um des Opfa darzbringe, we s gsait isch im Gesetz vum Herrn: " ä Baar Turtelduebe odr zwei jungi Dueben" (3. Moses 1,6-8).
25 Un lueg, ä Ma war in Jerusalem, mit Name Simeon; un der Ma war fromm un gottesfirchtig un het gwartet uf d Troscht Israels, un dr heilige Geischt war mit nem.
26 Un nem war ä Wort zdeil wore vum heilige Geischt, er soll d Dod nit säh, er het denn zvor d Chrischtus vum Herrn gsähne.
27 Un na(er) kummt uf Arege vum Geischt in d Tempel. Un als d Eltere des Kind Jesus in d Tempel bringe, um mit nem z doe, we`s Bruech isch nohch rem Gesetz,
28 do nimmt er nen uf sini Arm un lobt Gott un sait:
29 Herr, etze losch dü di Diena in Friede fahre, we dü gsait hesch;
30 denn mini Auge hän di Heiland gsähne,
31 den dü gmacht hesch vor alle Mensch,
32 ä Lecht, zum laichte de Heide un zum Pries vu dinem Volk Israel.
33 Un si Vada (Babbe) un sini Muetter wundre sich iba des, was vu nem gsait wird.
34 Un Simeon segnet sie un sait zue Maria, vu sinere Muetter: Lueg, der isch bschtimmt zum Fall un zum Ufschtoh fir vieli in Israel un zue nem Zeiche, däm dägege gschwätzt wird
35 - un au durch di Seele wird ä Schwert goh -, dmit viele Herze`s denke gwahr wird.
36 Un s war ä Prophetin, Hanna, ä Dochta Phanuëls, üs däm Stamm Asser; de war alt. Sie het siebä Johr mit ihrem Ma gläbt, nochdem sie ghirotet het,
37 un war etze ä Witwe an de vierunachtzig Johr; de wich nit vum Tempel un dient Gott mit Faschte un Bäte Dag un Nacht.
38 De kunnt au dzue zue dselbe Schtund un priest Gott un schwätzt vu nem zue alle, de uf d Erlesig Jerusalems warte.
39 Un als sie alles gmacht hän nohch rem Gesetz vum Herrn, kähre sie wieda zruck nohch Galiläa in ihri Schtadt Nazareth.
40 Des Kind aba isch gwachse un wird stark, volla Wisheit, un Gottes Gnade war bi nem.
41 Un sini Eltere gehn alli Johr nohch Jerusalem zum Passafescht.
42 Un als er zwöelf Johr alt war, gehn sie nuf nohch rem Bruch vum Fescht.
43 Un als de Däg vorbi ware un sie wieda Heim gehn, bliebt des Bebli Jesus in Jerusalem, un sini Eltere wußte's nit.
44 Sie meine aba, er wär unda d Freunde, un kumme ä Dagesreise wit un suechte nen unda d Vuwandte un Bekannte.
45 Un do sie nen nit finde, gehn sie wieda nohch Jerusalem un suechte nen.
46 Un s isch bassiert nohch dräi Däg, do finde sie nen im Tempel hocke, midde unda d Lehra, we er ne zuehert un sie gfrogt het.
47 Un alli, de nem zueghert hä, vuwundrete sich iba si Vuschtand un sini Antworte.
48 Un als sie nen sähn, vuschrecke sie sich. Un sini Muetter sait zue nem: Mensch Bue, wurum hesch dü uns(us) des a doe? Lueg, di Vada (Babbe) un i(ich) hän di arg gsuecht.
49 Un na(er) sait zue nene: Wurum hän ihr mich gsuecht? Wißt ihr nit, daß i(ich) si mueß in däm, was vu minem Vada (Babbe) isch?
50 Un sie vuschten des Wort nit, des er zue nene gsait het.
51 Un na(er) goht mit ne nab un kummt nohch Nazareth un war ne folgsam. Un sini Muetter merkt sich alli de Sach in ihrem Herz.
52 Un Jesus nimmt zue a Wisheit, Altr un Gnade bi Gott un d Mensch.