O pecado e o perdão

1 Jesus disse aos seus discípulos:

— Sempre vão acontecer coisas que fazem com que as pessoas caiam em pecado, mas ai do culpado! 2 Seria melhor para essa pessoa que ela fosse jogada no mar com uma grande pedra de moinho amarrada no pescoço do que fazer com que um destes pequeninos peque. 3 Tenham cuidado! Se o seu irmão pecar, repreenda-o; se ele se arrepender, perdoe. 4 Se pecar contra você sete vezes num dia e cada vez vier e disser: "Me arrependo", então perdoe.

A fé

5 Os apóstolos pediram ao Senhor:

— Aumente a nossa fé.

6 E ele respondeu:

— Se a fé que vocês têm fosse do tamanho de uma semente de mostarda, vocês poderiam dizer a esta figueira brava: "Arranque-se pelas raízes e vá se plantar no mar!" E ela obedeceria.

O dever do empregado

7 Jesus disse:

— Façam de conta que um de vocês tem um empregado que trabalha na lavoura ou cuida das ovelhas. Quando ele volta do campo, será que você vai dizer: "Venha depressa e sente-se à mesa"? 8 Claro que não! Pelo contrário, você dirá: "Prepare o jantar para mim, ponha o avental e me sirva enquanto eu como e bebo. Depois você pode comer e beber." 9 Por acaso o empregado merece agradecimento porque obedeceu às suas ordens? 10 Assim deve ser com vocês. Depois de fazerem tudo o que foi mandado, digam: "Somos empregados que não valem nada porque fizemos somente o nosso dever."

Jesus cura dez leprosos

11 Jesus continuava viajando para Jerusalém e passou entre as regiões da Samaria e da Galileia. 12 Quando estava entrando num povoado, dez leprosos foram se encontrar com ele. Eles pararam de longe 13 e gritaram:

— Jesus, Mestre, tenha pena de nós!

14 Jesus os viu e disse:

— Vão e peçam aos sacerdotes que examinem vocês.

Quando iam pelo caminho, eles foram curados. 15 E, quando um deles, que era samaritano, viu que estava curado, voltou louvando a Deus em voz alta. 16 Ajoelhou-se aos pés de Jesus e lhe agradeceu. 17 Jesus disse:

— Os homens que foram curados eram dez. Onde estão os outros nove? 18 Por que somente este estrangeiro voltou para louvar a Deus?

19 E Jesus disse a ele:

— Levante-se e vá. Você está curado porque teve fé.

A vinda do Reino

20 Alguns fariseus perguntaram a Jesus quando ia chegar o Reino de Deus. Ele respondeu:

— Quando o Reino de Deus chegar, não será uma coisa que se possa ver. 21 Ninguém vai dizer: "Vejam! Está aqui" ou "Está ali". Porque o Reino de Deus está dentro de vocês.

22 Então ele disse aos discípulos:

— Chegará o tempo em que vocês vão querer ver um dos dias em que o Filho do Homem já tiver chegado, mas não verão. 23 Alguns vão dizer a vocês: "Olhem aqui" ou "Olhem ali"; porém não saiam para procurá-lo. 24 Porque, assim como o relâmpago brilha de uma ponta do céu até a outra, assim será no dia em que o Filho do Homem vier. 25 Mas primeiro ele precisa sofrer e ser rejeitado pelo povo de hoje. 26 Como foi no tempo de Noé, assim também será nos dias de antes da vinda do Filho do Homem. 27 Todos comiam e bebiam, e os homens e as mulheres casavam, até o dia em que Noé entrou na barca. Depois veio o dilúvio e matou todos. 28 A mesma coisa aconteceu no tempo de Ló. Todos comiam e bebiam, compravam e vendiam, plantavam e construíam. 29 No dia em que Ló saiu de Sodoma, choveu do céu fogo e enxofre e matou todos. 30 Assim será o dia em que o Filho do Homem aparecer. 31 Aí quem estiver em cima da sua casa, no terraço, desça, e fuja logo, e não perca tempo entrando na casa para pegar as suas coisas. E quem estiver no campo não volte para casa. 32 Lembrem da mulher de Ló. 33 A pessoa que procura os seus próprios interesses nunca terá a vida verdadeira; mas quem esquece a si mesmo terá a vida verdadeira. 34 Naquela noite duas pessoas estarão dormindo numa mesma cama. Eu afirmo a vocês que uma será levada, e a outra, deixada. 35 Duas mulheres estarão moendo trigo juntas: uma será levada, e a outra, deixada. 36 [Naquele dia, dois homens estarão trabalhando na fazenda: um será levado, e o outro, deixado.]

37 Então os discípulos perguntaram:

— Senhor, onde vai ser isso?

Ele respondeu:

— Onde estiver o corpo de um morto, aí se ajuntarão os urubus.

1 Er sait aba zue sinene Jinger: S isch unmeglich, daß keini Vusöhrige kumme; aba weh däm, durch den sie kumme!

2 S wär bessa fir nen, daß ma ä Mihlischtei an si Hals hängt un werft nen ins Meer, als daß er eina vu dr Kliene zum Wäggoh vufihrt.

3 Hete äich!

4 Un wenn er siebemol am Dag an da sindige doet un siebemol wieda zue da kummt un sait: S reut mi!, so sollsch dü nem vuge.

5 Un d Aposchtel sage zum Herrn: Schtärk uns(us) d Glaube!

6 Der Herr aba sait: Wenn ihr Glaube hättet so groß we ä Senfkorn, dann(dnoh) kennte ihr zue däm Mulbeerbaum sage: Rieß di üs un pflanz di ins Meer!, un er wird äich folg.

7 Wer unda äich het ä Knecht, der pflögt odr doet Viecha weide, un sait nem, wenn na vum Feld heimkummt: Kumm gli her un hock di a d Disch?

8 Wird er nit vielme zue nem sage: Mach ma s Obendässä, schirz di un dien ma, bis i(ich) gässä un trunke ha; dnohch sollsch dü au ässä un trinke?

9 Dankt da etwa däm Knecht, daß er doe het, was bfohle war?

10 So au ihr! Wenn ihr alles doe hän, was äich bfohle isch, so sage na: Mir sin unnütze Knecht; ma(mir) hän doe, was ma(mir) z doe schuldig ware.

11 Un s isch bassiert, als er nohch Jerusalem gwanderet isch, daß er durch Samarien un Galiläa hi zeht.

12 Un als er in ä Dorf (Kaff) kummt, träffe nem zehn üssätzigi Männa; de schtehn vu wietem

13 un hebe ihri Schtimm un sage: Jesus, läbt Meischta, erbarm di uns(us)!

14 Un als er sie aluegt, sait da(er) zue nene: Gehn hi un zeige äich d Prieschta (Pfarra)! Un s isch bassiert, als sie higehn, do wäre sie sufa.

15 Eina aba unda dene, als er sieht, daß sa gsund wore war, kehrt da um un priest Gott mit luta Schtimm

16 un flegt ane uf si Visasch (Gsicht) vor d Feß vu Jesus; un dankt nem. Un des war ä Samariter.

17 Jesus aba git zantwort un sait: Sind nit alli zehn sufa wore? Wo sin aba de nin?

18 Het sich sunscht keina gfunde, der wieda umchehrt isch, um Gott d Ehri z ge, als nur der Fremde?

19 Un na(er) sait zue nem: Schtand uf, gang hi; di Glaube het dir ghulfe.

20 Als sa(er) aba vu d Pharisäer gfrogt wird: Wenn kummt s Rich Gottes?, git zantwort er dene un sait: S Rich Gottes kummt nit so, daß ma zueluege ka;

21 ma wird au nit sage: Lueg, do isch s! odr: Do isch s! Denn lueg, s Rich Gottes isch midde unda äich.

22 Er sait aba zue d Jinger: S wird de Ziit kumme, in der na wotte , aluege eina vu d Däg vum Menschebue, un wäre nen nit aluege.

23 Un sie wäre zue äich sage: Lueg, do! odr: Lueg, dert! Gehn nit hi un lauft tene nit nohch!

24 Denn we dr Blitz ufblitzt un laichtet vu einem End vum Himmel bis zum andre, so wird dr Menschebue an sinem Dag si.

25 Zvor aba mueß sa viel liede un rüssgworfe wäre vu däm Gschlecht.

26 Un we s bassiert isch zue d Ziit vum Noah, so wird's au gschähe in d Däg vum Menschebue:

27 sie ässä, sie trinke, sie hirote, sie len sich hirote bis zue däm Dag, a däm Noah in d Arche goht un d Sintflut kummt un sie kumme alli um.

28 Ebenso, we s bassiert isch zue d Ziit vum Lot: Sie ässä, sie trinke, sie kaufe, sie vukaufe, sie pflanze, sie bäue;

29 a däm Dag aba, als Lot üs Sodom goht, do rägnet s Fiir un Schwefel vum Himmel un sie kumme alli um.

30 Uf de Art wird's au däne go a däm Dag, wenn dr Menschebue bekannt gmacht wird .

31 Wer an däne Däg uf fem Dach isch un sini Sache im Hus het, der schtiegt nit abe, um sie zue holen. Un ebeso, wer uf fem Feld isch, der wend sich nit um nohch rem, was hinda nem isch.

32 Denkt an Lot si Wieb!

33 Wer si Läbä z gregä suecht, der wird s vuliere; un wer s vuliere wird, der wird s gwinne.

34 Ich sag äich: In sellare Nacht wäre zwei uf fem Bett liege; dr eine wird agnumme, dr andre wird priesge wäre.

35

36 Zwei Wieba wäre mitänanda Korn mahle; de eini wird agnumme, de andri wird priesge wäre. Zwei wäre uf fem Feld si; dr eine wird agnumme, dr andre wird priesge werden (vgl. Mt 24,40).

37 Un sie fange a un froge nen: Herr, wo? Er aba sait zue nene: Wo d Kadaver isch, do sammle sich au d Geia.