A tentação de Jesus

1 Jesus, cheio do Espírito Santo, voltou do rio Jordão e foi levado pelo Espírito ao deserto. 2 Ali ele foi tentado pelo Diabo durante quarenta dias. Nesse tempo todo ele não comeu nada e depois sentiu fome. 3 Então o Diabo lhe disse:

— Se você é o Filho de Deus, mande que esta pedra vire pão.

4 Jesus respondeu:

— As Escrituras Sagradas afirmam que o ser humano não vive só de pão.

5 Aí o Diabo levou Jesus para o alto, mostrou-lhe num instante todos os reinos do mundo 6 e disse:

— Eu lhe darei todo este poder e toda esta riqueza, pois tudo isto me foi dado, e posso dar a quem eu quiser. 7 Isto tudo será seu se você se ajoelhar diante de mim e me adorar.

8 Jesus respondeu:

— As Escrituras Sagradas afirmam:

"Adore o Senhor, seu Deus,

e sirva somente a ele."

9 Depois o Diabo o levou a Jerusalém e o colocou na parte mais alta do Templo e disse:

— Se você é o Filho de Deus, jogue-se daqui, 10 pois as Escrituras Sagradas afirmam:

"Deus mandará que os seus anjos

cuidem de você.

11 Eles vão segurá-lo com as suas mãos,

para que nem mesmo os seus pés

sejam feridos nas pedras."

12 Então Jesus respondeu:

— As Escrituras Sagradas afirmam: "Não ponha à prova o Senhor, seu Deus."

13 Quando o Diabo acabou de tentar Jesus de todas as maneiras, foi embora por algum tempo.

Jesus começa o seu trabalho na Galileia

14 Jesus voltou para a região da Galileia, e o poder do Espírito Santo estava com ele. As notícias a respeito dele se espalhavam por toda aquela região. 15 Ele ensinava nas sinagogas e era elogiado por todos.

Jesus em Nazaré

16 Jesus foi para a cidade de Nazaré, onde havia crescido. No sábado, conforme o seu costume, foi até a sinagoga. Ali ele se levantou para ler as Escrituras Sagradas, 17 e lhe deram o livro do profeta Isaías. Ele abriu o livro e encontrou o lugar onde está escrito assim:

18 "O Senhor me deu o seu Espírito.

Ele me escolheu para levar boas notícias

aos pobres

e me enviou para anunciar a liberdade

aos presos,

dar vista aos cegos,

libertar os que estão sendo oprimidos

19 e anunciar que chegou o tempo

em que o Senhor salvará o seu povo."

20 Jesus fechou o livro, entregou-o para o ajudante da sinagoga e sentou-se. Todas as pessoas ali presentes olhavam para Jesus sem desviar os olhos. 21 Então ele começou a falar. Ele disse:

— Hoje se cumpriu o trecho das Escrituras Sagradas que vocês acabam de ouvir.

22 Todos começaram a elogiar Jesus, admirados com a sua maneira agradável e simpática de falar, e diziam:

— Ele não é o filho de José?

23 Então Jesus disse:

— Sem dúvida vocês vão repetir para mim o ditado: "Médico, cure-se a você mesmo." E também vão dizer: "Nós sabemos de tudo o que você fez em Cafarnaum; faça as mesmas coisas aqui, na sua própria cidade."

24 E continuou:

— Eu afirmo a vocês que isto é verdade: nenhum profeta é bem-recebido na sua própria terra. 25 Eu digo a vocês que, de fato, havia muitas viúvas em Israel no tempo do profeta Elias, quando não choveu durante três anos e meio, e houve uma grande fome em toda aquela terra. 26 Porém Deus não enviou Elias a nenhuma das viúvas que viviam em Israel, mas somente a uma viúva que morava em Sarepta, perto de Sidom. 27 Havia também muitos leprosos em Israel no tempo do profeta Eliseu, mas nenhum deles foi curado. Só Naamã, o sírio, foi curado.

28 Quando ouviram isso, todos os que estavam na sinagoga ficaram com muita raiva. 29 Então se levantaram, arrastaram Jesus para fora da cidade e o levaram até o alto do monte onde a cidade estava construída, para o jogar dali abaixo. 30 Mas ele passou pelo meio da multidão e foi embora.

Um homem dominado por um demônio

31 Então Jesus foi para Cafarnaum, uma cidade da região da Galileia. Ali ele ensinava o povo nos sábados. 32 Eles estavam muito admirados com a sua maneira de ensinar, pois Jesus falava com autoridade. 33 Havia um homem na sinagoga que estava dominado por um demônio. O homem gritou:

34 — Ei, Jesus de Nazaré! O que você quer de nós? Você veio para nos destruir? Sei muito bem quem é você: é o Santo que Deus enviou!

35 Então Jesus ordenou ao demônio:

— Cale a boca e saia deste homem!

Em frente de todos, o demônio atirou o homem no chão e saiu dele sem lhe causar nenhum ferimento. 36 Todos ficaram espantados e diziam uns para os outros:

— Que tipo de palavras são essas? Este homem, com autoridade e poder, expulsa os espíritos maus, e eles vão embora.

37 E as notícias a respeito de Jesus se espalharam por toda aquela região.

Jesus cura muita gente

38 Jesus saiu da sinagoga e foi até a casa de Simão. A sogra de Simão estava doente, com febre alta; e contaram isso a Jesus. 39 Aí ele foi, parou ao lado da cama dela e deu uma ordem à febre. A febre saiu da mulher, e, no mesmo instante, ela se levantou e começou a cuidar deles.

40 Depois de anoitecer , todos os que tinham amigos enfermos, com várias doenças, os levaram a Jesus. Ele pôs as suas mãos sobre cada um deles e os curou. 41 Os demônios saíram de muitas pessoas, gritando:

— Você é o Filho de Deus!

Eles sabiam que Jesus era o Messias, e por isso ele os repreendia e não deixava que falassem.

Jesus anuncia a mensagem

42 Quando amanheceu, Jesus saiu da cidade e foi para um lugar deserto. Mas a multidão começou a procurá-lo, e, quando o encontraram, eles não queriam deixá-lo ir embora. 43 Mas Jesus disse:

— Eu preciso anunciar também em outras cidades a boa notícia do Reino de Deus, pois foi para fazer isso que Deus me enviou.

44 E ele anunciava a mensagem nas sinagogas de todo o país.

1 Jesus aba, voll heiligem Geischt, kummt zruck vum Jordan un wird vum Geischt in d Wüschte gfihrt

2 un vierzig Däg lang vum Deufel vusuecht. Un na(er) het nigs gässe in däne Däg, un als sie ä End hän, het da(er) hunga ka.

3 Dr Deufel aba sait zue nem: Bisch dü Gottes Bue, so sag zue däm Schtei (Wackes), daß sa Brot wäre soll.

4 Un Jesus git nem zantwort: S schtoht gschriebe (5. Moses 8,3): "Dr Mensch läbt nit ällei vum Brot.".

5 Un dr Deufel fihrt nen hoch nuf un zeige nem alli Lända vu dr Welt in nem Nuu

6 un sait zue nem: Alli Macht will i(ich) dir ge un ihri Herrlichkeit; denn sie isch ma(mir) ibage, un i(ich) gib sie, wäm i(ich) will.

7 Wenn dü mi etze abätesch, so soll sie ganz di si.

8 Jesus git nem zantwort un sait: S schtoht gschriebe (5. Moses 6,13): "Dü sollsch d Herrn, di Gott, abäte (ahimmle) un nem ällei diene."

9 Un na(er) fihrt nen nohch Jerusalem un schtellt nen uf d Zinne vum Tempel un sait zue nem: Bisch dü Gottes Bue, so wirf di vu do abe;

10 denn s schtoht gschriebe (Psalm 91,11.12): "Er wird sinene Engel dinetwege bfehle, daß sie dich bwahre.

11 Un sie wäre di uf d Händ(Pfode) trage (schleipfe), dmit dü dini Feß nit an ä Schtei (Wackes) schtosesch."

12 Jesus git zantwort un sait zue nem: S isch gsait (5. Moses 6,16): "Dü sollsch d Herrn, di Gott, nit vusueche."

13 Un als dr Deufel alli Vusuechrig gmacht het, goht er vu nem ä Ziitlang wäg.

14 Un Jesus kummt in dr Kraft vum Geischt wieda nohch Galiläa, un d Kunde vu nem hallt durch alli umliegende Derfa (Käffa).

15 Un na(er) lehrt in ihre Synagoge (Gotteshus) (Gotteshiisa) un wird vu jedem globt.

16 Un na(er) kummt nohch Nazareth, wo er ufgwachse war, un goht nohch sinere Gwohnet am Sabbat in d Synagoge (Gotteshus) un schtoht uf un wot läse.

17 Do wird nem des Boech vum Prophete Jesaja ge. Un als sa des Boech ufgmacht het, findet da(er) de Schtell, wo gschriebe schtoht (Jesaja 61,1.2): "

18 Dr Geischt vum Herrn isch uf ma(mir), wel er mi gsalbt het, z vukündige s Evangelium d Arme; er het mi gschickt, z predige d Gfangene, daß sie fräi si solle, un d Blindä, daß sie luege solle, un d Vuschlagene, daß sie fräi un ledig si solle,

19 z vukündige s Gnadejohr vum Herrn. "

20 Un als er s Boech zuegmacht het, git er's däm Diena un het sich anekockt . Un alli Aug in dr Synagoge (Gotteshus) sähn uf nen.

21 Un na(er) fangt a, zue nene zue schwätze: Hiit isch des Wort vu d Schrift erfillt vor äire Ohre.

22 Un sie gän alli Ziignis vu nem un wundre sich, daß solchi Wort dr Gnade üs sinem Mul (Gosch) kumme, un sage: Isch des nit im Josef si Bue?

23 Un na(er) sait zue nene: Ihr den zue ma(mir) des Sprichwort sage: Dokta, hilf dir selba! Denn welchi großi Sach hän ma(mir) ghärt , de in Kapernaum gschähe sin! Doe des au do d Heim (in dinere Vadaschtadt)!

24 Er sait aba: Gwiß, i(ich) sag äich: Kei Prophet gilt ebis d Heim (Vadaland).

25 Aba erlich, i(ich) sag äich: S ware vieli Witwe in Israel zue d Ziit vum Elia, als dr Himmel vuschlosse war dräi Johr un sechs Monet un ä großi Hungasnot isch gsi im ganze Land,

26 un zue keinarä vu nene wird Elia gschickt als ällei zue einarä Witwe nohch Sarepta in d Gegend vu Sidon.

27 Un vieli Üssätzige ware in Israel zue d Ziit vum Prophete Elisa, un keina vu nene wird sufa als ällei Naaman üs Syrien.

28 Un alli, de in dr Synagoge (Gotteshus) ware, sin vum Zorn erfillt, als sie des ghärt hän.

29 Un sie sin uf gschtande un schtoße nen zue d Schtadt üsä un fihre nen an d Schtich vum Berg, uf däm ihri Schtadt bäut war, um nen abe zwerfe.

30 Aba na(er) goht midde durch sie wäg.

31 Un na(er) goht nab nohch Kapernaum, einarä Schtadt in Galiläa, un lehrt sie am Sabbat.

32 Un sie vuwundrete sich iba sini Lehr; denn er predigt mit Vollmacht.

33 Un s war ä Mensch in dr Synagoge (Gotteshus), bsesse vu nem bese Geischt, un der brellt lut:

34 Halt, was willsch dü vu uns(us), Jesus vu Nazareth? Dü bisch kumme, uns(us) z vunichte. Ich weiß, wer dü bisch: dr Heilige Gottes!

35 Un Jesus schelt nen un sait: Halt s Mul (Gosch) un fahr üs vu nem! Un dr bese Geischt wirft nen midde unda sie un fahrt vu nem üs un doet nem kei Schadä.

36 Un s kummt ä Angscht iba sie alli, un sie schwätze mitänanda un sage: Was isch des fir ä Wort? Er schwätzt mit Vollmacht un Gwalt zue d bese Geischta, un sie fahre üs.

37 Un d Kunde vu nem hallt in alli Derfa (Käffa) vum umliegende Land.

38 Un na(er) macht sich uf üs dr Synagoge (Gotteshus) un kummt ins Hus vum Simon. Un im Simon sini Schwiegamuetter het hoches Feba, un sie bitt nen fir sie.

39 Un na(er) kunnt zue narä un bfielt däm Feba, un s het sie vuloße . Un gli druf schtoht sie uf un dient ne.

40 Un als d Sunne undagange isch, bringe alli ihri Kranke mit manchali Lide zue nem. Un na(er) legt d Händ(Pfode) uf jede un macht sie gsund

41 Vu vielä fahre au die bese Geischta üs un brellä: Dü bisch dr Bue Gottes! Un na(er) schelt sie un het sie nit schwätze glo ; denn sie hän gwißt, daß er dr Chrischtus war.

42 Als ses aba Dag wird, goht er üsä an ä insames Plätzli; un des Volk suecht nen, un sie kumme zue nem un wen nen feschthebä, dmit er nit vu nene go dät.

43 Er sait aba zue nene: Ich mueß au in die andere Schtädt des Evangelium predige vum Rich Gottes; denn dzue bi i(ich) gschickt.

44 Un na(er) predigt in d Synagoge (Gotteshus) (Gotteshiisa) Judäas.