Jesus e o sábado

1 Num sábado, Jesus estava atravessando uma plantação de trigo. Os seus discípulos começaram a colher e a debulhar espigas, e a comer os grãos de trigo. 2 Então alguns fariseus perguntaram:

— Por que é que vocês estão fazendo uma coisa que a nossa Lei proíbe fazer no sábado?

3 Jesus respondeu:

— Vocês não leram o que Davi fez, quando ele e os seus companheiros estavam com fome? 4 Ele entrou na casa de Deus, pegou os pães oferecidos a Deus, comeu e deu também aos seus companheiros. No entanto é contra a nossa Lei alguém comer desses pães; somente os sacerdotes têm o direito de fazer isso.

5 E Jesus terminou, dizendo:

— O Filho do Homem tem autoridade sobre o sábado.

Jesus e o homem da mão aleijada

6 Num outro sábado Jesus entrou na sinagoga e começou a ensinar. Estava ali um homem que tinha a mão direita aleijada. 7 Alguns mestres da Lei e alguns fariseus ficaram espiando Jesus com atenção para ver se ele ia curar alguém no sábado. Pois queriam arranjar algum motivo para o acusar de desobedecer à Lei. 8 Mas Jesus conhecia os pensamentos deles e por isso disse para o homem que tinha a mão aleijada:

— Levante-se e fique em pé aqui na frente.

O homem se levantou e ficou em pé. 9 Então Jesus disse:

— Eu pergunto a vocês: o que é que a nossa Lei diz sobre o sábado? O que é permitido fazer nesse dia: o bem ou o mal? Salvar alguém da morte ou deixar morrer?

10 Jesus olhou para todos os que estavam em volta dele e disse para o homem:

— Estenda a mão!

O homem estendeu a mão, e ela sarou. 11 Aí os mestres da Lei e os fariseus ficaram furiosos e começaram a conversar sobre o que poderiam fazer contra Jesus.

Jesus escolhe os doze apóstolos

12 Naquela ocasião Jesus subiu um monte para orar e passou a noite orando a Deus. 13 Quando amanheceu, chamou os seus discípulos e escolheu doze deles. E deu o nome de apóstolos a estes doze: 14 Simão, em quem pôs o nome de Pedro, e o seu irmão André; Tiago e João; Filipe e Bartolomeu; 15 Mateus e Tomé; Tiago, filho de Alfeu; Simão, o nacionalista; 16 Judas, filho de Tiago; e Judas Iscariotes, que foi o traidor.

Jesus ensina e cura

17 Jesus desceu do monte com eles e parou com muitos dos seus seguidores num lugar plano. Uma grande multidão estava ali. Era gente de toda a Judeia, de Jerusalém e das cidades de Tiro e Sidom , que ficam na beira do mar. 18 Eles tinham vindo para ouvir Jesus e para serem curados das suas doenças. Os que estavam atormentados por espíritos maus também vieram e foram curados. 19 Todos queriam tocar em Jesus porque dele saía um poder que curava todas as pessoas.

Felicidade e infelicidade

20 Jesus olhou para os seus discípulos e disse:

— Felizes são vocês, os pobres,

pois o Reino de Deus é de vocês.

21 — Felizes são vocês que agora têm fome,

pois vão ter fartura.

— Felizes são vocês que agora choram,

pois vão rir.

22 — Felizes são vocês quando os odiarem, rejeitarem, insultarem e disserem que vocês são maus por serem seguidores do Filho do Homem. 23 Fiquem felizes e muito alegres quando isso acontecer, pois uma grande recompensa está guardada no céu para vocês. Pois os antepassados dessas pessoas fizeram essas mesmas coisas com os profetas.

24 — Mas ai de vocês que agora são ricos,

pois já tiveram a sua vida boa.

25 — Ai de vocês que agora têm tudo,

pois vão passar fome.

— Ai de vocês que agora estão rindo,

pois vão chorar e se lamentar.

26 — Ai de vocês quando todos os elogiarem, pois os antepassados dessas pessoas também elogiaram os falsos profetas.

Amar os inimigos

27 — Mas eu digo a vocês que estão me ouvindo: amem os seus inimigos e façam o bem para os que odeiam vocês. 28 Desejem o bem para aqueles que os amaldiçoam e orem em favor daqueles que maltratam vocês. 29 Se alguém lhe der um tapa na cara, vire o outro lado para ele bater também. Se alguém tomar a sua capa, deixe que leve a túnica também. 30 Dê sempre a qualquer um que lhe pedir alguma coisa; e, quando alguém tirar o que é seu, não peça de volta. 31 Façam aos outros a mesma coisa que querem que eles façam a vocês.

32 — Se vocês amam somente aqueles que os amam, o que é que estão fazendo de mais? Até as pessoas de má fama amam as pessoas que as amam. 33 E, se vocês fazem o bem somente para aqueles que lhes fazem o bem, o que é que estão fazendo de mais? Até as pessoas de má fama fazem isso. 34 E, se vocês emprestam somente para aqueles que vocês acham que vão lhes pagar, o que é que estão fazendo de mais? Até as pessoas de má fama emprestam aos que têm má fama, para receber de volta o que emprestaram. 35 Façam o contrário: amem os seus inimigos e façam o bem para eles. Emprestem e não esperem receber de volta o que emprestaram e assim vocês terão uma grande recompensa e serão filhos do Deus Altíssimo. Façam isso porque ele é bom também para os ingratos e maus. 36 Tenham misericórdia dos outros, assim como o Pai de vocês tem misericórdia de vocês.

O hábito de julgar os outros

37 — Não julguem os outros, e Deus não julgará vocês. Não condenem os outros, e Deus não condenará vocês. Perdoem os outros, e Deus perdoará vocês. 38 Deem aos outros, e Deus dará a vocês. Ele será generoso, e as bênçãos que ele lhes dará serão tantas, que vocês não poderão segurá-las nas suas mãos. A mesma medida que vocês usarem para medir os outros Deus usará para medir vocês.

39 E Jesus fez estas comparações:

— Um cego não pode guiar outro cego. Se fizer isso, os dois cairão num buraco. 40 Nenhum aluno é mais importante do que o seu professor. Porém, quando tiver terminado os estudos, o aluno ficará igual ao seu professor.

41 — Por que é que você vê o cisco que está no olho do seu irmão e não repara na trave de madeira que está no seu próprio olho? 42 Como é que você pode dizer ao seu irmão: "Me deixe tirar esse cisco do seu olho", se você não repara na trave que está no seu próprio olho? Hipócrita! Tire primeiro a trave que está no seu olho e então poderá ver bem para tirar o cisco que está no olho do seu irmão.

A árvore e as suas frutas

43 — A árvore boa não dá frutas ruins, assim como a árvore que não presta não dá frutas boas. 44 Pois cada árvore é conhecida pelas frutas que ela produz. Não é possível colher figos de espinheiros, nem colher uvas de pés de urtiga. 45 A pessoa boa tira o bem do depósito de coisas boas que tem no seu coração. E a pessoa má tira o mal do seu depósito de coisas más. Pois a boca fala do que o coração está cheio.

Os dois alicerces

46 — Por que vocês me chamam "Senhor, Senhor" e não fazem o que eu digo? 47 Eu vou mostrar a vocês com quem se parece a pessoa que vem e ouve a minha mensagem e é obediente a ela. 48 Essa pessoa é como um homem que, quando construiu uma casa, cavou bem fundo e pôs o alicerce na rocha. O rio ficou cheio, e as suas águas bateram contra aquela casa; porém ela não se abalou porque havia sido bem-construída. 49 Mas quem ouve a minha mensagem e não é obediente a ela é como o homem que construiu uma casa na terra, sem alicerce. Quando a água bateu contra aquela casa, ela caiu logo e ficou totalmente destruída.

1 Un s isch bassiert an einem Sabbat, daß er durch ä Kornfeld goht; un sini Jinger riße ä baar Ähre üs un vuriebe sie mit d Händ(Pfode) un ässä.

2 Ä baar vu dr Pharisäer aba sage: Wurum den ihr, was am Sabbat nit recht isch?

3 Un Jesus git zantwort un sait zue nene: Hän ihr nit des gläse, was David doe het, als sa hunga ka het un de, de bi nem ware?

4 we er ins Hus Gottes goht un d Schaubrot nimmt un ißt, des doch nemads ässä het derfe als de Prieschter ällei, un we er sie au däne git, de bi nem ware?

5 Un na(er) sait zue nene: Dr Menschebue isch au dr Herr iba d Sabbat.

6 S isch bassiert aba a nem anderem Sabbat, daß er in d Synagoge (Gotteshus) goht un lehrt. Un do war ä Mensch, däm si rechti Hand war vudorrt.

7 Aba d Schriftglehrti un Pharisäer gän acht druf, ob er au am Sabbat heile wird, dmit sie ebis find däte, nen z vuklage.

8 Er aba merkt ihr denke un sait zue däm Ma mit dr vutrocknete Hand: Schtand uf un kumm viiri! Un na(er) schtoht uf un kunnt vor.

9 Do sait Jesus zue nene: Ich frog äich: Isch's recht, am Sabbat Guetes z doe odr Beses, Läbä z ge odr vunichte?

10 Un na(er) luegt sie alli ringsum a un sait zue nem: Schtreck di Hand üs! Un na(er) doet's; do wird sini Hand wieda zrechtgmacht.

11 De aba wäre ganz Vuruckt un schwätze mitänanda, was sie Jesus a doe wen.

12 S isch bassiert zue dr Ziit, daß er uf ä Berg goht, um z bäte; un er bliebt d Nacht iba im Gebet zue Gott.

13 Un als ses Dag wird, reft er sini Jinger un bschtimmt zwöelf vu nene, de er au Aposchtel gheiße het:

14 Simon, den er au Petrus gheiße het, un Andreas, si Brueda, Jakobus un Johannes; Philippus un Bartholomäus;

15 Matthäus un Thomas; Jakobus, d Bue vum Alphäus, un Simon, gnennt dr Zelot;

16 Judas, d Bue vum Jakobus, un Judas Iskariot, der zum Vuräter wird.

17 Un na(er) goht mit tene nab un kunnt uf ä ebenes Feld. Un um nen war ä großi Schar vu sinene Jinger un ä großi Schar vum Volk üs ganz Judäa un Jerusalem un üs däm Küschteland vu Tyrus un Sidon,

18 de kumme ware, nen zue häre un vu ihre Krankheite gheilt z wäre; un de vu schlechte Geischta umtriebe ware, wäre gsund

19 Un alles Volk suecht, nen z berihre; denn s goht Kraft vu nem üs, un er heilt sie alli.

20 Un na(er) hebt sini Auge uf iba sini Jinger un sait: Selig sin ihr Armi; denn des Rich Gottes isch äich.

21 Selig sin ihr, de ihr etzed hunga hän; denn ihr solle satt wäre. Selig sin ihr, de ihr etzed hiile; denn ihr den lache.

22 Selig sin ihr, wenn äich de Mensch hasse un äich üsschtoße un bschimpfe un vuwerfe äiri Name als besi wägem Menschebue.

23 Freue äich an däne Däg un springe vor Freuid; denn luege, aicha Lohn isch groß im Himmel. Denn`s gliche hän ihri Vädare d Prophete doe.

24 Aba dgege: Weh äich Riche! Denn ihr hän airen Troscht scho ka.

25 Weh äich, de ihr etzed satt sin! Denn ihr den hunga ha. Weh äich, de ihr etzed lache den! Denn ihr den hiile un klage.

26 Weh äich, wenn äich alli guet schwätze! Denn des gliche hän ihri Vädare d falsche Prophete doe.

27 Aba i(ich) sag äich, de ihr grad zuehert: Liebt (Leb hän) äiri Gegna(Feinde); den wohl däne, de äich hasse;

28 segnet, de äich vuflueche; bittet fir de, de äich beleidigä:.

29 Un wer dir uf d Backe schlat, däm gib die andere au; un wer dir d Mandel nimmt, däm vuwer au d Rock nit.

30 Wer dich bittet, däm gib; un wer dir des was Dir isch nimmt, vu däm vulang`s nit zruck.

31 Un we ihr wen, daß äich de Lit doe solle, so den nene au!

32 Un wenn ihr de leb(lieb) hän, de äich liebe, was fir ä Dank hän ihr dvu? Denn au d Sinda liebe ihri Freunde.

33 Un wenn ihr äire Wohltäta wohlden, was fir ä Dank hän ihr dvu? Denn d Sinda den desselbe au.

34 Un wenn ihr däne leiht, vu däne ihr ebis z gregä meinet, was fir ä Dank hän ihr dvu? Au d Sinda leihe d Sinda, dmit sie des Gliche gregä.

35 Vielmeh liebt (leb hän) äiri Gegna(Feinde); den Guetes un leiht, wo ihr nigs dfir z gregä hofft. So wird aicha Lohn groß si, un ihr den Kinda vum Allahechschte si; denn er isch gütig gege die Undankbare un Bese.

36 Sin barmherzig, we au aicha Vada (Babbe) barmherzig isch.

37 Un richte nit, so wäre na au nit grichtet. Vudamme nit, so wäre ihr nit vudammt. Vugen, so wird äich vuge.

38 Gen, so wird äich ge. Ä volles, drucktes, gritteltes un ibafließendes Maß wird ma in airen Schoß ge; denn ebe mit däm Maß, mit däm ihr meßt, wird ma äich wieda meße.

39 Er sait tene aba au ä Glichnis: Kann au ä Blindä in nem Blindä d Wäg zeigä? Werde sie nit alli beidi in de Gruebe flege?

40 Dr Jinger schtoht nit iba däm Meischta; wenn er ganz guet isch, so isch er we si Meischta.

41 Was siehsch dü aba d Schplitta in dinem Brueda sinene Auge, un d Balkä in dinene Auge nimmsch dü nit wohr?

42 We kannsch dü sage zue dinem Brueda: Halt schtill, Brueda, i(ich) will d Schplitta üs dinem Aug ze, un dü siehsch selba nit d Balkä in dinem Aug? Dü Heuchla, ze zerscht d Balkä üs dinem Aug un lueg dann(dnoh) zue, daß dü d Schplitta vu dinem Brueda sinem Aug zehsch!

43 Denn s git kei guete Baum, der fuli Frucht trait, un kei fule Baum, der gueti Frucht trait.

44 Denn jeda Baum wird an sinere eigene Frucht erkennt. Ma pflickt jo nit Feige vu d Dorne, au liest ma nit Trübe vu d Hecke.

45 Ä guete Mensch bringt Guetes viiri üs däm guete Schatz vu sinem Herz; un ä bese bringt Beses viiri üs däm bese. Denn mit was des Herz voll isch, dvu goht s Mül (d Gosche) iba.

46 Was sage ihr zue ma(mir) aba Herr, Herr, un den nit, was i(ich) äich sag?

47 Wer zue ma(mir) kummt un härt mini Werter (Worte) un doet`s au i(ich) will äich zeigä, wäm er glich isch.

48 Er glich nem Mensch, dr ä Hus bäut het un grabt def un legt d Grund uf fen Felsä. Als aba ä Wasserflut kummt, do riß dr Strom an däm Hus un ka s nit bewege; denn`s war guet bäut.

49 Wer aba härt un nit doet, der glicht nem Mensch, der ä Hus bäut het uf d Bode, ohni Grund z lege; un dr Strom rißt a nem un s flegt gli zsämme, un si Ischturz isch groß.