1 No domingo bem cedo, as mulheres foram ao túmulo, levando os perfumes que haviam preparado. 2 Elas viram que a pedra tinha sido tirada da entrada do túmulo. 3 Porém, quando entraram, não acharam o corpo do Senhor Jesus 4 e não sabiam o que pensar. De repente, apareceram diante delas dois homens vestidos com roupas muito brilhantes. 5 E elas ficaram com medo, e se ajoelharam, e encostaram o rosto no chão. Então os homens disseram a elas:
— Por que é que vocês estão procurando entre os mortos quem está vivo? 6 Ele não está aqui, mas foi ressuscitado. Lembrem que, quando estava na Galileia, ele disse a vocês: 7 "O Filho do Homem precisa ser entregue aos pecadores, precisa ser crucificado e precisa ressuscitar no terceiro dia".
8 Então as mulheres lembraram das palavras dele 9 e, quando voltaram do túmulo, contaram tudo isso aos onze apóstolos e a todos os outros. 10 Essas mulheres eram Maria Madalena, Joana e Maria, mãe de Tiago. Estas e as outras mulheres que foram com elas contaram tudo isso aos apóstolos. 11 Mas eles acharam que o que as mulheres estavam dizendo era tolice e não acreditaram. 12 Porém Pedro se levantou e correu para o túmulo. Abaixou-se para olhar e viu somente os lençóis de linho e nada mais. Aí voltou para casa, admirado com o que havia acontecido.
13 Naquele mesmo dia, dois dos seguidores de Jesus estavam indo para um povoado chamado Emaús, que fica a mais ou menos dez quilômetros de Jerusalém. 14 Eles estavam conversando a respeito de tudo o que havia acontecido. 15 Enquanto conversavam e discutiam, o próprio Jesus chegou perto e começou a caminhar com eles, 16 mas alguma coisa não deixou que eles o reconhecessem. 17 Então Jesus perguntou:
— O que é que vocês estão conversando pelo caminho?
Eles pararam, com um jeito triste, 18 e um deles, chamado Cleopas, disse:
— Será que você é o único morador de Jerusalém que não sabe o que aconteceu lá, nestes últimos dias?
19 — O que foi? — perguntou ele.
Eles responderam:
— O que aconteceu com Jesus de Nazaré. Esse homem era profeta e, para Deus e para todo o povo, ele era poderoso em atos e palavras. 20 Os chefes dos sacerdotes e os nossos líderes o entregaram para ser condenado à morte e o crucificaram. 21 E a nossa esperança era que fosse ele quem iria libertar o povo de Israel. Porém já faz três dias que tudo isso aconteceu. 22 Algumas mulheres do nosso grupo nos deixaram espantados, pois foram de madrugada ao túmulo 23 e não encontraram o corpo dele. Voltaram dizendo que viram anjos e que estes afirmaram que ele está vivo. 24 Alguns do nosso grupo foram ao túmulo e viram que realmente aconteceu o que as mulheres disseram, mas não viram Jesus.
25 Então Jesus lhes disse:
— Como vocês demoram a entender e a crer em tudo o que os profetas disseram! 26 Pois era preciso que o Messias sofresse e assim recebesse de Deus toda a glória.
27 E começou a explicar todas as passagens das Escrituras Sagradas que falavam dele, iniciando com os livros de Moisés e os escritos de todos os Profetas.
28 Quando chegaram perto do povoado para onde iam, Jesus fez como quem ia para mais longe. 29 Mas eles insistiram com ele para que ficasse, dizendo:
— Fique conosco porque já é tarde, e a noite vem chegando.
Então Jesus entrou para ficar com os dois. 30 Sentou-se à mesa com eles, pegou o pão e deu graças a Deus. Depois partiu o pão e deu a eles. 31 Aí os olhos deles foram abertos, e eles reconheceram Jesus. Mas ele desapareceu. 32 Então eles disseram um para o outro:
— Não parecia que o nosso coração queimava dentro do peito quando ele nos falava na estrada e nos explicava as Escrituras Sagradas?
33 Eles se levantaram logo e voltaram para Jerusalém, onde encontraram os onze apóstolos reunidos com outros seguidores de Jesus. 34 E os apóstolos diziam:
— De fato, o Senhor foi ressuscitado e foi visto por Simão!
35 Então os dois contaram o que havia acontecido na estrada e como tinham reconhecido o Senhor quando ele havia partido o pão.
36 Enquanto estavam contando isso, Jesus apareceu de repente no meio deles e disse:
— Que a paz esteja com vocês!
37 Eles ficaram assustados e com muito medo e pensaram que estavam vendo um fantasma. 38 Mas ele disse:
— Por que vocês estão assustados? Por que há tantas dúvidas na cabeça de vocês? 39 Olhem para as minhas mãos e para os meus pés e vejam que sou eu mesmo. Toquem em mim e vocês vão crer, pois um fantasma não tem carne nem ossos, como vocês estão vendo que eu tenho.
40 Jesus disse isso e mostrou as suas mãos e os seus pés. 41 Eles ainda não acreditavam, pois estavam muito alegres e admirados. Então ele perguntou:
— Vocês têm aqui alguma coisa para comer?
42 Eles lhe deram um pedaço de peixe assado, 43 que ele pegou e comeu diante deles. 44 Depois disse:
— Enquanto ainda estava com vocês, eu disse que tinha de acontecer tudo o que estava escrito a meu respeito na Lei de Moisés, nos livros dos Profetas e nos Salmos.
45 Então Jesus abriu a mente deles para que eles entendessem as Escrituras Sagradas 46 e disse:
— O que está escrito é que o Messias tinha de sofrer e no terceiro dia ressuscitar. 47 E que, em nome dele, a mensagem sobre o arrependimento e o perdão dos pecados seria anunciada a todas as nações, começando em Jerusalém. 48 Vocês são testemunhas dessas coisas. 49 E eu lhes mandarei o que o meu Pai prometeu. Mas esperem aqui em Jerusalém, até que o poder de cima venha sobre vocês.
50 Então Jesus os levou para fora da cidade até o povoado de Betânia. Ali levantou as mãos e os abençoou. 51 Enquanto os estava abençoando, Jesus se afastou deles e foi levado para o céu. 52 Eles o adoraram e voltaram para Jerusalém cheios de alegria. 53 E passavam o tempo todo no pátio do Templo, louvando a Deus.
1 Aba am erschte Dag vu d Wuche arg freh kumme sie zum Grab un trage bi sich des guetschmeckende El, des sie gmacht hän.
2 Sie find aba d Schtei (Wackes) wäggwälzt vorem Grab
3 un gehn inä un find d Leib (Ranze) vum Herrn Jesus nit.
4 Un als sie doriba trurig ware, lueg, do schtehn zue nene zwei Männa mit glänzende Kleida gegeiba.
5 Sie aba vuschrekä un neige ihr Visasch (Gsicht) zue d Erde. Do sage de zue nene: Was suecht ihr d Lebändige bi d Dote?
6 Er isch nit do, er isch ufgschtande. Denke dra, we er äich gsait het, als er noh in Galiläa war:
7 Dr Menschebue mueß ibaantwortet wäre in de Händ(Pfode) vu d Sinda un kriizigt wäre un am dritte Dag ufschtoh.
8 Un sie denke an si Wort.
9 Un sie gehn wieda wäg vum Grab un vukindigte des alles d elf Jinger un d andere alle.
10 S ware aba Maria vu Magdala un Johanna un Maria, vum Jakobus Muetter, un de andere mit tene; de sage des d Aposchteln.
11 Un s erschiente ne de Wort, als wär's Gschwätz, un sie glaube ne nit.
12 Petrus aba schtoht uf un lauft zum Grab un buckt sich inä un sieht nur d Liendecha un goht dvu un vuwundret sich iba des, was gschähe war.
13 Un lueg, zwei vu nene gehn an däm Dag in ä Dorf (Kaff), des war vu Jerusalem etwa zwei Wägschtunde wäg; däm si Name isch Emmaus.
14 Un sie schwätze mitänanda iba alli Gschichte.
15 Un s isch bassiert, als sie so schwätze un sich mitänanda bschproche hän, do kummt Jesus selbscht un goht mit tene.
16 Aba ihri Auge wäre ghalte, daß sie nen nit erkenne.
17 Er sait aba zue nene: Was sin des fir Sache, de ihr mitänanda vuhandle (feilsche) undawägs? Do bliebe sie trurig schtoh.
18 Un dr eine, mit Name Kleopas, git zantwort un sait zue nem: Bisch dü dr einzige unda d Fremde in Jerusalem, der nit weiß, was in däne Däg dert gschähe isch?
19 Un na(er) sait zue nene: Was denn? Sie aba sage zue nem: Des mit Jesus vu Nazareth, der ä Prophet war, mächtig in Tade un Wort vor Gott un alle Lit;
20 we nen unsri Hohenpriester un Obere zue d Dodesschtrof ibaantwortet un kriizigt hän.
21 Mir aba ghofft hän, er isch s, der Israel erlese doet. Un iba des alles isch hiit dr dritte Dag, daß des gschähe isch.
22 Au hän uns(us) erschreckt ä baar Wieba üs unsera Midde, de sin freh bi däm Grab gsi,
23 hän si Leib (Ranze) nit gfunde, kumme un sage, sie hän ä Erschinig vu Engel gsähne, de sage, er läbt.
24 Un ä baar vu uns(us) gehn hi zum Grab un find's so, we de Wieba sage; aba Jesus hän sie nit gsäh.
25 Un na(er) sait zue nene: O ihr Tore (Dummköpf), z trägi Herze, all däm z glaube, was de Prophete gsait hän!
26 Mueß nit d Chrischtus des liede un in sini Herrlichkeit igo?
27 Un na(er) fangt a bi Moses un alle Prophete un legt tene üs, was in dr ganze Schrift vu nem gsait war.
28 Un sie kumme nooch an des Dorf (Kaff), wo sie higehn. Un na(er) schtellt sich, als wot da(er) witago.
29 Un sie netige nen un sage: Blib bi uns(us); denn s will Obend wäre, un dr Dag het sich gwillt(gneigt). Un na(er) goht inä, bi nene z bliebe.
30 Un s isch bassiert, als sa(er) mit tene z Disch hockt, nimmt da(er) des Brot, dankt, bricht's un git's ne.
31 Do wäre ihri Auge ufdoe, un sie erkenne nen. Un na(er) vuschwindet vor rene.
32 Un sie sage undaänanda: het nit unsa Herz in uns(us) brennt, als sa(er) mit uns(us) gschwätzt het uf fem Wäg un uns(us) de Schrift ufdoe het?
33 Un sie sin ufgschtande zue dselbe Schtund, kähre zruck nohch Jerusalem un finde de Elf vusammelt un de bi nene ware;
34 de sage: Dr Herr isch erlich ufgschtande un däm Simon erschiene.
35 Un sie vuzehle ne, was uf fem Wäg gschähe war un we sie vu nem gwißt hän, als sa(er)`s Brot bricht.
36 Als sie aba dvu schwätze, kunnt er selbscht, Jesus, midde unda sie un sait zue nene: Friede isch mit äich!
37 Sie vuschrekä aba un firchte sich un meine, sie sähn ä Geischt.
38 Un na(er) sait zue nene: Was sin ihr so erschrocke, un wurum kummt so ä denke in aicha Herz?
39 Luege mini Händ(Pfode) un mini Feß, i(ich) bi's selba. Langt mi a un luege; denn ä Geischt het nit Fleisch un Knoche, we ihr sähn, daß i(ich) sie ha.
40 Un als sa(er) des gsait het, zeigt er ne d Händ(Pfode) un Feß.
41 Als sie aba noh nit glaube vor Fräid(Freud) un sich vuwundrete, sait da(er) zue nene: Hän ihr ebis do zum ässä?
42 Un sie lege nem ä Schtuck brotene Fisch vor.
43 Un na(er) nimmt's un ißt vor rene.
44 Er sait aba zue nene: Des sin mini Wort, de i(ich) zue äich gsait ha, als i(ich) nooch bi äich war: S mueß alles erfillt wäre, was vu ma(mir) gschriebe schtoht im Gesetz vum Moses, in d Prophete un in d Psalmen.
45 Do het da(er) des Vuschtändnis ufdoe, so daß sie d Schrift vuschten,
46 un sait zue nene: So schtoht's gschriebe, daß d Chrischtus liede wird un ufschtoht vu d Dote am dritte Dag;
47 un daß predigt wird in sinem Name Buße zue d Vugebig dr Sinde unda alle Mensche. Fangt a in Jerusalem,
48 un sin dfir Ziige.
49 Un lueg, i(ich) will uf äich rabschicke, was mi Vada (Babbe) vuheiße het. Ihr aba sollt in dr Schtadt bliebe, bis ihr üsgrischtet wäre mit d Kraft üs dr Hechi.
50 Er fihrt sie aba üsä bis nohch Betanien un hebt d Händ(Pfode) uf un segnet sie.
51 Un s isch bassiert, als sa(er) sie segnet, goht da(er) vu nene un fahrt uf gen Himmel.
52 Sie aba bäte nen a un kähre zruck nohch Jerusalem mit großa Fräid(Freud)
53 un ware alliziit im Tempel un priese Gott.