1 Jesus disse aos seus discípulos:
— Havia um homem rico que tinha um administrador que cuidava dos seus bens. Foram dizer a esse homem que o administrador estava desperdiçando o dinheiro dele. 2 Por isso ele o chamou e disse: "Eu andei ouvindo umas coisas a respeito de você. Agora preste contas da sua administração porque você não pode mais continuar como meu administrador."
3 — Aí o administrador pensou: "O patrão está me despedindo. E, agora, o que é que eu vou fazer? Não tenho forças para cavar a terra e tenho vergonha de pedir esmola. 4 Ah! Já sei o que vou fazer… Assim, quando for mandado embora, terei amigos que me receberão nas suas casas."
5 — Então ele chamou todos os devedores do patrão e perguntou para o primeiro: "Quanto é que você está devendo para o meu patrão?"
6 — "Cem barris de azeite!" — respondeu ele.
O administrador disse:
— "Aqui está a sua conta. Sente-se e escreva cinquenta."
7 — Para o outro ele perguntou: "E você, quanto está devendo?"
— "Mil medidas de trigo!" — respondeu ele.
— "Escreva oitocentas!" — mandou o administrador.
8 — E o patrão desse administrador desonesto o elogiou pela sua esperteza.
E Jesus continuou:
— As pessoas deste mundo são muito mais espertas nos seus negócios do que as pessoas que pertencem à luz. 9 Por isso eu digo a vocês: usem as riquezas deste mundo para conseguir amigos a fim de que, quando as riquezas faltarem, eles recebam vocês no lar eterno. 10 Quem é fiel nas coisas pequenas também será nas grandes; e quem é desonesto nas coisas pequenas também será nas grandes. 11 Pois, se vocês não forem honestos com as riquezas deste mundo, quem vai pôr vocês para tomar conta das riquezas verdadeiras? 12 E, se não forem honestos com o que é dos outros, quem lhes dará o que é de vocês?
13 — Um escravo não pode servir a dois donos ao mesmo tempo, pois vai rejeitar um e preferir o outro; ou será fiel a um e desprezará o outro. Vocês não podem servir a Deus e também servir ao dinheiro.
14 Os fariseus ouviram isso e zombaram de Jesus porque amavam o dinheiro. 15 Então Jesus disse a eles:
— Para as pessoas vocês parecem bons, mas Deus conhece o coração de vocês. Pois aquilo que as pessoas acham que vale muito não vale nada para Deus.
16 — A Lei de Moisés e os ensinamentos dos Profetas duraram até a época de João Batista. Desde esse tempo a boa notícia do Reino de Deus está sendo anunciada, e cada um se esforça para entrar nele.
17 — É mais fácil o céu e a terra desaparecerem do que ser tirado um simples acento de qualquer palavra da Lei.
18 — Se um homem se divorciar e casar com outra mulher, comete adultério. E quem casar com a mulher divorciada também comete adultério.
19 Jesus continuou:
— Havia um homem rico que vestia roupas muito caras e todos os dias dava uma grande festa. 20 Havia também um homem pobre, chamado Lázaro, que tinha o corpo coberto de feridas, e que costumavam largar perto da casa do rico. 21 Lázaro ficava ali, procurando matar a fome com as migalhas que caíam da mesa do homem rico. E até os cachorros vinham lamber as suas feridas. 22 O pobre morreu e foi levado pelos anjos para junto de Abraão, na festa do céu. O rico também morreu e foi sepultado. 23 Ele sofria muito no mundo dos mortos. Quando olhou, viu lá longe Abraão e Lázaro ao lado dele. 24 Então gritou: "Pai Abraão, tenha pena de mim! Mande que Lázaro molhe o dedo na água e venha refrescar a minha língua porque estou sofrendo muito neste fogo!"
25 — Mas Abraão respondeu: "Meu filho, lembre que você recebeu na sua vida todas as coisas boas, porém Lázaro só recebeu o que era mau. E agora ele está feliz aqui, enquanto você está sofrendo. 26 Além disso, há um grande abismo entre nós, de modo que os que querem atravessar daqui até vocês não podem, como também os daí não podem passar para cá."
27 — O rico disse: "Nesse caso, Pai Abraão, peço que mande Lázaro até a casa do meu pai 28 porque eu tenho cinco irmãos. Deixe que ele vá e os avise para que assim não venham para este lugar de sofrimento."
29 — Mas Abraão respondeu: "Os seus irmãos têm a Lei de Moisés e os livros dos Profetas para os avisar. Que eles os escutem!"
30 — "Só isso não basta, Pai Abraão!", respondeu o rico. "Porém, se alguém ressuscitar e for falar com eles, aí eles se arrependerão dos seus pecados."
31 — Mas Abraão respondeu: "Se eles não escutarem Moisés nem os profetas, não crerão, mesmo que alguém ressuscite."
1 Er sait aba au zue d Jinger: S war ä riche Ma, dr het ä Vuwalta; der wird bi nem agschwärzt, er vuschwändet si Hab un Guet.
2 Un na(er) losst nen röfä un sait zue nem: Was her i(ich) do vu dir? Gib Antwort iba di Vuwaltig; denn dü kannsch etze nimi Vuwalta si.
3 Dr Vuwalta sait bi sich selbscht: Was soll i doe? Mi Herr nimmt ma(mir) s Amt; grabe ka i nit, au schäm i(ich) mi z bettle.
4 Ich weiß, was i(ich) doe will, dmit sie mi in ihri Hiisa ufnähmä, wenn i vum Amt wäg wäre.
5 Un na(er) reft zue sich de Schuldna vu sinem Herrn, jeda fir sich, un frogt d erschte: Weviel bisch dü minem Herrn schuldig?
6 Er sait: Hundat Eima El. Un na(er) sait zue nem: Nimm di Schuldbref, hock di hi un schrib gschwind fuchzig.
7 Dnohch frogt er d zweite: Dü aba, weviel bisch dü schuldig? Er sait: Hundat Sack Weize. Un na(er) sait zue nem: Nimm di Schuldbref un schrib achtzig.
8 Un dr Herr lobt d untreue Vuwalta, wel er schlau gfeilscht het; denn de Kinda vu d Welt sin unda sich schlaua als de Kinda vum Lecht.
9 Un i(ich) sag äich: Mache äich Freunde mit däm ungrechte Mammon, dmit, wenn er z End goht, sie äich ufnähmä in d ewige Hitte.
10 Wer im Kleinschte treu isch, dr isch au im Greschte treu; un wer im Kleinschte ungrecht isch, dr isch au im Greschte ungrecht.
11 Wenn ihr etze mit däm ungrechte Mammon nit treu sin, wer wird äich des wahre Guet avuträue?
12 Un wenn ihr mit däm fremdi Guet nit treu sin, wer wird äich ge, was äich isch?
13 Kei Knecht ka zwei Herren diene; entweda er wird d eine hasse un d andere liebe, odr er wird an däm eine hänge un d andere vuachte. Ihr kennt nit Gott diene un däm Mammon.
14 Des alles häre d Pharisäer. De ware geldgierig un schelte iba nen.
15 Un na(er) sait zue nene: Ihr sin's, de ihr äich selbscht grecht mache vor d Lit; aba Gott kennt äiri Herze; denn was hoch isch bi d Mensche, des isch ä Greuel vor Gott.
16 Des Gesetz un de Prophete gehn bis zue Johannes. Vu do a wird des Evangelium vum Rich Gottes predigt, un jeda drängt sich mit Gwalt inä.
17 S isch aba lichta, daß Himmel un d Erde vugoh, als daß ä Tipfele vum Gesetz abflegt.
18 Wer sich schiedet vu sinem Wieb un hirotet ä anderi, der bricht d Ehe; un wer de vu ihrem Ma Gschiedeni hirotet, der bricht au d Ehe.
19 S war aba ä riche Ma, der het Klamotte in Purpur un koschtbare Leine un läbt alli Däg herrlich un in Fräid(Freud).
20 S war aba ä Arme mit Name Lazarus, der liet vor sinere Dire voll mit Gschwire
21 un wot, sich satt ässä mit däm, was vum Riche Disch abeflegt; dzue kumme au d Hund un leckte sini Gschwire.
22 S isch bassiert, daß der Arme schtirbt, un er wird vu d Engel trage in Abrahams Schoß. D riche Ma aba schtirbt au un wird beerdigt.
23 Als sa(er) etze in dr Hell war, hebt er sini Auge uf vu sinere Qual un sieht Abraham vu wietem un Lazarus in sinem Schoß.
24 Un na(er) reft: Vada (Babbe) Abraham, erbarm di un schick Lazarus, dmit da(er) d Schpitze vu sinem Finga ins Wassa täucht un ma(mir) d Zunge kehlt; denn i(ich) lied Pein in däne Flamme.
25 Abraham aba sait: Bedenk, Bue, daß dü di Guetes gregt hesch in dinem Läbä, Lazarus dgege het Beses gregt; etze wird er do treschtet, un dü wirsch gquällt.
26 Un dribanüs bschtoht zwische uns(us) un äich ä großi Kluft, daß nemads, der vu do zue äich niba will, derthi kumme ka un au nemads vu dert zue uns(us) riba.
27 Do sait da(er): So bitt i(ich) di, Vada (Babbe), daß dü nen schicksch zue minem Vada (Babbe) ins Hus;
28 denn i(ich) ha noh fünf Breda, de soll la warne, dmit sie nit au kumme an dän Platz dr Qual.
29 Abraham sait: Sie hän Moses un d Prophete; de solle sie häre.
30 Er aba sait: Nei, Vada (Babbe) Abraham, sundern wenn eina vu d Dote zue nene goht, so däte sie Buße doe.
31 Er sait zue nem: Häre sie Moses un d Prophete nit, so wäre sie sich au nit ibaziige losse, wenn jemads vu d Dote ufschtoh dät.