1 Prezado Teófilo,
Muitas pessoas têm se esforçado para escrever a história das coisas que aconteceram entre nós. 2 Elas escreveram o que foi contado por aqueles que viram essas coisas desde o começo e anunciaram a mensagem do evangelho. 3 Portanto, Excelência, eu estudei com todo o cuidado como foi que essas coisas aconteceram desde o princípio e achei que seria bom escrever tudo em ordem para o senhor, 4 a fim de que o senhor pudesse conhecer toda a verdade sobre os ensinamentos que recebeu.
5 Quando Herodes era o rei da terra de Israel, havia um sacerdote chamado Zacarias, que era do grupo dos sacerdotes de Abias. A esposa dele se chamava Isabel e também era de uma família de sacerdotes. 6 Esse casal vivia a vida que para Deus é correta, obedecendo fielmente a todas as leis e mandamentos do Senhor. 7 Mas não tinham filhos porque Isabel não podia ter filhos e porque os dois já eram muito velhos.
8 Certo dia no Templo de Jerusalém, Zacarias estava fazendo o seu trabalho de sacerdote, pois era a sua vez de fazer aquele trabalho diário. 9 Conforme o costume dos sacerdotes, ele havia sido escolhido por sorteio para queimar o incenso no altar e por isso entrou no Templo do Senhor. 10 Durante o tempo em que o incenso queimava, o povo lá fora fazia orações. 11 Então um anjo do Senhor apareceu em frente de Zacarias, de pé, do lado direito do altar. 12 Quando Zacarias o viu, ficou com medo e não sabia o que fazer. 13 Mas o anjo lhe disse:
— Não tenha medo, Zacarias, pois Deus ouviu a sua oração! A sua esposa vai ter um filho, e você porá nele o nome de João. 14 O nascimento dele vai trazer alegria e felicidade para você e para muita gente, 15 pois para o Senhor Deus ele será um grande homem. Ele não deverá beber vinho nem cerveja. Ele será cheio do Espírito Santo desde o nascimento 16 e levará muitos israelitas ao Senhor, o Deus de Israel. 17 Ele será mandado por Deus como mensageiro e será forte e poderoso como o profeta Elias. Ele fará com que pais e filhos façam as pazes e que os desobedientes voltem a andar no caminho direito. E conseguirá preparar o povo de Israel para a vinda do Senhor.
18 Então Zacarias perguntou ao anjo:
— Como é que eu vou saber que isso é verdade? Estou muito velho, e a minha mulher também.
19 O anjo respondeu:
— Eu sou Gabriel, servo de Deus, e ele me mandou falar com você para lhe dar essa boa notícia. 20 Você não está acreditando no que eu disse, mas isso acontecerá no tempo certo. E, porque você não acreditou, você ficará mudo e não poderá falar até o dia em que o seu filho nascer.
21 Enquanto isso, o povo estava esperando Zacarias, e todos estavam admirados com a demora dele no Templo. 22 Quando saiu, Zacarias não podia falar. Então perceberam que ele havia tido uma visão no Templo. Sem poder falar, ele fazia sinais com as mãos para o povo.
23 Quando terminaram os seus dias de serviço no Templo, Zacarias voltou para casa. 24 Pouco tempo depois Isabel, a sua esposa, ficou grávida e durante cinco meses não saiu de casa. E ela disse:
25 — Agora que o Senhor me ajudou, ninguém mais vai me desprezar por eu não ter filhos.
26 Quando Isabel estava no sexto mês de gravidez, Deus enviou o anjo Gabriel a uma cidade da Galileia chamada Nazaré. 27 O anjo levava uma mensagem para uma virgem que tinha casamento contratado com um homem chamado José, descendente do rei Davi. Ela se chamava Maria. 28 O anjo veio e disse:
— Que a paz esteja com você, Maria! Você é muito abençoada. O Senhor está com você.
29 Porém Maria, quando ouviu o que o anjo disse, ficou sem saber o que pensar. E, admirada, ficou pensando no que ele queria dizer. 30 Então o anjo continuou:
— Não tenha medo, Maria! Deus está contente com você. 31 Você ficará grávida, dará à luz um filho e porá nele o nome de Jesus . 32 Ele será um grande homem e será chamado de Filho do Deus Altíssimo. Deus, o Senhor, vai fazê-lo rei, como foi o antepassado dele, o rei Davi. 33 Ele será para sempre rei dos descendentes de Jacó, e o Reino dele nunca se acabará.
34 Então Maria disse para o anjo:
— Isso não é possível, pois eu sou virgem!
35 O anjo respondeu:
— O Espírito Santo virá sobre você, e o poder do Deus Altíssimo a envolverá com a sua sombra. Por isso o menino será chamado de santo e Filho de Deus. 36 Fique sabendo que a sua parenta Isabel está grávida, mesmo sendo tão idosa. Diziam que ela não podia ter filhos, no entanto agora ela já está no sexto mês de gravidez. 37 Porque para Deus nada é impossível.
38 Maria respondeu:
— Eu sou uma serva de Deus; que aconteça comigo o que o senhor acabou de me dizer!
E o anjo foi embora.
39 Alguns dias depois, Maria se aprontou e foi depressa para uma cidade que ficava na região montanhosa da Judeia. 40 Entrou na casa de Zacarias e cumprimentou Isabel. 41 Quando Isabel ouviu a saudação de Maria, a criança se mexeu na barriga dela. Então, cheia do poder do Espírito Santo, 42 Isabel disse bem alto:
— Você é a mais abençoada de todas as mulheres, e a criança que você vai ter é abençoada também! 43 Quem sou eu para que a mãe do meu Senhor venha me visitar?! 44 Quando ouvi você me cumprimentar, a criança ficou alegre e se mexeu dentro da minha barriga. 45 Você é abençoada, pois acredita que vai acontecer o que o Senhor lhe disse.
46 Então Maria disse:
47 — A minha alma anuncia
a grandeza do Senhor.
O meu espírito está alegre
por causa de Deus, o meu Salvador.
48 Pois ele lembrou de mim,
sua humilde serva!
De agora em diante todos vão me chamar de
mulher abençoada,
49 porque o Deus Poderoso
fez grandes coisas por mim.
O seu nome é santo,
50 e ele mostra a sua bondade
a todos os que o temem
em todas as gerações.
51 Deus levanta a sua mão poderosa
e derrota os orgulhosos
com todos os planos deles.
52 Derruba dos seus tronos reis poderosos
e põe os humildes em altas posições.
53 Dá fartura aos que têm fome
e manda os ricos embora
com as mãos vazias.
54,55 Ele cumpriu as promessas
que fez aos nossos antepassados
e ajudou o povo de Israel, seu servo.
Lembrou de mostrar a sua bondade a Abraão
e a todos os seus descendentes,
para sempre.
56 Maria ficou mais ou menos três meses com Isabel e depois voltou para casa.
57 Chegou o tempo de Isabel ter a criança, e ela deu à luz um menino. 58 Os vizinhos e parentes ouviram falar da grande bondade do Senhor para com Isabel, e todos ficaram alegres com ela. 59 Quando o menino estava com oito dias, vieram circuncidá-lo e queriam lhe dar o nome do pai, isto é, Zacarias. 60 Mas a sua mãe disse:
— Não. O nome dele vai ser João.
61 Então disseram:
— Mas você não tem nenhum parente com esse nome!
62 Aí fizeram sinais ao pai, perguntando que nome ele queria pôr no menino. 63 Zacarias pediu uma tabuinha de escrever e escreveu: "O nome dele é João." E todos ficaram muito admirados. 64 Nesse momento Zacarias pôde falar novamente e começou a louvar a Deus. 65 Os vizinhos ficaram com muito medo, e as notícias dessas coisas se espalharam por toda a região montanhosa da Judeia. 66 Todos os que ouviam essas coisas e pensavam nelas perguntavam:
— O que será que esse menino vai ser?
Pois, de fato, o poder do Senhor estava com ele.
67 Zacarias, o pai de João, cheio do Espírito Santo, começou a profetizar. Ele disse:
68 — Louvemos o Senhor, o Deus de Israel,
pois ele veio ajudar o seu povo
e lhe dar a liberdade.
69 Enviou para nós um poderoso Salvador,
aquele que é descendente
do seu servo Davi.
70 Faz muito tempo que Deus disse isso
por meio dos seus santos profetas.
71 Ele prometeu nos salvar
dos nossos inimigos
e nos livrar do poder de todos
os que nos odeiam.
72 Disse que ia mostrar a sua bondade
aos nossos antepassados
e lembrar da sua santa aliança.
73,74 Ele fez um juramento
ao nosso antepassado Abraão;
prometeu que nos livraria
dos nossos inimigos
e que ia nos deixar servi-lo sem medo,
75 para que sejamos somente dele
e façamos o que ele quer
em todos os dias da nossa vida.
76 E você, menino, será chamado de
profeta do Deus Altíssimo
e irá adiante do Senhor
a fim de preparar o caminho para ele.
77 Você anunciará ao povo de Deus
a salvação
que virá por meio do perdão
dos pecados deles.
78 Pois o nosso Deus é misericordioso
e bondoso.
Ele fará brilhar sobre nós a sua luz
79 e do céu iluminará todos os que vivem
na escuridão da sombra da morte,
para guiar os nossos passos
no caminho da paz.
80 O menino cresceu e ficou forte de espírito. E viveu no deserto até o dia em que apareceu diante do povo de Israel.
1 Vieli hän s scho undanu, Bericht z ge vu d Gschichte de unda uns(us) gschähe sin,
2 we`s uns(us) de ibaliefert hän, de s vu Afang a selbscht gsähne hän un Diena vum Wort gsi sin.
3 So ha au ich's fir guet ghalte, nochdem i(ich) ällei vu Afang a genau erkundet ha, s fir di, hocha Theophilus, in gueter Ordnig ufzschribe,
4 dmit dü d sichere Grund vu dr Lehr erfahrsch, in dr dü undarichtet bisch.
5 Zue dr Ziit vum Herodes, vum Kenig vu Judäa, läbt ä Prieschter vu dr Ordnig Abija, mit Name Zacharias, un si Wieb war üs sem Gschlecht Aaron un het Elisabeth gheiße.
6 Sie ware aba alli beidi fromm vor Gott un läbte in alle Gebot un Satzunge vum Herrn untadelig.
7 Un sie hän kei Kind; denn Elisabeth war unfruchtbar, un beidi ware alt.
8 Un s isch bassiert, als Zacharias d Prieschterdienst vor Gott vusäh het, do wo sini Ordnig an dr Reihe war,
9 daß nen nohch rem Bruch vu dr Prieschterschaft s Los trofe het, s Rauchopfa darzbringe; un er goht in d Tempel vum Herrn.
10 Un di ganze Lit schtehn druße un bäte zue d Schtund vum Rauchopfa.
11 Do erschient nem dr Engel vum Herrn un schtoht an dr rechte Site vum Räuchaaltar.
12 Un als Zacharias nen aluegt, vuschrekt er, un s kummt Angscht iba nen.
13 Aba dr Engel sait zue nem: Fircht di nit, Zacharias, denn di Gebet isch ghärt worde, un di Wieb Elisabeth wird dir ä Bue uf d Welt bringe, un dü sollsch nem d Name Johannes ge.
14 Un dü wirsch Fräid(Freud) un Wonne ha, un vieli wäre sich iba si kumme fräie.
15 Denn er wird groß si vor rem Herrn; Wi un Schnaps(Schtarkes) wird er nit trinke un wird scho vu Mueterleib a voll wäre mit däm heilige Geischt.
16 Un na(er) wird vum Volk Israel vieli zum Herrn, ihrem Gott, umkehre.
17 Un na(er) wird vor nem hergoh im Geischt un in dr Kraft vum Elia, zum umkehre vu d Herze dr Vädare zue d Kinda un de Unfolgsamen zue dr Schläue vu d Grechte, zuezrichte däm Herrn ä Volk, des wohl gmacht isch (parat isch).
18 Un Zacharias sait zue däm Engel: Wora soll i(ich) des erkenne? Denn i(ich) bi alt, un mi Wieb isch betagt.
19 Dr Engel git zantwort un sait zue nem: Ich bi Gabriel, dr vor Gott schtoht, un bi gschickt, mit dir z schwätze un dir des zsage (zue vukündige).
20 Un lueg, dü wirsch schtumm wäre un nit schwätze kenne bis zue däm Dag, an däm des gschähe wird, wel dü minem Wort nit glaubt hesch, de erfillt wäre solle zue ihra Ziit.
21 Un s Volk het gwartet uf Zacharias un vuwundret sich, daß er so lang im Tempel bliebt.
22 Als er aba üsäkummt, ka er nit mit tene schwätze; un sie hän gmerkt, daß er ä Erschinig ka het im Tempel. Un na(er) winkt ne un bliebt schtumm.
23 Un s isch bassiert, als d Ziit vu sinem Denscht um war, do goht er heim in si Hus.
24 Nohch däne Däg wird si Wieb Elisabeth schwanger un haltet sich fünf Monet vuborge un sait:
25 So het dr Herr an ma(mir) doe in d Däg, als er mi agsähne het, um mi Schmach unda d Mensch vu ma(mir) z neh.
26 Un im sechste Monet wird dr Engel Gabriel vu Gott gschickt in ä Schtadt in Galiläa, de heißt Nazareth,
27 zue einarä Jungfrau, de vulobt war nem Ma mit Name Josef vum Hus David; un de Jungfrau hieß Maria.
28 Un dr Engel kummt zue nere inä un sait: Friede mit dir, dü Begnadeti! Dr Herr isch mit dir!
29 Sie aba vuschrekt iba des Gsaite un het denkt: Welch ä Größ isch des?
30 Un dr Engel sait zue ihr: Fircht di nit, Maria, dü hesch Gnade bi Gott gfunde.
31 Lueg, dü wirsch schwanger wäre un ä Bue uf d Welt bringe, un dü sollsch nem d Name Jesus ge.
32 Der wird groß si un Bue vum Hechschte gnennt wäre; un Gott dr Herr wird nem d Thron vu sinem Vada (Babbe) David ge,
33 un er wird Kenig si iba des Hus Jakob in Ewigkeit, un si Rich wird kei End ha.
34 Do sait Maria zum Engel: We soll des zögoh, do i(ich) doch vu keinem Ma wiß?
35 Dr Engel git zantwort un sait zue ihr: Dr heilige Geischt wird iba di kumme, un d Kraft vum Hechschte wird di ibaschatte; drum wird au des Heilige, des uf d Welt kummt, Gottes Bue gnennt wäre.
36 Un lueg, Elisabeth, di Vuwandti, isch au schwanger mit nem Bue, in ihrem Altr, un isch etzed im sechste Monet, vu der ma sait, daß sie unfruchtbar isch.
37 Denn bi Gott isch kei Ding unmeglich.
38 Maria aba sait: Lueg, i(ich) bi vum Herrn d Magd; ma(mir) gschiht, we dü gsait hesch. Un dr Engel goht vu ihr.
39 Maria aba macht sich uf in däne Däg un goht schnell in d Berge zue einarä Schtadt in Juda
40 un kummt in des Hus vum Zacharias un greßt Elisabeth.
41 Un s isch bassiert, als Elisabeth d Größ Marias ghärt het, hupft des Kind in ihrem Leib (Ranze). Un Elisabeth wird vum heilige Geischt erfillt
42 un reft lut un sait: Globt bisch dü unda d Wieba, un globt isch de Frucht vu dinem Leib (Ranze)!
43 Un we bassiert ma(mir) des, daß d Muetter vu minem Herrn zue ma(mir) kummt?
44 Denn lueg, als i(ich) de Schtimm vu dinem Größ ghärt het, hupft des Kind vor Fräid(Freud) in minem Leib (Ranze).
45 Un selig bisch dü, de dü glaubt hesch! Denn s wird gmacht wäre, was dir gsait isch vum Herrn.
46 Un Maria sait:
47 un mi Geischt freut sich Gottes, vu minem Heiland;
48 denn er het d Niedrigkeit vu sinere Magd agsähne. Lueg, vu etze a wäre mi selig preise alli Kindeskinda.
49 Denn er het großi Sach a ma(mir) doe, der do mächtig isch un däm si Name heilig isch.
50 Un sini Barmherzigkeit währt vu Gschlecht zue Gschlecht bi däne, de nen firchte.
51 Er ebt Gwalt mit sinem Arm un vudeilt, de schtolz sin in ihrem Herz Sinn.
52 Er wirft de Gewaltige vum Thron un hebt hoch de Niedrige.
53 Die Hungrige fillt er mit Gabe un losst di Riche leer üsgoh.
54 Er denkt an d Barmherzigkeit un hilft sinem Diena Israel uf,
55 we er gsait het zue unsari Vädere, Abraham un sinene Kinda in Ewigkeit.
56 Un Maria bliebt bi ihr etwa dräi Monet; dnohch kehrt sie wieda heim.
57 Un fir Elisabeth kummt de Ziit, daß sie ihr Kind uf d Welt bringe soll; un sie gebar ä Bue.
58 Un ihri Nochbere un Vuwandte hän ghärt, daß dr Herr großi Barmherzigkeit a ihr doe het, un freut sich mit ihr.
59 Un s isch bassiert am achte Dag, do kumme sie, des Kindli z bschnide, un wen s nohch sinem Vada (Babbe) Zacharias nenne.
60 Aba sini Muetter git zantwort un sait: Nei, sundern er soll Johannes heiße.
61 Un sie sage zue ihr: S`isch doch nemads in dinere Vuwandtschaft, der so heißt.
62 Un sie winke sinem Vada (Babbe), we er nen nenne losse wot.
63 Un na(er) forderet ä kleini Dafle un schribt: Er heißt Johannes. Un sie wundre sich alli.
64 Un gli druf wird si Mul (Gosch) ufdoe un sini Zunge glest, un er schwätzt un lobt Gott.
65 Un s kummt Angscht iba alli Nochbere; un de ganzi Gschichte wird bekannt uf däm ganze Berge Judäas.
66 Un alli, de s ghärt hän, nähmes sich z Herze un sage: Was meinsch dü, was wird üs däm Kindli wäre? Denn de Hand vum Herrn war mit nem.
67 Un si Vada (Babbe) Zacharias wird vum heilige Geischt erfillt, wissagt un sait:
68 Globt isch dr Herr, dr Gott Israels! Denn er het bsuecht un erlest si Volk
69 un het uns(us) ufgrichtet ä Macht vum Heil im Hus vu sinem Diena David
70 - we er vorziite gsait het durch de Mül (Gosche) vu sinene heilige Prophete -,
71 daß er uns(us) rettet vu unsari Gegna(Feinde) un üs dr Hand vu allene, de uns(us) hasse,
72 un Barmherzigkeit zeigt het unsa Vädere un denkt het an si heilige Packt(Abkumme)
73 un an d Eid, den er gschwore het unsam Vada (Babbe) Abraham, uns(us) z ge,
74 daß ma(mir), erlest üs dr Hand unsrer Gegna(Feinde),
75 nem diene ohni Angscht unsa Läbä lang in Heiligkeit un Grechtigkeit vor sinene Auge.
76 Un dü, Kindli, wirsch ä Prophet vum Hechschte heiße. Denn dü wirsch däm Herrn vorusgoh, daß dü si Wäg machsch,
77 un s Wisse vum Heil gibsch sinem Volk in dr Vugebig ihra Sinde,
78 durch de herzlichi Barmherzigkeit vu unsrem Gott, durch de uns(us) bsueche wird des ufschtiegende Lecht üs dr Hechi,
79 dmit`s erschint däne, de hocke im Dunkle un Schatte vum Dod, un richte unseri Feß uf d Wäg vum Friede.
80 Un des Kindli isch gwachse un wird stark im Geischt. Un na(er) war in dr Wüschte bis zum Dag, an däm er vor des Volk Israel träte soll.