1 Deus nos deixou a promessa de que podemos receber o descanso de que ele falou. Portanto, tenhamos muito cuidado para que Deus não julgue que algum de vocês tenha falhado, deixando assim de receber esse descanso. 2 Pois, assim como aquelas pessoas ouviram, também nós ouvimos a boa notícia. Elas ouviram a mensagem, porém ela não lhes fez nenhum bem porque, quando a ouviram, não a receberam com fé. 3 Portanto, nós, os que cremos, recebemos o descanso prometido por Deus, como ele mesmo disse:
"Eu fiquei irado e fiz este juramento:
‘Eles nunca entrarão na Terra Prometida,
onde eu lhes teria dado descanso!’ "
Ele disse isso, embora o seu trabalho já estivesse terminado desde o tempo em que havia criado o mundo. 4 Pois a respeito do sétimo dia está escrito o seguinte em alguma parte das Escrituras Sagradas: "No sétimo dia Deus descansou de todo o trabalho que ele havia feito." 5 E o mesmo assunto é repetido: "Eles nunca entrarão na Terra Prometida, onde eu lhes teria dado descanso." 6 Aqueles que foram os primeiros a ouvir a boa notícia não tiveram fé e por isso não receberam esse descanso. Portanto, há outros que vão recebê-lo. 7 A prova disso é que Deus marca outro dia, chamado "hoje". Ele falou disso, muitos anos depois, por meio de Davi, no trecho das Escrituras já citado:
"Se hoje vocês ouvirem a voz de Deus,
não sejam teimosos."
8 Se Josué tivesse dado ao povo esse descanso, Deus não teria falado mais tarde a respeito de outro dia. 9 Assim ainda fica para o povo de Deus um descanso, como o descanso de Deus no sétimo dia. 10 Porque quem receber o descanso que Deus prometeu vai descansar de todos os seus trabalhos, assim como Deus descansou dos trabalhos dele. 11 Portanto, façamos tudo para receber esse descanso, e assim nenhum de nós deixará de recebê-lo, como aconteceu com aquelas pessoas, por terem se revoltado. 12 Pois a palavra de Deus é viva e poderosa e corta mais do que qualquer espada afiada dos dois lados. Ela vai até o lugar mais fundo da alma e do espírito, vai até o íntimo das pessoas e julga os desejos e pensamentos do coração delas. 13 Não há nada que se possa esconder de Deus. Em toda a criação, tudo está descoberto e aberto diante dos seus olhos, e é a ele que todos nós teremos de prestar contas.
14 Portanto, fiquemos firmes na fé que anunciamos, pois temos um Grande Sacerdote poderoso, Jesus, o Filho de Deus, o qual entrou na própria presença de Deus. 15 O nosso Grande Sacerdote não é como aqueles que não são capazes de compreender as nossas fraquezas. Pelo contrário, temos um Grande Sacerdote que foi tentado do mesmo modo que nós, mas não pecou. 16 Por isso tenhamos confiança e cheguemos perto do trono divino, onde está a graça de Deus. Ali receberemos misericórdia e encontraremos graça sempre que precisarmos de ajuda.
1 So len uns(us) etze mit Angscht druf achte, daß keina vu äich etwa zruckbliebt, solang de Vuheißig noh bschtoht, daß ma(mir) zue sinere Rueh kumme.
2 Denn s isch au uns(us) vukindigt we däne. Aba des Wort dr Predigt het däne nit ghulfe, wel sie nit glaubt hän, als sie`s ghärt hän .
3 Denn mir, de ma(mir) glaube, gehn ri in de Rueh, we na(er) gsait het (Psalm 95,11): "Ich ha gschwore in minem Zorn (Wuet): Sie solle nit zue minere Rueh kumme." Etze ware jo de Werke vu Afang d Welt parat;
4 denn so het da(er) bi eina andere Schtell gsait vum siebte Dag (1. Moses 2,2): "Un Gott rueht üs am siebte Dag vu alla sinere Arbet."
5 Doch bi der Schtell nomol: "Sie solle nit zue minere Rueh kumme."
6 Do`s etze bschtoh bliebt, daß ä baar z Rueh kumme solle, un de, däne s zerscht vukindigt isch, nit dohi kumme sin wägäm Unghorsam,
7 bschtimmt da(er) abamols ä Dag, ä "Hiit", un sait nohch so langa Ziit durch David, we ebe gsait: "Hiit, wenn ihr sini Schtimm härä den, so vuschtocke äiri Herze nit."
8 Denn wenn Josua sie zue d Rueh gfihrt hät, wird Gott nit dnohch vu nem andere Dag gschwätzt ha.
9 S isch eso noh ä Rueh do fir des Volk Gottes.
10 Denn wer zue Gottes Rueh kumme isch, der rueht au vu sinere Arbet so we Gott vu sinere.
11 So len uns(us) etze bmeht si, zue dr Rueh z kumme, dmit nit jemads z Fall kummt durch des gliche Bes si.
12 Denn des Wort Gottes isch lebändig un schtark un schärfa als jedes zweischniedige Schwert, un dringt durch, bis ses schiedet Seele un Geischt, au Mark un Bein, un isch ä Richta vum denke un Sinne vu d Herze.
13 Un kei Gschepf isch vor nem vuborge, sundern s isch alles bloß un ufdeckt vor d Auge Gottes, däm ma(mir) Antwort ge mese.
14 Wel ma(mir) den eine große Hohenpriester hän, Jesus, d Bue Gottes, der de Himmel durchlofe het, so len uns(us) feschthebä a däm Bekenntnis.
15 Denn ma(mir) hän nit ä Hohenpriester, der nit mitliede kennt mit unsera Schwachheit, sundern der vusuecht worde isch in allem we ma(mir) selba, doch ohni Sinde.
16 Drum len uns(us) higoh mit Zuevasicht zum Thron dr Gnade, dmit ma(mir) Barmherzigkeit grege un Gnade finde zue d Ziit, wenn ma(mir) Hilfe nedig hän.