1 A fé é a certeza de que vamos receber as coisas que esperamos e a prova de que existem coisas que não podemos ver. 2 Foi pela fé que as pessoas do passado conseguiram a aprovação de Deus.
3 É pela fé que entendemos que o Universo foi criado pela palavra de Deus e que aquilo que pode ser visto foi feito daquilo que não se vê.
4 Foi pela fé que Abel ofereceu a Deus um sacrifício melhor do que o de Caim. Pela fé ele conseguiu a aprovação de Deus como homem correto, tendo o próprio Deus aprovado as suas ofertas. Por meio da sua fé, Abel, mesmo depois de morto, ainda fala.
5 Foi pela fé que Enoque escapou da morte. Ele foi levado para Deus, e ninguém o encontrou porque Deus mesmo o havia levado. As Escrituras Sagradas dizem que antes disso ele já havia agradado a Deus. 6 Sem fé ninguém pode agradar a Deus, porque quem vai a ele precisa crer que ele existe e que recompensa os que procuram conhecê-lo melhor.
7 Foi pela fé que Noé ouviu os avisos de Deus sobre as coisas que iam acontecer e que não podiam ser vistas. Noé obedeceu a Deus e construiu uma barca em que ele e a sua família foram salvos. Assim Noé condenou o mundo e recebeu de Deus a aprovação que vem por meio da fé.
8 Foi pela fé que Abraão, ao ser chamado por Deus, obedeceu e saiu para uma terra que Deus lhe prometeu dar. Ele deixou o seu próprio país, sem saber para onde ia. 9 Pela fé ele morou como estrangeiro na terra que Deus lhe havia prometido. Viveu em barracas com Isaque e Jacó, que também receberam a mesma promessa de Deus. 10 Porque Abraão esperava a cidade que Deus planejou e construiu, a cidade que tem alicerces que não podem ser destruídos.
11 Foi pela fé que Abraão se tornou pai, embora fosse velho demais e a própria Sara não pudesse ter filhos. Ele creu que Deus ia cumprir a sua promessa. 12 Assim, de um só homem, que estava praticamente morto, nasceram tantos descendentes como as estrelas do céu, tão numerosos como os grãos de areia da praia do mar.
13 Todos esses morreram cheios de fé. Não receberam as coisas que Deus tinha prometido, mas as viram de longe e ficaram contentes por causa delas. E declararam que eram estrangeiros e refugiados, de passagem por este mundo. 14 E aqueles que dizem isso mostram bem claro que estão procurando uma pátria para si mesmos. 15 Não ficaram pensando em voltar para a terra de onde tinham saído. Se quisessem, teriam a oportunidade de voltar. 16 Mas, pelo contrário, estavam procurando uma pátria melhor, a pátria celestial. E Deus não se envergonha de ser chamado de o Deus deles, porque ele mesmo preparou uma cidade para eles.
17 Foi pela fé que Abraão, quando Deus o quis pôr à prova, ofereceu o seu filho Isaque em sacrifício. Deus tinha prometido muitos descendentes a Abraão, mas mesmo assim ele estava pronto para oferecer o seu único filho em sacrifício. 18 Deus lhe tinha dito: "Por meio de Isaque é que você terá descendentes." 19 Abraão reconhecia que Deus era capaz de ressuscitar Isaque, e, por assim dizer, Abraão tornou a receber da morte o seu filho Isaque.
20 Foi pela fé que Isaque prometeu bênçãos para o futuro a Jacó e a Esaú.
21 Foi pela fé que Jacó, pouco antes de morrer, abençoou os filhos de José. Ele se apoiou na sua bengala e adorou a Deus.
22 Foi pela fé que José, quando estava para morrer, falou da saída dos israelitas do Egito e deu ordens sobre o que deveria ser feito com o seu corpo.
23 Foi pela fé que os pais de Moisés, quando ele nasceu, o esconderam durante três meses. Eles viram que o menino era bonito e não tiveram medo de desobedecer à ordem do rei.
24 Foi pela fé que Moisés, quando já era adulto, não quis ser chamado de filho da filha de Faraó. 25 Ele preferiu sofrer com o povo de Deus em vez de gozar, por pouco tempo, os prazeres do pecado. 26 Ele achou que era muito melhor sofrer o desprezo por causa do Messias do que possuir todos os tesouros do Egito. É que ele tinha os olhos fixos na recompensa futura.
27 Foi pela fé que Moisés saiu do Egito, sem ter medo da raiva do rei, e continuou firme, como se estivesse vendo o Deus invisível. 28 Pela fé Moisés começou o costume de celebrar a Páscoa e mandou marcar com sangue as portas das casas dos israelitas para que o Anjo da Morte não matasse os filhos mais velhos deles.
29 Foi pela fé que os israelitas atravessaram o mar Vermelho como se fosse terra seca. E, quando os egípcios tentaram atravessar, o mar os engoliu.
30 Foi pela fé que caíram as muralhas de Jericó, depois que os israelitas marcharam em volta delas durante sete dias. 31 Foi pela fé que Raabe, a prostituta, não morreu com os que tinham desobedecido a Deus, pois ela havia recebido bem os espiões israelitas.
32 O que mais posso dizer? O tempo é pouco para falar de Gideão, de Baraque, de Sansão, de Jefté, de Davi, de Samuel e dos profetas. 33 Pela fé eles lutaram contra nações inteiras e venceram. Fizeram o que era correto e receberam o que Deus lhes havia prometido. Fecharam a boca de leões, 34 apagaram incêndios terríveis e escaparam de serem mortos à espada. Eram fracos, mas se tornaram fortes. Foram poderosos na guerra e venceram exércitos estrangeiros. 35 Pela fé mulheres receberam de volta os seus mortos, que ressuscitaram.
Outros foram torturados até a morte; eles recusaram ser postos em liberdade a fim de ressuscitar para uma vida melhor. 36 Alguns foram insultados e surrados; e outros, acorrentados e jogados na cadeia. 37 Outros foram mortos a pedradas; outros, serrados pelo meio; e outros, mortos à espada. Andaram de um lado para outro vestidos de peles de ovelhas e de cabras; eram pobres, perseguidos e maltratados. 38 Andaram como refugiados pelos desertos e montes, vivendo em cavernas e em buracos na terra. O mundo não era digno deles!
39 Porque creram, todas essas pessoas foram aprovadas por Deus, mas não receberam o que ele havia prometido. 40 Pois Deus tinha preparado um plano ainda melhor para nós, a fim de que, somente conosco, elas fossem aperfeiçoadas.
1 S isch aba dr Glaube ä feschti Zuevasicht uf des, was ma hofft, un ä Nitzwiefle a däm, was ma nit sieht.
2 Durch dän Glaube hän de Vorfahre Gottes Ziignis gregt.
3 Durch d Glaube erkenne ma(mir), daß de Welt durch Gottes Wort gschaffe isch, so daß alles, was ma sieht, üs nigs wore isch.
4 Durch d Glaube het Abel Gott ä bessares Opfa brocht als Kain; sellewäg wird nem beziigt, daß sa(er) Grecht isch, do`s Gott selbscht iba sinene Gabe beziigt; un durch d Glaube schwätzt da(er) noh, obwohl la(er) gschtorbe isch.
5 Durch d Glaube wird Henoch vufrachtet ( wägbrocht), dmit da(er) d Dod nit sieht, un wird nimi gfunde, wel Gott nen vufrachtet ( wägbrocht) het; denn vor sinere Entrückig isch nem beziige worde, daß sa(er) Gott gfalle het.
6 Aba ohni Glaube isch's unmeglich, Gott z gfalle; denn wer zue Gott kumme will, dr mueß glaube, daß sa(er) isch un daß sa(er) däne, de nen sueche, ihr Lohn git.
7 Durch d Glaube het Noah Gott gehrt un de Arche bäut zue d Rettig vu sinem Hus, als sa(er) ä göttliches Wort vunumme het iba des, was ma noh nit sieht; durch d Glaube sait da(er) dr Welt des Urdeil un het ererbt de Grechtigkeit, de durch d Glaube kummt.
8 Durch d Glaube wird Abraham hörig, als sa(er) bruefe wird, in ä Land z zeh, des sa(er) erbe soll; un na(er) zeht üs un wußt nit, wo na(er) hikäme doet.
9 Durch d Glaube isch scha(er) ä Fremdling gsi in däm vuheißene Land we in d Fremdi un gwohnt het da im Zelt mit Isaak un Jakob, d Miterbe dselbe Vuheißig.
10 Denn na(er) het gwartet uf de Schtadt, de ä feschte Grund het, dere Bäumeischta un Schepfa Gott isch.
11 Durch d Glaube gregt au Sara, de unfruchtbar war, Kraft, Nochkumme vorzbringe trotz ihrem Alta; denn sie hebet (haltet) den fir treu, der s vuheiße het.
12 Drum sin au vum einem, däm si Kraft scho vutroknet war, so vieli ziigt (zeugt) worde we d Schterne am Himmel un we dr Sand am Ufa vum Meer, der unzählbar isch.
13 De alli sin gschtorbe im Glaube un hän des Vuheißene nit gregt, sundern s nur vu wietem gsähne un greßt un hän bekannt, daß sie Gäscht un Fremdlinge uf Erde sin.
14 Wenn sie aba des sage, gän sie z vuschtoh, daß sie ä Vadaland (Heimet) sueche.
15 Un wenn sie des Land gemeint hättä, vum däm sie usgzoge ware, hättä sie jo Ziit ka, wieda umzkähre.
16 Etze aba sehnen sie sich nohch nem bessere Vadaland (Heimet), nämlich däm himmlische. Drum schämt sich Gott ihra nit, ihr Gott z heiße; denn na(er) het ne ä Schtadt bäut.
17 Durch d Glaube opfat Abraham d Isaak, als sa(er) vusuecht wird, un git d einzige Bue dohi, als sa(er) scho de Vuheißig gregt het
18 un nem gsait worde war (1. Moses 21,12): "Was vu Isaak schtammt, soll di Gschlecht gheiße wäre."
19 Na(Er) het denkt: Gott ka`s au vu d Dote mache; sellewäg gregt da(er) nen au als Glichnis dfir wieda.
20 Durch d Glaube segnet Isaak d Jakob un d Esau im Blick uf de zuekinftigi Sach.
21 Durch d Glaube segnet Jakob, als sa(er) schtirbt, de beide Buebä Josefs un buckt sich abätend iba de Schpitze vu sinem Schtägä(Schtab).
22 Durch d Glaube schwätzt Josef, als sa(er) schtirbt, vum Üszug dr Israelite un bpfiehlt, was mit sinene Knoche gschähe soll.
23 Durch d Glaube wird Moses, als sa(er) uf d Welt kumme war, dräi Monet vuborge vu sinene Eltere, wel sie sähn, daß sa(er) ä schenes Kind war; un sie firchte sich nit vor rem Kenig si Gebot.
24 Durch d Glaube wot Moses, als sa(er) groß wore war, nimi als Bue vu d Dochta vum Pharao gelte,
25 sundern wot viel leba mit däm Volk Gottes zsämme gschla wäre, als ä Ziitlang d Vordeil vu d Sinde z ha,
26 un hebet (haltet) de Schmach Christi fir größere Richtum als de Schätz vu Ägypte; denn na(er) luegt uf de Belohnig.
27 Durch d Glaube vuloßt da(er) Ägypte un firchtet nit d Zorn (Wuet) vum Kenig; denn na(er) hebet (haltet) sich a den, den na(er) nit sieht, als luegt da(er) nen a.
28 Durch d Glaube hebet (haltet) da(er) des Passa un des Aspritze mit Bloet, dmit dr Vuderba ihri Erstgeburt nit arihrt.
29 Durch d Glaube gehn sie durchs Rote Meer we iba trockenes Land; des vusuechte de Ägypter au un sin vusofe.
30 Durch d Glaube flege de Muure Jerichos, als Israel siebä Däg um sie rumzoge war.
31 Durch d Glaube kummt de Hure Rahab nit mit d Unfolgsamen um, wel sie de Kundschafta fründlig ufgnumme het.
32 Un was soll i(ich) noh me sage? D Ziit wird ma(mir) z kurz, wenn i(ich) vuzehle soll vu Gideon un Barak un Simson un Jeftah un David un Samuel un d Prophete.
33 De hän durch d Glaube Königriech bezwunge, Grechtigkeit geebt, Vuheißige (Vuschpreche) gregt, Löwe s Mul gschtopft,
34 un vum Fiir d Kraft üsglescht, sin dr Schärfi vum Schwert gflohe, üs dr Schwächi zue Kräfte kumme, sin stark wore im Kampf un hän fremdi Heere in d Flucht gschla.
35 Wieba hän ihri Dote durch Uferschtehig wiedagregt. Anderi aba sin gemartert worde un hän d Fräiheit nit agnumme, dmit sie de Uferschtehig, de bessa isch, gregä(erlange).
36 Anderi hän Schpott un Geißelung glitte, dzue Fessle un Gfängnis (Loch).
37 Sie sin gschteinigt, vusägt, durchs Schwert umbrocht worde; sie sin rumzoge in Schafspelze un Ziegefälle; sie hän Mangel, Vufolgig, Mißhandlige erduldet.
38 De(Sie), dere de Welt nit wert war, sin umhergirrt in Wüschte, uf Berge, in Höhle un Erdlecher.
39 De alli hän durch d Glaube Gottes Ziignis gregt un doch nit gregt, was vuheiße war,
40 wel Gott ebis Besseres fir uns(us) vorgesähne het; denn sie soll nit ohni uns(us) fertig gmacht wäre.