1 Assim nós temos essa grande multidão de testemunhas ao nosso redor. Portanto, deixemos de lado tudo o que nos atrapalha e o pecado que se agarra firmemente em nós e continuemos a correr, sem desanimar, a corrida marcada para nós. 2 Conservemos os nossos olhos fixos em Jesus, pois é por meio dele que a nossa fé começa, e é ele quem a aperfeiçoa. Ele não deixou que a cruz fizesse com que ele desistisse. Pelo contrário, por causa da alegria que lhe foi prometida, ele não se importou com a humilhação de morrer na cruz e agora está sentado do lado direito do trono de Deus.
3 Pensem no sofrimento dele e como suportou com paciência o ódio dos pecadores. Assim, vocês, não desanimem, nem desistam. 4 Porque na luta contra o pecado vocês ainda não tiveram de combater até à morte. 5 Será que vocês já esqueceram as palavras de encorajamento que Deus lhes disse, como se vocês fossem filhos dele? Pois ele disse:
"Preste atenção, meu filho,
quando o Senhor o castiga,
e não se desanime
quando ele o repreende.
6 Pois o Senhor corrige quem ele ama
e castiga quem ele aceita como filho."
7 Suportem o sofrimento com paciência como se fosse um castigo dado por um pai, pois o sofrimento de vocês mostra que Deus os está tratando como seus filhos. Será que existe algum filho que nunca foi corrigido pelo pai? 8 Se vocês não são corrigidos como acontece com todos os filhos de Deus, então não são filhos de verdade, mas filhos ilegítimos. 9 No caso dos nossos pais humanos, eles nos corrigiam, e nós os respeitávamos. Então devemos obedecer muito mais ainda ao nosso Pai celestial e assim viveremos. 10 Os nossos pais humanos nos corrigiam durante pouco tempo, pois achavam que isso era certo; mas Deus nos corrige para o nosso próprio bem, para que participemos da sua santidade . 11 Quando somos corrigidos, isso no momento nos parece motivo de tristeza e não de alegria. Porém, mais tarde, os que foram corrigidos recebem como recompensa uma vida correta e de paz.
12 Portanto, levantem as suas mãos cansadas e fortaleçam os seus joelhos enfraquecidos. 13 Andem por caminhos aplanados para que o pé aleijado não manque, mas seja curado.
14 Procurem ter paz com todos e se esforcem para viver uma vida completamente dedicada ao Senhor, pois sem isso ninguém o verá. 15 Tomem cuidado para que ninguém abandone a graça de Deus. Cuidado, para que ninguém se torne como uma planta amarga que cresce e prejudica muita gente com o seu veneno. 16 E tomem cuidado também para que ninguém se torne imoral ou perca o respeito pelas coisas sagradas, como Esaú, que, por causa de um prato de comida, vendeu os seus direitos de filho mais velho. 17 Como vocês sabem, depois ele quis receber a bênção do seu pai. Mas foi rejeitado porque não encontrou um modo de mudar o que havia feito, embora procurasse fazer isso até mesmo com lágrimas.
18 Vocês não foram como o povo de Israel. Vocês não chegaram perto de alguma coisa que se pode tocar, como o monte Sinai com o seu fogo destruidor, a escuridão e as trevas, a tempestade, 19 o barulho de trombeta e o som de uma voz. Quando os israelitas ouviram a voz, pediram que ela não dissesse mais nada, 20 pois eles não podiam suportar a ordem que dizia: "Até um animal, se tocar o monte, deverá ser morto a pedradas." 21 O que estavam vendo era tão terrível, que Moisés disse: "Estou tremendo de medo!"
22 Pelo contrário, vocês chegaram ao monte Sião e à cidade do Deus vivo, a Jerusalém celestial com os seus milhares de anjos. 23 Vocês chegaram à reunião alegre dos filhos mais velhos de Deus, isto é, daqueles que têm o nome deles escrito no céu. Vocês chegaram até Deus, que é o juiz de todos, e chegaram também aos espíritos dos que são corretos e que foram aperfeiçoados. 24 Vocês chegaram até Jesus, que fez a nova aliança e que borrifou o sangue que fala de coisas muito melhores do que o sangue de Abel.
25 Portanto, tenham cuidado e não recusem ouvir aquele que fala. Aqueles que recusaram ouvir a pessoa que entregou a mensagem divina na terra não puderam escapar. Por isso muito menos escaparemos nós se rejeitarmos aquele que lá do céu nos fala. 26 Naquele tempo a voz de Deus fez com que a terra estremecesse, mas agora ele prometeu isto: "Mais uma vez farei com que trema não somente a terra, mas também o céu." 27 As palavras "mais uma vez" mostram bem que as coisas criadas serão abaladas e mudadas, para que as que não podem ser abaladas continuem como estão.
28 Por isso sejamos agradecidos, pois já recebemos um Reino que não pode ser abalado. Sejamos agradecidos e adoremos a Deus de um modo que o agrade, com respeito e temor. 29 Porque, na verdade, o nosso Deus é um fogo destruidor.
1 Drum den au mir: Wel ma(mir) ä solchi Wolke vu Ziige um uns(us) hän, alles ablege, was uns(us) bschwert, un de Sinde, de uns(us) schtändig umschtricke will, un len uns(us) laufe mit Geduld in däm Kampf, der uns(us) bschtimmt isch,
2 un ufsähe zue Jesus, däm Afänga un Vollenda vum Glaube, der, obwohl la`s(er`s) Locka ha het kenne, des Kriiz erduldet un de Schande gring achtet un sich bschtimmt het zue d Rechte vum Thrones Gottes.
3 Denke a den, der soviel Widerspruch gege sich vu d Sinda erduldet het, dmit ihr nit matt wärä un d Muet nit sinken len.
4 Ihr hän noh nit bis ufs Bloet widaschtande im Kampf gege d Sinde
5 un hän eze d Troscht vugässä, der zue äich schwätzt we zue sinene Kinda (Sprüche 3,11.12): "Mi Bue, acht nit gring de Zucht(Erziehig) vum Herrn un vuzag nit, wenn dü vu nem gschtroft wirsch.
6 Denn wen dr Herr leb(lieb) het, den zichtigt da(er), un na(er) schlat jede Bue, den na(er) animmt."
7 S dient zue äira Zucht(Erziehig), wenn ihr was dulde mehn. We mit sinene Kinda goht Gott mit äich um; denn wo isch ä Bue, den dr Vada (Babbe) nit zrechtwiest(zichtigt)?
8 Sin ihr aba ohni Zucht(Zichtig), de doch alli hän, so sin na(ihr) Üsgschtoßeni un nit Kinda.
9 Wenn unsri eigene Vädare uns(us) zichtigt hän un ma(mir) sie doch gachtet hän, solle ma(mir) uns(us) dann(dnoh) nit viel me untaordne däm geischtliche Vada (Babbe), dmit ma(mir) läbä?
10 Denn säli hän uns(us) zichtigt fir wenig Däg nohch ihrem Guetdünke, der aba doet`s zue unsam Wohl(Beschte), dmit ma(mir) a sinere Heiligkeit Adeil gregä.
11 Jedi Zucht aba, wenn sie do isch, schient uns(us) nit Guet, sundern si isch uns(us)Leid; dnohch aba gilt sie als Frucht däne, de dodurch geebt sin, Friede un Grechtigkeit.
12 Drum mache schtark di mede Händ(Pfode) un di waklige Knie
13 un mache sicheri Schritt mit äire Feß, dmit nit jemads nahflegt we ä Lahme Bock, sundern vielme gsund wäre.
14 Jage däm Friede nohch mit jedem un dr Heiligung, ohni de nemads d Herrn säh wird,
15 un luege druf, daß nit jemads Gottes Gnade vubasst(vusäumt); daß nit etwa ä bittari Wurzle ufwachst un Unfriede arichtet un vieli durch des dreckig wäre;
16 daß nit jemads ä Abtrinnige odr Gottlose wird we Esau, der um ä Ässä wille sini Erschtgeburt vukauft het.
17 Ihr wißt jo, daß sa(er) dnoh, als sa(er) d Sege erbe wot, rüssgworfe wird, denn na(er) findet kei Platz me zue d Buße, obwohl la(er) sie mit Träne gsuecht het.
18 Denn ihr sin nit kumme zum Berg, den ma arihre ka un der mit Fiir brennt het, un nit in d Nacht un`s Dunkle un Unwetta
19 un nit zum Schall dr Päpere un zum Ertöne vu d Wort, bi däne de`s Härä bitte, daß ne kei Wort me gsait wird;
20 denn sie känne's nit vutrage, was do gsait wird (2. Moses 19,13): "Un au wenn ä Dier d Berg arihrt, soll`s gschteinigt wäre."
21 Un so schrecklich war de Erschinig, daß Moses sait (5. Moses 9,19): I(Ich) bi erschrocke un zittre."
22 Sundern ihr sin kumme zum Berg Zion un zue dr Schtadt vum lebändige Gotte, däm himmlische Jerusalem, un zue viele dusig Engel, un zue d Vusammlig (Bagasch)
23 un Gmeinde vu d Erschtgeborene, de im Himmel ufgschriebe sin, un zue Gott, däm Richta iba alli, un zue d Geischta dr vollendete Grechte
24 un zum Mittler vum näji(naii) Packt(Abkumme), Jesus, un zum Bloet vu d a Gschpritzte, des bessa schwätzt als Abels Bloet.
25 Luege zue, daß ihr den nit abwiese, der do schwätzt. Denn wenn säle nit gflohe isch, de der abwiese, der uf Erde schwätzt, weviel weniga wäre ma(mir) dvukumme(entrinne), wenn ma(mir) den abwiese, der vum Himmel schwätzt.
26 Sini Schtimm het zue sellare Ziit d Bode wackle lo, etzed aba vuheißt da(er) un sait (Haggai 2,6): "Noh eimol will i(ich)`s wackle lo nit ällei d Bode, sundern au d Himmel."
27 Des «Noh eimol» aba zeigt a, daß des, was wacklig wäre ka, wel`s gschaffe isch, vuwandlet wäre soll, dmit alles des bliebt, was nit wacklig wäre ka.
28 Drum, wel ma(mir) ä feschtes Rich grege, len uns(us) dankbar si un so Gott diene mit Scheu un Angscht, we s nem gfallt;
29 denn unsa Gott isch ä vuzehrendes Fiir.