Jesus e Moisés

1 Meus irmãos na fé, vocês que também foram chamados por Deus, olhem para Jesus, que Deus enviou para ser o Grande Sacerdote da fé que professamos. 2 Pois ele foi fiel a Deus, que o escolheu para esse serviço, assim como Moisés foi fiel no seu trabalho em toda a casa de Deus . 3 Assim como a pessoa que constrói uma casa é mais importante do que a casa, assim, também, Jesus é mais importante do que Moisés. 4 Uma casa tem de ser construída por alguém, mas Deus é o construtor de tudo o que existe. 5 E Moisés foi um servo fiel no seu trabalho na casa de Deus e falou das coisas que Deus ia dizer no futuro. 6 Mas Cristo é fiel como Filho, que dirige a casa de Deus. E nós seremos a sua casa se conservarmos a nossa coragem e a nossa confiança naquilo que esperamos.

O descanso do povo de Deus

7 Por isso, como diz o Espírito Santo:

"Se hoje vocês ouvirem a voz de Deus,

8 não sejam teimosos

como foram os seus antepassados

quando se revoltaram contra ele,

no dia em que eles o puseram à prova

no deserto.

9 Ali os antepassados de vocês

me desafiaram e me puseram à prova,

embora eles tivessem visto o que eu fiz

durante quarenta anos.

10 Por isso fiquei irritado com aquela gente

e disse:

‘Eles são gente de coração perverso

e não querem obedecer

aos meus mandamentos.’

11 Eu fiquei irado e fiz este juramento:

‘Eles nunca entrarão na Terra Prometida,

onde eu lhes teria dado descanso!’ "

12 Meus irmãos, cuidado para que nenhum de vocês tenha um coração tão mau e descrente, que o leve a se afastar do Deus vivo. 13 Pelo contrário, enquanto esse "hoje" de que falam as Escrituras Sagradas se aplicar a nós, animem uns aos outros, a fim de que nenhum de vocês se deixe enganar pelo pecado, nem endureça o seu coração. 14 Pois seremos companheiros de Cristo se continuarmos firmes até o fim na confiança que temos tido desde o princípio.

15 É isso o que as Escrituras Sagradas dizem:

"Se hoje vocês ouvirem a voz de Deus,

não sejam teimosos

como foram os seus antepassados

quando se revoltaram contra ele."

16 Quem foi que ouviu a voz de Deus e se revoltou contra ele? Foram todos os que Moisés tirou do Egito. 17 Com quem foi que Deus se irritou durante quarenta anos? Foi com os que pecaram e caíram mortos no deserto. 18 E de quem é que Deus estava falando quando fez este juramento: "Eles nunca entrarão na Terra Prometida, onde eu lhes teria dado descanso"? Ele estava falando das pessoas que se revoltaram. 19 Portanto, vemos que elas não puderam entrar na Terra Prometida porque não tiveram fé.

1 Drum, ihr heilige Breda, de ihr deilhän a dr himmlische Bruefig, luege uf d Aposchtel un Hohenpriester, den ma(mir) bekannt mache, Jesus,

2 der do treu isch däm, der nen gmacht het, we au Moses in Gottes ganzem Hus.

3 Er isch aba greßere Ehri wert als Moses, so we dr Bäuherr vum Hus greßeri Ehri het als des Hus.

4 Denn jedes Hus wird vu jemads bäut; der aba alles bäut het, des isch Gott.

5 Un Moses zwar war treu in Gott sinem ganze Hus als Knecht, zum Ziignis fir des, was schpeta gsait wäre soll,

6 Chrischtus aba war treu als Bue iba Gott si Hus. Si Hus sin ma(mir), wenn ma(mir) des Vuträue un d Röhm dr Hoffnig feschthebä.

7 Drum, we dr heilige Geischt sait (Psalm 95,7-11): "Hiit, wenn ihr sini Schtimm härä den,

8 so vuschtocke äiri Herze nit, we`s bassiert isch bi dr Vubittarig am Dag dr Vusuechig in d Wüschte,

9 wo mi äiri Vädare vusuecht un preft hän un doch mini Werke gsähne hän vierzig Johr lang.

10 Drum wir i(ich) zornig iba des Gschlecht un sag: Immer irre sie im Herz! Aba sie vuschten mi Wäg nit,

11 so daß i(ich) gschwore ha in minem Zorn (Wuet): Sie solle nit zue minere Rueh kumme."

12 Luege zue, liebe Breda, daß keina unda äich ä beses, ungläubiges Herz het, des wäggoht vum lebändige Gott;

13 sundern ermahne äich selba alli Däg, solang´s "hiit" heißt, daß nit jemads unda äich vuschtockt wird durch d Lug vu d Sinde.

14 Denn ma(mir) hän vu Chrischtus ä Adeil gregt, wenn ma(mir) de Zuevasicht vum Afang bis zum End feschthebä.

15 Wenn s heißt: "Hiit, wenn ihr sini Schtimm härä den, so vuschtocke äiri Herze nit, we`s bi dr Vubittarig gschäh isch" -

16 wer het sie denn ghärt un isch bitta wore? Ware's nit alli, de vu Ägypte üszoge sin mit Moses?

17 Un iba wen war Gott zornig vierzig Johr lang? War's nit iba de, de gsindigt hän un dere Leiba (Ranze) in dr Wüschte vufült sin?

18 Wem aba schwor ra(er), daß sie nit zue sinere Rueh kumme solle, wenn nit d Unfolgsame?

19 Un ma(mir) sähn, daß sie nit dohi kumme kenne wägäm Unglaube.