1 Um dia Jesus estava orando num certo lugar. Quando acabou de orar, um dos seus discípulos pediu:
— Senhor, nos ensine a orar, como João ensinou os discípulos dele.
2 Jesus respondeu:
— Quando vocês orarem, digam:
"Pai, que todos reconheçam
que o teu nome é santo.
Venha o teu Reino.
3 Dá-nos cada dia o alimento
que precisamos.
4 Perdoa os nossos pecados,
pois nós também perdoamos
todos os que nos ofendem.
E não deixes que sejamos tentados."
5 Então Jesus disse aos seus discípulos:
— Imaginem que um de vocês vá à casa de um amigo, à meia-noite, e lhe diga: "Amigo, me empreste três pães. 6 É que um amigo meu acaba de chegar de viagem, e eu não tenho nada para lhe oferecer."
7 — E imaginem que o amigo responda lá de dentro: "Não me amole! A porta já está trancada, e eu e os meus filhos estamos deitados. Não posso me levantar para lhe dar os pães."
8 Jesus disse:
— Eu afirmo a vocês que pode ser que ele não se levante porque é amigo dele, mas certamente se levantará por causa da insistência dele e lhe dará tudo o que ele precisar. 9 Por isso eu digo: peçam e vocês receberão; procurem e vocês acharão; batam, e a porta será aberta para vocês. 10 Porque todos aqueles que pedem recebem; aqueles que procuram acham; e a porta será aberta para quem bate. 11 Por acaso algum de vocês será capaz de dar uma cobra ao seu filho, quando ele pede um peixe? 12 Ou, se o filho pedir um ovo, vai lhe dar um escorpião? 13 Vocês, mesmo sendo maus, sabem dar coisas boas aos seus filhos. Quanto mais o Pai, que está no céu, dará o Espírito Santo aos que lhe pedirem!
14 Jesus estava expulsando de certo homem um demônio que não o deixava falar. Quando o demônio saiu, o homem começou a falar. A multidão ficou admirada, 15 mas alguns disseram:
— É Belzebu, o chefe dos demônios, que dá poder a este homem para expulsar demônios.
16 Outros, querendo conseguir alguma prova contra Jesus, pediam que ele fizesse um milagre para mostrar que o seu poder vinha de Deus. 17 Mas Jesus, conhecendo os pensamentos deles, disse:
— O país que se divide em grupos que lutam entre si certamente será destruído; a família que se divide em grupos que lutam entre si também será destruída. 18 Se o reino de Satanás tem grupos que lutam entre si, como continuará a existir? Vocês dizem que é Belzebu que me dá poder para expulsar demônios. 19 Mas, se é assim, quem dá aos seguidores de vocês o poder para expulsar demônios? Assim, os seus próprios seguidores provam que vocês estão completamente enganados. 20 Na verdade é pelo poder de Deus que eu expulso demônios, e isso prova que o Reino de Deus já chegou até vocês.
21 — Quando um homem forte e bem-armado guarda a sua própria casa, tudo o que ele tem está seguro. 22 Mas, quando um homem mais forte o ataca e vence, leva todas as armas em que o outro confiava e reparte tudo o que tomou dele.
23 — Quem não é a meu favor é contra mim; e quem não me ajuda a ajuntar está espalhando.
24 Jesus continuou:
— Quando um espírito mau sai de alguém, anda por lugares sem água, procurando onde descansar, mas não encontra. Então diz: "Vou voltar para a minha casa, de onde saí." 25 Aí volta e encontra a casa varrida e arrumada. 26 Depois sai e vai buscar outros sete espíritos piores ainda, e todos ficam morando ali. Assim a situação daquela pessoa fica pior do que antes.
27 Quando Jesus acabou de dizer isso, uma mulher que estava no meio da multidão gritou para ele:
— Como é feliz a mulher que pôs o senhor no mundo e o amamentou!
28 Mas Jesus respondeu:
— Mais felizes são aqueles que ouvem a mensagem de Deus e obedecem a ela.
29 Quando a multidão se ajuntou em volta de Jesus, ele começou a falar e disse o seguinte:
— Como as pessoas de hoje são más! Pedem um milagre como sinal de aprovação de Deus, mas nenhum sinal lhes será dado, a não ser o milagre de Jonas. 30 Assim como o profeta Jonas foi um sinal para os moradores da cidade de Nínive, assim também o Filho do Homem será um sinal para a gente de hoje. 31 No Dia do Juízo a rainha de Sabá vai se levantar e acusar vocês, pois ela veio de muito longe para ouvir os sábios ensinamentos de Salomão. E eu afirmo que o que está aqui é mais importante do que Salomão. 32 No Dia do Juízo o povo de Nínive vai se levantar e acusar vocês porque, quando ouviram a mensagem de Jonas, eles se arrependeram dos seus pecados. E eu afirmo que o que está aqui é mais importante do que Jonas.
33 Jesus continuou:
— Ninguém acende uma lamparina para pôr num lugar escondido ou debaixo de um cesto. Ao contrário, ela é colocada no lugar próprio, para que os que entrarem na casa possam enxergar tudo bem. 34 Os olhos são como uma luz para o corpo: quando os olhos de você são bons, todo o seu corpo fica cheio de luz. Porém, se os seus olhos forem maus, o seu corpo ficará cheio de escuridão. 35 Portanto, tenha cuidado para que a luz que está em você não seja escuridão. 36 Pois, se o seu corpo estiver completamente luminoso, e nenhuma parte estiver escura, então ele ficará todo cheio de luz como acontece quando você é iluminado pelo brilho de uma lamparina.
37 Quando Jesus acabou de falar, um fariseu o convidou para jantar na casa dele. Jesus foi e sentou-se à mesa. 38 O fariseu ficou admirado quando viu que Jesus não tinha se lavado antes de comer. 39 Então o Senhor disse a ele:
— Vocês, fariseus, lavam o copo e o prato por fora, mas por dentro vocês estão cheios de violência e de maldade. 40 Seus tolos! Quem fez o lado de fora não é o mesmo que fez o lado de dentro? 41 Portanto, deem aos pobres o que está dentro dos seus copos e pratos, e assim tudo ficará limpo para vocês.
42 — Ai de vocês, fariseus! Pois dão para Deus a décima parte até mesmo da hortelã, da arruda e de todas as verduras, mas não são justos com os outros e não amam a Deus. E são exatamente essas coisas que vocês devem fazer sem deixar de lado as outras.
43 — Ai de vocês, fariseus! Pois gostam demais dos lugares de honra nas sinagogas e gostam de ser cumprimentados com respeito nas praças.
44 — Ai de vocês! Pois são como sepulturas que não se veem, sepulturas que as pessoas pisam sem perceber.
45 Então um mestre da Lei disse a Jesus:
— Mestre, falando assim, o senhor está nos ofendendo também.
46 Jesus respondeu:
— Ai de vocês também, mestres da Lei! Porque põem fardos tão pesados nas costas dos outros, que eles quase não podem aguentar. Mas vocês mesmos não ajudam, nem ao menos com um dedo, essas pessoas a carregar esses fardos. 47 Ai de vocês! Pois fazem túmulos bonitos para os profetas, os mesmos profetas que os antepassados de vocês mataram. 48 Com isso vocês mostram que concordam com o que os seus antepassados fizeram, pois eles mataram os profetas, e vocês fazem túmulos para eles. 49 Por isso a Sabedoria de Deus disse: "Mandarei para eles profetas e mensageiros, e eles matarão alguns e perseguirão outros." 50 Por causa disso esta gente de hoje será castigada pela morte de todos os profetas assassinados desde a criação do mundo, 51 começando pela morte de Abel até a morte de Zacarias, que foi assassinado entre o altar e o Lugar Santo. Sim, eu afirmo a vocês que o povo de hoje será castigado por todos esses crimes.
52 — Ai de vocês, mestres da Lei! Pois guardam a chave que abre a porta da casa da Sabedoria. E assim nem vocês mesmos entram, nem deixam os outros entrarem.
53 Quando Jesus saiu dali, os mestres da Lei e os fariseus começaram a criticá-lo com raiva e a lhe fazer perguntas sobre muitos assuntos. 54 Eles queriam levá-lo a dizer alguma coisa que pudesse lhes servir de motivo para acusá-lo.
1 Un s isch bassiert, daß er a nem Platz war un bätet. Als er ufghert het, sait eina vu sinene Jinger zue nem: Herr, lehr uns(us) bäte, we au Johannes sini Jinger glehrt het.
2 Er aba sait zue nene: Wenn ihr bäte den, so sage: Vada (Babbe)! Di Name werd gheiligt. Di Rich soll kumme.
3 Unsa Brot gib uns(us) Dag fir Dag
4 un vugib uns(us) unsreri Sinde; denn au ma(mir) vugen alle, de an uns(us) schuldig wäre. Un fihr uns(us) nit in Vusuechig, sondern erles uns(us) vum Bese.
5 Un na(er) sait zue nene: Wenn jemads unda äich ä Fründ(Freund) het un goht zue nem midde in d Nacht un sait zue nem: Lebe(Lieba) Fründ(Freund), leih ma(mir) dräi Brot;
6 denn mi Fründ(Freund) isch zue ma(mir) kumme uf dr Reise, un i(ich) ha nigs, was i(ich) nem ge ka,
7 un der drinne wird sage un schwätze: Mach ma(mir) kei Unroeh! Dire isch scho zue, un mini Kinda un i(ich) liege scho z Bett; i(ich) ka nit ufschtoh un dir ebis ge.
8 Ich sag äich: Un wenn er scho nit ufschtoht un nem ebis git, wel er si Fründ(Freund) isch, dann(dnoh) wird da doch wägä sinem unvuschämte Dränge ufschtoh un nem ge, soviel er bruuch.
9 Un i(ich) sag äich au: Bittet, so wird äich ge; suechet, so den ihr finde; klopfet a, so wird äich ufdoe.
10 Denn wer do bittet, der gregt; un wer do suecht, der findet; un wer do aklopft, däm wird ufdoe.
11 Wo isch unda äich ä Vada (Babbe), der sinem Bue, wenn der nen um ä Fisch bittet, ä Schlange fir d Fisch git?
12 odr der nem, wenn er um ä Ei bittet, ä Skorpion dfir git?
13 Wenn etze ihr, de ihr bes sin, äire Kinda gueti Gabe ge kennt, weviel me wird dr Vada (Babbe) im Himmel d heilige Geischt däne ge, de nen bitte!
14 Un na(er) trieb ä bese Geischt üs, der war schtumm. Un s isch bassiert, als dr Geischt üsgfahre isch, do schwätzt der Stumme. Un de Lit vuwundrete sich.
15 Ä baar aba unda dene sage: Er tribt di bese Geischta üs durch d Beelzebul, ihrem Obaschte.
16 Anderi aba vusuechte nen un vulangte vu nem ä Zeiche vum Himmel.
17 Er aba weiß ihri Gedanke un sait zue nene: Jedes Rich, des mit sich selbscht ueis isch, wird vuwüschtet, un ä Hus flegt iba des andre.
18 Isch aba dr Sadan mit sich selbscht ueis, we ka si Rich bschtoh? Denn na sage, i(ich) trib di bese Geischta üs durch d Beelzebul.
19 Wenn aba i(ich) di bese Geischta durch Beelzebul üstrib, durch wen tribä äiri Buebä sie üs? Drum wäre sie äiri Richta si.
20 Wenn i(ich) aba durch Gottes Finga di bese Geischta üstrib, so isch jo des Rich Gottes zue äich kumme.
21 Wenn ä Schtarke gwappnet si Palascht bwacht, so bliebt, was er het, in Friede.
22 Wenn aba ä Schtärkare iba nen kummt un ibawindet nen, so nimmt er nem sini Rischtung, uf de er sich vuloßt, un vudeilt sini Habe.
23 Wer nit mit ma(mir) isch, der isch gege mi; un wer nit mit ma(mir) sammlet, dr vudeilt.
24 Wenn dr schlechte Geischt vu nem Mensch üsgfahre isch, so durchschtreift er dürri Schtätte, suecht Rueh un findet sie nit; dann(dnoh) sait da(er): Ich will wieda zruckgo in mi Hus, üs däm i(ich) furtgange bi.
25 Un wenn er kummt, so findet er's gwischt un gschmückt.
26 Dann(Dnoh) goht er hi un nimmt siebä andari Geischta mit sich, de besa sin als er selbscht; un wenn sie inekumme, huse sie drin, un s wird mit däm Mensch dnoh ärger als zvor.
27 Un s isch bassiert, als er so schwätzt, do hebt ä Wieb im Volk ihri Schtimm un sait zue nem: Selig isch der Leib (Ranze), der di trait het, un d Buse, a däne dü gsugt hesch.
28 Er aba sait: Jo, selig sin, de des Wort Gottes häre un bwahre.
29 D Lit aba dränge dzue. Do fangt er a un het gsait: Des Gschlecht isch ä beses Gschlecht; s fordert ä Zeiche, aba s wird nem kei Zeiche ge wäre als nur des Zeiche vum Jona.
30 Denn we Jona ä Zeiche war fir de Lit vu Ninive, so wird s au dr Menschebue si fir des Gschlecht.
31 D Kenigin vum Süde wird ufträte bim Jingschte Gricht mit d Lit vu däm Gschlecht un wird sie vudamme; denn sie kummt vum End vu dr Welt, z häre de Wisheit Salomos. Un lueg, do isch me als Salomo.
32 D Lit vu Ninive wäre ufträte bim Jingschte Gricht mit däm Gschlecht un wäre's vudamme; denn sie hän Buße gmacht nohch dr Predigt vum Jona. Un lueg, do isch me als Jona.
33 Nemad zindet ä Lecht a un hockt s in ä Eck, au nit unda ä Scheffel, sundern uf d Laichta, dmit, wer inegoht, des Lecht sieht.
34 Di Aug isch des Lecht vum Leib (Ranze). Wenn etze di Aug luta isch, so isch di ganze Leib (Ranze) lecht; wenn s aba bes isch, so isch au di Leib (Ranze) finschta.
35 So lueg druf, daß nit des Lecht in dir Dunkel isch.
36 Wenn etze di Leib (Ranze) ganz lecht isch un kei Deil a nem finschta isch, dann(dnoh) wird er ganz lecht si, we wenn di s Lecht alaichtet mit hellem Schien.
37 Als er noh schwätzt, bittet nen ä Pharisäa, mit nem zue ässä. Un na(er) goht inä un het sich anekockt an d Disch.
38 Als des dr Pharisäa sieht, vuwundret sich er sich, daß sa sich nit vor rem Ässä gwäsche het.
39 Dr Herr aba sait zue nem: Ihr Pharisäer, ihr halte d Becher un Schissle uße sufa; aba aicha Inneres isch voll Raub, Gier un Bosheit.
40 Ihr Narre, het nit der, der s Ußere gschaffe het, au s Innere gschaffe?
41 Gen(Gib) doch, was drinne isch, als Almose, lueg, dann(dnoh) isch äich alles sufa.
42 Aba weh äich Pharisäer! Denn ihr gen(gebt) d Zehnte vu d Minze un d Raute un allaläi Gmes, aba am Recht un an dr Liebe (Lebi) Gottes gehn ihr vorbi. Doch des soll ma doe un jenes nit losse.
43 Weh äich Pharisäer! Denn ihr hockt gern obena in d Synagoge (Gotteshus) (Gotteshiisa) un wen greßt si uf fem Markt.
44 Weh äich! Denn ihr sin we die zödeckte Gräba, iba de d Lit laufe, un wisse`s nit.
45 Do git zantwort eina vu d Schriftglehrte un sait zue nem: Meischta, mit däne Wort schmähsch dü uns(us) au.
46 Er aba sait: Weh au äich Schriftglehrti! Denn ihr ladet d Lit unmeglichi Laschte uf, un ihr selbscht rihrt sie nit mit nem Finga a.
47 Weh äich! Denn ihr bäut d Prophete Grabmäla; äiri Vädare aba hän sie umbrocht.
48 So beziige ihr de Tade äira Vädare; denn sie hän sie umbrocht; un ihr bäut tene Grabmäla!
49 Drum sait d Wisheit Gottes: Ich will Prophete un Aposchtel zue nene schicke, un ä baar vu nene wäre sie umbringe un jage,
50 dmit gforderet wär vu däm Gschlecht des Bloet vu alle Prophete, des vuschittet isch sit Erschaffig vu dr Welt,
51 vu Abels Bloet a bis hi zum Bloet vum Secharja, der umkumme isch zwische nem Altar un Tempel. Nur, i(ich) sag äich: S wird gforderet wäre vu däm Gschlecht.
52 Weh äich Schriftglehrti! Denn ihr hän d Schlissel fir`s Wisse wäggnumme. Ihr selbscht sin nit inegange un hän au däne gwehrt, de ine wen.
53 Un als er vu dert üsä gange isch, fange d Schriftglehrti un Pharisäer a, arg uf nen izdringe un nen mit viele Froge uszhorche,
54 un sin uf d lauer, ob sie ebis üs sinem Mul (Gosch) ha kennte.