Arrepender-se ou morrer

1 Naquela mesma ocasião algumas pessoas chegaram e começaram a comentar com Jesus como Pilatos havia mandado matar vários galileus, no momento em que eles ofereciam sacrifícios a Deus. 2 Então Jesus disse:

— Vocês pensam que, se aqueles galileus foram mortos desse jeito, isso quer dizer que eles pecaram mais do que os outros galileus? 3 De modo nenhum! Eu afirmo a vocês que, se não se arrependerem dos seus pecados, todos vocês vão morrer como eles morreram. 4 E lembrem daqueles dezoito, do bairro de Siloé, que foram mortos quando a torre caiu em cima deles. Vocês pensam que eles eram piores do que os outros que moravam em Jerusalém? 5 De modo nenhum! Eu afirmo a vocês que, se não se arrependerem dos seus pecados, todos vocês vão morrer como eles morreram.

A figueira sem figos

6 Então Jesus contou esta parábola:

— Certo homem tinha uma figueira na sua plantação de uvas. E, quando foi procurar figos, não encontrou nenhum. 7 Aí disse ao homem que tomava conta da plantação: "Olhe! Já faz três anos seguidos que venho buscar figos nesta figueira e não encontro nenhum. Corte esta figueira! Por que deixá-la continuar tirando a força da terra sem produzir nada?" 8 Mas o empregado respondeu: "Patrão, deixe a figueira ficar mais este ano. Eu vou afofar a terra em volta dela e pôr bastante adubo. 9 Se no ano que vem ela der figos, muito bem. Se não der, então mande cortá-la."

Uma cura num sábado

10 Certo sábado, Jesus estava ensinando numa sinagoga. 11 E chegou ali uma mulher que fazia dezoito anos que estava doente, por causa de um espírito mau. Ela andava encurvada e não conseguia se endireitar. 12 Quando Jesus a viu, ele a chamou e disse:

— Mulher, você está curada.

13 Aí pôs as mãos sobre ela, e ela logo se endireitou e começou a louvar a Deus. 14 Mas o chefe da sinagoga ficou zangado porque Jesus havia feito uma cura no sábado. Por isso disse ao povo:

— Há seis dias para trabalhar. Pois venham nesses dias para serem curados, mas, no sábado, não!

15 Então o Senhor respondeu:

— Hipócritas! No sábado, qualquer um de vocês vai à estrebaria e desamarra o seu boi ou o seu jumento a fim de levá-lo para beber água. 16 E agora está aqui uma descendente de Abraão que Satanás prendeu durante dezoito anos. Por que é que no sábado ela não devia ficar livre dessa doença?

17 Os inimigos de Jesus ficaram envergonhados com essa resposta, mas toda a multidão ficou alegre com as coisas maravilhosas que ele fazia.

A semente de mostarda

18 Jesus disse:

— Com o que o Reino de Deus é parecido? Que comparação posso usar? 19 Ele é como uma semente de mostarda que um homem pega e planta na sua horta. A planta cresce e fica uma árvore, e os passarinhos fazem ninhos nos seus ramos.

O fermento

20 Jesus continuou:

— Que comparação poderei usar para o Reino de Deus? 21 Ele é como o fermento que uma mulher pega e mistura em três medidas de farinha, até que ele se espalhe por toda a massa.

A porta estreita

22 Jesus atravessava cidades e povoados, ensinando na sua viagem para Jerusalém. 23 Alguém perguntou:

— Senhor, são poucos os que vão ser salvos?

Jesus respondeu:

24 — Façam tudo para entrar pela porta estreita. Pois eu afirmo a vocês que muitos vão querer entrar, mas não poderão.

25 — O dono da casa vai se levantar e fechar a porta. Então vocês ficarão do lado de fora, batendo na porta e dizendo: "Senhor, nos deixe entrar!" E ele responderá: "Não sei de onde são vocês." 26 Aí vocês dirão: "Nós comemos e bebemos com o senhor. O senhor ensinou na nossa cidade." 27 Mas ele responderá: "Não sei de onde são vocês. Afastem-se de mim, vocês que só fazem o mal." 28 Quando vocês virem Abraão, Isaque, Jacó e todos os profetas no Reino de Deus e vocês estiverem do lado de fora, então haverá choro e ranger de dentes de desespero. 29 Muitos virão do Leste e do Oeste, do Norte e do Sul e vão sentar-se à mesa no Reino de Deus. 30 E os que agora são os últimos serão os primeiros, e os primeiros serão os últimos.

O amor de Jesus por Jerusalém

31 Naquele momento alguns fariseus chegaram perto de Jesus e disseram:

— Vá embora daqui, porque Herodes quer matá-lo.

32 Jesus respondeu:

— Vão e digam para aquela raposa que eu mandei dizer o seguinte: "Hoje e amanhã eu estou expulsando demônios e curando pessoas e no terceiro dia terminarei o meu trabalho."

33 E Jesus continuou:

— Mas eu preciso seguir o meu caminho hoje, amanhã e depois de amanhã; pois um profeta não deve ser morto fora de Jerusalém.

34 — Jerusalém, Jerusalém, que mata os profetas e apedreja os mensageiros que Deus lhe manda! Quantas vezes eu quis abraçar todo o seu povo, assim como a galinha ajunta os seus pintinhos debaixo das suas asas, mas vocês não quiseram! 35 Agora a casa de vocês ficará completamente abandonada. Eu afirmo que vocês não me verão mais, até chegar o tempo em que dirão: "Deus abençoe aquele que vem em nome do Senhor!"

1 S kumme aba zue dr Ziit ä baar, de vuzehle nem vu d Galiläern, dere Bloet Pilatus mit ihrem Opfa vumischt het.

2 Un Jesus git zantwort un sait zue nene: Meine ihr, daß de Galiläer me gsindigt hän als alli andere Galiläer, wel sie des glitte hän?

3 Ich sag äich: Nei; sundern wenn ihr nit Buße den, wäre ihr alli au so umkumme.

4 Odr meinet ihr, daß de achzehn, uf de dr Turm in Siloah flegt un erschlat sie, schuldiga gsi sin als alli andere Lit, de in Jerusalem huse?

5 Ich sag äich: Nei; sundern wenn ihr nit Buße den, wäre ihr alli au so umkumme.

6 Er sait tene aba des Glichnis: S het eina ä Fiegebaum, der war abäut in sinem Wiberg, un er kummt un suecht Frucht druf un findet keini.

7 Do sait da(er) zum Wigärtna: Lueg, i(ich) bi etze dräi Johr lang kumme un ha Frucht gsuecht a däm Fiegebaum, un find keini. So hau nen ab! Was nimmt er däm Boden d Kraft?

8 Er aba git zantwort un sait zue nem: Herr, loß nen noh des Johr, bis i(ich) um nen grabe un nen dünge;

9 villicht hole er doch noh Frucht; wenn aba nit, so hau nen ab.

10 Un na(er) lehrt in einarä Synagoge (Gotteshus) am Sabbat.

11 Un lueg, ä Wieb war do, de het sit achzehn Johr ä Geischt, dr sie krank macht; un sie war vukribelt un ka sich nimi ufrichte.

12 Als aba Jesus sie aluegt, reft er sie zue sich un sait zue ihrä: Wieb, dü bisch fräi vu dinere Kranket!

13 Un legt d Händ(Pfode) uf sie; un gli druf richte sie sich uf un priest Gott.

14 Do git zantwort dr Vorschteha vu dr Synagoge (Gotteshus), denn er war unwillig, daß Jesus am Sabbat heilt, un sait zue d Lit: S sin sechs Däg, an däne ma schaffe soll; an däne kummt un len äich heile, aba nit am Sabbatdag.

15 Do git zantwort nem dr Herr un sait: Ihr Heuchla! Bindet nit jeda vu äich am Sabbat si Ochs odr si Esel vu dr Krippe los un fihrt nen zue d Tränke?

16 Solltet dann(dnoh) nit de, de doch Abrahams Dochta isch, de dr Sadan scho achzehn Johr bunde het, am Sabbat vu der Fessle glest wäre?

17 Un als er des gsait het, mehn sich alli schäm , de gege nen gsi sin. Un alli Lit freut sich iba alli herrliche Tade, de durch nen gschähe sin.

18 Er aba sait: Wem glicht des Rich Gottes, un womit soll ich's vuglichä?

19 S glicht nem Senfkorn, des ä Mensch nimmt un in sinem Garte sajt; un s isch gwachse un wird ä Baum, un d Vegel vum Himmel husste in sinene Äscht.

20 Un nomol sait da(er): Womit soll i(ich) des Rich Gottes vuglichä?

21 S glich nem Surdeig, den ä Wieb nimmt un unda ä halbe Zentna Mehl mengt, bis ses ganz durchsäuert war.

22 Un na(er) goht durch d Schtädt un Derfa (Käffa) un lehrt un nimmt si Wäg nohch Jerusalem.

23 S sait aba eina zue nem: Herr, meinsch dü, daß nur wenig selig wäre? Er aba sait zue nene:

24 Kämpfe drum, daß ihr durch de enge Pforte inegehn; denn vieli, des sag i(ich) äich, wäre dnohch vulange, we sie inekumme, un wäre's nit kenne.

25 Wenn dr Husherr ufgschtande isch un de Dire vuschlosse het, un ihr afange, druße z schtoh un a d Dire z boldare un sage: Herr, doe uns(us) uf!, dann(dnoh) wird er sage un zue äich sage: Ich kenn äich nit; wo sin ihr her?

26 Dann(Dnoh) den ihr afange z sage: Mir hän vor dir gässä un trunke, un uf unsere Schtroße hesch dü glehrt.

27 Un na(er) wird zue äich sage: Ich kenn äich nit; wo sin ihr her? Gehn alli vu ma(mir), ihr Ibeltäta!

28 Do wird Hiele un Zähneklappere si, wenn ihr d Abraham, Isaak un Jakob un alli Prophete im Rich Gottes aluege, äich aba nüsgworfe sähn.

29 Un s wäre kumme vu Oschte un vu Weschte, vu Norde un vum Süde, de z Disch hocke wäre im Rich Gottes.

30 Un lueg, s sin Letschte, de wäre die Erschte si, un sin Erschte, de wäre die Letschte si.

31 Zue der Schtund kumme ä baar Pharisäer un sage zue nem: Mach di uf un gang wäg vu do; denn d Herodes will di umbringe.

32 Un na(er) sait zue nene: Gehn hi un sage däm Fuchs: Lueg, i(ich) trib bese Geischta üs un mach gsund hiit un morge, un am dritte Dag wäre i(ich) gmacht si.

33 Doch mueß i(ich) hiit un morge un in d nägschte Däg nohch wanderä; denn s goht nit a, daß ä Prophet umkumme doet üßahalb vu Jerusalem.

34 Jerusalem, Jerusalem, de dü umbringsch d Prophete un schteinigsch, de zue dir gschickt wäre, we me(oft) ha i(ich) dini Kinda vusammle welle we ä Henne ihri Gigile (Bibile) (Bibile) unda ihri Fligel, un ihr hän nit welle!

35 Luege, "aicha Hus soll äich wescht glo wäre" (Jeremia 22,5; Psalm 69,26). Aba i(ich) sag äich: Ihr den mi nime aluege, bis de Ziit kummt, do ihr sage den: Globt isch, der do kummt in däm Name vum Herrn!