1 Num sábado, Jesus entrou na casa de certo líder fariseu para tomar uma refeição. E as pessoas que estavam ali olhavam para Jesus com muita atenção. 2 Um homem, com as pernas e os braços inchados, chegou perto dele. 3 E Jesus perguntou aos mestres da Lei e aos fariseus:
— A nossa Lei permite curar no sábado ou não?
4 Mas eles não responderam nada. Então Jesus pegou o homem, curou-o e o mandou embora. 5 Aí disse:
— Se um filho ou um boi de algum de vocês cair num poço, será que você não vai tirá-lo logo de lá, mesmo que isso aconteça num sábado?
6 E eles não puderam responder.
7 Certa vez Jesus estava reparando como os convidados escolhiam os melhores lugares à mesa. Então fez esta comparação:
8 — Quando alguém convidá-lo para uma festa de casamento, não sente no melhor lugar. Porque pode ser que alguém mais importante tenha sido convidado. 9 Então quem convidou você e o outro poderá dizer a você: "Dê esse lugar para este aqui." Aí você ficará envergonhado e terá de sentar-se no último lugar. 10 Pelo contrário, quando você for convidado, sente-se no último lugar. Assim quem o convidou vai dizer a você: "Meu amigo, venha sentar-se aqui num lugar melhor." E isso será uma grande honra para você diante de todos os convidados. 11 Porque quem se engrandece será humilhado, mas quem se humilha será engrandecido.
12 Depois Jesus disse ao homem que o havia convidado:
— Quando você der um almoço ou um jantar, não convide os seus amigos, nem os seus irmãos, nem os seus parentes, nem os seus vizinhos ricos. Porque certamente eles também o convidarão e assim pagarão a gentileza que você fez. 13 Mas, quando você der uma festa, convide os pobres, os aleijados, os coxos e os cegos 14 e você será abençoado. Pois eles não poderão pagar o que você fez, mas Deus lhe pagará no dia em que as pessoas que fazem o bem ressuscitarem.
15 Um dos que estavam à mesa ouviu isso e disse para Jesus:
— Felizes os que irão sentar-se à mesa no Reino de Deus!
16 Então Jesus lhe disse:
— Certo homem convidou muita gente para uma festa que ia dar. 17 Quando chegou a hora, mandou o seu empregado dizer aos convidados: "Venham, que tudo já está pronto!"
18 — Mas eles, um por um, começaram a dar desculpas. O primeiro disse ao empregado: "Comprei um sítio e tenho de dar uma olhada nele. Peço que me desculpe."
19 — Outro disse: "Comprei cinco juntas de bois e preciso ver se trabalham bem. Peço que me desculpe."
20 — E outro disse: "Acabei de casar e por isso não posso ir."
21 — O empregado voltou e contou tudo ao patrão. Ele ficou com muita raiva e disse: "Vá depressa pelas ruas e pelos becos da cidade e traga os pobres, os aleijados, os cegos e os coxos."
22 — Mais tarde o empregado disse: "Patrão, já fiz o que o senhor mandou, mas ainda está sobrando lugar."
23 — Aí o patrão respondeu: "Então vá pelas estradas e pelos caminhos e obrigue os que você encontrar ali a virem, a fim de que a minha casa fique cheia. 24 Pois eu afirmo a vocês que nenhum dos que foram convidados provará o meu jantar!"
25 Certa vez uma grande multidão estava acompanhando Jesus. Ele virou-se para eles e disse:
26 — Quem quiser me acompanhar não pode ser meu seguidor se não me amar mais do que ama o seu pai, a sua mãe, a sua esposa, os seus filhos, os seus irmãos, as suas irmãs e até a si mesmo. 27 Não pode ser meu seguidor quem não estiver pronto para morrer como eu vou morrer e me acompanhar. 28 Se um de vocês quer construir uma torre , primeiro senta e calcula quanto vai custar, para ver se o dinheiro dá. 29 Se não fizer isso, ele consegue colocar os alicerces, mas não pode terminar a construção. Aí todos os que virem o que aconteceu vão caçoar dele, dizendo: 30 "Este homem começou a construir, mas não pôde terminar!"
31 — Se um rei que tem dez mil soldados vai partir para combater outro que vem contra ele com vinte mil, ele senta primeiro e vê se está bastante forte para enfrentar o outro. 32 Se não fizer isso, acabará precisando mandar mensageiros ao outro rei, enquanto este ainda estiver longe, para combinar condições de paz.
Jesus terminou, dizendo:
33 — Assim nenhum de vocês pode ser meu discípulo se não deixar tudo o que tem.
34 — O sal é uma coisa útil; mas, se perde o gosto, deixa de ser sal. 35 É jogado fora, pois não serve mais nem para a terra nem para o monte de esterco. Se vocês têm ouvidos para ouvirem, então ouçam.
1 Un s isch bassiert, daß er a nem Sabbat in des Hus vumä Obere vu dr Pharisäer kummt, des Brot z ässä, un sie gän acht uf nen.
2 Un lueg, do war ä Mensch vor rem, der war wassasichtige.
3 Un Jesus fangt a un sait zue d Schriftglehrti un Pharisäer: Isch's recht, am Sabbat z heile odr nit?
4 De aba schwiege schtill. Un na(er) langt nen a un heilt nen un losst nen go.
5 Un na(er) sait zue nene: Wer isch unda äich, däm si Bue odr si Ochs in d Brunne flegt, un der nen nit drno ruszeht, au am Sabbat?
6 Un sie kenne nem druf kei Antwort ge.
7 Er sait aba ä Glichnis zue d Gäscht, als er gmerkt het, we sie sueche, obena zue hocke, un sait zue nene:
8 Wenn dü vu jemads zue d Hochziit glade bisch, so hock di nit obena; denn s kennt eina iglade si, der vornehma isch als dü,
9 un dann(dnoh) kummt da, der di iglade het, un sait zue dir: Mach platz däm!, un dü mueß dann(dnoh) bschämt unte ane hocke.
10 Sundern wenn dü iglade bisch, so gang hi un hock di unte ane, dmit, wenn der kummt, der di iglade het, er zue dir sait: Fründ(Freund), ruck nuf! Dann(Dnoh) wirsch dü Ehri hän vor alle, de mit dir am Disch hocke.
11 Denn wer sich selbscht hoch gmacht het, dr soll niedrig gmacht wäre; un wer sich selbscht niedrig gmacht het, der soll hoch gmacht wäre.
12 Er sait aba au zue, däm der nen iglade het: Wenn dü ä Mittag - odr Obendässä machsch, so lad nit dini Freunde noh dini Breda noh dini Vuwandte noh riche Nochbere i, dmit sie dich nit etwa wieda ilade un dir zruck gen.
13 Sundern wenn dü ä Ässä machsch, so lad Armi, Vukrippelti, Lahmi un Blindi i,
14 dann(dnoh) wirsch dü selig si, denn sie hän nigs, um s dir zruck ge; s wird dir aba zruck gen wäre bi dr Uferstehig vu dr Grechte. 1. Kor 15,23; Apg 24,15
15 Als aba eina des ghärt het, der mit am Disch ghockt isch, sait da(er) zue Jesus: Selig isch, der des Brot ißt im Rich Gottes!
16 Er aba sait zue nem: S war ä Mensch, der macht ä großes Obendässä un ladet vieli dzue i.
17 Un na(er) schickt sini Knecht üs zue d Schtund vum Obendässä, d Igladene z sage: Kummt, denn s isch alles parat!
18 Un sie fange a alli nohchänanda, ä üsred z ha. D erschte sait zue nem: Ich ha ä Acka kauft un mueß nusgoh un nen bschaue; i(ich) bitt di, entschuldig mi.
19 Un dr zweite sait: Ich ha fünf Gschpann Ochse kauft un i(ich) gang etzed hi, sie z bschaue; i(ich) bitt di, entschuldig mi.
20 Un dr dritte sait: Ich ha ä Wieb gnumme; drum ka i(ich) nit kumme.
21 Un d Knecht kummt zruck un sage alles ihrem Herrn. Do wird dr Husherr zornig un sait zue sinem Knecht: Gang schnell üsä uf d Schtroß un Gasse vu dr Schtadt un fihr die Arme, Vukrippelte, Blindä un Lahme ri.
22 Un dr Knecht sait: Herr, s isch gschähe, was dü gsait hesch; s isch aba noh Platz do.
23 Un dr Herr sait zue däm Knecht: Gang üsä uf d Landschtroß un a d Zäun un nötig sie rizkumme, daß mi Hus voll wäre.
24 Denn i(ich) sag äich, daß keina vu däne Männa, de iglade ware, mi Obendässä schmeckä dät.
25 S goht aba ä großi Schar Lit mit nem; un er drillt sich um un sait zue nene:
26 Wenn jemads zue ma(mir) kummt un haßt nit si Vada (Babbe), Muetter, Wieb, Kinda, Breda, Schweschtare un dzue sich selbscht, der ka nit mi Jinger si.
27 Un wer nit si Kriiz trait un ma(mir) nachfolgt, der ka nit mi Jinger si.
28 Denn wer isch unda äich, der ä Turm bäue will un hockt sich nit zvor hi un ibaschlat d Koschte, ob er genoe het, um s zmache?
29 dmit nit, wenn er d Grund glegt het un ka's nit fertig mache, alli, de s aluege, afange, iba nen zue scheltte,
30 un sage: Der Ma het agfange zue bäue un ka's nit fertig mache.
31 Odr welcha Kenig will sich uf ä Kreg ilo gege ä andere Kenig un hockt sich nit zvor hi un haltet Rot, ob er mit Zehndusig mit däm kämpfe ka, der iba nen kummt mit Zwanzigdusig?
32 Wenn nit, so schickt da(er) ä Gsandtschaft, solang selle noh wiet isch, un bittet um Friede.
33 So au jeda unda äich, der sich nit lossait vu allem, was er het, der ka nit mi Jinger si.
34 Des Salz isch ebis Guetes; wenn aba des Salz nimi salzt, womit soll ma wirze?
35 S isch nit fir d Acka noh fir d Mist z ha, sundern ma wird's wägwerfe. Wer Ohre het z häre, der härt zue!