Saudação

1 Eu, Judas, servo de Jesus Cristo e irmão de Tiago , escrevo esta carta aos que foram chamados, isto é, aqueles a quem Deus, o Pai, ama e a quem Jesus Cristo protege.

2 Que vocês tenham mais e mais a misericórdia, a paz e o amor de Deus!

Os falsos mestres

3 Meus queridos amigos, eu estava fazendo todo o possível para escrever a vocês a respeito da salvação que temos em comum. Então senti que era necessário escrever agora para animá-los a combater a favor da fé que, uma vez por todas, Deus deu ao seu povo. 4 Pois alguns homens que não temem a Deus entraram no meio da nossa gente sem serem notados. Eles torcem a mensagem a respeito da graça do nosso Deus a fim de arranjar uma desculpa para a sua vida imoral. E também rejeitam Jesus Cristo, o nosso único Mestre e Senhor. Há muito tempo que as Escrituras Sagradas anunciaram a condenação que eles já receberam.

5 Embora vocês conheçam tudo isso, quero lembrar que o Senhor salvou o povo de Israel, tirando-o da terra do Egito, mas depois destruiu aqueles que não creram. 6 Lembrem dos anjos que não ficaram dentro dos limites da sua própria autoridade, mas abandonaram o lugar onde moravam. Eles estão amarrados com correntes eternas, lá embaixo na escuridão, onde Deus os está guardando para aquele grande dia em que serão condenados. 7 Lembrem dos moradores de Sodoma, de Gomorra e das cidades vizinhas, que agiram como aqueles anjos e cometeram imoralidades e pecados sexuais. Eles sofreram o castigo do fogo eterno, o que é um aviso claro para todos.

8 Do mesmo modo esses homens têm visões que os fazem pecar contra o próprio corpo deles. Desprezam a autoridade de Deus e insultam os gloriosos seres celestiais . 9 Nem mesmo o arcanjo Miguel fez isso. Na discussão que teve com o Diabo, para decidir quem ia ficar com o corpo de Moisés, Miguel não se atreveu a condenar o Diabo com insultos, mas apenas disse: "Que o Senhor repreenda você!" 10 Mas esses homens xingam aquilo que não entendem. E as coisas que eles conhecem por instinto, como os animais selvagens, são estas que os destroem. 11 Ai deles! Seguem o mesmo caminho de Caim. Por causa de dinheiro, eles se entregam ao mesmo erro de Balaão. E, como Corá se revoltou e foi destruído, eles também se revoltam e serão destruídos. 12 Com as suas vergonhosas bebedeiras, eles são como manchas de sujeira nas refeições de amizade que vocês realizam. Eles cuidam somente de si mesmos. São como nuvens levadas pelo vento, que não trazem nenhuma chuva; são como árvores que, mesmo no outono, não produzem nenhuma fruta; são como árvores que foram arrancadas pela raiz e estão completamente mortas. 13 Eles são como as ondas bravas do mar, jogando para cima a espuma das suas ações vergonhosas; são como estrelas sem rumo, para as quais Deus reservou, para sempre, um lugar na mais profunda escuridão.

14 Foi Enoque, da sétima geração a partir de Adão, quem há muito tempo profetizou isto a respeito deles: "Olhem! O Senhor virá com muitos milhares dos seus anjos 15 para julgar todos. Ele virá a fim de condenar todos os que não querem saber de Deus, por causa de todas as más ações que praticaram e por causa de todas as palavras terríveis que esses pecadores incrédulos disseram contra Deus!"

16 Esses homens estão sempre resmungando e acusando os outros. Eles seguem os seus próprios maus desejos, vivem se gabando e bajulam os outros porque são interesseiros.

Avisos e conselhos

17 Mas vocês, meus amigos, lembrem do que foi profetizado pelos apóstolos do nosso Senhor Jesus Cristo. 18 Eles disseram a vocês: "Quando chegarem os últimos tempos, aparecerão pessoas que vão zombar de vocês, pessoas que não querem saber de Deus e seguem os seus próprios desejos." 19 São essas pessoas que causam divisões, pois são dominadas pelos seus desejos naturais e não têm o Espírito de Deus. 20 Porém vocês, meus amigos, continuem a progredir na sua fé, que é a fé mais sagrada que existe. Orem guiados pelo Espírito Santo. 21 E continuem vivendo no amor de Deus, esperando que o nosso Senhor Jesus Cristo, na sua misericórdia, dê a vocês a vida eterna.

22 Tenham misericórdia dos que têm dúvidas; 23 salvem outros, tirando-os do fogo; e para com outros mostrem misericórdia com medo, odiando até as roupas deles, manchadas pelos seus desejos pecaminosos.

Oração de louvor

24 Deus pode evitar que vocês caiam e pode apresentá-los sem defeito e cheios de alegria na sua gloriosa presença. 25 Por meio de Jesus Cristo, o nosso Senhor, louvemos o único Deus, o nosso Salvador, a quem pertencem a glória, a grandeza, o poder e a autoridade, desde todos os tempos, agora e para sempre! Amém!

1 Judas, ä Knecht Jesus Chrischti un Brueda vum Jakobus, a de Bruefene, de gliebt sin in Gott, däm Vada (Babbe), un bwahrt fir Jesus Chrischtus:

2 Gott gib äich viel Barmherzigkeit un Friede un Lebi (Liebe)!

3 Ihr Liebi, nohchdem i(ich) gwißlig vorka ha, äich z schriebe vu unsa alla Heil, halt ich's fir nedig, äich in minem Brief z vumahne, daß ihr fir d Glaube kämpft, der ein fir allimol d Heilige ibaliefert isch.

4 Denn s hän sich ä baar Mensche igschliche, iba de scho längscht des Urdeil gschriebe isch; Gottlose sin sie, mißbruche d Gnade unsares Gottes fir ihri Uswiichs un vuliigne unsa älleinige Herrscha un Herrn Jesus Chrischtus.

5 Ich will äich aba erinnere, obwohl ihr des alles scho wißt, daß dr Herr, nohchdem ma(er) däm Volk däm ma(er) ä Mol üs Ägypte ghulfe het, s andere Mol de umbrocht het, de nit glaube.

6 Au d Engel, de ihr himmlischä Rang nit bwahrt hä, sundern ihr Hus vuloße hän, het da(er) fir s Gricht am große Dag vuwahrt mit ewige Bande (Seila Schnurr) im Dunkle.

7 So sin au Sodom un Gomorra un de umliegende Schtädt, de glich we de Unzucht triebe hän un anderem Fleisch nohchgange sin, zum Baischpiel bschtimmt indäm sie liede Pein im ewige Fiir.

8 Ebeso sin au de Träuma, de ihr Fleisch dreckig mache, jedi Herrschaft vuachte un d himmlischi Mächte läschtere.

9 Als aba Michael, dr Erzengel, mit däm Deufel gschtritte het un mit nem feilschte um d Leiche vum Moses, wagt er nit, iba nen ä Vudammungsurteil z fälle, sundern sait: Dr Herr schtrof di!

10 De aba läschtere alles, wovu sie nigs vuschtehn; was sie aba vu Natur üs kenne we d Tiere, dra vuderbe sie.

11 Weh dene! Denn sie gehn d Wäg Kains un flege in d Irrtum vum Bileam um s Gwinne un kumme um in däm Ufruehr Korachs.

12 Sie sin Schandflecke bi äire Liebe (Lebi)smahl, prasse ohni Scheu, weide sich selbscht; sie sin Wolke ohni Wassa, vum Wind beutelt, kahli, unfruchtbari (saftlosi) Baim, zweimol abgschtorbe (vutrocknet) un üsgwurzlet,

13 wildi Wellä vum Meer, de ihri eigene Schand üsschumet, vuiirti Schterne; dere Los isch d dunkelsti Nacht in Ewigkeit.

14 S het aba au vu däne gwiessagt (vorusgsait) Henoch, dr siebte vu Adam a, un gsait: Lueg, dr Herr kummt mit sinene viele dusig Heilige,

15 Gricht z halte iba alli un z schtrofe alli Mensche fir alli Sache vu ihrem gottlose Wandel, mit däne sie gottlos gsi sin, un fir all des Fräche, des de gottlose Sinda gege nen gsait hän.

16 De murre un motze mit ihrem Los; sie läbä nohch ihra Luscht, un ihr Mul (Gosch) schwätzt stolzi Wort, un wägä ihrem Vorteil wägä schmeichle (schleime) sie um d Lit.

17 Ihr aba, mini Liebi, denke an de Wort, de zvor gsait sin vu d Aposchtel unsares Herrn Jesus Chrischtus,

18 als sie äich sage, daß zue dr letschte Ziit Spötter si wäre, de nohch ihra eigene gottlose Luscht läbä.

19 De sin s, de Zwietracht bringe, niedrig Gsinnte, de d Geischt nit hän.

20 Ihr aba, mini Liebi, bäut äich uf uf äirem allaheiligschte Glaube, un bäte im heilige Geischt,

21 un bwahret äich in dr Lebi (Liebe) Gottes, un wartet uf d Barmherzigkeit unsares Herrn Jesus Chrischtus zum ewige Läbä.

22 Un erbarmt äich dera, de zwiefle;

23 anderi rißt üs däm Fiir un rettet sie; andere erbarmt äich in Angscht un haßt au des Gwand (Häß), des flecke het vum Fleisch.

24 Dem aba, der äich vor rem Schtrauchle hete ka un äich untadelig schtelle ka vor d Gsicht(Visasch) vu sinere Herrlichkeit mit Fräid(Freud),

25 däm alleinige Gott, unsam Heiland, isch durch Jesus Chrischtus, unserem Herrn, Ehri un Majeschtät un Gwalt un Macht vor alli Ziit, etzed un in alli Ewigkeit! Amen.