1 Neste livro estão escritas as coisas que Jesus Cristo revelou. Deus lhe deu esta revelação para mostrar aos seus servos o que precisa acontecer logo. Cristo enviou o seu anjo para que, por meio dele, o seu servo João soubesse dessas coisas. 2 João contou tudo o que viu, e aqui está o que ele contou a respeito da mensagem de Deus e da verdade revelada por Jesus Cristo. 3 Feliz quem lê este livro, e felizes aqueles que ouvem as palavras desta mensagem profética e obedecem ao que está escrito neste livro! Pois está perto o tempo em que todas essas coisas acontecerão.
4 Eu, João, escrevo às sete igrejas que estão na província da Ásia.
Que a graça e a paz lhes sejam dadas da parte de Deus, aquele que é, que era e que há de vir; da parte dos sete espíritos que estão diante do seu trono 5 e da parte de Jesus Cristo, a testemunha fiel! Ele é o primeiro Filho, que foi ressuscitado e que governa os reis do mundo inteiro.
Ele nos ama, e pela sua morte na cruz nos livrou dos nossos pecados , 6 e fez de nós um reino de sacerdotes a fim de servirmos ao seu Deus e Pai. A Jesus Cristo sejam dados a glória e o poder para todo o sempre! Amém!
7 Olhem! Ele vem com as nuvens! Todos o verão, até mesmo os que o atravessaram com a lança. Todos os povos do mundo chorarão por causa dele. Certamente será assim. Amém!
8 Eu sou o Alfa e o Ômega, diz o Senhor Deus, o Todo-Poderoso, que é, que era e que há de vir.
9 Eu sou João, irmão de vocês; e, unido com Jesus, tomo parte com vocês no Reino e também em aguentar o sofrimento com paciência. Eu estava na ilha de Patmos, para onde havia sido levado por ter anunciado a mensagem de Deus e a verdade que Jesus revelou. 10 No dia do Senhor fui dominado pelo Espírito de Deus e ouvi atrás de mim uma voz forte como o som de uma trombeta, 11 que me disse:
— Escreva num livro o que você vai ver e mande esse livro às igrejas que estão nestas sete cidades: Éfeso, Esmirna, Pérgamo, Tiatira, Sardes, Filadélfia e Laodiceia.
12 Eu virei para ver quem falava comigo e vi sete candelabros de ouro. 13 No meio deles estava um ser parecido com um homem, vestindo uma roupa que chegava até os pés e com uma faixa de ouro em volta do peito. 14 Os seus cabelos eram brancos como a lã ou como a neve, e os seus olhos eram brilhantes como o fogo. 15 Os seus pés brilhavam como o bronze refinado na fornalha e depois polido, e a sua voz parecia o barulho de uma grande cachoeira. 16 Na mão direita ele segurava sete estrelas, e da sua boca saía uma espada afiada dos dois lados. O seu rosto brilhava como o sol do meio-dia.
17 Quando eu o vi, caí aos seus pés, como morto. Porém ele pôs a mão direita sobre mim e disse:
— Não tenha medo. Eu sou o Primeiro e o Último. 18 Eu sou aquele que vive. Estive morto, mas agora estou vivo para todo o sempre. Tenho autoridade sobre a morte e sobre o mundo dos mortos. 19 Portanto, escreva as coisas que você vai ver, tanto as que estão acontecendo agora como as que vão acontecer depois. 20 O sentido secreto das sete estrelas que você viu na minha mão direita e dos sete candelabros de ouro é este: as sete estrelas são os anjos das sete igrejas, e os sete candelabros são as sete igrejas.
1 Des isch d Offenbarig Jesu Chrischti, de nem Gott ge het, sinene Knecht z zeigä, was in Kiirzi gschähe soll; un na(er) het sie durch si Engel gschickt un sinem Knecht Johannes kundgmacht,
2 der beziigt het s Wort Gottes un s Zignis vu Jesus Chrischtus, alles, was sa(er) gsähne het.
3 Selig isch, der liest un der härt de Wort vu d Wissagig un bhalte, was drin gschriebe isch; denn de Ziit isch nohch.
4 Johannes an de siebä Gmeinde in dr Provinz Asien: Gnade isch mit äich un Friede vum, der do isch un der do war un der do kummt, un vu d siebä Geischta, de vor sinem Thron sin,
5 un vu Jesus Chrischtus, wela isch dr treue Ziige, vu d Erschtgeborene vu d Dote un Herr iba d Kenig uf Erde! Ihm, der uns(us) liebt (leb het) un uns(us) erlest het vu unsere Sinde mit sinem Bloet
6 un uns(us) zue Kenige un Prieschta (Pfarra) gmacht het vor Gott, sinem Vada (Babbe), däm isch Ehri un Gwalt vu Ewigkeit zue Ewigkeit! Amen.
7 Lueg, er kummt mit d Wolke, un s wäre nen säh alli Auge un alli, de nen durchbohrt hän, un s wäre jommerä sinetwägä alli Gschlechta vu d Erde. Jo, Amen.
8 Ich bi des A un des O, sait Gott dr Herr, der do isch un der do war un der do kummt, dr Allmächtige.
9 Ich, Johannes, aicha Brueda un Gfolgsma an dr Vufolgig un am Rich un a dr Geduld in Jesus, war uf dr Insel, de Patmos heißt, um s Wort Gottes wille un wägä däm Ziigniss vu Jesus.
10 Ich bi vum Geischt packt wore am Dag vum Herrn un ha ghärt hinda ma(mir) ä großi Schtimm we vu eina Päpere,
11 de sait: Was dü siehsch, des schrieb in ä Boech un schick`s an de siebä Gmeinde: nohch Ephesus un nohch Smyrna un nohch Pergamon un nohch Thyatira un nohch Sardes un nohch Philadelphia un nohch Laodizea.
12 Un i(ich) drill mi um, z luege nohch dr Schtimm, de mit ma(mir) schwätzt. Un als i(ich) mi umedrillt ha, sieh i(ich) siebä goldeni Laichta
13 un midde unda d Laichta eina, der war nem Menschebue glich, azogä mit nem lange Gwand (Häß) un girtlet um d Bruscht mit nem goldene Girtel.
14 Si Schädel aba un sini Hoor ware wiß we wißi Wolle, we d Schnee, un sini Auge we ä Fiirflamme
15 un sini Feß we Golderz, des im Ofe gleht, un sini Schtimm we großes Wassarausche;
16 un na(er) het siebä Schterne in sinere rechte Hand, un üs sinem Mul (Gosch) goht ä scharfes, zweischniediges Schwert, un si Visasch (Gsicht) laichtet, we d Sunne schient in ihra Macht.
17 Un als i(ich) nen sieh, fleg i(ich) zue sinene Feß we dot; un na(er) legt sini rechti Hand uf mi un sait zue ma(mir): Fircht di nit! Ich bi dr Erschte un dr Letschte
18 un dr Lebändige. Ich war dot, un lueg, i(ich) bi lebändig vu Ewigkeit zue Ewigkeit un ha de Schlissel vum Dod un d Hell.
19 Schrieb, was dü gsähne hesch un was isch un was gschähe soll dnohch.
20 Des Gheimnis vu d siebä Schterne, de dü gsähne hesch in minere rechte Hand, un de siebä goldene Laichta isch des: De siebä Schterne sin Engel vu d siebä Gmeinde, un de siebä Laichta sin siebä Gmeinde.