1 Então apareceu no céu um grande e misterioso sinal. Era uma mulher. O seu vestido era o sol, debaixo dos seus pés estava a lua, e ela usava na cabeça uma coroa que tinha doze estrelas. 2 A mulher estava grávida e gritava com dores de parto.
3 E apareceu no céu outro sinal: era um enorme dragão vermelho com sete cabeças e dez chifres e com uma coroa em cada cabeça. 4 Com a cauda ele arrastou do céu a terça parte das estrelas e as jogou sobre a terra. Depois parou diante da mulher grávida a fim de comer a criança logo que ela nascesse. 5 Então a mulher deu à luz um filho, que governará todas as nações com uma barra de ferro. Mas a criança foi tirada e levada para perto de Deus e do seu trono. 6 A mulher fugiu para o deserto, onde Deus havia preparado um lugar para ela. Ali ela será sustentada durante mil duzentos e sessenta dias.
7 Depois houve guerra no céu. Miguel e os seus anjos lutaram contra o dragão, que combateu junto com os seus anjos. 8 Mas o dragão foi vencido, e por isso ele e os seus anjos não puderam mais ficar no céu. 9 O enorme dragão foi lançado fora do céu. Ele é aquela velha cobra, chamada Diabo ou Satanás, que leva todas as pessoas do mundo a pecar. Ele foi jogado sobre a terra, e os seus anjos também foram jogados junto com ele.
10 Então ouvi uma voz forte no céu, que dizia:
— Agora chegou a salvação de Deus! Agora Deus mostrou o seu poder como rei! Agora o Messias que ele escolheu mostrou a sua autoridade! Pois o acusador dos nossos irmãos, que estava diante de Deus para acusá-los dia e noite, foi jogado fora do céu. 11 Os nossos irmãos o derrotaram por meio do sangue do Cordeiro e da mensagem que anunciaram. Eles estavam prontos para dar a sua vida e morrer. 12 Portanto, ó céu e todos vocês que vivem nele, alegrem-se! Mas ai da terra e do mar! Pois o Diabo desceu até vocês e ele está muito furioso porque sabe que tem somente um pouco mais de tempo para agir.
13 Quando o dragão viu que tinha sido jogado sobre a terra, começou a perseguir a mulher que tinha dado à luz o menino. 14 Porém a mulher recebeu as duas asas de uma grande águia para poder voar para o seu lugar no deserto, onde ela será sustentada durante três anos e meio , livre do ataque do dragão. 15 Então o dragão lançou água da sua boca, como se fosse um rio, atrás da mulher, para que ela fosse arrastada pelas águas. 16 Mas a terra ajudou a mulher, pois a própria terra abriu a boca e engoliu a água que tinha saído da boca do dragão. 17 O dragão ficou furioso com a mulher e foi combater contra o resto dos descendentes dela, isto é, aqueles que obedecem aos mandamentos de Deus e são fiéis à verdade revelada por Jesus. 18 E o dragão ficou de pé na praia.
1 Un s erschient ä großes Zeiche am Himmel: ä Wieb, mit d Sunne azogä, un dr Mond unda ihre Feß un uf ihrem Schädel ä Krone mit zwöelf Schterne.
2 Un sie war schwanga un brellt in Kindsnete un het großi Quale bis der uf d Welt kummt.
3 Un s erschient ä anderes Zeiche am Himmel, un lueg, ä große, rote Drache, der het siebä Kepf un zehn Herna un uf sinene Kepf siebä Krone,
4 un si Wedel (Schweif) fägt d dritte Deil vu d Schterne vum Himmel wäg un wirft sie uf d Erde. Un dr Drache kunnt vor des Wieb, de uf d Welt bringe soll, dmit da(er), wenn`s uf d Welt kumme dät, ihr Kind fräße kennt.
5 Un sie gebar ä Bue, Bebli, der alli Velka weide soll mit isernem Schtägä (Bängel). Un ihr Kind wird vufrachtet ( wägbrocht) zue Gott un sinem Thron.
6 Un des Wieb entfloh in d Wüschte, wo sie ä Platz het, gmacht vu Gott, daß sie dert z ässä gregt dusigzweihundatunsechzig Däg.
7 Un s gibt ä Kampf im Himmel: Michael un sini Engel kämpfte gege d Drache. Un dr Drache kämpfte un sini Engel,
8 un sie siegte nit, un ihr Platz wird nimi gfunde im Himmel.
9 Un s wird nusgworfe dr große Drache, di alte Schlange, de do heißt: Deufel un Sadan, der di ganz Welt vufihrt, un na(er) wird uf d Erde gworfe, un sini Engel wäre mit nem dohi gworfe.
10 Un i(ich) ha ghärt ä großi Schtimm, de sait im Himmel: Etze isch des Heil un d Kraft un des Rich unsares Gottes wore un d Macht vu sinem Chrischtus; denn dr Vukläga unsra Breda isch rüssgworfe, der sie vuklagt het Dag un Nacht vor unsrem Gott.
11 Un sie hän nen ibawunde (bsiegt) durch des Lammes Bloet un durch des Wort vu ihrem Ziigniss un hän ihr Läbä nit gliebt (leb ka), bis hi zum Dod.
12 Drum fräie äich, ihr Himmel un de drin huse! Mai aba dr Erde un däm Meer! Denn dr Deufel kummt zue äich nab un het ä große Zorn (Wuet) un weiß, daß sa(er) nur ä weng Ziit het.
13 Un als dr Drache sieht, daß sa(er) uf d Erde gworfe war, vufolgt da(er) s Wieb, de s Bebli uf d Welt brocht het.
14 Un s wäre däm Wieb zwei Fligel ge vum große Adlers, daß sie in d Wüschte flege ka an ihr Platz, wo sie z ässä gregä soll ä Ziit un zwei Ziite un ä halbi Ziit wiet vum Gsicht(Visasch) vu d Schlange.
15 Un de Schlange schuckt üs ihrem Rache Wassa üs we ä Schtrom hinda däm Wieb her, um sie z vusufe lo.
16 Aba d Erde hilft däm Wieb un doet ihr Mul (Gosch) uf un vuschlingt d Schtrom, den d Drache üsschpuckt üs sinem Rache.
17 Un dr Drache wird zornig iba`s Wieb un goht hi, z kämpfe gege de ibrige vu ihrem Gschlecht, de Gottes Gebote hebe un hän des Zignis Jesus.
18 Un na(er) kunnt an d Schtrand vum Meer.