1 Depois disso vi outro anjo descendo do céu. Ele tinha um grande poder, e o seu brilho iluminava toda a terra. 2 E gritava com voz forte:
— Caiu! Caiu a grande Babilônia ! Agora quem vive ali são os demônios e todos os espíritos imundos. Todos os tipos de aves e feras imundas e nojentas vivem nela. 3 Pois todas as nações beberam do seu vinho, o vinho forte do seu desejo imoral. Os reis do mundo inteiro cometeram imoralidade sexual com ela, e os homens de negócio deste mundo se enriqueceram à custa das práticas sexuais sujas da prostituta.
4 Então ouvi outra voz do céu, que disse:
— Saia dessa cidade, meu povo!
Saiam todos dela
para não tomarem parte
nos seus pecados
e para não participarem
dos seus castigos!
5 Pois os seus pecados
estão amontoados até o céu,
e Deus lembra das suas maldades.
6 Deem a ela o mesmo
que ela deu a vocês;
paguem em dobro o que ela fez.
Encham a taça dela
com bebida duas vezes mais forte
do que a bebida
que ela preparou para vocês.
7 Deem a ela tanto sofrimento
e tristeza
quanto luxo e glória
ela deu a si mesma.
Porque ela pensa assim:
"Estou sentada aqui como rainha!
Não sou viúva
e nunca mais vou sofrer!"
8 Por isso num mesmo dia
cairão sobre ela estas pragas:
doenças, dor e fome,
e ela será queimada no fogo.
Pois o Senhor Deus, que a julga,
é poderoso.
9 Os reis do mundo inteiro que tomaram parte na imoralidade e na corrupção dela vão gritar e chorar quando virem a fumaça do seu incêndio. 10 Eles ficam de longe porque têm medo de tomar parte no castigo que ela vai sofrer e dizem:
— Ai de você! Ai de você, Babilônia, grande e poderosa cidade! Em apenas uma hora você já foi castigada!
11 Os comerciantes do mundo inteiro também gritam e se lamentam por causa dela porque ninguém mais compra os produtos deles. 12 Ninguém compra o seu ouro, prata, pedras preciosas e pérolas; nem o seu linho finíssimo, a sua púrpura, a sua seda e a sua lã vermelha; nem qualquer espécie de madeira rara ou qualquer tipo de objetos feitos de marfim e de madeira cara, de bronze, ferro e mármore; 13 nem canela, cardamomo, incenso, mirra ou perfumes. Ninguém compra o seu vinho, azeite, farinha de trigo e trigo em grão; nem gado e ovelhas, cavalos e carruagens, nem escravos ou outros seres humanos. 14 Os comerciantes dizem à cidade:
— Acabaram todas aquelas coisas boas que você tanto desejava, e você perdeu para sempre toda a riqueza e toda a fama que possuía e não as encontrará mais.
15 E os comerciantes, que se tornaram ricos negociando naquela cidade, ficarão de longe, com medo de serem castigados junto com ela. Eles vão gritar e lamentar assim:
16 — Ai da grande cidade! Ai da cidade que estava vestida de linho finíssimo, de púrpura e de lã vermelha e que se enfeitava com joias de ouro, com pedras preciosas e com pérolas! 17 Em somente uma hora ela perdeu toda a sua riqueza!
Todos os capitães de navios e todos os passageiros, marinheiros e outros que ganham a vida no mar ficaram de longe. 18 Então, vendo a fumaça do incêndio da cidade, gritaram:
— Nunca houve uma cidade igual a esta grande cidade!
19 Em sinal de tristeza eles jogaram pó sobre a cabeça, choraram e gritaram assim:
— Ai da grande cidade! Ai da cidade onde, à custa da sua grande riqueza, se enriqueceram todos os que tinham navios no mar! E em apenas uma hora ela perdeu tudo!
20 Alegrem-se, ó céus, por causa da destruição dessa cidade! Alegrem-se, povo de Deus, apóstolos e profetas! Pois Deus a condenou pelo que ela fez a vocês!
21 Então um anjo forte levantou uma pedra do tamanho de uma grande pedra de moinho e a jogou no mar. E disse:
— É assim que a grande cidade de Babilônia será jogada fora com violência e nunca mais será vista. 22 A música dos tocadores de harpa, de flauta e de trombeta e as vozes dos cantores nunca mais serão ouvidas em você, e em você nunca mais será encontrado nenhum trabalhador de qualquer ofício, e nunca mais se ouvirá em você o barulho das pedras de moinho! 23 Em você jamais brilhará a luz de uma lamparina, e nunca mais se ouvirá em você a voz dos noivos e das noivas. Os seus comerciantes foram os mais poderosos do mundo, e com feitiçaria você enganou todos os povos da terra.
24 A grande Babilônia foi castigada porque nela foi encontrado o sangue dos profetas, o sangue do povo de Deus e o de todos os que foram assassinados na terra.
1 Dnohch sieh i(ich) ä andere Engel nabfahre vum Himmel, der het großi Macht, un d Erde wird aglaichtet vu sinem Glanz.
2 Un na(er) reft mit mächtiga Schtimm: Sie isch gfalle, sie isch gfalle, Babylon, di Große, un isch ä Hus dr Deufel wore un ä Gfängnis (Loch) vu ällei schlechte Geischta un ä Gfängnis (Loch) vu ällei schlechte Vegel un ä Gfängnis (Loch) vu ällei schlechte un vuhaßte Tiere.
3 Denn vum Zorn (Wuet) Wi ihra Hurarai hän alli Velka trunke, un de Kenig uf d Erde hän mit ihr Hurarai triebe, un d Kauflit uf d Erde sin rich wore vu ihrem große Ibafluss.
4 Un i(ich) ha ghärt ä andari Schtimm vum Himmel, de sait: Gehn üsä üs ihr, mi Volk, daß ihr nit teilhän an ihre Sinde un nigs abgrege vu ihre Plage!
5 Denn ihri Sinde gehn bis an d Himmel, un Gott denkt a ihri Schand (Frevel).
6 Vugelde (Heimzahle) ihr, we sie vugeldet (heimzahlt) het, un gen ihr zweifach zruck nohch ihre Werke! Un in d Kelch, in der sie äich igschenkt het, schenkt ihr zweifach i!
7 Weviel Herrlichkeit un Ibafluss sie ka het, soviel Qual un Leid schenkt ihr i! Denn sie sait in ihrem Herz: Ich thron do un bi ä Kenigin un bi kei Witwe, un Leid wär i(ich) nit säh.
8 Drum wäre ihri Plage a nem Dag kumme, Dod, Leid un Hunga, un mit Fiir wird sie vubrennt wäre; denn stark isch Gott dr Herr, der sie grichte het.
9 Un s wäre um sie hiile un klage de Kenig uf d Erde, de mit ihr rumghurt un praßt hän, wenn sie sähn wäre d Rauch vu ihrem Brand, in däm sie vubrennt.
10 Sie wäre fernab schtoh üs Angscht vor ihra Qual un schwätze: Mai, mai, dü großi Schtadt Babylon, dü schtarki Schtadt, in eina Schtund isch di Gricht kumme!
11 Un de Kauflit uf d Erde wäre hiile un Leid schleipfe um sie, wel ihri Ware nemads me kaufe wird:
12 Gold un Silba un Edelschtei un Perle un fienes Leine un Purpur un Seide un Scharlach un allaläi wohlriechende Helzer un allaläi Grät üs Elfebein un allaläi Grät üs wertvollem Holz un Erz un Ise un Marmor
13 un Zimt un Balsam un Räuchawerk un Myrrhe un Weihrauch un Wi un El un fienem Mehl un Weize un Viecha un Schof un Gäul (Pferde) un Kärre un Leiba (Ranze) un Seele vu Mensche.
14 Un des Obst, an däm di Seele Luscht het, isch dohi; un alles, was glänzend un herrlich war, isch fir di vulore, un ma wird s nimi finde.
15 De Kauflit, de durch d Handel mit ihr rich wore sin, wäre fernab schtoh üs Angscht vor ihra Qual, wäre hiile un klage:
16 Mai, mai, dü großi Schtadt, de azogä war mit fienem Leine un Purpur un Scharlach un gschmückt war mit Gold un Edelschtei un Perle,
17 denn in eina Schtund isch vuwüschtet solcha Richtum!
18 un brellä, als sie d Rauch vu ihrem Brand sähn: Wer isch d große Schtadt glich?
19 Un sie werfe Schtaub uf ihri Kepf un brellä, hiilä un klage: Mai, mai, dü großi Schtadt, vu derem Ibafluß rich wore sin alli, de Schiff uf fem Meer hän; denn in eina Schtund isch sie vuwüschtet!
20 Freue di iba sie, Himmel, un ihr Heilige un Aposchtel un Prophete! Denn Gott het sie grichtet um airetwillen.
21 Un ä schtarke Engel hebt ä Schtei (Wackes) uf, groß we ä Mihlischtei, wirft nen ins Meer un sait: So wird in nem Schturm nabgworfe de großi Schtadt Babylon un nimi gfunde wäre.
22 Un de Schtimm dr Sänga un Saiteschpiela, Flötenschpiela un Posaunepäpara soll nimi in dir ghärt wäre, un kei Handwerka irgendeines Handwerks soll me in dir gfunde wäre, un des Gräusch vu d Mihli soll nimi in dir ghärt wäre,
23 un des Lecht vu d Lampe soll nimi in dir laichte, un d Schtimm vum Bräutigam un dr Braut soll nimi in dir ghärt wäre. Denn dini Kauflit ware Fürschte uf d Erde, un durch di Zaubarai sin vufihrt worde alli Velka;
24 un des Bloet vu d Prophete un dr Heilige isch in ihr gfunde worde, un des Bloet alla dera, de uf d Erde umbrocht worde sin.