1 Depois o quinto anjo tocou a sua trombeta, e eu vi uma estrela que tinha caído do céu na terra, e ela recebeu a chave do abismo. 2 A estrela abriu o poço do abismo, e dele saiu fumaça, como se fosse de uma grande fornalha. E o sol e o ar escureceram com a fumaça que saía do abismo. 3 De dentro da fumaça saíram gafanhotos, que desceram sobre a terra e receberam o mesmo poder que os escorpiões têm. 4 Foi dito aos gafanhotos que não fizessem estragos nas ervas, nem nas árvores, nem em qualquer outra planta; somente podiam ferir as pessoas que não tivessem a marca do sinete de Deus na testa. 5 Os gafanhotos não tiveram permissão para matar essas pessoas; eles podiam apenas torturá-las durante cinco meses. A dor que causavam nessa tortura era como a dor da picada de um escorpião. 6 Naqueles cinco meses as pessoas procurarão a morte, mas não a encontrarão; vão querer morrer, mas a morte fugirá delas.

7 Os gafanhotos pareciam cavalos prontos para a batalha. Na cabeça tinham uma coisa parecida com uma coroa de ouro, e a cara deles era como o rosto de um ser humano. 8 Os seus cabelos eram como cabelos de mulher, e os dentes eram como dentes de leão. 9 As suas couraças eram parecidas com couraças de ferro, e o barulho das suas asas era como o barulho de carros puxados por muitos cavalos quando correm para a batalha. 10 Os gafanhotos tinham rabos e ferrões como os de escorpiões, e era com os rabos que tinham o poder de ferir as pessoas por cinco meses. 11 Eles tinham um rei que os governava, que era o anjo que toma conta do abismo. O seu nome em hebraico é Abadom e em grego é Apolião (isso quer dizer "O Destruidor").

12 O primeiro "ai" já passou. Depois disso dois outros "ais" devem vir ainda.

13 Então o sexto anjo tocou a sua trombeta, e eu ouvi uma voz que vinha dos quatro cantos do altar de ouro que está diante de Deus. 14 E ao sexto anjo, que tinha nas mãos a trombeta, a voz disse:

— Solte os quatro anjos que estão amarrados perto do grande rio Eufrates !

15 Os quatro anjos foram soltos. Eles estavam preparados para essa hora, dia, mês e ano a fim de matar a terça parte da humanidade. 16 E me foi dito que os soldados a cavalo eram duzentos milhões. 17 Na minha visão vi os cavalos e os seus cavaleiros. Os cavaleiros tinham no peito couraças vermelhas como fogo, azuis como safira e amarelas como enxofre. A cabeça dos cavalos era como cabeça de leão, e da boca deles saía fogo, fumaça e enxofre. 18 A terça parte da humanidade foi morta por estas três pragas: o fogo, a fumaça e o enxofre que saíam da boca dos cavalos. 19 Pois o poder dos cavalos está na boca deles e também no rabo. O rabo parecia uma cobra com a cabeça na ponta dele, e com ele os cavalos feriam o povo.

20 O resto da humanidade, isto é, todos os que não tinham sido mortos por essas pragas, não abandonou aquilo que eles haviam feito com as suas próprias mãos : eles não pararam de adorar os demônios e os ídolos de ouro, de prata, de bronze, de pedra e de madeira, que não podem ver, nem ouvir, nem andar. 21 Também não se arrependeram dos seus crimes de morte, nem das suas feitiçarias, nem da sua imoralidade sexual, nem dos seus roubos.

1 Un dr fünfte Engel blost in sini Päpere; un i(ich) sieh ä Schtern, vum Himmel uf d Erde flege; un däm wird dr Schlissel zum Brunne vum Abgrund ge.

2 Un na(er) doet d Brunne vum Abgrund uf, un s schtiegt uf ä Rauch üs däm Brunne we d Rauch vumä große Ofe, un s wäre dunkel d Sunne un d Luft vum Rauch vum Brunne.

3 Un üs däm Rauch kumme Heigumba uf d Erde, un dene wird Macht ge, we d Skorpione uf d Erde Macht hän.

4 Un s wird dene gsait, sie solle nit Schadä doe däm Gras uf d Erde noh allem Grene noh irgendeinem Baum, sundern ällei d Lit, de nit des Siegel Gottes hän an ihra Schtirn.

5 Un dene wird Macht ge, nit daß sie sie umbringe däte, sundern sie quäle den fünf Monet lang; un ihri Qual war we ä Qual vu nem Skorpion, wenn na(er) ä Mensch schticht.

6 Un in däne Däg wäre de Lit d Dod sueche un nit finde, sie wäre wotte schterbe, un dr Dod wird vu nene haue ab.

7 Un de Heigumba sähn üs we Ross, de zum Kreg parrat sin, un uf ihre Kepf (Schädel) war ebis we goldeni Krone, un ihr Üsgsäh war glich dr Mensche

8 un sie hän Hoor we Wiebahoor un Zähn we Löwezähn

9 un hän Panza we iserne Panza, un des Rassle ihra Fligel war we des Rassle dr Kärre vu viele Ross, de in d Kreg laufe,

10 un hän Schwänz we Skorpione un hän Schtachle, un in ihre Schwänz war ihri Kraft, Schadä z doe d Mensche fünf Monet lang;

11 sie hän iba sich ä Kenig, d Engel vum Abgrund; si Name heißt uf hebräisch Abaddon, un uf griechisch het da(er) d Name Apollyon.

12 Des erschte Wehe isch vorbi; lueg, s kumme noh zwei Wehe dnohch.

13 Un dr sechste Engel blost in sini Päpere; un i(ich) ha ghärt ä Schtimm üs d vier Ecke vum goldene Altar vor Gott;

14 de sait zue däm sechste Engel, der de Päpere het: Loß los de vier Engel, de bunde sin an däm große Schtrom Euphrat.

15 Un sie wäre losglosse de vier Engel, de parat ware fir de Schtund un d Dag un d Monet un des Johr, umzbringe d dritte Deil vu d Mensche.

16 Un de Zahl vum ritende Heer war vieldusigmol dusig; i(ich) ha ihri Zahl ghärt.

17 Un so sieh i(ich) in dr Erschinig d Ross un der druf hockt: Sie hän fiirroti un blaui un schwefelgelbi Panza, un de Kepf (Schädel) vu d Ross ware we de Kepf vu Löwe, un üs ihrem Mul (Gosch) kummt Fiir un Rauch un Schwefel.

18 Vu däne dräi Plage wird umbrocht dr dritte Deil dr Mensche, vu däm Fiir un Rauch un Schwefel, der üs ihrem Mul (Gosch) kummt.

19 Denn de Kraft vu d Ross war in ihrem Mul un in ihrem Schwanz; denn ihri Schwänz ware d Schlange glich un hän Kepf, un mit däne hän sie Schadä gmacht.

20 Un de ibrige Lit, de nit umbrocht wäre vu däne Plage, kehre nit um vu d Werke ihra Händ(Pfode), daß sie nimi abäte den de bese Geischta un de goldene, silberne, eherne, schteinerne un hölzerne Götze, de nit sähn noh häre noh go kenne,

21 un sie kehre au nit um vu ihrem Morde, ihra Zaubarai, ihra Unzucht un ihra Schtälarei.