1 Depois ouvi uma voz forte falando de dentro do templo, dizendo aos sete anjos:
— Vão e derramem sobre a terra as sete taças da ira de Deus!
2 O primeiro anjo foi e derramou a sua taça sobre a terra. Feridas abertas, terríveis e dolorosas, apareceram naqueles que tinham o sinal do monstro e que haviam adorado a sua imagem.
3 Aí o segundo anjo derramou a sua taça sobre o mar. A água ficou como o sangue de uma pessoa morta, e morreram todos os seres vivos do mar.
4 Então o terceiro anjo derramou a sua taça sobre os rios e nas fontes de água, e eles viraram sangue. 5 Eu ouvi o anjo que tinha autoridade sobre as águas dizer:
— Tu és justo nos teus julgamentos, ó Deus santo, que és e que eras! 6 Os maus derramaram o sangue do povo de Deus e dos profetas, e por isso tu lhes deste sangue para beber. Eles estão recebendo o que merecem.
7 Aí ouvi uma voz que vinha do altar. A voz dizia:
— Ó Senhor Deus, Todo-Poderoso! Os teus julgamentos são, de fato, verdadeiros e justos!
8 Depois o quarto anjo derramou a sua taça sobre o sol, e ele recebeu licença para queimar as pessoas com fogo. 9 Elas sofreram queimaduras dolorosas causadas por esse fogo e amaldiçoaram o nome de Deus, que tem autoridade sobre essas pragas. Mas não se arrependeram dos seus pecados, nem louvaram a glória de Deus.
10 Então o quinto anjo derramou a sua taça sobre o trono do monstro, cujo reino ficou na escuridão, e as pessoas mordiam a língua de dor 11 e, por causa das suas dores e feridas, amaldiçoavam o Deus do céu. Porém não abandonaram as coisas más que faziam.
12 Em seguida o sexto anjo derramou a sua taça no grande rio Eufrates . O rio secou a fim de se abrir um caminho para os reis que vêm do Oriente. 13 Então vi três espíritos imundos que pareciam rãs, que saíam da boca do dragão, da boca do monstro e da boca do falso profeta . 14 Eles são os espíritos maus que fazem milagres. Esses três espíritos vão aos reis do mundo inteiro a fim de os ajuntar para a batalha do grande Dia de Deus, o Todo-Poderoso.
15 "Escutem! Eu venho como um ladrão. Feliz aquele que vigia e toma conta da sua roupa, a fim de não andar nu e não ficar envergonhado em público!"
16 Depois os espíritos ajuntaram os reis no lugar que em hebraico é chamado de "Armagedom ".
17 E por último o sétimo anjo derramou a sua taça no ar. Então uma voz forte veio do trono, no templo, dizendo:
— Está feito!
18 Houve relâmpagos, estrondos, trovões e um violento terremoto, tão violento como nunca houve igual desde a criação dos seres humanos. Foi o pior de todos! 19 A grande cidade se quebrou em três partes, e as cidades de todos os países foram destruídas. Deus lembrou da grande Babilônia e lhe deu o vinho da sua taça — o vinho do furor da sua ira. 20 Todas as ilhas desapareceram, e todos os montes sumiram. 21 Chuvas de pedra caíram do céu sobre as pessoas. Eram grandes pedras, que pesavam mais de trinta quilos. E as pessoas amaldiçoaram a Deus por causa da praga de chuvas de pedra, pois ela era terrível.
1 Un i(ich) ha ghärt ä großi Schtimm üs sem Tempel, de sait zue d siebä Engel: Gehn hi un geße üs de siebä Schale vum Zorn (Wuet) Gottes uf d Erde!
2 Un dr erschte goht hi un gißt sini Schale üs uf d Erde; un s entschtoht ä beses un schlimmes Gschwir an d Mensch, de des Zeiche vum Tier hän un de si Bild abäte.
3 Un dr zweite Engel gißt sini Schale üs ins Meer; un s wird zue Bloet we vu nem Dote, un alli lebändige Wäse im Meer schterbe.
4 Un dr dritte Engel gißt sini Schale üs in d Wassaflüß un in d Wassaquelle; un sie wäre zue Bloet.
5 Un i(ich) ha ghärt d Engel vu d Wassa sage: Grecht bisch dü, der dü bisch un der dü warsch, dü Heiliga, daß dü des Urdeil gsait hesch;
6 denn sie hän des Bloet vu d Heilige un vu d Prophete vuschittet, un Bloet hesch dü nene z trinke ge; sie sin's wert.
7 Un i(ich) ha ghärt d Altar sage: Jo, Herr, allmächtiga Gott, dini Gricht sin wohr un Grecht.
8 Un dr vierte Engel gißt sini Schale üs iba d Sunne; un s wird ihr Macht ge, d Mensch zue vubrenne mit Fiir.
9 Un de Lit wäre vubrennt vu d große Hitz un läschtere d Name Gottes, der Macht het iba de Plage, un bekehre (kehre nit um) sich nit, nem d Ehri z ge.
10 Un dr fünfte Engel gißt sini Schale üs uf d Thron vum Tier; un si Rich wird dunkel, un de Mensch vubisse ihri Zunge vor Schmerz
11 un läschtere Gott im Himmel wägä ihrem Schmerz un wägä ihre Gschwire un bekehre (kehre nit um) sich nit vu ihre Werke.
12 Un dr sechste Engel gißt sini Schale üs uf d große Schtrom Euphrat; un si Wassa trocknet üs, dmit dr Wäg gmacht fir wird d Kenige vum Ufgang vu d Sunne.
13 Un i(ich) sieh üs däm Rache vum Drache un üs däm Rache vum Tier un üs däm Mul (Gosch) vum falsche Prophet dräi dräckigi Geischta kumme, glich we Frösch;
14 s sin Geischta vu Deufel, de doen Zeiche un gehn üs zue d Kenige vu d ganze Welt, sie z vusammle zum Kampf am große Dag Gottes, vum Allmächtige. -
15 Lueg, i(ich) kummt we ä Deb. Selig isch, der do wacht un sini Kleida bwahrt, dmit da(er) nit nackt go mueß un ma sini Nackedei (Blöße) sieht. -
16 Un na(er) versammelte sie a ä Platz, der heißt uf hebräisch Harmagedon.
17 Un dr siebte Engel gißt sini Schale üs in d Luft; un s kummt ä großi Schtimm üs sem Tempel vum Thron, de sait: S isch gschähe!
18 Un gschähe sin Blitze un Schtimme un Dunnda, un s isch bassiert ä großes Erdbebe, we s noh ne gsi isch, sit Mensch uf Erde sin - ä Erdbebe, so groß.
19 Un üs dr große Schtadt wäre dräi Deil, un de Schtädt vu d Heide stirze i. Un Babylon, dr große, an de wird denkt vor Gott, daß ihr ge wäre dr Kelch mit däm Wi vu sinem grimmige Zorn (Wuet).
20 Un alli Insle sin vuschwunde, un d Berg wäre nimi gfunde.
21 Un ä große Hagel we Zentnaschwer flegt vum Himmel uf d Mensche; un de Mensche läschtere Gott wägä nem Hagels; denn de Plag isch arg groß.