A cura de um coxo

1 Certo dia de tarde, Pedro e João estavam indo ao Templo para a oração das três horas. 2 Estava ali um homem que tinha nascido coxo. Todos os dias ele era levado para um dos portões do Templo, chamado "Portão Formoso", a fim de pedir esmolas às pessoas que entravam no pátio do Templo. 3 Quando o coxo viu Pedro e João entrando, pediu uma esmola. 4 Eles olharam firmemente para ele, e Pedro disse:

— Olhe para nós!

5 O homem olhou para eles, esperando receber alguma coisa. 6 Então Pedro disse:

— Não tenho nenhum dinheiro, mas o que tenho eu lhe dou: pelo poder do nome de Jesus Cristo, de Nazaré, levante-se e ande.

7 Em seguida Pedro pegou a mão direita do homem e o ajudou a se levantar. No mesmo instante os pés e os tornozelos dele ficaram firmes. 8 Então ele deu um pulo, ficou de pé e começou a andar. Depois entrou no pátio do Templo com eles, andando, pulando e agradecendo a Deus. 9 Toda a multidão viu o homem pulando e louvando a Deus. 10 Quando perceberam que aquele era o mendigo que ficava sentado perto do Portão Formoso do Templo, ficaram admirados e espantados com o que havia acontecido.

A mensagem de Pedro no Templo

11 O homem que havia sido curado acompanhou Pedro e João. Todas as pessoas estavam admiradas e correram para a parte do pátio do Templo chamada "Alpendre de Salomão", onde eles estavam. 12 Quando Pedro viu isso, disse ao povo:

— Israelitas, por que vocês estão admirados? Por que estão olhando firmemente para nós como se tivéssemos feito este homem andar por causa do nosso próprio poder ou por causa da nossa dedicação a Deus? 13 O Deus dos nossos antepassados, o Deus de Abraão, o Deus de Isaque e o Deus de Jacó, foi quem deu glória ao seu Servo Jesus. Mas vocês o entregaram às autoridades e o rejeitaram diante de Pilatos; e, quando ele resolveu soltá-lo, vocês não quiseram. 14 Jesus era bom e dedicado a Deus, mas vocês o rejeitaram. Em vez de pedirem a liberdade para ele, pediram que Pilatos soltasse um criminoso. 15 Assim vocês mataram o Autor da vida; mas Deus o ressuscitou, e nós somos testemunhas disso. 16 Foi o poder do nome de Jesus que deu forças a este homem. O que vocês estão vendo e sabendo foi feito pela fé no seu nome, pois foi a fé em Jesus que curou este homem em frente de todos vocês.

17 — Agora, meus irmãos, eu sei que o que vocês e os seus líderes fizeram com Jesus foi sem saber o que estavam fazendo. 18 Mas Deus cumpriu assim o que havia anunciado há muito tempo pelos profetas, isto é, que o Messias, que ele escolheu, tinha de sofrer. 19 Portanto, arrependam-se e voltem para Deus, a fim de que ele perdoe os pecados de vocês. 20 E também para que tempos de nova força espiritual venham do Senhor, e ele mande Jesus, que ele já tinha escolhido para ser o Messias de vocês. 21 Jesus precisa ficar no céu até chegar o tempo em que todas as coisas serão renovadas, como Deus anunciou há muito tempo pelos seus fiéis mensageiros, os profetas. 22 Pois Moisés disse: "Do meio de vocês o Senhor Deus escolherá e enviará para vocês um profeta, assim como ele me enviou. Obedeçam a tudo o que ele lhes disser. 23 Aquele que não obedecer será separado do povo de Deus e destruído." 24 Samuel e todos os profetas que vieram depois dele falaram a respeito destes dias. 25 As promessas que Deus fez por meio dos seus profetas são para vocês. E vocês fazem parte da aliança que Deus fez com os seus antepassados, quando disse para Abraão: "Por meio dos seus descendentes, eu abençoarei todas as nações do mundo."

26 — Assim Deus escolheu o seu Servo e o mandou primeiro a vocês, para abençoá-los, e para que cada um de vocês abandone os seus pecados.

1 Petrus aba un Johannes gehn nuf in d Tempel um di ninti Schtund, zue d Bätziit.

2 Un s wird ä Ma hertrage, lahm vu Muetterleib a; den hän si anekockt jede Dag vor de Dire vum Tempel, de do heißt di Schöne, dmit er um Almose bettle ka bi däne, de in d Tempel gehn.

3 Als er etze Petrus un Johannes sieht, we sie in d Tempel inegoh wen, bittet er um ä Almose.

4 Petrus aba blickt nen a mit Johannes un sait: Lueg uns(us) a!

5 Un na(er) luegt sie a un het gwartet druf, daß sa(er) ebis vu nene gregt.

6 Petrus aba sait: Silba un Gold ha i(ich) nit; was i(ich) aba ha, des gib i(ich) dir: Im Name Jesus Chrischti vu Nazareth schtand uf un gang umä!

7 Un na(er) packt nen bi dr rechte Hand un richte nen uf. Gli wäre sini Feß un Knechel fescht,

8 er springt uf, ka go un schtoh un goht mit ne in d Tempel, lauft un springt umä un lobt Gott.

9 Un s sähn nen alli Lit umägo un Gott lobe.

10 Sie erkenne nen au, daß sa(er)`s war, der vor dr Schöne Dire vum Tempel gsässä un um Almose bettelt het; un Vuwunderig un Entsetze erfillt sie iba des, was nem widafahre war.

11 Als er sich aba zue Petrus un Johannes hebt (haltet), laufe alli Lit zue nene in de Halle, de do heißt Salomo, un sie wundre sich arg.

12 Als Petrus des sieht, sait da(er) zum Volk: Ihr Männa vu Israel, was wundere ihr äich doriba, odr was luege ihr uf uns(us), als hätte ma(mir) durch eigeni Kraft odr Fromm si bewirkt, daß der go ka?

13 Dr Gott Abrahams un Isaaks un Jakobs, dr Gott unsrer Vädare, het si Knecht Jesus vuherrlicht, den ihr ibaantwortet un vuliignet hän vor Pilatus, als der nen loslo wot.

14 Ihr aba hän d Heilige un Grechte vuliignet un drum gfrogt, daß ma äich d Mörda schenkt;

15 aba d Firscht vum Läbä hän ihr umbrocht. Den het Gott uferweckt vu d Dote; vu däm sin ma(mir) Ziige.

16 Un durch d Glaube an si Name het si Name dän, den ihr sähn un kenne, stark gmacht; un dr Glaube, der durch nen gwirkt isch, het däm de Gesundheit ge vor aicha alle Auge.

17 Etze, liebe Breda, i(ich) weiß, daß ihr's üs Unwisseheit doe hän we au äiri Obere.

18 Gott aba het erfillt, was sa(er) durch de Müla (Gosche) vu sine Prophete zvor vukindigt het: daß si Chrischtus liede soll.

19 So den etze Buße un bekehre äich, daß äiri Sinde tilgt wäre,

20 dmit de Ziit dr Erquickig kummt vum Agsicht (Gsicht, Visasch) vum Herrn un er den schickt, der äich zvor zum Chrischtus bschtimmt isch: Jesus.

21 Ihn mueß dr Himmel ufnähmä bis zue dr Ziit, in der alles wiedabrocht wird, wovu Gott gsait het durch de Müla (Gosch) vu sine heilige Prophete vu Anbeginn a.

22 Moses het gsait (5. Moses 18,15.19): "Ei Prophete we mich wird äich dr Herr, aicha Gott, mache üs äire Breda; uf den solle na härä in allem, was sa(er) zue äich sage wird.

23 Un s wird gschähe, wer dän Prophete nit härä wird, der soll vutilgt wäre üs däm Volk."

24 Un alli Prophete vu Samuel a, we vieli au dnohch gschwätzt hän, de hän au den Dag vukindigt.

25 Ihr sin de Buebä vu d Prophete un vum Packt(Abkumme), den Gott gschlosse het mit äire Vädere, als er zue Abraham sait (1. Moses 22,18): "Durch di Gschlecht soll gsegnet wäre alli Velka uf Erde."

26 Fir äich zerscht het Gott si Knecht Jesus gweckt un het nen zue äich gschickt, äich z segne, daß jeda sich umkehrt vu sinere Bosheit.