Paulo apela para o Imperador

1 Três dias depois de chegar àquela província, Festo saiu da cidade de Cesareia e foi até Jerusalém. 2 Os chefes dos sacerdotes e os líderes judeus apresentaram lá as suas acusações contra Paulo e pediram a Festo 3 o favor de mandar trazer Paulo para Jerusalém. É que eles tinham combinado matar Paulo no caminho. 4 Mas Festo respondeu:

— Paulo está preso em Cesareia, e eu logo voltarei para lá. 5 Que os líderes de vocês me acompanhem até lá e o acusem, se é que ele fez algum mal.

6 Festo passou oito ou dez dias entre eles e depois voltou para Cesareia. No dia seguinte sentou-se no tribunal e mandou que trouxessem Paulo. 7 Quando Paulo chegou, os judeus que tinham vindo de Jerusalém ficaram em volta dele e começaram a fazer muitas acusações graves, mas não conseguiram provar nada. 8 Então Paulo se defendeu, dizendo:

— Eu não fiz nada contra a lei dos judeus, nem contra o Templo, nem contra o Imperador.

9 Festo, querendo agradar os judeus, perguntou a Paulo:

— Você não quer ir a Jerusalém e ser julgado lá por mim a respeito destas coisas?

10 Paulo respondeu:

— Estou diante do tribunal do Imperador romano, e é aqui que devo ser julgado. Não fiz mal nenhum aos judeus, como o senhor sabe muito bem. 11 Se não respeitei a lei ou se fiz alguma coisa que mereça a pena de morte, estou pronto para morrer. Mas, se o que dizem contra mim não é verdade, ninguém pode me entregar a eles. Portanto, apelo para o Imperador.

12 Então Festo, depois de conversar com os seus conselheiros, disse:

— Já que você apelou para o Imperador, então irá para o Imperador.

Paulo diante de Agripa e Berenice

13 Alguns dias depois o rei Agripa e Berenice, sua irmã, chegaram a Cesareia para cumprimentar Festo. 14 Quando já fazia alguns dias que eles estavam lá, Festo contou ao rei o caso de Paulo. Ele disse:

— Está aqui um homem que Félix deixou como prisioneiro. 15 Quando fui a Jerusalém, os chefes dos sacerdotes e os líderes dos judeus fizeram acusações contra ele e me pediram que o condenasse. 16 Mas eu lhes disse que os romanos não costumam condenar ninguém sem primeiro colocar os acusadores diante do acusado, dando a este a oportunidade de se defender. 17 Por isso, quando eles vieram até aqui, não perdi tempo, e, logo no dia seguinte, sentei no tribunal, e mandei que trouxessem o homem. 18 Os seus inimigos chegaram, mas não o acusaram de nenhum crime grave como pensei que iam fazer. 19 A única acusação que tinham contra ele era a respeito da própria religião deles e também sobre um homem que já morreu, chamado Jesus. Paulo afirma que esse homem está vivo. 20 Eu não sabia como conseguir informações sobre esse assunto. Por isso perguntei a Paulo se queria ir a Jerusalém para ser julgado lá a respeito dessas acusações. 21 Mas Paulo apelou para o Imperador e pediu para ficar preso até que o Imperador resolvesse o seu caso. Então mandei os guardas tomarem conta dele até que eu pudesse mandá-lo para o Imperador.

22 Aí Agripa disse a Festo:

— Eu gostaria de ouvir esse homem.

— Amanhã o senhor vai ouvi-lo! — respondeu Festo.

23 No dia seguinte Agripa e Berenice chegaram com grande cerimônia e pompa. Entraram na sala de audiências com os chefes militares e os homens mais importantes da cidade. Festo mandou que trouxessem Paulo 24 e disse:

— Rei Agripa e todos os que estão aqui, vejam este homem! É contra ele que todos os judeus, tanto daqui como de Jerusalém, estão fazendo acusações diante de mim. Eles insistem em dizer que este homem deve morrer, 25 mas eu acho que ele não fez nada para ser condenado à morte. Como ele mesmo pediu para ser julgado pelo Imperador, resolvi atendê-lo. 26 Porém até agora não sei bem o que escrever a respeito dele ao Imperador. Então eu o trouxe aqui, diante dos senhores — e especialmente do senhor, rei Agripa — a fim de lhe fazer perguntas. Assim terei alguma coisa para escrever. 27 Pois acho absurdo mandar um prisioneiro sem explicar claramente as acusações que existem contra ele.

1 Als etze Festus ins Land kumme war, zeht er noh dräi Däg vu Cäsarea nuf nohch Jerusalem.

2 Do erschiene de Hohenpriester un de Agsähene dr Jude vor nem gege Paulus un dränge in nen

3 un bitte nen um ä Gfalle (de Gunst), daß sa(er) Paulus nohch Jerusalem kumme losst; denn sie wen nem ä Hintahalt lege, um nen undawägs umzbringe.

4 Do git ne Festus zantwort, Paulus wird witer in Gwahrsam ghalte in Cäsarea; er selba aba wird in Kiirzi wieda derthi ze.

5 De etze unda äich bschtimmt sin, sait da, de len mit nabzeh un der Ma vuklage, wenn ebis Unrechtes a nem isch.

6 Nohchdem aba Festus bi nene nit me als acht odr zehn Däg gsi war, zeht er nab nohch Cäsarea. Un am nägschte Dag het da sich uf d Richtaschtuehl kockt un het Paulus hole lo.

7 Als der aba vor nen kummt, umzingle nen d Jude, de vu Jerusalem rabkumme ware, un bringe vieli schwäri Klage gege nen vor, de sie aba nit bwiese kenne.

8 Paulus aba wert (vuteidigt) sich: Ich ha mi nit am Gsetz vu d Jude noh am Tempel noh am Kaisa vusindigt.

9 Festus aba wot d Jude ä Gfalle doe (Gunst erwiese) un git zantwort Paulus un sait: Willsch dü nuf nohch Jerusalem un di dert in däre Sach vu ma(mir) richte losse?

10 Paulus aba sait: Ich schtand vor dem Kaisa Gricht; do mueß i(ich) grichtet wäre. D Jude ha i(ich) kei Unrecht doe, we au dü arg wohl weisch.

11 Ha i(ich) aba Unrecht doe un doe uf was d Dod schtoht, so weiga i(ich) mi nit z schterbe; isch aba nigs an däm, wurum sie mi vuklage, so darf mi ne nemads priesge. Ich bruef mi uf d Kaisa!

12 Do bspricht sich Festus mit sinene Rotgeba un git zantwort: Uf d Kaisa hesch dü dich bruefe, zum Kaisa sollsch dü go.

13 Nohch ä baar Däg kumme d Kenig Agrippa un Berenike nohch Cäsarea, um Festus z begreße.

14 Un als sie mehreri Däg dert ware, legt Festus däm Kenig de Sach vum Paulus vor un sait: Do isch ä Ma vu Felix als Gfangene zruckglo worde;

15 wägä däm erschiene de Hohenpriester un Älteschte vu d Jude vor ma(mir), als i(ich) in Jerusalem war, un bitte, i(ich) soll nen richte losse.

16 Däne sag i(ich): S isch dr Röma Art nit, ä Agklagte prieszge, bvor ra(er) sinene Kläga gegeibagschtande isch un Glegeheit ka het, sich gege de Aklage z vuteidige.

17 Als sie aba do zsämmekumme, duld i(ich) kei Ufschub, sundern halt am nägschte Dag Gricht un ha d Ma vorfihre lo.

18 Als sini Akläga ufträte, bringe sie keini Aklage vor wägä Vubreche, we i(ich)`s gmeint hät.

19 Sie hän aba Händel mit nem iba ä baar Froge vu ihrem Glaube un iba ä vuschtorbene Jesus, vu dem Paulus behauptet, er läbt.

20 Do i(ich) aba vu däm Händel nigs vuschtande ha, ha i(ich) gfrogt, ob ba(er) nohch Jerusalem go(reise) un sich dert wägä däm richte losse wott.

21 Als aba Paulus sich uf si Recht berueft, bis zue d Entschiedig vum Kaisa in Gwahrsam z bliebe, ha i(ich) nen gfange lo, bis i(ich) nen zum Kaisa schicke kennt.

22 Agrippa sait zum Festus: Ich mächt der Mensch au gern härä. Er aba sait: Morge sollsch dü nen härä.

23 Un am nägschte Dag kumme Agrippa un Berenike mit großem Tam Tam (Gepränge) un gehn in d Palascht mit d Hauptlit un vornehmschte Männa vu d Schtadt. Un als Festus s bpfiehlt, wird Paulus brocht.

24 Un Festus sait: Kenig Agrippa un all ihr Männa, de ihr mit uns(us) do sin, do sähn ihr den, wägä däm di ganze Jude in Jerusalem un au do in mi dringe un brelle, er dirft nit länga läbä.

25 Als i(ich) aba gmerkt ha, daß sa(er) nigs doe het, des d Dod wert isch, un na(er) au selba sich uf d Kaisa beruefe het, bschloß i(ich), nen derthi z schicke.

26 Ebis Gnaues iba nen aba ha i(ich) nit, des i(ich) minem Herrn schriebe kennt. Drum ha i(ich) nen vor äich bringe losse, vor allem aba vor dich, Kenig Agrippa, dmit i(ich) nohch däm Vuhär ebis ha, was i(ich) schriebe kennt.

27 Denn`s erschien ma(mir) vuruckt, ä Gfangene z schicke un kei Bschuldig gege nen azge.