1 Depois disso, Paulo saiu de Atenas e foi para a cidade de Corinto. 2 Encontrou ali um judeu chamado Áquila, que era da província do Ponto. Fazia pouco tempo que ele tinha chegado da Itália com Priscila, a sua esposa. Eles tinham saído de lá porque o imperador Cláudio havia mandado que todos os judeus fossem embora de Roma. Paulo foi visitá-los 3 e acabou ficando ali para trabalhar com eles, porque a profissão de Paulo e a deles era a mesma, isto é, fazer barracas. 4 E todos os sábados ele falava na sinagoga e procurava convencer os judeus e os não judeus.
5 Depois que Silas e Timóteo chegaram da província da Macedônia, Paulo começou a dar todo o seu tempo para anunciar a mensagem. Ele afirmava aos judeus que Jesus é o Messias. 6 Mas alguns deles ficaram contra Paulo e o xingaram. Então, em sinal de protesto, ele sacudiu o pó das suas roupas e disse:
— Se vocês se perderem, os culpados serão vocês mesmos. A responsabilidade não será minha. De agora em diante vou anunciar a mensagem aos não judeus.
7 Então ele saiu de lá e foi morar na casa de um homem chamado Tício Justo, um não judeu que adorava a Deus. A casa dele ficava ao lado da sinagoga. 8 Crispo, que era o chefe da sinagoga, também creu no Senhor Jesus, e todas as pessoas da sua casa também creram. Muitas pessoas da cidade de Corinto ouviram a mensagem, creram e foram batizadas.
9 Certa noite Paulo teve uma visão, e nela o Senhor disse:
— Não tenha medo, continue falando e não se cale, 10 porque eu estou com você. Ninguém poderá lhe fazer nenhum mal, pois muitas pessoas desta cidade são minhas.
11 E Paulo ficou ali um ano e meio, ensinando a palavra de Deus àquela gente.
12 Quando Gálio se tornou o governador da província da Acaia, os judeus se juntaram contra Paulo. Eles o agarraram, o levaram ao tribunal 13 e disseram ao Governador:
— Este homem está querendo convencer o povo a adorar a Deus de um modo que é contra a nossa lei.
14 Quando Paulo ia falar, Gálio disse aos judeus:
— Judeus, se isso fosse alguma falta grave ou um grande crime, seria justo que eu tivesse paciência para escutá-los. 15 Mas, como é só uma questão de palavras, de nomes e da própria lei de vocês, resolvam vocês mesmos. Eu não vou ser juiz nesses assuntos.
16 Em seguida os expulsou do tribunal. 17 Então eles agarraram Sóstenes, o chefe da sinagoga, e o surraram diante do tribunal. Porém Gálio não se importou com isso.
18 Paulo ficou muitos dias com os cristãos em Corinto. Depois se despediu deles e embarcou num navio para a província da Síria, junto com Priscila e o seu marido Áquila. Antes de embarcar em Cencreia, ele rapou a cabeça como sinal de que havia cumprido uma promessa que tinha feito a Deus. 19 Eles chegaram à cidade de Éfeso, e Priscila e Áquila ficaram ali. Paulo entrou na sinagoga e falou com os judeus. 20 Então lhe pediram que ficasse com eles mais tempo, porém ele não quis. 21 E, quando foi embora, disse:
— Eu voltarei, se Deus quiser.
Então Paulo embarcou e partiu de Éfeso. 22 Quando desembarcou em Cesareia, foi logo para Jerusalém. Ali ele fez uma curta visita à igreja e depois seguiu para Antioquia da Síria.
23 Depois de ficar algum tempo em Antioquia, ele foi embora. Atravessou a província da Galácia e o distrito da Frígia, indo de um lugar para outro e animando todos os cristãos.
24 Um judeu chamado Apolo, nascido na cidade de Alexandria, havia chegado a Éfeso. Ele falava muito bem e tinha um conhecimento profundo das Escrituras Sagradas. 25 Era também instruído no Caminho do Senhor, falava com grande entusiasmo, e o seu ensinamento a respeito de Jesus era correto; porém conhecia somente o batismo de João. 26 Ele começou a falar com coragem na sinagoga. Priscila e o seu marido Áquila o ouviram falar; então o levaram para a casa deles e lhe explicaram melhor o Caminho de Deus. 27 Quando Apolo resolveu ir para a província da Acaia, os cristãos de Éfeso o animaram e escreveram cartas para os irmãos de lá, pedindo que o recebessem bem. Chegando lá, ele ajudou muito aqueles que, pela graça de Deus, haviam crido. 28 Pois Apolo, com argumentos fortes, derrotava os judeus nas discussões públicas, provando pelas Escrituras Sagradas que Jesus é o Messias.
1 Dnohch vuloßt Paulus Athen un kummt nohch Korinth
2 un findet ä Jude mit Name Aquila, üs Pontus gebirtig; der war mit sinem Wieb Priszilla kirzlich üs Italien kumme, wel d Kaisa Klaudius alle Jude bpfohle het, Rom z vulo. Zue däne goht Paulus.
3 Un wel la(er) des gliche Handwerk het, bliebt er bi nene un schafft mit ne; sie ware nämlich vu Beruef Zeltmacha.
4 Un na(er) lehrt in dr Synagoge (Gotteshus) an alle Sabbate un ibaziigt Jude un Grieche.
5 Als aba Silas un Timotheus üs Mazedonien kumme, richtet sich Paulus ganz uf de Vukindigung vum Wort un beziigt d Jude, daß Jesus dr Chrischtus isch.
6 Als sie aba ufmucke un läschtere(motze), schittelt er d Kleida üs un sait zue nene: Aira Bloet kummt iba aichi Schädel; ohni Schuld gang i(ich) vu etze a zue d Heide.
7 Un na(er) macht sich uf vu dert un kummt in des Hus vumä Ma mit Name Titius Justus, vumä Gottesfirchtige; däm si Hus war näbe dr Synagoge (Gotteshus).
8 Krispus aba, dr Vorschteha vu d Synagoge (Gotteshus), kummt zum Glaube a d Herrn mit sinem ganze Hus, un au vieli Korinther, de zueghert hä, wäre gläubig un len sich daufe.
9 S sait aba dr Herr durch ä Erschinig in dr Nacht zue Paulus: Fircht di nit, sundern schwätz un schwieg nit!
10 Denn i(ich) bi mit dir, un nemads soll sich undaschtoh, dir z schade; denn i(ich) ha ä großes Volk in d Schtadt.
11 Er bliebt aba ä Johr un sechs Monet dert un lehrt unda ne des Wort Gottes.
12 Als aba Gallio Schtadthaltr in Achaja war, mucke de Jude imetig gege Paulus uf un fihre nen vor d Richtaschtuehl
13 un sage: Der Mensch ibaredet de Lit, Gott z diene däm Gsetz zwida.
14 Als aba Paulus s Mul (d Gosche) ufdoe wot, sait Gallio zue d Jude: Wenn`s um ä Schand (Frevel) odr ä Vubreche goht, ihr Jude, so will i(ich) äich ahäre, we`s recht isch;
15 wel`s aba Froge sin iba Lehre un Name un des Gsetz bi äich, so luege ihr selba zue; i(ich) denk, doriba nit Richta z si.
16 Un na(er) trieb sie wäg vum Richtaschtuehl.
17 Do packt sie alli Sosthenes, d Vorschteha dr Synagoge (Gotteshus), un schle nen vor rem Richtaschtuehl, un Gallio kimmert sich nit drum.
18 Paulus aba bliebt noh ä Ziitlang dert. Dnohch nimmt er Abschied vu d Breda un wot nohch Syrien fahre un mit nem Priszilla un Aquila. Zvor het da(er) sich in Kenchreä si Schädel scheren lo, denn na(er) het ä Vuschpreche(Glübde) doe.
19 Un sie kumme nohch Ephesus, un er het beidi dert zruck glo; er aba goht in de Synagoge (Gotteshus) un schwätzt mit d Jude.
20 Sie bitt nen aba, daß sa(er) längeri Ziit bi nene blieb. Doch er willigt nit i,
21 sundern nimmt Abschied vu nene un sait: Will's Gott, so will i(ich) wieda zue äich kumme. Un na(er) fahrt wäg vu Ephesus
22 un kummt nohch Cäsarea un goht nuf nohch Jerusalem un gre;ßt d Gmeinde un zeht nab nohch Antiochia.
23 Un nohchdem ma(er) ä Ziit lang bliebe war, bricht da(er) wieda uf un zeht nohchänanda durch s galatische Land un Phrygien un schtärkt alli Jinger.
24 S kummt aba nohch Ephesus ä Jude mit Name Apollos, üs Alexandria gebirtig, ä Ma der guet schwätze ka un glehrt in dr Schrift isch.
25 Der war undawiese im Wäg vum Herrn un schwätzt brennend im Geischt un lehrt richtig vu Jesus, wußt aba nur vu dr Daufi vum Johannes.
26 Er fangt a, fräi uff z predige in dr Synagoge (Gotteshus). Als nen Aquila un Priszilla ghärt hän, nähmä sie nen zue sich un lege nem d Wäg Gottes noh gnauer üs.
27 Als sa(er) aba nohch Achaja reise wot, schriebe de Breda an d Jinger dert un empfehle ne, nen ufznähme. Un als er derthi kumme war, hilft er däne viel, de gläubig wore ware durch de Gnade.
28 Denn na(er) widalegt d Jude arg un vor allene durch d Schrift, daß Jesus dr Chrischtus isch.