1 E Saulo aprovou a morte de Estêvão.

Saulo persegue a igreja

Naquele mesmo dia a igreja de Jerusalém começou a sofrer uma grande perseguição. E todos os cristãos, menos os apóstolos, foram espalhados pelas regiões da Judeia e da Samaria. 2 Alguns homens religiosos sepultaram Estêvão e choraram muito por causa da sua morte.

3 Porém Saulo se esforçava para acabar com a igreja. Ele ia de casa em casa, arrastava homens e mulheres e os jogava na cadeia.

O evangelho em Samaria

4 Aqueles que tinham sido espalhados anunciavam o evangelho por toda parte. 5 Filipe foi até a capital da Samaria e anunciava Cristo às pessoas dali, 6 e as multidões ouviam com atenção o que ele dizia. Todos o escutavam e viam os milagres que ele fazia. 7 Os espíritos maus, gritando, saíam de muitas pessoas, e muitos coxos e paralíticos eram curados. 8 E assim o povo daquela cidade ficou muito alegre.

9 Morava ali um homem chamado Simão, que desde algum tempo atrás fazia feitiçaria entre os samaritanos e os havia deixado muito admirados. Ele se fazia de importante, 10 e os moradores de Samaria, desde os mais importantes até os mais humildes, escutavam com muita atenção o que ele dizia. Eles afirmavam:

— Este homem é o poder de Deus! Ele é "o Grande Poder"!

11 Eles davam atenção ao que Simão fazia porque durante muito tempo ele os havia deixado assombrados com as suas feitiçarias. 12 Mas eles acreditaram na mensagem de Filipe a respeito da boa notícia do Reino de Deus e a respeito de Jesus Cristo e foram batizados, tanto homens como mulheres. 13 O próprio Simão também creu. E, depois de ser batizado, acompanhava Filipe de perto, muito admirado com os grandes milagres e maravilhas que ele fazia.

14 Os apóstolos, que estavam em Jerusalém, ficaram sabendo que o povo de Samaria também havia recebido a palavra de Deus e por isso mandaram Pedro e João para lá. 15 Quando os dois chegaram, oraram para que a gente de Samaria recebesse o Espírito Santo, 16 pois o Espírito ainda não tinha descido sobre nenhum deles. Eles apenas haviam sido batizados em nome do Senhor Jesus. 17 Aí Pedro e João puseram as mãos sobre eles, e assim eles receberam o Espírito Santo.

18 Simão viu que, quando os apóstolos punham as mãos sobre as pessoas, Deus dava a elas o Espírito Santo. Por isso ofereceu dinheiro a Pedro e a João, 19 dizendo:

— Quero que vocês me deem também esse poder. Assim, quando eu puser as mãos sobre alguém, essa pessoa receberá o Espírito Santo.

20 Então Pedro respondeu:

— Que Deus mande você e o seu dinheiro para o inferno! Você pensa que pode conseguir com dinheiro o dom de Deus? 21 Você não tem direito de tomar parte no nosso trabalho porque o seu coração não é honesto diante de Deus. 22 Arrependa-se, deixe o seu plano perverso e peça ao Senhor que o perdoe por essa má intenção. 23 Vejo que você está cheio de inveja, uma inveja amarga como fel, e vejo também que você está preso pelo pecado.

24 Aí Simão disse a Pedro e a João:

— Por favor, peçam ao Senhor por mim para que não aconteça comigo nada do que vocês disseram.

25 Depois de terem dado o seu testemunho e de terem pregado a palavra do Senhor, Pedro e João voltaram para Jerusalém. No caminho eles espalhavam o evangelho em muitos povoados da Samaria.

Filipe e o alto funcionário da Etiópia

26 Um anjo do Senhor disse a Filipe:

— Apronte-se e vá para o Sul, pelo caminho que vai de Jerusalém até a cidade de Gaza.

(Pouca gente passava por aquele caminho.)

27,28 Filipe se aprontou e foi. No caminho ele viu um eunuco da Etiópia, que estava voltando para o seu país. Esse homem era alto funcionário, tesoureiro e administrador das finanças da rainha da Etiópia. Ele tinha ido a Jerusalém para adorar a Deus. Na volta, sentado na sua carruagem, ele estava lendo o livro do profeta Isaías. 29 Então o Espírito Santo disse a Filipe:

— Chegue perto dessa carruagem e acompanhe-a.

30 Filipe correu para perto da carruagem e ouviu o funcionário lendo o livro do profeta Isaías. Aí perguntou:

— O senhor entende o que está lendo?

31 — Como posso entender se ninguém me explica? — respondeu o funcionário.

Então convidou Filipe para subir e sentar-se com ele na carruagem. 32 A parte das Escrituras Sagradas que o funcionário estava lendo era esta:

"Ele era como um cordeiro que é levado

para ser morto;

era como uma ovelha que fica muda

quando cortam a sua lã.

Ele não disse nada.

33 Foi humilhado, e foram injustos com ele.

Ninguém poderá falar

a respeito de descendentes dele,

já que a sua vida na terra chegou ao fim."

34 O funcionário perguntou a Filipe:

— Por favor, me explique uma coisa! De quem é que o profeta está falando isso? É dele mesmo ou de outro?

35 Então, começando com aquela parte das Escrituras, Filipe anunciou ao funcionário a boa notícia a respeito de Jesus.

36 Enquanto estavam viajando, chegaram a um lugar onde havia água. Então o funcionário disse:

— Veja! Aqui tem água. Será que eu não posso ser batizado?

37 [Filipe respondeu:

— Se o senhor crê de todo o coração, é claro que pode.

E o funcionário disse:

— Sim, eu creio que Jesus Cristo é o Filho de Deus.]

38 Ele mandou parar a carruagem, os dois entraram na água, e Filipe o batizou ali.

39 Quando eles estavam saindo da água, o Espírito do Senhor levou Filipe embora. O funcionário não viu mais Filipe, porém continuou a sua viagem, cheio de alegria. 40 De repente, Filipe se encontrou na cidade de Azoto e seguiu viagem, anunciando o evangelho por todas as cidades até chegar a Cesareia.

1 Saulus aba het Gfalle an sinem Dod. S kummt aba an däm Dag ä großi Vufolgig iba de Gmeinde in Jerusalem; do vuschtraie sich alli in de Lända Judäa un Samarien, üßa d Aposchtel.

2 Es vugrabe aba d Stephanus gottesfirchtige Männa un halte ä großi Träuer iba nen.

3 Saulus aba suecht de Gmeinde hizmache, goht vu Hus zu Hus, schleppt Männa un Wieba fort un wirft sie ins Gfängnis (Loch).

4 De etze vudeilt worde ware, zen umä un predige des Wort.

5 Philippus aba kummt nab in de Hauptschtadt Samariens un predigt ne vu Chrischtus.

6 Un des Volk nieckt imetig däm zue, was Philippus gsait het, als sie nem zueghert hän un de Zeiche sähn, de er doet.

7 Denn de schlechte Geischta fahre üs mit großem Gschrei (Geblär) üs viele Bsessene, au vieli Gelähmti un Vukrippelti wäre gsund gmacht;

8 un s entschtoht großi Fräid(Freud) in der Schtadt.

9 S war aba ä Ma mit Name Simon, der zvor in dr Schtadt Zaubarai triebe un des Volk vu Samaria in si Bann zoge het, wel la(er) vorge het, er wär ebis Großes.

10 Un alli hänge nem a, klei un groß, un sage: Des isch de Kraft Gottes, de di Große gnennt wird.

11 Sie hänge nem aba a, wel la(er) sie langi Ziit mit sinere Zaubarai in si Bann zoge het.

12 Als sie aba d Predigte vum Philippus vum Rich Gottes un vu däm Name Jesus Chrischti glaube, len sie sich daufe Männa un Wieba.

13 Do wird au Simon gläubig un het sich daufe lo un hebt (haltet) sich zue Philippus. Un als er de Zeiche un große Tade sieht, de gschähe sin, grotet er üßa sich vor Schtaune.

14 Als aba de Aposchtel in Jerusalem ghärt hän, daß Samarie des Wort Gottes agnumme het, schickte sie zue nene Petrus un Johannes.

15 De kumme nab un bäte fir sie, daß sie d heilige Geischt gregä.

16 Denn na(er) war noh uf keine vu nene gflogä, sundern sie ware ällei dauft uf d Name vum Herrn Jesus.

17 Do lege sie de Händ(Pfode) uf sie, un sie gregä d heilige Geischt.

18 Als aba Simon sieht, daß dr Geischt ge wird, wenn d Aposchtel de Händ(Pfode) ufglegt hän, bot er ne Geld a

19 un sait: Gen au ma(mir) de Macht, dmit jeda, däm i(ich) d Händ(Pfode) ufleg, d heilige Geischt gregt.

20 Petrus aba sait zue nem: Daß dü vudammt wirsch mitsamt dinem Geld, wel dü meinsch, Gottes Gabe wäre durch Geld zgrege.

21 Dü hesch nit Adeil noh Arecht an der Sach; denn di Herz isch nit rechtschaffe vor Gott.

22 Drum doe Buße fir di Bosheit un fleh zum Herrn, ob dir des Trachte vu dinem Herz vuge wäre kann.

23 Denn i(ich) sieh, daß dü volla bittara Galle bisch un vuschtrickt (gfange) in Ungrechtigkeit.

24 Do git Simon zantwort un sait: Bitte ihr d Herrn fir mich, daß nigs vu dem iba mi kummt, was ihr gsait hän.

25 Als sie etze des Wort vum Herrn beziige un gsait hän, kähre sie wieda um nohch Jerusalem un predige des Evangelium in viele Derfa (Käffa) dr Samariter.

26 Aba dr Engel vum Herrn schwätzt zue Philippus un sait: Schtand uf un gang nohch Süde uf de Schtroß, de vu Jerusalem nohch Gaza nabfihrt un öde(wüscht) isch.

27 Un na(er) schtoht uf un goht hi. Un lueg, ä Ma üs Äthiopie, ä Kämmerer un Mächtige am Hof dr Kandake, dr Kenigin vu Äthiopie, wela ihre ganze Schatz vuwaltet, der war nohch Jerusalem kumme, um azbäte.

28 Etze zeht er wieda heim un hockt uf sinem Karre un liest d Prophete Jesaja.

29 Dr Geischt aba sait zue Philippus: Gang hi un halt di zue däm Karre!

30 Do lauft Philippus hi un het ghärt, daß sa(er) d Prophete Jesaja liest, un het gfrogt: Vuschtohsch dü au, was dü liesesch?

31 Er aba sait: We ka i(ich), wenn mi nit jemads aleitet? Un na(er) bittet Philippus, ufzschtiege un sich zue nem anesitzä.

32 Do drin aba in d Schrift, de er liest, war des (Jesaja 53,7.8): "We ä Schof, des zue d Schlachtig gfihrt wird, un we ä Lamm, des vor sinem Scherer vuschtummt, so doet da(er) si Mul (Gosch) nit uf.

33 In sinere Erniedrig wird si Urdeil ufghobe. Wer ka sini Nochkumme ufzehle? Denn si Läbä wird vu dr Erde wäggnumme."

34 Do git zantwort dr Kämmerer däm Philippus un sait: Ich bitt di, vu wäm schwätzt der Prophet des, vu sich selba odr vu jemads anderem?

35 Philippus aba doet si Mul (Gosch) uf un fangt mit däm Wort dr Schrift a un predigt nem des Evangelium vu Jesus.

36

37 Un als sie uf dr Schtroß doherfahre, kumme sie an ä Wassa. Do sait dr Kämmerer: Lueg, do isch Wassa; was hindert's, daß i(ich) mi daufe loss? "Philippus aba sait: Wenn dü vu ganzem Herze glaubsch, so ka`s gschähe. Er aba git zantwort un sait: Ich glaub, daß Jesus Chrischtus Gottes Bue isch."

38 Un na(er) het d Karre ahebe lo, un beidi schtiege in des Wassa nab, Philippus un dr Kämmerer, un er het nen dauft.

39 Als sie aba üs däm Wassa rufschtiege, vufrachtet (wägbrocht) dr Geischt vum Herrn d Philippus, un dr Kämmerer sieht nen nimi; er zeht aba sini Schtroß frehlich wida.

40 Philippus aba findet sich in Aschdod wieda un zeht umä un predigt in alle Schtädt des Evangelium, bis er nohch Cäsarea kummt.