1 Os apóstolos e os outros seguidores de Jesus em toda a região da Judeia souberam que os não judeus também haviam recebido a palavra de Deus. 2 Quando Pedro voltou para Jerusalém, aqueles que queriam que os não judeus fossem circuncidados o criticaram, 3 dizendo:
— Você ficou hospedado na casa de homens que não são circuncidados e até tomou refeições com eles!
4 Então Pedro deu um relatório completo de tudo o que havia acontecido, desde o começo. Ele disse:
5 — Eu estava na cidade de Jope e lá, enquanto estava orando, tive uma visão. Vi uma coisa parecida com um grande lençol, que baixou do céu, amarrado pelas quatro pontas, e parou perto de mim. 6 Eu olhei para dentro daquilo com atenção e vi animais domésticos, animais selvagens, animais que se arrastam pelo chão e aves. 7 Depois ouvi uma voz, que me dizia: "Pedro, levante-se! Mate e coma!" 8 Eu respondi: "Isso não, Senhor! Eu nunca comi nenhuma coisa que a lei considera suja ou impura!" 9 Então a voz falou de novo do céu: "Não chame de impuro aquilo que Deus purificou." 10 Isso aconteceu três vezes, e depois tudo aquilo voltou para o céu. 11 Justamente naquela hora três homens que tinham sido mandados de Cesareia para me buscar chegaram à casa onde eu estava hospedado. 12 E o Espírito de Deus me disse que fosse com eles, sem duvidar. Estes seis irmãos da cidade de Jope também foram comigo, e todos nós entramos na casa de Cornélio. 13 Então ele nos contou como viu na casa dele um anjo, em pé, que lhe disse: "Mande alguém a Jope para buscar Simão, que também é chamado de Pedro. 14 Ele vai dizer como você e toda a sua família podem ser salvos."
15 E Pedro continuou:
— Quando comecei a falar, o Espírito Santo veio sobre eles, como tinha vindo sobre nós no princípio. 16 Aí eu lembrei que o Senhor Jesus tinha dito: "É verdade que João batizou com água, mas vocês serão batizados com o Espírito Santo." 17 De fato, os não judeus receberam de Deus o mesmo dom que nós recebemos quando cremos no Senhor Jesus Cristo. E quem era eu para ir contra Deus?
18 Quando ouviram isso, eles ficaram sem ter o que dizer e louvaram a Deus, dizendo:
— Então Deus deu também aos não judeus a oportunidade de se arrependerem e ganharem a vida eterna!
19 Os seguidores de Jesus foram espalhados pela perseguição que havia começado com a morte de Estêvão. Alguns foram até a região da Fenícia, a ilha de Chipre e a cidade de Antioquia e anunciavam a palavra de Deus somente aos judeus. 20 Mas outros, que eram de Chipre e da cidade de Cirene, foram até Antioquia e falaram também aos não judeus, anunciando a eles a boa notícia a respeito do Senhor Jesus. 21 O poder do Senhor estava com eles, e muitas pessoas creram e se converteram ao Senhor.
22 Essas notícias chegaram à igreja de Jerusalém, que resolveu mandar Barnabé para Antioquia. 23 Quando chegou lá e viu como Deus tinha abençoado aquela gente, Barnabé ficou muito alegre. E animou todos a continuarem fiéis ao Senhor, de todo o coração. 24 Barnabé era um homem bom, cheio do Espírito Santo e de fé. E muitos se converteram ao Senhor.
25 Depois Barnabé foi até a cidade de Tarso a fim de buscar Saulo. 26 Quando o encontrou, ele o levou para Antioquia. Eles se reuniram durante um ano com a gente daquela igreja e ensinaram muitas pessoas. Foi em Antioquia que, pela primeira vez, os seguidores de Jesus foram chamados de cristãos.
27 Naquele tempo alguns profetas foram de Jerusalém para Antioquia. 28 Um deles, chamado Ágabo, levantou-se e, pelo poder do Espírito Santo, anunciou:
— Haverá uma grande falta de alimentos no mundo inteiro.
Isso aconteceu quando Cláudio era o Imperador romano.
29 Então os cristãos resolveram mandar ajuda aos irmãos que moravam na região da Judeia, e cada um deu de acordo com o que tinha. 30 E mandaram o dinheiro por meio de Barnabé e Saulo, para que eles o entregassem aos presbíteros da igreja.
1 S kummt aba d Aposchtel un Breda in Judäa zue Ohre, daß au d Heide Gottes Wort agnumme hän.
2 Un als Petrus nufkumme isch nohch Jerusalem, schtritte de gläubig gwordene Jude mit nem
3 un sage: Dü bisch zue Männa gange, de nit Jude sin, un hesch mit ne gässä!
4 Petrus aba fangt a un vuzehlt`s ne dr Reihe nohch un sait:
5 Ich war in dr Schtadt Joppe im Gebet un grot in Vuzickig(Wahn) un hab ä Erschinig; i(ich) sieh ebis we ä großes lienernes Duech rabkumme, an vier Zipfel nabglo vum Himmel; des kummt bis zue ma(mir).
6 Als i(ich) nilueg, sieh i(ich) vierfeßigi Tiere dr Erde un wildi Tiere un kriechendi Tiere un Vegel vum Himmel.
7 Ich ha aba au ä Schtimm ghärt, de sait zue ma(mir): Schtand uf, Petrus, schlacht un iß!
8 Ich aba sag: Oh nei, Herr; denn s isch ne ebis Vubotenes odr Dreckiges in mi Mul (Gosch) kumme.
9 Aba de Schtimm git zantwort zum zweite Mol vum Himmel: Was Gott sufa gmacht het, des nenn dü nit vubote.
10 Des isch aba draimol bassiert; un alles wird wieda gen Himmel nufzoge.
11 Un lueg, uf eimol sin dräi Männa vor rem Hus gschtande, in däm ma(mir) ware, vu Cäsarea zue ma(mir) gschickt.
12 Dr Geischt aba sait zue ma(mir), i(ich) soll mit ne go un nit zwiefle. S kumme aba mit ma(mir) au de sechs Breda, un ma(mir) gehn in des Hus vum Ma.
13 Der vuzehlt uns(us), we na(er) d Engel in sinem Hus gsähne het, der zue nem gsait het: Send Männa nohch Joppe un loß hole Simon, mit däm Bainame Petrus;
14 der wird dir de Botschaft sage, durch de dü selig wirsch un di ganzes Hus.
15 Als i(ich) aba afang z schwätze, flegt dr heilige Geischt uf sie ebeso we am Afang uf uns(us).
16 Do ha i(ich) an des Wort vum Herrn denkt, als er gsait het: Johannes het mit Wassa dauft; ihr aba sollt mit däm heilige Geischt dauft wäre.
17 Wenn etze Gott ne di glichi Gabe ge het we au uns(us), de ma(mir) zum Glaube kumme sin an d Herrn Jesus Chrischtus: wer war i(ich), daß i(ich) Gott wehre ka?
18 Als sie des ghärt hän, schwiege sie schtill un lobe Gott un sage: So het Gott au d Heide de Umkehr ge, de zum Läbä fihrt!
19 De aba vudeilt ware wägä dr Vufolgig, de sich wägä Stephanus erge het, gehn bis nohch Phönizien un Zypern un Antiochia un vukindigte des Wort nemads als ällei d Jude.
20 S ware aba ä baar unda ne, Männa üs Zypern un Kyrene, de kumme nohch Antiochia un schwätze au zue d Grieche un predige des Evangelium vum Herrn Jesus.
21 Un de Hand vum Herrn war mit tene(ne), un ä großi Zahl wird gläubig un umkehrt sich zum Herrn.
22 S kummt aba de Kunde dvu dr Gmeinde vu Jerusalem z Ohre; un sie schickte Barnabas, daß sa(er) nohch Antiochia goht.
23 Als der dert hikumme war un de Gnade Gottes sieht, wird da(er) froh un vumahnt sie alli, mit feschtem Herz am Herrn z bliebe;
24 denn na(er) war ä bwährte Ma, voll heiligem Geischt un Glaube. Un viel Volk wird fir d Herrn gwunne.
25 Barnabas aba zeht üs nohch Tarsus, Saulus z sueche.
26 Un als er nen findet, bringt da(er) nen nohch Antiochia. Un sie bliebe ä ganzes Johr bi dr Gmeinde un lehrte vieli. In Antiochia wäre de Jinger zerscht Chrischte gnennt.
27 In däne Däg kumme Prophete vu Jerusalem nohch Antiochia.
28 Un eina vu nene mit Name Agabus kunnt uf un het durch d Geischt ä großi Hungasnot vorus gsait, de iba d ganze Erdkreis kumme soll; des isch unda däm Kaisa Klaudius bassiert.
29 Aba unda d Jinger bschloße das jeda, nohch sinem Vumege d Breda, de in Judäa husse, ä Gabe z schicke.
30 Des hän sie au gmacht un schicke sie zue d Älteschte durch Barnabas un Saulus.