1 A mesma coisa aconteceu na cidade de Icônio. Paulo e Barnabé entraram na sinagoga e falaram de tal maneira, que muitos judeus e não judeus creram. 2 Mas os judeus que não creram atiçaram os não judeus contra os cristãos. 3 Os apóstolos ficaram muito tempo em Icônio, falando com coragem a respeito do Senhor Jesus. E o Senhor mostrava que a mensagem deles sobre a sua graça era verdadeira, pois ele dava a eles o poder de fazer milagres e maravilhas. 4 Os moradores da cidade estavam divididos: alguns apoiavam os judeus, e outros eram a favor dos apóstolos.
5 Então os não judeus e os judeus, juntos com os seus chefes, resolveram maltratar os apóstolos e matá-los a pedradas. 6 Quando Paulo e Barnabé souberam disso, fugiram para Listra e Derbe, cidades do distrito da Licaônia, e para as regiões vizinhas. 7 E ali anunciaram o evangelho.
8 Na cidade de Listra havia um homem que estava sempre sentado porque era aleijado dos pés. Ele havia nascido aleijado e nunca tinha andado. 9 Esse homem ouviu as palavras de Paulo, e Paulo viu que ele cria que podia ser curado. Então olhou firmemente para ele 10 e disse em voz alta:
— Levante-se e fique de pé!
O homem pulou de pé e começou a andar. 11 Quando o povo viu o que Paulo havia feito, começou a gritar na sua própria língua:
— Os deuses tomaram a forma de homens e desceram até nós!
12 Eles deram o nome de Júpiter a Barnabé e o de Mercúrio a Paulo, porque era Paulo quem falava. 13 O templo de Júpiter ficava na entrada da cidade, e o sacerdote desse deus trouxe bois e coroas de flores para o portão da cidade. Ele e o povo queriam matar os animais numa cerimônia religiosa e oferecê-los em sacrifício a Barnabé e a Paulo. 14 Quando os dois apóstolos souberam disso, rasgaram as suas roupas, correram para o meio da multidão e gritaram:
15 — Amigos, por que vocês estão fazendo isso? Nós somos apenas seres humanos, como vocês. Estamos aqui anunciando o evangelho a vocês para que abandonem essas coisas que não servem para nada. Convertam-se ao Deus vivo, que fez o céu, a terra, o mar e tudo o que existe neles. 16 No passado Deus deixou que todos os povos andassem nos seus próprios caminhos. 17 Mas Deus sempre mostra quem ele é por meio das coisas boas que faz: é ele quem manda as chuvas do céu e as colheitas no tempo certo; é ele quem dá também alimento para vocês e enche o coração de vocês de alegria.
18 Mesmo depois de terem dito isso, os apóstolos tiveram muita dificuldade para evitar que o povo matasse os animais em sacrifício a eles. 19 Alguns judeus que tinham vindo das cidades de Antioquia e de Icônio conseguiram o apoio da multidão, apedrejaram Paulo e o arrastaram para fora da cidade, porque pensavam que ele tinha morrido. 20 Mas, quando os cristãos se ajuntaram em volta dele, ele se levantou e entrou na cidade de novo. E no dia seguinte Paulo e Barnabé partiram para a cidade de Derbe.
21 Paulo e Barnabé anunciaram o evangelho em Derbe, e muitos moradores daquela cidade se tornaram seguidores de Jesus. Depois voltaram para as cidades de Listra, Icônio e Antioquia da Pisídia. 22 Eles animavam os cristãos e lhes davam coragem para ficarem firmes na fé. E também ensinavam que era preciso passar por muitos sofrimentos para poder entrar no Reino de Deus. 23 Em cada igreja os apóstolos escolhiam presbíteros. Eles oravam, jejuavam e entregavam os presbíteros à proteção do Senhor, em quem estes haviam crido.
24 Então Paulo e Barnabé atravessaram o distrito da Pisídia e chegaram até a província da Panfília. 25 Anunciaram a palavra em Perge e depois foram para o porto de Atália. 26 Dali foram de navio para Antioquia da Síria, onde eles haviam sido entregues aos cuidados de Deus, para o trabalho que agora estavam terminando. 27 Quando chegaram lá, reuniram as pessoas da igreja e contaram tudo o que Deus havia feito por meio deles. E contaram como ele tinha aberto o caminho para que os não judeus também cressem. 28 E ficaram muito tempo ali com os seguidores de Jesus.
1 S isch bassiert aba in Ikonion, daß sie wieda in de Synagoge (Gotteshus) vu d Jude gehn un so predige, daß ä großi Schar Lit Jude un Grieche gläubig wird.
2 De Jude aba, de ungläubig bliebe, schtifte Unroeh un hetze de Seele vu d Heide uf gege de Breda.
3 Trozdäm bliebe sie ä langi Ziit dert un lehre fräi uff im Vuträue uf d Herrn, der des Wort vu sinere Gnade beziigt un het Zeiche un Wunda gschähe lo durch ihri Händ(Pfode).
4 D Lit in dr Schtadt aba schpalte sich; di eine halte's mit d Jude un di andere mit d Aposchtel.
5 Als sich aba ä Schturm bildet bi d Heide un Jude un ihre Obere un sie sie mißhandle un schteinige wen,
6 hän sie`s gmerkt un sin vudlofe(abkaue) in de Schtädt Lykaoniens, nohch Lystra un Derbe, un in dere Umgebig
7 un predige dert des Evangelium.
8 Un s war ä Ma in Lystra, der het schwachi Feß un ka nur hocke; er war glähmt vu Mueterleib a un het noh ne go kenne.
9 Der het Paulus schwätze ghärt. Un als der nen aluegt un gmerkt het, daß er glaubt, nem kennt ghulfe wäre,
10 sait da(er) mit luta Schtimm: Stell di ufrecht uf dini Feß! Un na(er) springt uf un goht umä.
11 Als aba s Volk sieht, was Paulus doe het, hebe sie ihri Schtimm un refe uf lykaonisch: D Götta sin d Mensch glich wore un zue uns(us) rabkumme.
12 Un sie sage zue Barnabas Zeus un zue Paulus Hermes, wel la(er) des Wort fihrt.
13 Un dr Prieschter vum Zeus üs däm Tempel vor ihra Schtadt holt Schtier un Kränz vor des Dor un wot opfare samt däm Volk.
14 Als des de Aposchtel Barnabas un Paulus ghärt hän, vurisse sie ihri Kleida un springe unda`s Volk un brellä:
15 Ihr Männa, was mache ihr do? Mir sin au schterblichi Mensche we ihr un predige äich des Evangelium, daß ihr äich umkähre solle vu däne falsche Götter zum lebändige Gott, der Himmel un Erde un des Meer un alles, was drin isch, gmacht het.
16 Zwar het da(er) in d vugangene Ziit alli Heide ihri eigene Wäg go losse;
17 un doch het da(er) sich selba nit unbeziigt losse, un het viel Guetes doe un äich vum Himmel Rägä un ä fruchtbari Ziit ge, het äich z ässä ge; un äiri Herz mit Fräid(Freud) erfillt. -
18 Un obwohl sie des sage, kenne sie kum s Volk dvu abbringe, ne z opfare.
19 S kumme aba vu Antiochia un Ikonion Jude derthi un ibaräde s Volk un schteinigte Paulus un schleifte nen zue d Schtadt üsä, un meine, er wär gschtorbe.
20 Als nen aba de Jinger umzingle, schtoht er uf un goht in d Schtadt. Am nägschte Dag zeht er mit Barnabas witer nohch Derbe.
21 Un sie predige dr Schtadt des Evangelium un mache vieli zue Jinger. Dann(Dnoh) kähre sie zruck nohch Lystra un Ikonion un Antiochia,
22 schtärke de Seele vu d Jinger un ermahne sie, im Glaube zue bliebe, un sage: Mir mehn durch viel Bedrängniss in des Rich Gottes igo.
23 Un sie setze(hocke) in jedi Gmeinde Älteste rii, bäte un faschte un befehle sie däm Herrn, an den sie gläubig wore ware.
24 Un sie zen durch Pisidien un kumme nohch Pamphylien
25 un sage des Wort in Perge un zen nab nohch Attalia.
26 Un vu do fahre sie mit däm Schiff nohch Antiochia, wo sie dr Gnade Gottes bfohle worde ware zum Werk, des sie etze üsgrichtet hän.
27 Als sie aba dert akumme sin, vusammle sie d Gmeinde un vuzehle, weviel Gott durch sie doe un we na(er) d Heide de Dire vum Glaube ufdoe het.
28 Sie bliebe aba dert ä langi Ziit bi d Jinger.