Paulo se defende diante de Agripa

1 Agripa disse a Paulo:

— Você pode apresentar a sua defesa.

Então Paulo estendeu a mão e fez a sua defesa, dizendo o seguinte:

2 — Rei Agripa, eu me sinto muito feliz em poder estar hoje diante do senhor para me defender de tudo o que os judeus me acusam. 3 E especialmente feliz porque o senhor conhece muito bem todos os costumes e questões dos judeus. Portanto, peço que o senhor me escute com paciência.

4 — Todos os judeus sabem como tenho vivido no meio do meu povo e também em Jerusalém, desde a minha juventude até hoje. 5 Eles sempre souberam — e podem confirmar isso se quiserem — que desde o começo fui membro do partido dos fariseus, o mais rigoroso da nossa religião. 6 E agora estou aqui sendo julgado porque tenho esperança na promessa que Deus fez aos nossos antepassados. 7 Todas as tribos do nosso povo, que adoram a Deus dia e noite, também esperam ver o cumprimento dessa promessa. É por causa dessa esperança, ó rei, que estou sendo acusado pelos judeus. 8 Por que é que vocês, judeus, acham impossível crer que Deus ressuscita os mortos?

9 E Paulo disse ainda:

— Eu mesmo pensava que devia fazer tudo o que pudesse contra a causa de Jesus de Nazaré. 10 E foi o que fiz em Jerusalém. Recebi autorização dos chefes dos sacerdotes e prendi muitos seguidores de Jesus. Quando eram condenados à morte, eu também votava contra eles. 11 Durante muito tempo eu os castiguei em todas as sinagogas e os forcei a negar a sua fé. Tinha tanto ódio deles, que até fui a outras cidades para persegui-los.

Paulo conta a sua conversão

12 E Paulo continuou:

— Foi por isso que viajei para a cidade de Damasco, levando autorização e ordens dos chefes dos sacerdotes. 13 Mas aconteceu, ó rei, que na estrada, ao meio-dia, veio do céu uma luz mais brilhante do que o sol, a qual brilhou em volta de mim e dos homens que estavam viajando comigo. 14 Todos nós caímos no chão, e eu ouvi uma voz me dizer em hebraico: "Saulo, Saulo! Por que você me persegue? Não adianta você se revoltar contra mim."

15 — Então eu perguntei: "Quem é o senhor?"

— E o Senhor respondeu: "Eu sou Jesus, aquele que você persegue. 16 Mas levante-se e fique de pé. Eu apareci a você para o escolher como meu servo, a fim de que você conte aos outros o que viu hoje e anuncie o que lhe vou mostrar depois. 17 Vou livrar você dos judeus e também dos não judeus, a quem vou enviá-lo. 18 Você vai abrir os olhos deles a fim de que eles saiam da escuridão para a luz e do poder de Satanás para Deus. Então, por meio da fé em mim, eles serão perdoados dos seus pecados e passarão a ser parte do povo escolhido de Deus."

Paulo fala sobre o seu trabalho

19 E Paulo terminou, dizendo:

— Portanto, ó rei Agripa, eu não desobedeci à visão que veio do céu. 20 Anunciei a mensagem primeiro em Damasco e depois em Jerusalém, em toda a região da Judeia e entre os não judeus. Eu dizia a todos que eles precisavam abandonar os seus pecados, voltar para Deus e fazer coisas que mostrassem que estavam, de fato, arrependidos. 21 Foi por isso que alguns judeus me agarraram quando eu estava no pátio do Templo e quiseram me matar. 22 Mas até hoje Deus tem me ajudado, e por isso estou aqui trazendo a sua mensagem a todos, tanto aos humildes como aos importantes. Pois eu digo a mesma coisa que os profetas e Moisés disseram que ia acontecer. 23 Eles afirmaram que o Messias precisava sofrer e ser o primeiro a ressuscitar, para anunciar a luz da salvação tanto aos judeus como aos não judeus.

24 Quando Paulo estava se defendendo assim, Festo gritou:

— Paulo, você está louco! Estudou tanto, que acabou perdendo o juízo!

25 Paulo respondeu:

— Eu não estou louco, Excelência; estou em perfeito juízo e digo a verdade. 26 Eu posso falar diante do rei Agripa com toda a coragem porque tenho a certeza de que ele conhece todas essas coisas muito bem, pois não aconteceram em nenhum lugar escondido.

27 Então Paulo disse ao rei:

— Rei Agripa, o senhor crê nos profetas? Eu sei que crê!

28 Agripa respondeu:

— Você pensa que assim, em tão pouco tempo, vai me tornar cristão?

29 Paulo disse:

— Pois eu pediria a Deus que, em pouco ou muito tempo, não somente o senhor, mas todos os que estão me ouvindo hoje chegassem a ser como eu, mas sem estas correntes.

30 Aí o rei Agripa, o Governador, Berenice e todos os que estavam com eles se levantaram 31 e saíram, comentando:

— Este homem não fez nada para merecer a morte, nem para estar preso.

32 Então Agripa disse a Festo:

— Ele já podia estar solto se não tivesse pedido para ser julgado pelo Imperador.

1 Agrippa aba sait zue Paulus: S isch dir erlaubt, fir di selba z schwätze. Do schtreckt Paulus d Hand üs un vuantwortet sich:

2 S isch ma(mir) arg leb(lieb), Kenig Agrippa, daß i(ich) mi hiit vor dir vuantworte soll wägä all däne Sache, wo i(ich) vu d Jude agschwärzt wir,

3 vor allem wel dü alli Ordnige un Schtrietfroge vu d Jude kennsch. Drum bitt i(ich) dich, mich ruehig azhäre.

4 Mi Läbä vu klei uf, we i(ich)`s vu Afang a unda minem Volk un in Jerusalem zuebrocht ha, isch alle Jude nigs näjes(naies),

5 de mi vu freher kenne, wenn sie`s beziige wen. Denn nohch dr allaschtrengschte Richtig unsres Glaube ha i(ich) gläbt als Pharisäer.

6 Un etze schtand i(ich) do un wär azeigt wägä dr Hoffnig uf de Vuheißig, de unsari Vädere vu Gott ge isch.

7 Uf ihri Erfillig hoffe de zwöelf Schtämm vu unsrem Volk, wenn sie Gott bi Dag un Nacht imma diene. Wäge der Hoffnig wir i(ich), oh Kenig, vu d Jude agschwärzt.

8 Wurum wird des bi äich fir unmeglich ghalte, daß Gott Doti uferweckt?

9 Zwar ha au i(ich) selba gmeint, i(ich) möß viel gege d Name Jesus vu Nazareth doe.

10 Des ha i(ich) in Jerusalem au doe; dert ha i(ich) vieli Heiligi ins Gfängnis (Loch) brocht, wozue i(ich) Vollmacht vu d Hohenpriester gregt ha. Un wenn sie umbrocht wäre solle, ha i(ich) mi Schtimm dzue ge.

11 Un in alle Synagoge (Gotteshus) (Gotteshiisa) ha i(ich) sie me(oft) durch Schtrofe zum Läschtere zwunge, un i(ich) wetete arg gege sie, un vufolgt sie au bis in fremdi Schtädt.

12 Als i(ich) etze nohch Damaskus greist bin mit Vollmacht un im Uftrag dr Hohenpriester,

13 sieh i(ich) midde am Dag, oh Kenig, uf däm Wäg ä Lecht vum Himmel, heller als dr Glanz vu d Sunne, des mich un de mit ma(mir) greist ware umlaichtet het.

14 Als ma(mir) aba alli uf d Bode gfloge sin, ha i(ich) ä Schtimm zue ma(mir) schwätze ghärt, de sait uf hebräisch: Saul, Saul, was vufolgsch dü mich? S wird dir schwer si, gege d Schtachel üszschla.

15 Ich aba sag: Herr, wer bisch dü? Dr Herr sait: Ich bi Jesus, den dü vufolgsch;

16 schtand etze uf un schtell di uf dini Feß. Denn dzue bi i(ich) dir erschiene, um dich z erwähle zum Diena un zum Ziige fir des, was dü vu ma(mir) gsähne hesch un was i(ich) dir noh zeigä will.

17 Un i(ich) will di errette vu dinem Volk un vu d Heide, zue däne i(ich) di schick,

18 um ne d Auge ufzmache, daß sie sich umkähre vu d Nacht zum Lecht un vu d Gwalt vum Sadan zue Gott. So wäre sie Vugebig vu d Sinde gregä un des Erbdeil samt däne, de gheiligt sin durch d Glaube an mi.

19 Drum, Kenig Agrippa, war i(ich) dr himmlische Erschinig nit unghorsam,

20 sundern vukindigt zerscht däne in Damaskus un in Jerusalem un im ganze jüdischen Land un dann(dnoh) au d Heide, sie solle Buße doe un sich zue Gott umkähre un rechtschaffeni Werke dr Buße doe.

21 Wägä däm hän mi d Jude im Tempel packt un vusuecht, mich umzbringe.

22 Aba Gottes Hilf ha i(ich) ka bis zum hiitige Dag un schtand etze do un bi si Ziige bi groß un klei un sag nigs, als was de Prophete un Moses vorusgsait hän:

23 daß d Chrischtus liede soll un als erschta ufschtoht vu d Dote un vukindige des Lecht sinem Volk un d Heide.

24 Als sa(er) aba des zue sinere Vuteidigig gsait het, sait Festus mit luta Schtimm: Paulus, dü bisch Vuruckt! Des große Wisse macht di wahnsinnig.

25 Paulus aba sait: Edler Festus, i(ich) bi nit Vuruckt, sundern i(ich) sag wahri un vuninftige Wort.

26 Dr Kenig, zue dem i(ich) fräi uff schwätz, vuschtoht sich uf de Sach. Denn i(ich) bi gwiß, daß nem nigs dvu vuborge isch; denn des isch nit im Eckli bassiert.

27 Glaubsch dü, Kenig Agrippa, d Prophete? Ich weiß, daß dü glaubsch.

28 Agrippa aba sait zue Paulus: S fehlt nit viel, so wirsch dü mich noh ibarede un ä Chrischt üs ma(mir) mache.

29 Paulus aba sait: Ich winsch vor Gott, daß iba kurz odr lang nit ällei dü, sundern alli, de mi hiit härä, des däte, was i(ich) bi, üsgnumme d Fessle.

30 Do schtoht dr Kenig uf un dr Schtadthaltr un Berenike un de bi nene hocke.

31 Un als sie sich zruckzoge hän, schwätze sie mitänanda un sage: Der Mensch het nigs doe, was d Dod odr Gfängnis (Loch) vudent het.

32 Agrippa aba het zue Festus gsait: Der Mensch kennt fräiglosse wäre, wenn na(er) sich nit uf d Kaisa bruefe hät.