1 Por essa época o rei Herodes começou a perseguir algumas pessoas da igreja. 2 Ele mandou matar à espada Tiago, o irmão de João. 3 Quando viu que isso agradou os judeus, mandou também prender Pedro. Isso aconteceu durante a Festa dos Pães sem Fermento. 4 Depois que prendeu Pedro, Herodes o colocou na cadeia e pôs quatro grupos de soldados, com quatro em cada grupo, para guardá-lo. É que Herodes queria apresentá-lo ao povo depois do dia da Páscoa. 5 E assim Pedro estava preso e era vigiado pelos guardas; mas a igreja continuava a orar com fervor por ele.
6 Na noite antes do dia em que Herodes ia apresentá-lo ao povo, Pedro estava dormindo, preso com duas correntes, entre dois soldados; e havia guardas de vigia no portão da cadeia. 7 De repente, apareceu um anjo do Senhor, e uma luz brilhou dentro da cela. O anjo tocou no ombro de Pedro, acordou-o e disse:
— Levante-se depressa!
Então as correntes caíram das mãos dele.
8 — Aperte o cinto e amarre as sandálias! — disse o anjo.
E Pedro fez o que o anjo mandou.
— Ponha a capa e venha comigo! — ordenou o anjo.
9 Pedro saiu da cadeia e foi seguindo o anjo. Porém não sabia se, de fato, o anjo o estava libertando. Ele pensava que aquilo era uma visão. 10 Eles passaram pelo primeiro e pelo segundo posto da guarda e chegaram ao portão de ferro que dava para a rua. O portão se abriu sozinho, e eles saíram. Andaram por uma rua, e, de repente, o anjo foi embora. 11 Então Pedro compreendeu o que estava acontecendo e disse:
— Agora sei que, de fato, o Senhor mandou o seu anjo e me livrou do poder de Herodes e de tudo o que os judeus tinham a intenção de me fazer.
12 Quando Pedro entendeu o que havia acontecido, foi para a casa de Maria, a mãe de João Marcos. Muitas pessoas estavam reunidas ali, orando. 13 Ele bateu na porta da frente, e a empregada, que se chamava Rode, foi ver quem era. 14 Quando reconheceu a voz de Pedro, ficou tão contente, que, em vez de abrir a porta, voltou correndo para contar que Pedro estava lá fora. 15 Então eles disseram:
— Você está maluca!
Porém ela insistiu que era verdade. Aí eles disseram:
— É o anjo dele!
16 Enquanto isso, Pedro continuava batendo. Finalmente eles abriram a porta e, quando viram que era Pedro mesmo, ficaram muito assustados. 17 Ele fez um sinal com a mão para que ficassem quietos e contou como o Senhor o tinha tirado da prisão.
— Contem isso a Tiago e aos outros irmãos! — disse ele.
Em seguida saiu dali e foi para outro lugar.
18 Quando amanheceu, houve uma grande confusão entre os soldados, pois eles não sabiam o que tinha acontecido com Pedro. 19 Herodes mandou que o procurassem, mas não o acharam. Então, depois de fazer perguntas aos guardas, mandou matá-los.
Depois disso, Herodes saiu da região da Judeia e ficou algum tempo na cidade de Cesareia.
20 O rei Herodes estava com muita raiva dos moradores das cidades de Tiro e de Sidom. Então eles formaram um grupo e foram falar com Herodes. Primeiro conseguiram o apoio de Blasto, que era um alto funcionário do palácio. Aí pediram ao rei Herodes que fizesse as pazes com eles, pois os alimentos que a região deles recebia vinham do país do rei. 21 Herodes marcou um dia com eles e nesse dia vestiu a sua roupa de rei, sentou-se no trono e começou a fazer um discurso. 22 E o povo gritava:
— É um deus e não um homem que está falando!
23 No mesmo instante um anjo do Senhor feriu Herodes, pois ele aceitou a honra que só Deus merece. E ele morreu, comido por vermes.
24 Porém a palavra de Deus era anunciada em toda parte e ia se espalhando.
25 Barnabé e Saulo terminaram o seu trabalho e voltaram de Jerusalém, trazendo João Marcos consigo.
1 Um de Ziit legt dr Kenig Herodes Hand a a nä baar vu dr Gmeinde, um sie z mißhandle.
2 Er bringt aba Jakobus um, d Brueda vum Johannes, mit däm Schwert.
3 Un als er sieht, daß ses d Jude gfallt, macht da(er) wita un nimmt au Petrus gfange. S ware aba ebe de Däg vu d Ungsäuerte Brot.
4 Als sa(er) nen etze packt het, wirft er nen ins Gfängnis (Loch) un ibaantwortet nen vier Wache vu je vier Soldate, nen z bewache. Denn er denkt, nen nohch rem Fescht vor des Volk z schtelle.
5 So wird etze Petrus im Gfängnis (Loch) vuwahrt; aba d Gmeinde bätet ohni Päuns(us) fir nen zue Gott.
6 Un in sella Nacht, als nen Herodes vorfihre losse wot, schloft Petrus zwische zwei Soldate, mit zwei Kette gfesselt, un vor dr Dire hän de Wache des Gfängnis (Loch) bwacht.
7 Un lueg, dr Engel vum Herrn kummt ri, un Lecht laichtet uf in däm Platz; un er schlat Petrus in d Site un weckt nen un sait: Schtand schnell uf! Un d Kette flege nem vu sinene Händ(Pfode).
8 Un dr Engel sait zue nem: Gürt di un ze dini Schoeh a! Un na(er) doet`s. Un na(er) sait zue nem: Wirf di Mandel um un folg ma(mir)!
9 Un na(er) goht üsä un goht un wußt nit, daß des wohr gschiht durch d Engel, sundern meint, ä Erschinig z säh.
10 Sie gehn aba durch di erschti un zweiti Wache un kumme zum iserne Dor, des zue d Schtadt fihrt; des doet sich ne vu selba uf. Un sie kumme üsä un gehn ä Schtroß wit, un drno vuloßt nen dr Engel.
11 Un als Petrus zue sich kumme war, sait da(er): Etze weiß i(ich) wohr, daß dr Herr si Engel gschickt un mich üs dr Hand vum Herodes errettet het un vu allem, was des jüdische Volk erwartet.
12 Un als er sich bsunne het, goht da(er) zum Hus Marias, dr Muetter vum Johannes mit däm Bainame Markus, wo vieli binanda ware un bäte.
13 Als sa(er) aba an des Hofdor klopft, kummt ä Magd mit Name Rhode, um z härä, wer do wär.
14 Un als sie de Schtimm vum Petrus erkennt, doet sie vor Fräid(Freud) des Dor nit uf, lauft inä un vukindet, Petrus schtänd vor rem Dor.
15 Sie aba sage zue nare(ihr): Dü bisch vu Vuruckt(Sinne). Doch sie bschtodt druf, s isch(wär) so. Do sage sie: S isch si Engel.
16 Petrus aba klopft witer a. Als sie etze ufmache, sähn sie nen un vuschrecke.
17 Er aba winkt ne mit dr Hand, daß sie schwiege solle, un vuzehlt ne, we nen dr Herr üs däm Gfängnis (Loch) gfihrt het, un sait: Vukinde des däm Jakobus un d Breda. Dann(Dnoh) goht da(er) üsä un zeht an ä andere Platz.
18 Als ses aba Dag wird, git`s ä nit gringi Vuwirrig unda d Soldate, was wohl mit Petrus gschähe isch.
19 Als aba Herodes nen hole losse wot un nen nit findet, vuhert er de Wache un het sie abfihre lo. Dann(Dnoh) zeht er vu Judäa nab nohch Cäsarea un bliebt dert ä Ziitlang.
20 Er war aba wetig(zornig) uf de Inwohna vu Tyrus un Sidon. Sie aba kumme imetig zue nem un ibaräde Blastus, d Kämmerer vum Kenig, un bitt um Friede, wel ihr Land s Ässä üs däm Land vum Kenig gregt.
21 Un a nem feschtgsetzte Dag legt Herodes des kenigliche Gwand (Häß) a, het sich anekockt uf d Thron un hebt (haltet) ä Wort an sie.
22 Des Volk aba reft nem zue: Des isch Gottes Schtimm un nit de vumä Mensch!
23 Glidruf schlat nen dr Engel vum Herrn, wel la(er) Gott nit d Ehri git. Un vu Wirma vufrässä, git da(er) d Geischt uf.
24 Un des Wort Gottes isch gwachse un breitet sich üs.
25 Barnabas un Saulus aba kähre zruck, nohchdem sie in Jerusalem de Gabe ibabrocht hän, un nähmä mit sich Johannes, der d Bainame Markus het.