1 Quando acabou a confusão, Paulo mandou chamar os irmãos e falou com eles para animá-los. Então se despediu deles e foi para a província da Macedônia. 2 Atravessou aquelas regiões, animando muito com as suas mensagens os cristãos. Aí chegou à província da Acaia, 3 onde ficou três meses. Quando já estava pronto para ir à província da Síria, soube que os judeus estavam fazendo planos contra ele. Então resolveu voltar pela Macedônia. 4 Foram com ele as seguintes pessoas: Sópatro, filho de Pirro, da cidade de Bereia; Aristarco e Segundo, de Tessalônica; Gaio, de Derbe; Timóteo; e também Tíquico e Trófimo, que eram da província da Ásia. 5 Eles foram na frente e nos esperaram na cidade de Trôade. 6 Depois da Festa dos Pães sem Fermento, nós partimos da cidade de Filipos. Cinco dias depois nos encontramos com eles em Trôade e ficamos ali uma semana.
7 No sábado à noite nós nos reunimos com os irmãos para partir o pão . Paulo falou nessa reunião e continuou falando até a meia-noite, pois ia viajar no dia seguinte. 8 Havia muitas lamparinas acesas na sala onde nós estávamos reunidos, a qual ficava no terceiro andar da casa. 9 Um moço chamado Êutico estava sentado numa janela. E, como Paulo continuasse falando durante muito tempo, o sono do moço foi aumentando. De repente, ele dormiu e caiu da janela. Quando o levantaram, estava morto. 10 Então Paulo desceu, abaixou-se, abraçou o moço e disse:
— Não se assustem, pois ele está vivo.
11 Em seguida Paulo subiu de novo, partiu o pão e comeu. Falou ainda muito tempo, até de manhã, e depois foi embora. 12 Aí levaram o moço, vivo, para a casa dele, e isso os deixou muito animados.
13 Nós fomos na frente e embarcamos no navio que nos levou até o porto de Assôs, onde devíamos esperar Paulo. Ele mandou que fizéssemos isso porque queria ir por terra até lá. 14 Quando ele se encontrou conosco em Assôs, nós o recebemos no navio e seguimos viagem até a cidade de Mitilene. 15 Então partimos dali e, no dia seguinte, passamos perto da ilha de Quios. No outro dia já estávamos na ilha de Samos e um dia depois chegamos ao porto de Mileto. 16 Paulo tinha resolvido não parar na cidade de Éfeso para não ficar muito tempo na província da Ásia. Ele estava com pressa, pois queria chegar a Jerusalém, se possível, antes do dia de Pentecostes.
17 Em Mileto Paulo mandou chamar os presbíteros da igreja de Éfeso para se encontrarem com ele. 18 Quando eles chegaram, Paulo disse:
— Vocês sabem como foi que passei todo o tempo que estivemos juntos, desde o primeiro dia em que cheguei à província da Ásia. 19 Fiz o meu trabalho como servo do Senhor, com toda a humildade e com lágrimas. E isso apesar dos tempos difíceis que tive, por causa dos judeus que se juntavam contra mim. 20 Vocês também sabem que fiz tudo para ajudar vocês, anunciando o evangelho e ensinando publicamente e nas casas. 21 Eu disse com firmeza aos judeus e aos não judeus que eles deviam se arrepender dos seus pecados, voltar para Deus e crer no nosso Senhor Jesus. 22 Agora eu vou para Jerusalém, obedecendo ao Espírito Santo, sem saber o que vai me acontecer lá. 23 Sei somente que em todas as cidades o Espírito Santo tem me avisado que prisões e sofrimentos estão me esperando. 24 Mas eu não dou valor à minha própria vida. O importante é que eu complete a minha missão e termine o trabalho que o Senhor Jesus me deu para fazer. E a missão é esta: anunciar a boa notícia da graça de Deus.
25 — Eu tenho estado entre vocês, anunciando o Reino de Deus, e agora sei que vocês não vão me ver mais. 26 Por isso, com toda a certeza eu afirmo hoje que, se algum de vocês se perder, eu não sou o responsável. 27 Pois não deixei de lhes anunciar todo o plano de Deus. 28 Cuidem de vocês mesmos e de todo o rebanho que o Espírito Santo entregou aos seus cuidados, como pastores da Igreja de Deus, que ele comprou por meio do sangue do seu próprio Filho. 29 Pois eu sei que, depois que eu for, aparecerão lobos ferozes no meio de vocês e eles não terão pena do rebanho. 30 E chegará o tempo em que alguns de vocês contarão mentiras, procurando levar os irmãos para o seu lado. 31 Portanto, fiquem vigiando e lembrem que durante três anos, de dia e de noite, eu, chorando, não parei de ensinar cada um de vocês.
32 — E agora eu os entrego aos cuidados de Deus e da palavra da sua graça. Pois ele pode ajudá-los a progredir espiritualmente e pode dar-lhes as bênçãos que guarda para todo o seu povo. 33 Não cobicei nem a prata, nem o ouro, nem as roupas de ninguém. 34 Pelo contrário, vocês sabem que eu trabalhei com as minhas próprias mãos e consegui tudo o que eu e os meus companheiros de trabalho precisávamos. 35 Em tudo tenho mostrado a vocês que é trabalhando assim que podemos ajudar os necessitados. Lembrem das palavras do Senhor Jesus: "É mais feliz quem dá do que quem recebe."
36 Quando Paulo acabou de falar, ajoelhou-se com os irmãos e orou. 37 Então todos choraram muito e abraçaram e beijaram Paulo. 38 Estavam tristes, especialmente porque ele lhes tinha dito que nunca mais iam vê-lo. Então eles o acompanharam até o navio.
1 Als etze des Gwimmel ufghert het, reft Paulus de Jinger zue sich un treschtet sie, nimmt Abschied un bricht uf, um nohch Mazedonie z reise.
2 Un als sa de Gegende durchzoge un de Gmeinde mit viele Wort ermahnt het, kummt er nohch Griecheland
3 un bliebt dert dräi Monet. Do nem aba de Jude nohchschtelle, als sa mit dem Schiff nohch Syrie fahre wot, bschloß sa(er), durch Mazedonie zruckzgoh.
4 S zen aba mit nem Sopater üs Beröa, dr Bue vum Pyrrhus, üs Thessalonich aba Aristarch un Sekundus un Gajus üs Derbe un Timotheus, üs dr Provinz Asien aba au Tychikus un Trophimus.
5 De reiste vorus un warte uf uns(us) in Troas.
6 Mir aba fahre nohch d Däg vu d Ungsäuerte Brot mit däm Schiff vu Philippi ab un kumme am fünfte Dag zue nene nohch Troas un bliebe dert siebä Däg.
7 Am erschte Dag vu d Wuche aba, als ma(mir) vusammelt ware, des Brot z breche, predigt ne Paulus, un do na(er) am nägschte Dag wiedareise wot, zeht sich s Wort(Predigt) hi bis midde in d Nacht.
8 Un s ware vieli Lampe(Funzle) in däm Obagmach azunde, wo ma(mir) vusammelt ware.
9 S hockt aba ä junge Ma mit Name Eutychus in nem Fenschta un sink in ä defe Schlof, wel Paulus so lang schwätzt; un vum Schlof ibawältigt flegt er abe vum dritte Stock un wird dot ufghobe.
10 Paulus aba goht nab un wirft sich iba nen, umarmt nen un sait: Mache kei Uflauf(Gwimmel); denn s isch Läbä in nem.
11 Dann(Dnoh) goht da(er) nuf un bricht des Brot un ißt un schwätzt viel mit ne, bis dr Dag abroche isch; un so zeht er wäg.
12 Sie bringe aba d junge Ma lebändig ri un wäre arg treschtet.
13 Mir aba zen vorus zum Schiff un fahre nohch Assos un wen dert Paulus zue uns(us) nähmä; denn na(er) het`s so bfohle, wel la(er) selbscht z Fueß go wot.
14 Als sa(er) uns(us) etze trofe het in Assos, nähmä ma(mir) nen zue uns(us) un kumme nohch Mitylene.
15 Un vu dert fahre ma(mir) witer un kumme am nägschte Dag uf de Hechi vu Chios; am nägschte Dag glange ma(mir) nohch Samos un am nägschte Dag kumme ma(mir) nohch Milet.
16 Denn Paulus het bschlosse, an Ephesus vubäizfahre, um in dr Provinz Asien kei Ziit z vuliere; denn na(er) het`s brisant ka (eilte), am Pfingstdag in Jerusalem z si, wenn`s nem meglich wär.
17 Aba vu Milet schickt da(er) nohch Ephesus un het di Älteschte dr Gmeinde röfä lo.
18 Als aba de zue nem kumme, sait da(er) zue nene: Ihr wißt, we i(ich) mi vum erschte Dag a, als i(ich) in de Provinz Asien kumme bi, de ganzi Ziit bi äich vuhalte ha,
19 we i(ich) däm Herrn dient ha in alla Demuet un mit Träne un unda Afechtig, de ma(mir) durch de Nohchschtellige vu d Jude widafahre sin.
20 Ich ha äich nigs ge, was nit nitzlig isch, daß ich's äich nit vukindigt un glehrt hät, uf d Schtroß un in d Hisa,
21 un ha Jude un Grieche beziigt d Umkehr zue Gott un d Glaube an unsere Herrn Jesus.
22 Un etze lueg, durch d Geischt bunde, fahr i(ich) nohch Jerusalem un weiß nit, was ma(mir) dert gschied,
23 nur daß dr heilige Geischt in alle Schtädt ma(mir) beziigt, daß Fessle un Druck(Not) uf mi warte.
24 Aba i(ich) acht mi Läbä nit groß, wenn i(ich) nur mi Lauf zend bring un des Amt üsricht, des i(ich) vum Herrn Jesus gregt ha, z beziige des Evangelium vu dr Gnade Gottes.
25 Un etze lueg, i(ich) weiß, daß ihr mi Gsicht(Visasch) nimi säh wäre, ihr alli, zue däne i(ich) hikumme bi un des Rich predigt ha.
26 Drum beziig i(ich) äich am hiitige Dag, daß i(ich) sufa bi vum Bloet alla;
27 denn i(ich) ha`s nit undalo, äich d ganze Rotschluß Gottes z vukündige.
28 So hän etze acht uf äich selbscht un uf di ganzi Herde, in der äich dr heilige Geischt igsetzt het zue Bischöfe, z weide d Gmeinde Gottes, de na(er) durch si eignes Bloet kauft het.
29 Denn des weiß i(ich), daß nohch minem Abschied gfährlichi Wöelf zue äich kumme, de d Herde nit vuschone wäre.
30 Au üs äira Midde wäre Männa ufschtoh, de Vukehrtes lehre, um de Jinger an sich z ze.
31 Drum sin hellwach un denke dra, daß i(ich) dräi Johr lang Dag un Nacht nit ufkert ha, jede unda Träne z vumahne.
32 Un etze bfehl i(ich) äich Gott un däm Wort vu sinere Gnade a, der do mächtig isch, äich zue erbaue un äich des Erbe z ge mit alle, de gheiligt sin.
33 Ich ha vu nemads Silba odr Gold odr Klamotte welle ha.
34 Denn ihr wiße selba, daß ma(mir) de Händ(Pfode) zum Läbä dient hän fir mich un de, de mit ma(mir) gsi sin.
35 Ich ha äich in allem zeigt, daß ma so schaffe un sich d Schwache anähme mueß im Sinn an des Wort vum Herrn Jesus, dr selba gsait het: Ge isch seliga als neh.
36 Un als er des gsait het, kniet er ane un bätet mit allene.
37 Do fange alli lut z hiile a, un sie flege Paulus um d Hals un küße nen,
38 am allermeischte trurig iba des Wort, des er gsait het, sie däte si Gsicht(Visasch) nimi säh. Un sie bringe nen uf`s Schiff.