1 Depois de dizer isso, Jesus saiu da Galileia e foi para a região da Judeia que fica no lado leste do rio Jordão. 2 Uma grande multidão o seguiu, e ali ele curou os doentes.
3 Alguns fariseus chegaram perto dele e, querendo conseguir alguma prova contra ele, perguntaram:
— Será que pela nossa Lei um homem pode, por qualquer motivo, mandar a sua esposa embora?
4 Jesus respondeu:
— Por acaso vocês não leram o trecho das Escrituras que diz: "No começo o Criador os fez homem e mulher"? 5 E Deus disse: "Por isso o homem deixa o seu pai e a sua mãe para se unir com a sua mulher, e os dois se tornam uma só pessoa." 6 Assim já não são duas pessoas, mas uma só. Portanto, que ninguém separe o que Deus uniu.
7 Os fariseus perguntaram:
— Nesse caso, por que é que Moisés permitiu ao homem mandar a sua esposa embora se der a ela um documento de divórcio?
8 Jesus respondeu:
— Moisés deu essa permissão por causa da dureza do coração de vocês; mas no princípio da criação não era assim. 9 Portanto, eu afirmo a vocês o seguinte: o homem que mandar a sua esposa embora, a não ser em caso de adultério, se tornará adúltero se casar com outra mulher.
10 Os discípulos de Jesus disseram:
— Se é esta a situação entre o homem e a sua esposa, então é melhor não casar.
11 Jesus respondeu:
— Este ensinamento não é para todos, mas somente para aqueles a quem Deus o tem dado. 12 Pois há razões diferentes que tornam alguns homens incapazes para o casamento: uns, porque nasceram assim; outros, porque foram castrados; e outros ainda não casam por causa do Reino do Céu. Quem puder, que aceite este ensinamento.
13 Depois disso, algumas pessoas levaram as suas crianças para Jesus pôr as mãos sobre elas e orar, mas os discípulos repreenderam as pessoas que fizeram isso. 14 Aí ele disse:
— Deixem que as crianças venham a mim e não proíbam que elas façam isso, pois o Reino do Céu é das pessoas que são como estas crianças.
15 Então Jesus pôs as mãos sobre elas e foi embora.
16 Certa vez um homem chegou perto de Jesus e perguntou:
— Mestre, o que devo fazer de bom para conseguir a vida eterna?
17 Jesus respondeu:
— Por que é que você está me perguntando a respeito do que é bom? Bom só existe um. Se você quer entrar na vida eterna, guarde os mandamentos.
18 — Que mandamentos? — perguntou ele.
Jesus respondeu:
— "Não mate, não cometa adultério, não roube, não dê falso testemunho contra ninguém, 19 respeite o seu pai e a sua mãe e ame os outros como você ama a você mesmo."
20 — Eu tenho obedecido a todos esses mandamentos! — respondeu o moço. — O que mais me falta fazer?
21 Jesus respondeu:
— Se você quer ser perfeito, vá, venda tudo o que tem, e dê o dinheiro aos pobres, e assim você terá riquezas no céu. Depois venha e me siga.
22 Quando o moço ouviu isso, foi embora triste, pois era muito rico. 23 Jesus então disse aos discípulos:
— Eu afirmo a vocês que isto é verdade: é muito difícil um rico entrar no Reino do Céu. 24 E digo ainda que é mais difícil um rico entrar no Reino de Deus do que um camelo passar pelo fundo de uma agulha.
25 Quando ouviram isso, os discípulos ficaram muito admirados e perguntavam:
— Então, quem é que pode se salvar?
26 Jesus olhou para eles e respondeu:
— Para os seres humanos isso não é possível; mas, para Deus, tudo é possível.
27 Aí Pedro disse:
— Veja! Nós deixamos tudo e seguimos o senhor. O que é que nós vamos ganhar?
28 Jesus respondeu:
— Eu afirmo a vocês que isto é verdade: quando chegar o tempo em que Deus vai renovar tudo e o Filho do Homem se sentar no seu trono glorioso, vocês, os meus discípulos, também vão sentar-se em doze tronos para julgar as doze tribos do povo de Israel. 29 E todos os que, por minha causa, deixarem casas, irmãos, irmãs, pai, mãe, filhos ou terras receberão cem vezes mais e também a vida eterna. 30 Muitos que agora são os primeiros serão os últimos, e muitos que agora são os últimos serão os primeiros.
1 Un s isch bassiert, als Jesus des Gschwätzt het, daß sa(er) sich ufgmacht het üs Galiläa un kummt in des Gebiet vu Judäa gegeiba vum Jordan;
2 un ä großi Schar Lit goht nem nohch, un na(er) heilt sie dert.
3 Do kumme Pharisäer zue nem un vusuechte nen un hän gsait: Isch's recht, daß sich ä Ma üs irgendeinem Grund vu sinem Wieb schiedet?
4 Er aba git zantwort un het gsait: Hän ihr nit gläse: Der im Afang d Mensch gschaffe het, het sie als Ma un Wieb gschaffe
5 un het gsait (1. Moses 2,24): "Drum wird ä Ma Vada (Babbe) un Muetter vulo un an si Wieb hänge, un de zwei wäre ei Fleisch si"?
6 So sin sie drno nimi zwei, sundern ei Fleisch. Was drno Gott zsämmegfegt het, des soll dr Mensch nit trenne!
7 Do froge sie: Wurum het dann(dnoh) Moses bpfohle, ihr ä Scheidebref z ge un sich vu ihr z trenne?
8 Er het zue nene gsait: Moses het äich des recht ge, äich z trenne vu äire Wieba, wägä äirem härte Herz; vu Afang a aba isch's nit so gsi.
9 Ich aba sag äich: Wer sich vu sinem Wieb schiedet, s isch denn wägä Ehebruch, un hirotet ä anderi, der bricht d Ehe.
10 Do sage sini Jinger zue nem: Schtehn de Sache vumä Ma mit sinem Wieb so, dann(dnoh) isch's nit guet z hirote.
11 Er het aba zue nene gsait: Des Wort fasse (blicke) nit alli, sundern nur de, däne`s ge isch.
12 Denn ä baar sin uf d Welt unfähig zue d Ehe; anderi sin vu d Mensche dzue unfähig gmacht; un wieda anderi hän sich selbscht dzue unfähig gmacht um`s Himmelrich wille. Wer`s fasse (blicke) ka, der fasses (blickts)!
13 Do wäre Kinda zue nem brocht, dmit da(er) d Händ(Pfode) uf sie legt un bätet. D Jinger aba brelle sie an.
14 Aba Jesus het gsait: Len de Kinda un wehret ne nit, zue ma(mir) z kumme; denn däne ghärt s Himmelrich.
15 Un na(er) legt d Händ(Pfode) uf sie un zeht vu dert witer.
16 Un lueg (gib obacht), eina kunnt zue nem un het gfrogt: Meischta, was soll i(ich) Guetes doe, dmit i(ich) s ewige Läbä ha?
17 Er aba het gsait zue nem: Was frogsch dü mich nohch däm, was guet isch? Guet isch nur Eina. Willsch dü aba ins Läbä igo, so halt d Gebote.
18 Do het da(er) nen gfrogt: Weli? Jesus aba het gsait: "Dü sollsch nit umbringe; dü sollsch nit ehebreche; dü sollsch nit schtähle; dü sollsch nit falschi Ziignis ge;
19 ehre Vada (Babbe) un Muetter" (2. Moses 20,12- 16); un: "Dü sollsch di Nächschte liebe we dich selbscht" (3. Moses 19,18).
20 Do het des Bebli zue nem gsait: Des ha i(ich) alles ghalte; was fehlt ma(mir) noh?
21 Jesus git zantwort nem: Willsch dü ganz guet si, so gang hi, vukauf, was dü hesch, un gib's d Arme, so wirsch dü ä Schatz im Himmel ha; un kumm un folg ma(mir) nohch!
22 Als des Bebli des Wort ghärt het, goht da(er) trurig dvu; denn na(er) het vieli Sache.
23 Jesus aba het zue sinene Jinger gsait: Gwiß, i(ich) sag äich: Ä Richä wird schwer ins Himmelrich kumme.
24 Un witer sag i(ich) äich: S isch lichta, daß ä Kamel durch ä Nodelöhr goht, als daß ä Richä ins Rich Gottes kummt.
25 Als des sini Jinger ghärt hän, vuschrecke sie sich arg un hän gsait: Ha, wer ka dann(dnoh) selig wäre?
26 Jesus aba het sie a gluegt un het gsait zue nene: Bi d Mensche isch's unmeglich; aba bi Gott sin alli Sache meglich.
27 Do fangt Petrus a un het gsait zue nem: lueg (gib obacht), ma(mir) hän alles vulo un sin dir nochgange; was wird uns(us) dfir ge?
28 Jesus aba het zue nene gsait: Gwiß, i(ich) sag äich: Ihr, de ihr ma(mir) nochgange sin, ihr den bi d Wiedageburt, wenn dr Menschebue hocke wird uf fem Thron sinere Herrlichkeit, au hocke uf zwöelf Throne un richte de zwöelf Schtämm Israels.
29 Un wer Hiisa odr Breda odr Schweschtare odr Vada (Babbe) odr Muetter odr Kinda odr Äcker vulosst wägä minem Name, der wird's hundatfach gregä un s ewige Läbä erbe.
30 Aba vieli, de di Erschte sin, wäre di Letschte un di Letschte wäre di Erschte si.