Jesus cura um paralítico

1 Jesus entrou num barco, voltou para o lado oeste do lago e chegou à sua cidade . 2 Então algumas pessoas trouxeram um paralítico deitado numa cama. Jesus viu que eles tinham fé e disse ao paralítico:

— Coragem, meu filho! Os seus pecados estão perdoados.

3 Aí alguns mestres da Lei começaram a pensar:

— Este homem está blasfemando contra Deus.

4 Porém Jesus sabia o que eles estavam pensando e disse:

— Por que é que vocês estão pensando essas coisas más? 5 O que é mais fácil dizer ao paralítico: "Os seus pecados estão perdoados" ou "Levante-se e ande"? 6 Pois vou mostrar a vocês que eu, o Filho do Homem, tenho poder na terra para perdoar pecados.

Então disse ao paralítico:

— Levante-se, pegue a sua cama e vá para casa.

7 O homem se levantou e foi para casa. 8 Quando o povo viu isso, ficou com medo e louvou a Deus por dar esse poder a seres humanos.

Jesus e Mateus

9 Jesus saiu dali e, no caminho, viu um cobrador de impostos, chamado Mateus, sentado no lugar onde os impostos eram pagos. Jesus lhe disse:

— Venha comigo.

Mateus se levantou e foi com ele. 10 Mais tarde, enquanto Jesus estava jantando na casa de Mateus, muitos cobradores de impostos e outras pessoas de má fama chegaram e sentaram-se à mesa com Jesus e os seus discípulos. 11 Alguns fariseus viram isso e perguntaram aos discípulos:

— Por que é que o mestre de vocês come com os cobradores de impostos e com outras pessoas de má fama?

12 Jesus ouviu a pergunta e respondeu:

— Os que têm saúde não precisam de médico, mas sim os doentes. 13 Vão e procurem entender o que quer dizer este trecho das Escrituras Sagradas: "Eu quero que as pessoas sejam bondosas e não que me ofereçam sacrifícios de animais." Porque eu vim para chamar os pecadores e não os bons.

Jesus e o jejum

14 Então os discípulos de João Batista chegaram perto de Jesus e perguntaram:

— Por que é que nós e os fariseus jejuamos muitas vezes, mas os discípulos do senhor não jejuam?

15 Jesus respondeu:

— Vocês acham que os convidados de um casamento podem estar tristes enquanto o noivo está com eles? Claro que não! Mas chegará o tempo em que o noivo será tirado do meio deles; então sim eles vão jejuar!

16 — Ninguém usa um retalho de pano novo para remendar uma roupa velha; pois o remendo novo encolhe e rasga a roupa velha, aumentando o buraco. 17 Ninguém põe vinho novo em odres velhos. Se alguém fizer isso, os odres rebentam, o vinho se perde, e os odres ficam estragados. Pelo contrário, o vinho novo é posto em odres novos, e assim não se perdem nem os odres nem o vinho.

Jesus cura uma mulher e uma menina

18 Enquanto Jesus estava falando ao povo, um chefe religioso chegou perto dele, ajoelhou-se e disse:

— A minha filha morreu agora mesmo! Venha e ponha as mãos sobre ela para que viva de novo.

19 Então Jesus foi com ele, e os seus discípulos também foram.

20 Certa mulher, que fazia doze anos que estava com uma hemorragia, veio por trás de Jesus e tocou na barra da capa dele. 21 Pois ela pensava assim: "Se eu apenas tocar na capa dele, ficarei curada."

22 Jesus virou, viu a mulher e disse:

— Coragem, minha filha! Você sarou porque teve fé.

E naquele momento a mulher ficou curada.

23 Depois Jesus foi para a casa do chefe religioso. Quando viu os que tocavam música fúnebre e viu a multidão numa confusão geral, 24 disse:

— Saiam todos daqui! A menina não morreu; ela está dormindo!

Então começaram a caçoar dele. 25 Logo que a multidão saiu, Jesus entrou no quarto em que a menina estava, pegou-a pela mão, e ela se levantou. 26 E a notícia a respeito disso se espalhou por toda aquela região.

Jesus cura dois cegos

27 Jesus saiu daquele lugar, e no caminho dois cegos começaram a segui-lo, gritando:

Filho de Davi, tenha pena de nós!

28 Assim que Jesus entrou em casa, os cegos chegaram perto dele. Então ele perguntou:

— Vocês creem que eu posso curar vocês?

— Sim, senhor! Nós cremos! — responderam eles.

29 Jesus tocou nos olhos deles e disse:

— Então que seja feito como vocês creem!

30 E os olhos deles ficaram curados. Aí Jesus ordenou com severidade:

— Não contem isso a ninguém!

31 Porém eles foram embora e espalharam as notícias a respeito de Jesus por toda aquela região.

A cura de um mudo

32 Quando eles foram embora, algumas pessoas levaram a Jesus um homem que não podia falar porque estava dominado por um demônio. 33 Logo que o demônio foi expulso, o homem começou a falar. Todos ficaram admirados e afirmavam:

— Nunca vimos em Israel uma coisa assim!

34 Mas os fariseus diziam:

— O chefe dos demônios é quem dá a esse homem poder para expulsar demônios.

Jesus tem pena do povo

35 Jesus andava visitando todas as cidades e povoados. Ele ensinava nas sinagogas, anunciava a boa notícia sobre o Reino e curava todo tipo de enfermidades e doenças graves das pessoas. 36 Quando Jesus viu a multidão, ficou com muita pena daquela gente porque eles estavam aflitos e abandonados, como ovelhas sem pastor. 37 Então disse aos discípulos:

— A colheita é grande mesmo, mas os trabalhadores são poucos. 38 Peçam ao dono da plantação que mande mais trabalhadores para fazerem a colheita.

1 Do schtiegt da(er) in ä Boot un fahrt niba un kummt in sini Schtadt.

2 Un lueg (gib obacht), do bringe sie zue nem ä Glähmte, der liet uf fem Bett. Als drno Jesus ihr Glaube gsäh het, het da(er) gsait zue däm Glähmte: Kasch froh si, mi Bue, dini Sinde sin da vuge.

3 Un lueg (gib obacht), ä baar unda d Schriftglehrte sage bi sich selba: Der läschtert Gott.

4 Als aba Jesus ihr denke gsäh het, het da(er) gsait: Wurum denke ihr so Beses in äirem Herz?

5 Was isch denn lichta, z sage: Dir sin dini Sinde vuge, odr z sage: Schtand uf un gang umä?

6 Dmit ihr aba wißt, daß dr Menschebue Vollmacht het, uf Erde d Sinde z vuge - het da(er) gsait zue däm Glähmte: Schtand uf, heb di Bett uf un gang heim!

7 Un na(er) schtod uf un goht heim.

8 Als des Volk des gsäh het, firchte sie sich un priese Gott, der solchi Macht d Mensche ge het.

9 Un als Jesus vu dert wäggoht, sieht da(er) ä Mensch am Zoll hocke, der heißt Matthäuns(us); un na(er) het zue nem gsait: Folg ma(mir) nohch! Un na(er) schtod uf un goht mit nem.

10 Un s isch bassiert, als sa(er) z Disch hockt im Hus, lueg (gib obacht), do kumme vieli Zöllna un Sinda un hocke z Disch mit Jesus un sinene Jinger.

11 Als des d Pharisäer sähn, sage sie zue sinene Jinger: Wurum ißt aicha Meischta mit d Zöllna un Sinda?

12 Als des Jesus ghärt het, het da(er) gsait: Di Starke bruche d Dokta nit, sundern di Kranke.

13 Gehn aba hi un lernt, was des heißt (Hosea 6,6): "Ich ha Wohlgfalle an Barmherzigkeit un nit am Opfa." Ich bi kumme, d Sinda z röfä un nit di Grechte.

14 Do kumme d Jinger vum Johannes zue nem un hän gsait: Wurum faschte ma(mir) un d Pharisäer so viel, un dini Jinger faschte nit?

15 Jesus git ne zantwort: We kenne d Hochziitsgäscht Leid ha, solang dr Bräutigam bi nene isch? S wird aba de Ziit kumme, daß dr Bräutigam vu nene gnumme wird; dann(dnoh) wäre sie faschte.

16 Nemad flickt ä altes Kleid mit nem näji(naii) Lappe; denn dr Lappe rißt doch wieda vum Häß(Kleid) ab, un dr Riß wird ärga.

17 Ma fillt au nit näji(naii) Wi in alti Schliich; sunscht vurieße d Schliich, un dr Wi wird vuschittet, un d Schliich vuderbe. Sundern ma fillt näji(naii) Wi in näji(naii) Schliich, so bliebe beidi mitänanda ganz.

18 Als sa(er) so mit ne schwätzt, lueg (gib obacht), do kummt eina vu d Vorschteha vu d Gmeinde, flegt vor nem ane un het gsait: Mini Dochta isch ebe gschtorbe, aba kumm un lege di Hand uf sie, so wird sie lebändig.

19 Un Jesus schtod uf un goht mit nem un sini Jinger.

20 Un lueg (gib obacht), ä Wieb, des sit zwöelf Johr d Bloetfluß het, kunnt vu hinte an nen rah un brihrt d Saum vu sinem Gwand (Häß).

21 Denn sie het gsait bi sich selbscht: Kennt i(ich) nur si Gwand (Häß) berihre, so wär i(ich) gsund

22 Do drillt sich Jesus um un het sie gsäh un het gsait: Kasch froh si, mi Dochta, di Glaube het dir ghulfe. Un des Wieb isch gsund gsi zue dselbe Schtund.

23 Un als sa(er) in des Hus vum Vorschteha kummt un gsäh het d Flöteschpiela un des Gwimmel vu Lit,

24 het da(er) gsait: Gehn üsä! denn des Maidle isch nit dot, sundern s schloft. Un sie lache nen üs.

25 Als aba d Lit nüstriebe ware, goht da(er) inä un packt sie bi dr Hand. Do schtod des Maidle uf.

26 Un si Ruef hallt durch des ganze Land.

27 Un als Jesus vu dert wietagoht, folge nem zwei Blindi, de brellä: He, dü Bue David, erbarm dich unsa!

28 Un als sa heimkummt, kumme di Blindä zue nem. Un Jesus het gsait zue nene: Glaube ihr, daß i(ich) des doe ka? Do sage sie zue nem: Ja, Herr.

29 Do brihrt da(er) ihri Auge un sait: Äich gschiht nohch äirem Glaube!

30 Un ihri Auge wäre ufdoe. Un Jesus drohte ne un sait: Luege zue, daß ses nemads erfahrt!

31 Aba sie gehn üsä un vubreite d Gschichte vu nem in däm ganze Land.

32 Als de drno nüsgange ware, lueg (gib obacht), do bringe sie zue nem ä Mensch, der war schtumm un bsesse.

33 Als aba dr bese Geischt üstriebe war, schwätzt dr Schtumme. Un s Volk vuwundret sich un het gsait: So ebis isch noh ne in Israel gsähne worde.

34 Aba d Pharisäer hän gsait: Er tribt di bese Geischta üs durch ihr Obaschte.

35 Un Jesus goht ringsum in alli Schtädt un Derfa (Käffa), lehrt in ihre Synagoge (Gotteshus) (Gotteshiisa) un predigt s Evangelium vum Rich un heilt alli Krankkete un alli Gebreche.

36 Un als sa(er) s Volk gsäh het, jammat`s nen; denn sie ware vuschmachtet un vuschtreit we Schof, de kei Schäfa (Hirte) hän.

37 Do sait da(er) zue sinene Jinger: D Ernte isch groß, aba wenig sin Arbeita.

38 Drum bitte d Herr vu d Ernte, daß sa Arbeita in sini Ernte schickt.