1 Então alguns fariseus e alguns mestres da Lei vieram de Jerusalém para falar com Jesus e lhe perguntaram:
2 — Por que é que os seus discípulos comem sem lavar as mãos, desobedecendo assim aos ensinamentos que recebemos dos antigos?
3 Jesus respondeu:
— E por que é que vocês desobedecem ao mandamento de Deus e seguem os seus próprios ensinamentos? 4 Pois Deus disse: "Respeite o seu pai e a sua mãe!" E disse também: "Que seja morto aquele que amaldiçoar o seu pai ou a sua mãe!" 5 Mas vocês ensinam que, se alguém tem alguma coisa que poderia usar para ajudar os seus pais, em sinal de respeito, mas diz: "Eu dediquei isto a Deus", 6 então não precisa ajudar os seus pais. Assim vocês desprezam a mensagem de Deus para seguir os seus próprios ensinamentos. 7 Hipócritas! Isaías estava certo quando disse a respeito de vocês o seguinte:
8 "Deus disse:
Este povo com a sua boca diz
que me respeita,
mas na verdade o seu coração
está longe de mim.
9 A adoração deste povo é inútil,
pois eles ensinam leis humanas
como se fossem meus mandamentos."
10 Jesus chamou a multidão e disse:
— Escutem e entendam! 11 Não é o que entra pela boca que faz com que alguém fique impuro. Pelo contrário, o que sai da boca é que pode tornar a pessoa impura.
12 Então os discípulos chegaram perto dele e disseram:
— Sabe que os fariseus ficaram escandalizados com o que o senhor disse?
13 Jesus respondeu:
— Toda planta que o meu Pai, que está no céu, não plantou será arrancada. 14 Não se preocupem com os fariseus. São guias cegos. E, quando um cego guia outro, os dois acabam caindo num buraco.
15 Então Pedro pediu:
— Explique para nós aquilo que o senhor disse antes.
16 Jesus disse:
— Vocês também ainda não entenderam? 17 O que entra pela boca vai para o estômago e depois sai do corpo. 18 Mas o que sai da boca vem do coração. É isso que faz com que a pessoa fique impura. 19 Porque é do coração que vêm os maus pensamentos, os crimes de morte, os adultérios, as imoralidades sexuais, os roubos, as mentiras e as calúnias. 20 São essas coisas que fazem com que alguém fique impuro. Mas comer sem lavar as mãos não torna ninguém impuro.
21 Jesus saiu dali e foi para a região que fica perto das cidades de Tiro e de Sidom . 22 Certa mulher cananeia, que morava naquela terra, chegou perto dele e gritou:
— Senhor, Filho de Davi, tenha pena de mim! A minha filha está horrivelmente dominada por um demônio!
23 Mas Jesus não respondeu nada. Então os discípulos chegaram perto dele e disseram:
— Mande essa mulher embora, pois ela está vindo atrás de nós, fazendo muito barulho!
24 Jesus respondeu:
— Eu fui mandado somente para as ovelhas perdidas do povo de Israel.
25 Então ela veio, ajoelhou-se aos pés dele e disse:
— Senhor, me ajude!
26 Jesus disse:
— Não está certo tirar o pão dos filhos e jogá-lo para os cachorros.
27 — Sim, senhor, — respondeu a mulher — mas até mesmo os cachorrinhos comem as migalhas que caem debaixo da mesa dos seus donos.
28 — Mulher, você tem muita fé! — disse Jesus. — Que seja feito o que você quer!
E naquele momento a filha dela ficou curada.
29 Jesus saiu dali e foi até o lago da Galileia. Depois subiu um monte e sentou-se ali. 30 E foram até Jesus grandes multidões levando coxos, aleijados, cegos, mudos e muitos outros doentes, que eram colocados aos seus pés. E ele curou todos. 31 O povo ficou admirado quando viu que os mudos falavam, os aleijados estavam curados, os coxos andavam e os cegos enxergavam. E todo o povo louvou ao Deus de Israel.
32 Jesus chamou os seus discípulos e disse:
— Estou com pena dessa gente porque já faz três dias que eles estão comigo e não têm nada para comer. Não quero mandá-los embora com fome, pois poderiam cair de fraqueza pelo caminho.
33 Os discípulos perguntaram:
— Como vamos encontrar, neste lugar deserto, comida que dê para toda essa gente?
34 — Quantos pães vocês têm? — perguntou Jesus.
— Sete pães e alguns peixinhos! — responderam eles.
35 Aí Jesus mandou o povo sentar-se no chão. 36 Depois pegou os sete pães e os peixes e deu graças a Deus. Então os partiu e os entregou aos discípulos, e eles os distribuíram ao povo. 37 Todos comeram e ficaram satisfeitos; e os discípulos ainda encheram sete cestos com os pedaços que sobraram. 38 Os que comeram foram quatro mil homens, sem contar as mulheres e as crianças.
39 Então Jesus mandou o povo embora, subiu no barco e foi para a região de Magadã .
1 Do kumme zue Jesus Pharisäer un Schriftglehrti üs Jerusalem un hän gsait:
2 Wurum ibaträte dini Jinger d Satzunge vu d Älteschte? Denn sie wäsche ihri Händ(Pfode) nit, wenn sie Brot ässä.
3 Er git zantwort un het gsait zue nene: Wurum ibaträte denn ihr Gottes Gebot um äira Satzunge wägä?
4 Denn Gott het bpfohle (2. Moses 20,12; 21,17): "Due sollsch Vada (Babbe) un Muetter ehre; wer aba Vada (Babbe) un Muetter fluecht, der soll schterbe."
5 Aba ihr lehrt: Wer zum Vada (Babbe) odr Muetter sait: Ä Opfagabe soll`s si, was dir vu ma(mir) zueschtoht,
6 der brucht si Vada (Babbe) nit z ehre. Dmit hän ihr Gottes Gebot ufghobe wägä äira Satzunge.
7 Ihr Heuchla, we fain het Jesaja vu äich gwiessagt (vorusgsait) un gschwätzt (Jesaja 29,13): "
8 Des Volk ehrt mi mit sinene Lippe, aba ihr Herz isch wiet vu ma(mir);
9 vugeblich diene sie ma(mir), wel sie lehre solchi Lehre, de nigs als Menschegebote sin."
10 Un na(er) reft d Lit zue sich un het gsait zue nene: Häre zue un begrieftes:
11 Was zum Mul (Gosch) inegoht, des macht d Mensch nit dreckig; sundern was üs sem Mul (Gosch) ruskummt, des macht d Mensch dreckig.
12 Do schtehn sini Jinger zue nem un froge: Weisch dü au, daß d Pharisäer an däm Wort Aschtoß nähmä, als sie`s ghärt hän?
13 Aba na(er) git zantwort un het gsait: Alli Pflanze, de mi himmlische Vada (Babbe) nit abäut het, de wäre üsgrisse.
14 Len sie, sie sin blindi Blindefihrer! Wenn aba ä Blindä d andere fihrt, so flege sie beide in d Gruebe.
15 Do git zantwort Petrus un het gsait zue nem: Sag uns(us) des Glichnis!
16 Un Jesus het zue nene gsait: Sin denn au ihr noh imma unvuschtändig?
17 Merkt ihr nit, daß alles, was zum Mul (Gosch) inegoht, des goht in d Ranze un wird dnoh in d Gruebe üsgleert?
18 Was aba üs sem Mul (Gosch) ruskummt, des kummt üs sem Herz, un des macht d Mensch dreckig.
19 Denn üs sem Herz kummt beses denke, Mord, Ehebruch, Unzucht, Diebschtahl, falsches Ziignis, Läschtere.
20 Des sin de Sach, de d Mensch dreckig mache. Aba mit ungwäschene Händ(Pfode) ässä, macht d Mensch nit dreckig.
21 Un Jesus goht wäg vu dert un zeht sich zruck in de Gegend vu Tyrus un Sidon.
22 Un lueg (gib obacht), ä kanaanäische Wieb kummt üs däm Gebiet un brellt: Ach Herr, dü Bue David, erbarm dich wägä ma(mir)! Mini Dochta wird vu nem bese Geischt schlecht plagt.
23 Un na(er) git zantwort ihr kei Wort. Do kumme sini Jinger zue nem, bitte nen un hän gsait: Loß sie doch go, denn sie brellt uns(us) noh zämme.
24 Er git zantwort aba un het gsait: Ich bi nur gschickt zue d vulorene Schof vum Hus Israel.
25 Sie aba kummt un flegt vor nem ane un het gsait: Herr, hilf ma(mir)!
26 Aba na(er) git zantwort un het gsait: S isch nit recht, daß ma d Kinda ihr Brot nihmt un wirft`s vor d Hund.
27 Sie het gsait: Jo, Herr; aba doch frässä d Hund vu d Brosame, de vum Disch ihra Herre flege.
28 Do git zantwort Jesus un het zue ihr gsait: Wieb, di Glaube isch groß. Dir gschiht, we dü willsch! Un ihri Dochta isch gsund wore zue dselbe Schtund.
29 Un Jesus goht vu dert witer un kummt an des Galiläische Meer un goht uf ä Berg un het sich anekockt.
30 Un s kummt ä großi Schar Lit zue nem; de hän bi sich Gelähmti, Vukrippelti, Blindi, Schtummi un vieli anderi Kranki un lege sie Jesus vor de Feß, un na(er) heilt sie,
31 so daß sich d Lit vuwundrete, als sie sähn, daß di Schtumme schwätze, di Vukrippelte gsund wäre, di Glähmte gehn, di Blindä sähn; un sie priese d Gott Israels.
32 Un Jesus reft sini Jinger zue sich un het gsait: Des Volk jammert mich ; denn sie sin scho dräi Däg bi ma(mir) un hän nigs z ässä; un i(ich) will sie nit hungrig go losse, dmit sie nit vuschmachte uf fem Wäg.
33 Do sage sini Jinger zue nem: Woher soll ma(mir) soviel Brot nähmä in dr Wüschte, um ä so großi Schar Lit satt z ässä lo?
34 Un Jesus het gsait zue nene: We vieli Brot hän ihr? Sie antwortete: Siebe un ä baar Fisch.
35 Un na(er) losst d Lit sich uf d Bode lagere
36 un nimmt de siebä Brot un de Fisch, dankt, bricht sie un git sie sinene Jinger, un d Jinger gän sie d Lit.
37 Un sie ässä alli un wäre satt; un sie sammle uf, was an Brocke ibrigbliebe, siebä Kerb voll.
38 Un de gässä hän, ware vierdusig Männa, ohni Wieba un Kinda.
39 Un als sa(er) des Volk go losse het, schtiegt da(er) ins Boot un kummt in des Gebiet vu Magadan.