A morte de João Batista

1 Naquele tempo Herodes, o governador da Galileia, ouviu falar a respeito de Jesus. 2 Então ele disse aos seus funcionários:

— Esse homem é João Batista, que foi ressuscitado. Por isso esse homem tem poder para fazer milagres.

3 Pois Herodes tinha mandado prender João, amarrar as suas mãos e jogá-lo na cadeia. Ele havia feito isso por causa de Herodias, esposa do seu irmão Filipe. 4 Pois João Batista tinha dito muitas vezes a Herodes: "Pela nossa Lei você é proibido de casar com Herodias!"

5 Herodes queria matá-lo, mas tinha medo do povo, pois eles achavam que João era profeta. 6 No dia do aniversário de Herodes, a filha de Herodias dançou diante de todos, e ele gostou tanto, 7 que prometeu à moça:

— Juro que darei tudo o que você me pedir!

8 Seguindo o conselho da sua mãe, ela pediu:

— Quero a cabeça de João Batista num prato, agora mesmo!

9 O rei Herodes ficou triste, mas, por causa do juramento que havia feito na frente dos convidados, ordenou que o pedido da moça fosse atendido. 10 E mandou que cortassem a cabeça de João Batista, na cadeia. 11 Aí trouxeram a cabeça num prato, entregaram para a moça, e ela a levou para a sua mãe. 12 Então os discípulos de João vieram, levaram o corpo dele e o sepultaram. Depois foram contar isso a Jesus.

Jesus alimenta uma multidão

13 Ao saber o que havia acontecido, Jesus saiu dali num barco e foi sozinho para um lugar deserto. Mas as multidões souberam onde ele estava, vieram dos seus povoados e o seguiram por terra. 14 Quando Jesus saiu do barco e viu aquela grande multidão, ficou com muita pena deles e curou os doentes que estavam ali.

15 De tardinha, os discípulos chegaram perto de Jesus e disseram:

— Já é tarde, e este lugar é deserto. Mande essa gente embora, a fim de que vão aos povoados e comprem alguma coisa para comer.

16 Mas Jesus respondeu:

— Eles não precisam ir embora. Deem vocês mesmos comida a eles.

17 Eles disseram:

— Só temos aqui cinco pães e dois peixes.

18 — Pois tragam para mim! — disse Jesus.

19 Então mandou o povo sentar-se na grama. Depois pegou os cinco pães e os dois peixes, olhou para o céu e deu graças a Deus. Partiu os pães, entregou-os aos discípulos, e estes distribuíram ao povo. 20 Todos comeram e ficaram satisfeitos, e os discípulos ainda recolheram doze cestos cheios dos pedaços que sobraram. 21 Os que comeram foram mais ou menos cinco mil homens, sem contar as mulheres e as crianças.

Jesus anda em cima da água

22 Logo depois, Jesus ordenou aos discípulos que subissem no barco e fossem na frente para o lado oeste do lago, enquanto ele mandava o povo embora. 23 Depois de mandar o povo embora, Jesus subiu um monte a fim de orar sozinho. Quando chegou a noite, ele estava ali, sozinho. 24 Naquele momento o barco já estava no meio do lago. E as ondas batiam com força no barco porque o vento soprava contra ele. 25 Já de madrugada, entre as três e as seis horas, Jesus foi até lá, andando em cima da água. 26 Quando os discípulos viram Jesus andando em cima da água, ficaram apavorados e exclamaram:

— É um fantasma!

E gritaram de medo. 27 Nesse instante Jesus disse:

— Coragem! Sou eu! Não tenham medo!

28 Então Pedro disse:

— Se é o senhor mesmo, mande que eu vá andando em cima da água até onde o senhor está.

29 — Venha! — respondeu Jesus.

Pedro saiu do barco e começou a andar em cima da água, em direção a Jesus. 30 Porém, quando sentiu a força do vento, ficou com medo e começou a afundar. Então gritou:

— Socorro, Senhor!

31 Imediatamente Jesus estendeu a mão, segurou Pedro e disse:

— Como é pequena a sua fé! Por que você duvidou?

32 Então os dois subiram no barco, e o vento se acalmou. 33 E os discípulos adoraram Jesus, dizendo:

— De fato, o senhor é o Filho de Deus!

Jesus cura em Genesaré

34 Jesus e os discípulos atravessaram o lago e chegaram à região de Genesaré. 35 Ali o povo reconheceu Jesus e avisou todos os doentes das regiões vizinhas. Então muitas pessoas levaram doentes a ele, 36 pedindo que deixasse que os doentes pelo menos tocassem na barra da sua roupa. E todos os que tocavam nela ficavam curados.

1 Zue der Ziit kummt d Kunde vu Jesus vor d Landesfirscht Herodes.

2 Un na(er) het gsait zue sinene Lit: Des isch Johannes dr Däufer; er isch vu d Dote ufgschtande, drum doet da(er) solchi Tade.

3 Denn Herodes het Johannes packt, gfesselt un in`s Gfängnis (Loch) gworfe wägä dr Herodias, des Wieb vu sinem Brueda Philippus.

4 Denn Johannes het zue nem gsait: S isch nit recht, daß dü sie hesch.

5 Un na(er) hät nen gern umbrocht, firchtet sich aba vor rem Volk; denn sie hän nen fir ä Prophet ghalte.

6 Als aba Herodes si Geburtstag gfiirt het, do tanzt d Dochta vu d Herodias vor nene. Des het däm Herodes guet gfalle.

7 Dert het da(er) ihr mit nem Eid vuschproche, er wott ihr ge, was sie fordare doet.

8 Un we sie zvor vu ihra Muetter agschtiftet war, het sie gsait: Gib ma(mir) do uf einare Schale d Schädel vum Johannes däm Däufa!

9 Un dr Kenig isch trurig gsi; doch wägä däm Eid un dänä, de mit nem z Disch hockt sin, bpfiehlt er, ihr`s z ge,

10 un schickt hi un hän Johannes im Gfängnis (Loch) köpft.

11 Un si Schädel isch ritrage wore uf einare Schale un däm Maidle ge worde; un sie bringts ihra Muetter.

12 Do kumme sini Jinger un nähmä si Leiche un beerdige nen; un sie kumme un vuzehle des Jesus.

13 Als des Jesus ghärt het, fahrt er vu dert wäg in nem Boot an ä insami Gegend ällei. Un als d Lit des ghärt hän, gehn sie zue nem z Foeß üs d Schtädt.

14 Un Jesus schtiegt üs un als sa sie gsäh het de großi Schar Lit; do jammerts nen, un er heilt ihri Kranke.

15 Am Obend aba gehn sini Jinger zue nem un hän gsait: De Gegend isch öd, un d Nacht bricht ri; loß d Lit go, dmit sie in de Derfa (Käffa) go kenne un sich z ässä kaufe.

16 Aba Jesus het zue nene gsait: S isch nit nedig, daß sie fortgehn; gen ihr ne z ässä.

17 Sie sage zue nem: Mir hän doch nigs als fünf Brot un zwei Fisch.

18 Un na(er) het gsait: Hole sie ma(mir) her!

19 Un na(er) losst de Lit sich uf`s Gras sitze un nimmt de fünf Brot un de zwei Fisch, luegt ufe zum Himmel, dankt un bricht's un git de Brot d Jinger, un de Jinger gän sie d Lit.

20 Un sie ässä alli un wäre satt un sammle uf, was an Brocke ibrigbliebt, zwöelf Kerb voll.

21 De aba gässä hän, ware etwa fünfdusig Ma, ohni Wieba un Kinda.

22 Un drno trieb Jesus sini Jinger, in`s Boot z schtiege un vor nem nibazfahre, bis sa(er) de Lit go lo het.

23 Un als sa(er) des Volk het go losse, schtiegt da(er) ällei uf ä Berg, um z bäte. Un am Obend war er dert ällei.

24 Un des Boot war scho wit vum Land wäg un kummt in Not durch d Wellä; denn dr Wind schtod ne entgegä.

25 Aba in dr vierte Nachtwache kummt Jesus zue nene un goht uf fem See.

26 Un als nen d Jinger sähn uf fem See go, vuschrekä sie un refe: S isch ä Gschpenscht! un brellä vor Angscht.

27 Aba gli druf schwätzt Jesus mit ne un het gsait: Sin getroscht, i(ich) bi's; firchte äich nit!

28 Petrus aba git zantwort un het gsait: Herr, bisch dü`s, so bfiehl ma(mir), zue da z kumme uf fem Wassa.

29 Un na(er) het gsait: Kumm her! Un Petrus schtiegt üs däm Boot un goht uf fem Wassa un kummt uf Jesus zue.

30 Als sa(er) aba d schtarke Wind gsäh het, vuschrekt er un fangt a z sinke un brellt: Herr, hilf ma!

31 Jesus aba schtreckt gli druf d Hand üs un packt nen un het gsait zue nem: Dü Kleigläubiga, wurum hesch dü zwiefelt?

32 Un sie schtiege ins Boot, un dr Wind legt sich.

33 De aba im Boot ware, flege vor rem ane un hän gsait: Dü bisch wirklich Gottes Bue!

34 Un sie fahre niba un kumme ans Land in Genezareth.

35 Un als de Lit an däm Platz Jesus erkenne, schickte sie d Botschaft ringsum in des ganze Land un bringe alli Kranke zue nem

36 un bitt nen, daß sie nur d Saum vu sinem Gwand (Häß) berihre derfte. Un alli, de nen berihrt hän, wäre gsund