O pedido de um milagre

1 Alguns fariseus e alguns saduceus foram falar com Jesus. Eles queriam alguma prova contra ele e por isso pediram que ele fizesse um milagre para mostrar que o seu poder vinha mesmo de Deus. 2 Mas Jesus respondeu:

— De tardinha, vocês dizem: "Vamos ter bom tempo porque o céu está vermelho." 3 E, de manhã, cedo, dizem: "Vai chover porque o céu está vermelho-escuro." Olhando o céu, vocês sabem como vai ser o tempo. E como é que não sabem explicar o que querem dizer os sinais desta época? 4 Como o povo de hoje é mau e sem fé! Vocês estão me pedindo um milagre, mas o milagre de Jonas é o único sinal que lhes será dado.

Então ele saiu e foi embora.

O fermento dos fariseus e dos saduceus

5 Quando os discípulos atravessaram para o lado leste do lago, esqueceram de levar pão. 6 Jesus disse:

— Fiquem alertas e tomem cuidado com o fermento dos fariseus e dos saduceus.

7 Aí os discípulos começaram a dizer uns aos outros:

— Ele está dizendo isso porque não trouxemos pão.

8 Jesus ouviu o que eles estavam dizendo e perguntou:

— Por que é que vocês estão conversando por não terem pão? Como é pequena a fé que vocês têm! 9 Ainda não entenderam? Não lembram dos cinco pães que eu parti para cinco mil homens? Quantos cestos vocês encheram? 10 E aqueles sete pães para quatro mil homens? Quantos cestos vocês encheram? 11 Vocês não entendem que eu não estou falando a respeito de pães? Tenham cuidado com o fermento dos fariseus e dos saduceus!

12 Então os discípulos entenderam que ele não estava dizendo que tivessem cuidado com o fermento usado no pão, mas com os ensinamentos dos fariseus e dos saduceus.

A afirmação de Pedro

13 Jesus foi para a região que fica perto da cidade de Cesareia de Filipe. Ali perguntou aos discípulos:

— Quem o povo diz que o Filho do Homem é?

14 Eles responderam:

— Alguns dizem que o senhor é João Batista; outros, que é Elias; e outros, que é Jeremias ou algum outro profeta.

15 — E vocês? Quem vocês dizem que eu sou? — perguntou Jesus.

16 Simão Pedro respondeu:

— O senhor é o Messias, o Filho do Deus vivo.

17 Jesus afirmou:

— Simão, filho de João, você é feliz porque esta verdade não foi revelada a você por nenhum ser humano, mas veio diretamente do meu Pai, que está no céu. 18 Portanto, eu lhe digo: você é Pedro, e sobre esta pedra construirei a minha Igreja, e nem a morte poderá vencê-la. 19 Eu lhe darei as chaves do Reino do Céu; o que você proibir na terra será proibido no céu, e o que permitir na terra será permitido no céu.

20 Então Jesus ordenou que os discípulos não contassem a ninguém que ele era o Messias.

Jesus fala da sua morte e da sua ressurreição

21 Daí em diante, Jesus começou a dizer claramente aos discípulos:

— Eu preciso ir para Jerusalém, e ali os líderes judeus, os chefes dos sacerdotes e os mestres da Lei farão com que eu sofra muito. Eu serei morto e, no terceiro dia, serei ressuscitado.

22 Então Pedro o levou para um lado e começou a repreendê-lo, dizendo:

— Que Deus não permita! Isso nunca vai acontecer com o senhor!

23 Jesus virou-se e disse a Pedro:

— Saia da minha frente, Satanás! Você é como uma pedra no meu caminho para fazer com que eu tropece, pois está pensando como um ser humano pensa e não como Deus pensa.

24 E Jesus disse aos discípulos:

— Se alguém quer ser meu seguidor, esqueça os seus próprios interesses, esteja pronto para morrer como eu vou morrer e me acompanhe. 25 Pois quem põe os seus próprios interesses em primeiro lugar nunca terá a vida verdadeira; mas quem esquece a si mesmo por minha causa terá a vida verdadeira. 26 O que adianta alguém ganhar o mundo inteiro, mas perder a vida verdadeira? Pois não há nada que poderá pagar para ter de volta essa vida. 27 Pois o Filho do Homem virá na glória do seu Pai com os seus anjos e então recompensará cada um de acordo com o que fez. 28 Eu afirmo a vocês que isto é verdade: estão aqui algumas pessoas que não morrerão antes de verem o Filho do Homem vir como Rei.

1 Do schtehn d Pharisäer un Sadduzäer zue nem; de vusuechte nen un vulangte, das sie ä Zeiche vum Himmel aluege derfte.

2 Aba na(er) git zantwort un het gsait: Am Obend sage ihr: S wird ä schene Dag wäre, denn dr Himmel isch rot.

3 Un am Morge sage ihr: S wird hiit ä Unwetta kumme, denn dr Himmel isch rot un treb. Iba`s Üssähe vum Himmel kennt da urteile; kennt ihr denn nit au iba de Zeiche vu d Ziit urteile?

4 Ä beses un abtrinniges Gschlecht fordert ä Zeiche; doch soll nem kei Zeiche ge wäre, s isch denn des Zeiche vum Jona. Un na(er) het sie schtoh glo un goht dvu.

5 Un als d Jinger ans andare Ufa kumme ware, hän sie vugässä, Brot mitzneh.

6 Jesus aba het gsait zue nene: Luege zue un hete äich vor rem Surdeig vu d Pharisäer un Sadduzäer!

7 Do denkte sie bi sich selbscht un hän gsait: Des wird's si, daß ma(mir) kei Brot mitgnumme hän.

8 Als des Jesus gmerkt het, het da(er) gsait zue nene: Ihr Kleigläubige, was jommere ihr doch, daß ihr kei Brot hän?

9 Vuschtehn ihr noh nit? Denkt ihr nit an de fünf Brot fir de fünfdusig un weviel Kerb voll ihr do ufgsammelt hän?

10 au nit an de siebä Brot fir de vierdusig un weviel Kerb voll ihr do ufgsammelt hän?

11 Wieso vuschtehn ihr denn nit, daß i(ich) nit vum Brot des zue äich gsait ha? Hete äich vielme vor rem Surdeig vu d Pharisäer un Sadduzäer!

12 Do vuschten sie, daß sa(er) nit gsait het, sie solle sich hete vor rem Surdeig vum Brot, sundern vor dr Lehr vu d Pharisäer un Sadduzäer.

13 Do kummt Jesus in de Gegend vu Cäsarea Philippi un frogt sini Jinger un het gsait: Wer sage d Lit, daß dr Menschebue isch?

14 Sie hän gsait: Ä baar sage, dü bisch Johannes dr Däufer, anderi, dü bisch Elia, wieda anderi, dü bisch Jeremia odr eina vu d Prophete.

15 Er frogt sie: Was sage denn ihr, daß i(ich) bi?

16 Do git zantwort Simon Petrus un het gsait: Dü bisch Chrischtus, vum lebändige Gott d Bue!

17 Un Jesus git zantwort un het gsait zue nem: Selig bisch dü, Simon, Jonas Bue; denn Fleisch un Bloet hän dir des nit zeigt (offenbart), sundern mi Vada (Babbe) im Himmel.

18 Un i(ich) sag dir au: Dü bisch Petrus, un uf dän (dinem) Felse will i(ich) mi Gmeinde bäue, un d Pforte vu d Hell solle sie nit ibawältige.

19 Ich will dir d Schlissel vum Himmelrich ge: alles, was dü uf d Erde binde wirsch, soll au im Himmel bunde si, un alles, was dü uf Erde löse wirsch, soll au im Himmel glest si.

20 Do bfielt er sinene Jinger, nemads z sage, daß sa(er) dr Chrischtus isch.

21 Siet der Ziit fangt Jesus a, sinene Jinger z zeigä, we na(er) nohch Jerusalem go muess un viel liede müss vu d Älteschte un Hohenpriester un Schriftglehrti un umbrocht wird un am dritte Dag ufschtoht.

22 Un Petrus nimmt nen uf d siete un fahrt nen a un het gsait: Gott bewahr di, Herr! Des bassiert dir nur nit!

23 Er aba drillt sich um un het gsait zue Petrus: Gang wäg vu ma(mir), Sadan! Dü bisch ma(mir) ä Ärgernis; denn dü meinsch nit, was göttlich isch, sundern was menschlich isch.

24 Do het Jesus zue sinene Jinger gsait: Will ma(mir) jemads nohchfolge, der vuleuignet sich selbscht un nihmt si Kriiz uf sich un folg ma(mir).

25 Denn wer si Läbä gregä will, dr wird's vuliere; wer aba si Läbä vuliert wägä ma(mir), der wird's finde.

26 Was hülf`s däm Mensch, wenn na(er) di ganz Welt gwönne un nähm doch Schadä an sinere Seele? Odr was ka dr Mensch ge, womit er sini Seele üslese?

27 Denn s wird bassiere, daß dr Menschebue kummt in dr Herrlichkeit vu sinem Vada (Babbe) mit sinene Engel, un dann(dnoh) wird da(er) jedem zruck ge nohch sinene Tade.

28 Gwiß, i(ich) sag äich: S schtehn ä baar do, de wäre d Dod nit schmeckä, bis sie d Menschebue kumme sähn in sinem Rich.