1 Este é o Cântico dos Cânticos, a mais bela das canções de Salomão.

Primeira canção
A noiva

2 Que os seus lábios me cubram de beijos!

O seu amor é melhor do que o vinho.

3 O seu perfume é suave;

o seu nome é para mim como perfume derramado.

Nenhuma mulher poderia deixar de amá-lo.

4 Leve-me com você! Vamos depressa!

Seja o meu rei e leve-me para o seu quarto.

Coro

Ó rei, ficaremos alegres e felizes por sua causa

e cantaremos o seu amor,

que é mais agradável do que o vinho.

Não é sem razão que o amam, ó rei!

Ela

5 Mulheres de Jerusalém, eu sou morena, porém sou bela.

Sou morena escura como as barracas do deserto,

como as cortinas do palácio de Salomão.

6 Não fiquem me olhando assim por causa da minha cor,

pois foi o sol que me queimou.

Meus irmãos ficaram zangados comigo

e me fizeram trabalhar nas plantações de uvas.

Por isso, não tive tempo de cuidar de mim mesma.

7 Diga, meu amor:

Aonde é que você leva as suas ovelhas para pastar?

Onde é que elas descansam ao meio-dia?

Diga, e assim não terei de andar procurando você

entre as ovelhas dos outros pastores.

O noivo

8 Se você, a mais bela de todas as mulheres, não sabe o lugar,

siga as ovelhas dos outros

e assim encontrará pasto para os seus cabritos

perto das barracas dos pastores.

9 Você é tão bela, minha querida,

como os animais da carruagem de Faraó.

10 O seu rosto é lindo no meio de duas tranças;

como é formoso o seu pescoço enfeitado de colares!

11 Vamos fazer para você uma corrente de ouro,

toda enfeitada de prata.

Ela

12 Quando o meu rei estava sentado no seu sofá,

sentia-se o cheiro agradável do meu perfume.

13 O meu amado tem cheiro de mirra

quando descansa sobre os meus seios.

14 O meu amado é como as flores do campo

nas plantações de uvas

que ficam perto da fonte de Gedi.

Ele

15 Como você é bela, minha querida!

Como você é linda! Como os seus olhos brilham de amor!

Ela

16 Como você é belo, meu querido!

Como é encantador!

A grama verde será a nossa cama;

17 os cedros serão as vigas da nossa casa,

e os pinheiros serão o telhado.

1 שִׁיר הַשִּׁירִים אֲשֶׁר לִשְׁלֹמֹֽה ׃

2 יִשָּׁקֵנִי מִנְּשִׁיקוֹת פִּיהוּ כִּֽי ־ טוֹבִיםדֹּדֶיךָמִיָּֽיִן ׃

3 לְרֵיחַ שְׁמָנֶיךָ טוֹבִים שֶׁמֶן תּוּרַק שְׁמֶךָ עַל ־ כֵּןעֲלָמוֹתאֲהֵבֽוּךָ ׃

4 מָשְׁכֵנִי אַחֲרֶיךָ נָּרוּצָה הֱבִיאַנִי הַמֶּלֶךְ חֲדָרָיו נָגִילָה וְנִשְׂמְחָה בָּךְ נַזְכִּירָה דֹדֶיךָ מִיַּיִן מֵישָׁרִים אֲהֵבֽוּךָ ׃ ס

5 שְׁחוֹרָה אֲנִי וְֽנָאוָה בְּנוֹת יְרוּשָׁלִָם כְּאָהֳלֵי קֵדָר כִּירִיעוֹת שְׁלֹמֹֽה ׃

6 אַל ־ תִּרְאוּנִישֶׁאֲנִישְׁחַרְחֹרֶתשֶׁשֱּׁזָפַתְנִיהַשָּׁמֶשׁבְּנֵיאִמִּינִֽחֲרוּ ־ בִישָׂמֻנִינֹטֵרָהאֶת ־ הַכְּרָמִיםכַּרְמִישֶׁלִּ/ילֹאנָטָֽרְתִּי ׃

7 הַגִּידָה לִּי שֶׁאָהֲבָה נַפְשִׁי אֵיכָה תִרְעֶה אֵיכָה תַּרְבִּיץ בַּֽצָּהֳרָיִם שַׁלָּמָה אֶֽהְיֶה כְּעֹטְיָה עַל עֶדְרֵי חֲבֵרֶֽיךָ ׃

8 אִם ־ לֹאתֵדְעִילָךְהַיָּפָהבַּנָּשִׁיםצְֽאִי ־ לָךְבְּעִקְבֵיהַצֹּאןוּרְעִיאֶת ־ גְּדִיֹּתַיִךְעַלמִשְׁכְּנוֹתהָרֹעִֽים ׃ ס

9 לְסֻסָתִי בְּרִכְבֵי פַרְעֹה דִּמִּיתִיךְ רַעְיָתִֽי ׃

10 נָאווּ לְחָיַיִךְ בַּתֹּרִים צַוָּארֵךְ בַּחֲרוּזִֽים ׃

11 תּוֹרֵי זָהָב נַעֲשֶׂה ־ לָּךְעִםנְקֻדּוֹתהַכָּֽסֶף ׃

12 עַד ־ שֶׁהַמֶּלֶךְבִּמְסִבּוֹנִרְדִּינָתַןרֵיחֽוֹ ׃

13 צְרוֹר הַמֹּר ׀ דּוֹדִילִיבֵּיןשָׁדַייָלִֽין ׃

14 אֶשְׁכֹּל הַכֹּפֶר ׀ דּוֹדִילִיבְּכַרְמֵיעֵיןגֶּֽדִי ׃ ס

15 הִנָּךְ יָפָה רַעְיָתִי הִנָּךְ יָפָה עֵינַיִךְ יוֹנִֽים ׃

16 הִנְּךָ יָפֶה דוֹדִי אַף נָעִים אַף ־ עַרְשֵׂנוּרַעֲנָנָֽה ׃

17 קֹרוֹת בָּתֵּינוּ אֲרָזִים רחיטנו בְּרוֹתִֽים ׃