1 Esta é a visão que Deus deu a Naum, que vivia em Elcos, e respeitante à próxima condenação de Nínive:

2 Deus é muito zeloso em relação àqueles que ama. Por isso recompensa severamente todos os que os ferem, e destrói com firmeza os seus inimigos.

3 É lento em irar-se: mas quando se acende, o seu poder é enorme, e não perdoa ao culpado. Revela o seu poder nos terrores de um ciclone, na fúria duma tempestade. As nuvens são o pó que os seus pés pisam!

4 A uma ordem sua, os mares e os rios ficam secos, as luxuriantes pastagens de Basã e de Carmelo ficam amarelentas, sem viço, e as verdes florestas do Líbano murcham.

5 Na sua presença as montanhas tremem e as colinas derretem-se; a terra é abalada e são destruídos os que nela habitam.

6 Quem poderá manter-se perante a ira de Deus? A sua zanga é semelhante ao fogo; as cordilheiras desfazem-se perante o seu poder.

7 O Senhor é bom. Quando vem a angústia, é ele o lugar seguro! Conhece bem todos os que nele confiam.

8 No entanto varre para longe os seus inimigos, com uma enxurrada; persegue-os durante toda a noite.

9 Que ideia é a tua, ó Nínive, de desafiares o Senhor? Só com o seu sopro poderá deter-vos; nem precisa de o fazer duas vezes!

10 Sacode os seus inimigos para dentro da fornalha, como se fosse um monte de espinheiros. Ardem nas chamas, como palha.

11 Quem é esse vosso rei que ousa conspirar contra o Senhor?

12 Ainda que levante um exército de milhões - declara o Senhor - acabará por desaparecer meu povo, já te castiguei suficientemente!

13 Agora, quebrarei as tuas cadeias e libertar-te-ei do jugo da escravidão a que te sujeitou esse rei assírio. E ao rei diz ele:

14 Já ordenei o fim da tua dinastia. Os teus filhos não se sentarão mais no teu trono. Destruirei os teus deuses e os teus templos, e farei com que desças ao túmulo. Porque o teu pecado é do mai vil que há!

15 Vejam, os mensageiros estão a chegar, descendo das montanhas, com alegres notícias: Os invasores foram escorraçados; já podemos estar seguros! Ó Judá, proclama um dia de acção de graças, e adora só o Senhor, tal como prometeste solenemente. Porque este inimigo, vindo de Nínive, nunca mais voltará. É banido para sempre. Nunca mais será visto.

1 Ennustus Niinivestä. Elkosilaisen Naahumin näyn kirja.

2 Kiivas Jumala ja kostaja on Herra. Herra on kostaja ja vihastuvainen. Herra kostaa vihollisilleen ja pitää vihaa vihamiehillensä.

3 Herra on pitkämielinen ja suuri voimassansa, mutta Herra ei jätä rankaisematta. Hänen tiensä käy tuulispäässä ja myrskyssä, ja pilvi on hänen jalkojensa tomu.

4 Hän nuhtelee merta ja kuivaa sen, ja kaikki virrat hän ehdyttää. Baasan ja Karmel kuihtuvat, ja Libanonin kukoistus kuihtuu.

5 Vuoret järkkyvät hänen edessänsä ja kukkulat sulavat. Hänen kasvojensa voimasta kohoaa maa, maanpiiri ja kaikki sen asuvaiset.

6 Kuka seisoo hänen tuimuutensa edessä, ja kuka kestää hänen vihansa hehkua? Hänen vihastuksensa vuotaa niinkuin tuli, ja kalliot halkeilevat hänen edessänsä.

7 Hyvä on Herra, turva ahdistuksen päivänä, ja hän tuntee ne, jotka häneen luottavat.

8 Mutta paisuvalla tulvalla hän tekee lopun sen paikasta; ja vihamiehiänsä hän ahdistaa pimeydellä.

9 Mitä teillä on mielessä Herraa vastaan? Lopun hän tekee: ei nouse ahdistus kahta kertaa.

10 Sillä vaikka he olisivat yhteenkietoutuneita kuin orjantappurat ja yhtä märkiä viinistä kuin itse heidän viininsä, heidät syö tuli niinkuin kuivat oljet-kokonansa.

11 Sinusta on lähtenyt se, jolla on paha mielessä Herraa vastaan, turmion hankitsija.

12 Näin sanoo Herra: Olkoot he kuinka täysissä voimissa, olkoon heitä miten paljon tahansa, heidät tuhotaan; mennyttä he ovat. Mutta jos minä olenkin vaivannut sinua en minä sinua enää vaivaa.

13 Nyt minä särjen hänen ikeensä painamasta sinua ja katkaisen sinun kahleesi.

14 Mutta sinusta on Herra antanut käskyn: Ei kasva enää sinun nimellesi siementä. Minä hävitän sinun jumalasi temppelistä veistetyt ja valetut jumalankuvat. Minä teen sinulle haudan, sillä sinä olet rauennut tyhjiin.